เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกเหมือนถูกฝ่ามือตบเข้าที่หน้าอย่างแรง การถูกหนุ่มรูปหล่อที่ตนเองชอบปฏิเสธแล้วยังถูกเซี่ยซีหว่านทำให้อับอายขายหน้าอีก เธอจึงออกจากบาร์ด้วยความโกรธจัด
ทันใดนั้นเองก็มีอันธพาลสองสามคนเดินผ่านมาแล้วล้อมรอบตัวเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเอาไว้ พวกมันหรี่ตามองไปที่เธอแล้วพูดว่า “สาวน้อย คุณมาคนเดี๋ยวเหรอ อยากให้พวกเราอยู่เป็นเพื่อนไหม?”
เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคือคุณหนูตะกูลเซี่ยผู้สูงศักดิ์ที่ถูกดูแลอย่างดีมาตั้งแต่เล็ก ไม่ว่าเมื่อใดก็ตามเธอก็ไม่เคยพบเจอเรื่องอันตรายเช่นนี้ เธอรู้สึกตกใจจนหน้าซีดเผือด “พวกแกเป็นใคร ฉันไม่ต้องการให้พวกแกอยู่เป็นเพื่อนหรอกนะ รีบไสหัวไปซะ ช่วยด้วยค่ะ!”
เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีคนขับรถส่วนตัว คนขับรถส่วนตัวเห็นว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีอันตรายก็รีบเข้ามาช่วยทันที “รีบปล่อยคุณหนูรองซะ!”
แต่ว่าอันธพาลสองคนก็เตะเข้าไปที่คนขับรถซ้ำไปซ้ำมาหลายทีจนเขาสลบไป
ลมหายใจของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยวเริ่มหยุดชะงักลง “ช่วยด้วย ช่วย...”
อันธพาลเอามืออุดปากเธอไว้และลากเธอเข้าไปในมุมที่มีแสงส่องถึงเพียงสลัว ๆ จากนั้นก็เอื้อมมือไปลูบใบหน้าเธอ “พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง พวกเราจะแถมถ่ายรูปเอาไ
