22 จุมพิตระหว่างชายหญิงลึกซึ้งถึงเพียงนี้ (6)

Bab terbaru

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    43 ตกอยู่ในมืออ๋องปีศาจ (2)

  “ฮึ แล้วข้าสมควรอยู่ที่ใดถึงจะมีชีวิตรอด อย่าบอกนะว่าข้างกายท่าน”เมื่อคนที่วางสีหน้าขึงขังคำรามออกมาอีกหน นางก็ครั่นคร้ามใจ แต่ถึงขั้นนี้ ชีวิตย่อมต้องกลัวสิ่งใดอีก“ข้าคิดว่าตอนนี้เจ้าคงไม่เห็นชอบ แต่หากอยากทวงความยุติธรรมคืนให้ตนเองกับมารดา คงเหลือเพียงทางเลือกเดียวคือเป็นสตรีที่อยู่ข้างกายข้าเท่านั้น”“มะ...มู่ชิงซาน คนเลว! ทั้งหมดที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเพราะท่านหลอกลวงข้า” นางเจ็บแค้นใจอย่างที่สุด มองร่างสูงใหญ่นี้แล้วอดคิดถึงเจ้าเป็ดน้อยของตนไม่ได้“ฮ่าๆ ข้าหรือจะมีเวลาล้อเล่นกับเจ้าถึงเพียงนั้น กินอาหารพวกนี้เสียแล้วเตรียมทำหน้าที่ของตนให้ดี”“หน้าที่อันใด!” ฟ่านรั่วเจี๋ยถามเขาเสียงเกรี้ยวกราด เป็นตอนนั้นที่ดวงตาคมกริบมองนางราวกับเป็นของหวาน หรือไม่ก็เนื้อสดๆ ที่เขาจะกลืนลงท้องอย่างโอชะ“เจ้าคิดว่าที่ข้ายอมเสียเกียรติไปรับเจ้ามาจากแคว้นหมิงเพื่อการใดหากไม่ใช่...” เสียงทุ้มตั้งใจยั่วแหย่ฟ่านรั่วเจี๋ย“ตะ...ต่ำช้า ทะ...ท่านคิดล่วงเกินข้าหรอกรึ” หญิงสาวหวีดใส่ชายหนุ่มและมิวายดึงปิ่นปักผมของตนออก พอเลื่อนสลักเล็กๆ มันก็กลายเป็นมีดสั้น ซึ่งนางไม่ได้คิดจะทำร้ายเขา หากใช้มันจี้ลำคอขาวผ่อง

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    42 ตกอยู่ในมืออ๋องปีศาจ

  ตกอยู่ในมืออ๋องปีศาจฟ่านรั่วเจี๋ยถูกพามาอยู่ในกระโจมที่พักส่วนตัวซึ่งสร้างขึ้นใหม่อย่างเร่งด่วน โดยอยู่ด้านหลังสุดของค่ายทหารต้าหลาง พื้นที่ตรงนี้เป็นเนินสูงและมีสายลมพัดผ่านเย็นสบาย สามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านล่างรอบทิศถึงแม้ตบแต่งเน้นความเรียบง่ายเข้าไว้ แต่ฟ่านรั่วเจี๋ยก็พึงใจ ด้วยมันสงบมีความเป็นส่วนตัวเมื่อนางสำรวจรอบๆ กระโจมจึงพบว่ามีหลายสิ่งชวนให้ประหลาดใจทั้งกลิ่นกำยานหอมอ่อนๆ พร้อมต้นไม้ ดอกไม้ในกระถาง มองแล้วต้องฉงนมันคล้ายจำลองให้เหมือนในตำหนักเย็น เห็นดังนี้จะให้นางไว้ใจหมาป่ามู่ชิงซานได้อย่างไร น้ำหน้าอย่างเขาคงมีแผนร้ายเอาไว้ล่อลวงนางด้านนอกกระโจมมีทหารยามเฝ้าอยู่ พวกเขาถูกสั่งไม่ให้สื่อสารสิ่งใดเมื่อนางเอ่ยถามต่างพากันปั้นสีหน้านิ่งเฉย และทำได้เพียงแค่ชี้มือบอกว่านางห้ามออกไปไหนยามนี้มีสิ่งที่กังวลใจมาก นางไม่ได้อยู่ที่ตำหนักเย็น ดังนั้นหากไม่ได้รับไอความร้อนจากหินในบ่อน้ำพุและแร่ธาตุที่อยู่ในบ่อ ความอัปลักษณ์ก็จะอยู่บนใบหน้านางและประจักษ์ต่อสายตาทุกคนกระทั่งบ่ายคล้อยหยวนซางก็มาหานาง อีกฝ่ายเป็นคนสนิทของมู่ชิง-ซาน ฟ่านรั่วเจี๋ยคิดว่าคนเป็นนายกับลูกน้องช่างแตกต่างกันร

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    41 วาสนาอุ้มสมแล้ว

  ฟ่านรั่วเจี๋ยทำตาโต ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา คนสมองทึบไม่รู้มารยาร้อยเล่มเกวียนของบุรุษกลับเป็นนางหรอกหรือ! ความคิดของหญิงสาวสับสนหมุนวนไปมา พลางยกมือเรียวสวยข้างหนึ่งขึ้นอย่างเผลอไผล แล้วสัมผัสริมฝีปากอิ่มสวยของตน ยามนั้นนางคิดถึงรอยจูบที่เขาฝากเอาไว้ มือใหญ่ที่สัมผัสเรือนร่าง ทั้งเนินหน้าอกอวบ เอวคอด รวมถึงบั้นท้ายกลมงอน และพื้นที่แสนหวาน ทั้งที่นางบริสุทธิ์ใจ แต่เจ้าหมาป่าตัวร้ายนั้นคิดคด ทั้งหมดนี้ย่อมเป็นมู่ชิงซานที่ตั้งใจหยามหมิ่นเกียรตินาง!“คนเลวตัวใหญ่...ทะ...ท่านต่ำช้า ข้าจะไม่ยอมให้ท่านดูแลข้าไม่ว่าในฐานะใด” ฟ่านรั่วเจี๋ยใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห สองมือกำหมัดแน่นดวงตาคมกริบเกิดประกายวิบวับ เขาชอบใจที่นางกราดเกรี้ยว ฟ่าน-รั่วเจี๋ยย่อมต้องเป็นสตรีที่กล้าแกร่ง ยอมหักไม่ยอมงอ เช่นนี้นับว่าเขาไม่เสียเวลาเปล่ากับสิ่งที่กระทำมาทั้งหมด“ฮ่าๆ ถ้าไม่ยอมให้ตอบแทนน้ำใจ ฉะนั้นข้าก็จะเอาผิดเจ้าโทษฐานล่วงเกินชินอ๋องแห่งต้าหลาง อย่าลืมว่าเจ้าข่มเหงข้าอย่างไร และเรื่องนี้หากใครล่วงรู้ ข้าก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”ดวงตากลมโตมองคนหน้าด้านอย่างเหลือใจ“ชั่วช้า ท่านไม่สมควรเป็นลูกผู้ชาย”“ถูกต

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    40 เลี้ยงไม่เชื่อง

  ภาพเย้าหยอกของมู่ชิงซานกับฟ่านรั่วเจี๋ยทำให้สถานการณ์ที่ดูเหมือนตึงเครียดผ่อนคลายลงไปหลายส่วน กระนั้นหมิงอ๋องกลับคิดไม่ตก ตามที่จ้าวหานรายงาน บุรุษที่ฟ่านรั่วเจี๋ยเรียกว่า ‘เป็ดน้อย’ ย่อมเป็นชายคนนี้มู่ชิงซาน หรือชินอ๋องผู้เก่งกาจของต้าหลางเด็กหนุ่มครุ่นคิดอย่างหนักพลางมองมู่ชิงซานและพี่สาวแสนอัปลักษณ์ของตน มีทางใดที่เขาจะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ส่งผลให้บัลลังก์มังกรของเขาไม่สั่นคลอน จริงอยู่ แคว้นหมิงเป็นแผ่นดินเล็กๆ เทียบไม่ได้กับแคว้นอื่น กระนั้นถึงจะเล็ก ทว่าดินแดนแห่งนี้กลับอุดมสมบูรณ์ด้วยการเพาะปลูกมีการแพทย์ที่เจริญรุ่งเรือง เป็นแหล่งการค้าทั้งทางแม่น้ำและถนน นอกจากนั้นยังมีสมบัติล้ำค่ามากมายจากธรรมชาติ หากผู้ใดคิดทำลายนับว่าโง่เขลา แต่หากต้องการยึดครอบครองก็ใช่ว่าจะกระทำได้ง่าย ดังนั้นแคว้นใหญ่อย่างต้าหลางจึงกระทำเพียงแค่ตั้งทัพมาคุมเชิงเอาไว้ เพื่อป้องกันการรุกรานด้านอื่นๆ พร้อมส่งไส้ศึกเข้ามาอยู่ในแผ่นดินนี้ เพื่อคอยรายงานข่าวและตัดแขนขาไม่ให้คนในแคว้นหมิงติดต่อขอความช่วยเหลือจากสิบสองเผ่าคนเถื่อนด้วยนานมาแล้วฝ่ายนั้นเคยปกครองที่นี่มาก่อนฟ่านเฉิงซีก้าวขามาข้างหน้าหนึ่งก้าว

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    39 อย่าได้ล้อเล่นกันจนเกินไป

  การที่มู่หรูซื่อกระทำการอุกอาจเช่นนั้นถือว่าไม่ไว้หน้าหมิงอ๋อง ทว่าด้วยความที่แคว้นต้าหลางมีอำนาจอยู่เหนือแคว้นหมิง กระนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่เคยข่มเหง เพียงแค่วางกำลังไว้เพื่อขู่ไม่ให้แคว้นหมิงกระด้าง-กระเดื่องและป้องกันการรุกรานจากแคว้นอื่น รวมถึงกลุ่มสิบสองเผ่าคนเถื่อนทว่าหลังจากที่ฟ่านเฉิงซีนั่งบัลลังก์มังกร ความที่ยังเยาว์วัยจึงเป็นเหตุให้อ๋องจากต้าหลางมักลบหลู่เกียรติเขา และบีบคั้นให้หมิงอ๋องส่งเสบียงให้แก่ทัพนับแสนชีวิตของแคว้นต้าหลางเพื่อไปปราบสิบสองเผ่าคนเถื่อน เพราะต้องการขยายอำนาจและความเกรียงไกรของแคว้นต้าหลางหมิงอ๋องชักสีหน้าตึง ข่มอารมณ์สุดกลั้น เขาเอ่ยเสียงเรียบหากเจือด้วยการตำหนิ“จวิ้นอ๋อง อย่าได้ล้อเล่นกันจนเกินไป รั่วเจี๋ยคือพี่สาวข้า นางนับว่าเป็นองค์หญิงแห่งแคว้นหมิงผู้หนึ่ง”มู่หรูซื่อยกยิ้มที่มุมปาก มองหมิงอ๋องสลับฟ่านเยี่ยฉี พี่น้องสองคนนี้เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน หากอยากเล่นสนุกกลั่นแกล้งพวกเขาก็มีหลายทาง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือการล่วงเกินสตรีอัปลักษณ์นางนี้“ฮ่าๆ ในเมื่อองค์หญิงใหญ่ต้องการให้ข้าเชยชมคุณหนูรั่วเจี๋ย ข้าย่อมต้องส่งเสริมความคิดนาง” มู่หรูซื่อกล่าวแล

• ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น     38 จมูกนี้เป็นของข้า ริมฝีปากงามก็เช่นกัน

  มู่หรูซื่อพยักหน้าอือออ “ข้าเห็นชอบกับสิ่งที่หมิงอ๋องกล่าว เยี่ยงนั้นรบกวนคุณหนูรั่วเจี๋ยด้วย”ฟ่านรั่วเจี๋ยไม่คิดช่วยศัตรูอย่างมู่หรูซื่อมาแต่ไหนแต่ไร หากทั้งน้องชายและพี่สาวกลับอยากผลักดันนางไปให้ห่างๆ เช่นนี้ ทั้งคู่ต้องการสิ่งใดกันแน่“ตะ...แต่เรื่องนี้ข้าไม่เห็นด้วย” ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ย แม้เสียงไม่ดัง หากทุกคนก็ได้ยิน“รั่วเจี๋ย เจ้ากล้าขัดคำสั่งของหมิงอ๋องหรือ” ฟ่านเยี่ยฉีเอ่ยเสียงดังฟ่านรั่วเจี๋ยสูดลมหายใจลึก ยามนี้นางจะไปไหนได้ในเมื่อเจ้าเป็ดน้อยหายตัวไป จิตใจเลยไม่ใคร่อยู่กับเนื้อกับตัว“ขะ...ข้ามีหลายสิ่งต้องทำ ปกติก็อยู่ที่ตำหนักส่วนตัวเงียบๆ มิมีเรื่องวุ่นวายอันใดให้ต้องใส่ใจ ดังนั้นเรื่องอื่นที่เกิดขึ้น ขอให้พวกท่านแก้ไขเอาเองเถิด”มู่หรูซื่อหัวเราะออกมา เขาชอบใจที่สตรีอัปลักษณ์มีความคิดอ่านเป็นของตนเอง ซึ่งพอนางอยากขัดขืน เขาก็เริ่มอยากกลั่นแกล้ง แวบนั้นจึงมองไปยังฮ่องเต้น้อยและเห็นว่าเขาหวงพี่สาวคนนี้มากกว่าฟ่านเยี่ยฉีหลายเท่า“คงมิได้ ครั้งหนึ่งข้ากับคุณหนูเคยพบกันมาก่อน ไมตรีที่ช่วยเหลือข้าไว้ย่อมต้องได้รับการขอบคุณ” มู่หรูซื่อเอ่ย ดวงตาเขามีประกายวาบฉายโชน“รั่วเจี๋ยม