4 เดือนต่อมา
แอสตันและสายน้ำวางดอกไม้ตรงริมฟุตบาทที่รถของพอร์ชตกลงไปก่อนจะทอดสายตามองน้ำทะเลและฟังเสียงคลื่นที่กำลังซัดเข้าฝั่ง
"สวยจังเลยเนาะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นและหันมามองแอสตันที่ดูเหม่อลอยมองไปยังท้องทะเล
"นี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว" แอสตันเอ่ย
"คิดถึงหรอ"
"อืม หนูว่าพอร์ชจะอยู่ส่วนไหนของทะเลตอนนี้หรอ
"คงจะสบายดีอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ"
"เรากลับกันเถอะ" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะเย็นแล้วและวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับพ่อที่บ้านด้วย
ณ บ้านอัครกิจภูริสกุล
เวลา 18.00 น
"สวัสดีครับ/ค่ะ" แอสตันกับสายน้ำที่เดินเข้ามาภายในบ้านเอ่ยขึ้น
"มาแล้วหรอลูกไปไหนกันมา" นางภัสสรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่างลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน
"ไปทะเลมากันครับแม่กำลังทำอะไรอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ของตนกำลังดูแฟ้มอะไรสักอย่างอยู่
"กำลังดูรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานแต่งขอลูกอยู่จ๊ะ"
"แล้วหนูเลือกชุดเจ้าสาวได้รึยังจ๊ะอีก 3 เดือนเองนะ"
"ได้แล้วค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้น
"แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ"
"อยู่ห้องทำงานเดียวก็คงลงมา"
"คุณแม่กลับมาแล้วค่า เอลิสแวะไปซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่คุณแม่มาให้ด้วยจะได้สะพายคู่กันไงคะมีฝากสา