บทที่ 127  

Bab terbaru

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 626

  ...เฝิงไฉ่เวยส่ายหัวอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน “เป็นไปไม่ได้! ต้องเป็นนางแน่ ๆ ต้องเป็นนาง!”ลู่หมิงอันก็คร้านจะต่อปากต่อคำกับนางอีกต่อไป หันไปพูดกับเฝิงอวี้จางแทน “ท่านโหว ตอนนี้ตระกูลเฝิงเพิ่งกลับมาเมืองหลวง ไม่รู้ว่ามีกี่สายตจับจ้องอยู่ ในครานั้นเหล่าขุนนางตรวจการเล่นงานตระกูลเฝิงเช่นไร ท่านคงยังไม่ลืมหรอกกระมัง? กว่าจะได้กลับมาก็ไม่ง่ายเลย อย่ากลับไปเดินซ้ำรอยเดิมในอดีตอีกเลย”ถ้อยคำนี้ทำให้สีหน้าของเฝิงอวี้จางยิ่งมืดครึ้มลงอีกเขากำลังจะเอ่ยปากโต้กลับ ทว่าในจังหวะนั้นเองก็เห็นน้องชายทั้งสอง นายท่านสามเฝิงกับนายท่านสี่เฝิงที่รีบร้อนเดินเข้ามาทั้งสองคนพอเข้ามาก็กระซิบเสียงต่ำ “พี่รอง พระราชนัดดาองค์โตเสด็จมาถึงแล้ว!”งานเลี้ยงของจวนองค์หญิงใหญ่ ต่อให้ตามมารยาทหรือความสัมพันธ์ก็ย่อมต้องเชิญเหล่าเชื้อพระวงศ์และฝ่ายวังบูรพาอยู่แล้ว ยิ่งเซียวอวิ๋นถิงเองก็สนิทกับองค์หญิงใหญ่มาแต่ไหนแต่ไร การที่เขาจะมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเฝิงอวี้จางหันไปมองลู่หมิงอันแล้วกล่าว “เชิญท่านอ๋องมาด้านหลังนี้”เขาอยากรู้เหมือนกัน ญาติฝ่ายมารดาตายไปคนหนึ่ง พระนัดดารัชทายาทจะช่วยตระกูลเฝิงหรือไม

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 625

  เฝิงไฉ่เวยใกล้จะทนไม่ไหวเต็มทีผู้ที่ไม่เคยเผชิญกับเรื่องเช่นนี้ ย่อมไม่อาจเข้าใจความรู้สึกของนางในยามนี้ได้เลย นางคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก ว่าทำไมเรื่องทุกอย่างที่ควรจะเป็นปกติดี กลับพลิกผันจนเป็นเช่นนี้ในชั่วพริบตาแต่มีสิ่งหนึ่งที่นางมั่นใจอย่างแน่นอน การที่พี่ชายเข้าไปในเรือนหลัง ต้องเกี่ยวข้องกับชีหยวนอย่างแน่นอนนางกัดฟันแน่น ขมับทั้งสองข้างเต้นตุบ ๆ มือกำชายเสื้อแน่นจนเส้นเลือดบนหลังมือปูดโปนออกมาชัดเจนฮูหยินเฝิงร่ำไห้มานานจนตอนนี้ไม่มีแม้แต่แรงจะร้องไห้แล้วกว่าจะรอจนเฝิงอวี้จางมาถึง ฮูหยินเฝิงก็ถลาเข้าไปข้างหน้า ร้องไห้ปานใจจะขาด “ท่านพี่ ได้โปรดช่วยสะสางแทนจวิ้นเอ๋อร์ด้วยเถิดเจ้าค่ะ ท่านพี่!”เฝิงอวี้จางรีบร้อนมาถึง วันนี้เดิมทีเขาเพิ่งไปหาสหายเก่าที่กรมโยธาธิการ ไหนเลยจะคาดคิดว่าระหว่างทางกลับจวนจะได้ยินข่าวว่าหลานชายเกิดเรื่อง เขารีบรุดมาโดยไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าจะอย่างไรเขาก็เป็นบุรุษ ทั้งยังเป็นบุรุษที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานักต่อนัก ย่อมมีสติดีกว่าฮูหยินเฝิงอยู่หลายส่วน เขาหลับตานิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว แล้วเปิดผ้าขาวคลุมศพออกเมื่อเห็นร่างที่ถ

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 624

  องค์หญิงใหญ่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนส่งสัญญาณให้ทหารองครักษ์หยุดขัดขวาง ฮูหยินเฝิงก็พุ่งเข้ามาทันที เปิดผ้าขาวที่คลุมศพอยู่ขึ้นแต่ก็เป็นอย่างที่พ่อบ้านบอกไว้ ศพเหล่านี้ถูกไฟคลอกจนมองไม่ออกแล้วว่าเป็นใคร หน้าตาแทบไม่เหลือเค้าเดิมฮูหยินเฝิงปวดศีรษะจนเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ นางทรุดฮวบลงนั่งกับพื้น ใบหน้าซีดเซียว “จวิ้นเอ๋อร์ของข้า... หลานชายของข้า... หลานชายของข้ายังดีอยู่แท้ ๆ...”สีหน้าขององค์หญิงใหญ่ก็ไม่สู้ดีเช่นกัน “เรื่องนี้ได้แจ้งทางการไปแล้ว เจ้าหน้าที่ทางการย่อมต้องสืบให้กระจ่างแน่นอน ตัวข้าเองก็ยังสงสัยอยู่ไม่น้อย แขกฝ่ายชายล้วนอยู่ที่เรือนหน้า เหตุใดเฝิงจวิ้นจึงมาปรากฏตัวที่ภูเขาจำลองในเรือนหลังที่เปลี่ยวเช่นนี้ได้?”เฝิงไฉ่เวยพลันนึกถึงคำพูดของเฝิงจวิ้นก่อนออกจากจวนขึ้นมาได้ทันทีช่วงนี้เขามักพยายามทำให้นางพอใจสารพัด ยังพูดอยู่เสมอว่าจะมีเรื่องน่าประหลาดใจจะให้นางดู ให้นางรอดูชีหยวนเสียหน้า...ใช่แล้วชีหยวนชีหยวนแม้ภายนอกนางจะแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่กลับอดไม่ได้ที่จะคอยดูความเคลื่อนไหวของชีหยวนอยู่ตลอดก่อนจะเริ่มชมงิ้วในวันนี้ ชีหยวนเคยลุกออกไปจากที่นั่งอยู่พักห

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 623

  พวกนางดูแค่แวบเดียวก็จำได้ทันทีว่า นี่คือพู่หยกประจำตัวของเฝิงจวิ้น เขาไม่เคยถอดออกจากตัวเลย!ฮูหยินเฝิงถึงกับถลาเข้าไป คว้าพู่หยกที่ถูกไฟเผาจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมไว้แน่น เอ่ยถามอย่างตื่นตระหนกและหวาดกลัวว่า “พู่หยกนี่มาจากไหน? พวกท่านเอามาได้อย่างไรกัน?”สีหน้าขององค์หญิงใหญ่พลันแย่ลงกว่าเดิมทันตานางกล่าวเสียงขรึม “พู่หยกนี่... พบอยู่บนศพที่ถูกเผาในโพรงเขาจำลองนั่นล่ะ ราชบุตรเขยได้ให้คนตรวจสอบแล้ว แขกฝ่ายบุรุษที่มาร่วมงานวันนี้ทุกคนยังอยู่ ยกเว้นก็เพียงเฝิงจวิ้นกับเว่ยช่างอิ้ง ที่ไม่อยู่ในจวน...”หลังจากนั้นองค์หญิงใหญ่พูดอะไรอีก ฮูหยินเฝิงก็ไม่ได้ยินอีกต่อไปแล้ว เพียงนางได้ยินแค่คำว่าพบพู่หยกอยู่บนศพ ก็ถึงกับทนไม่ไหว ทรุดฮวบล้มไปด้านหลังทันทีโชคดีที่พระชายาอ๋องโจวยืนอยู่ข้าง ๆ พอดี เห็นท่าไม่ดีจึงรีบประคองไว้ ไม่อย่างนั้น หากฮูหยินเฝิงล้มลงไปจริง ๆ คงบาดเจ็บไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้น ฮูหยินเฝิงก็ยังเป็นลมล้มพับไปด้วยความหวาดกลัวและตกใจสุดขีดองค์หญิงใหญ่ถอนหายใจ แล้วสั่งให้คนของตนรีบพาฮูหยินเฝิงเข้าไปพักด้านใน ส่วนตัวนางเองก็มองไปยังเหล่าฮูหยินทั้งหลายแล้วกล่าวว่า “เรื่องในวันนี

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 622

  สีหน้าขององค์หญิงใหญ่เปลี่ยนไปในทันที ถามด้วยเสียงดุดันว่า “อะไรนะ?!”ฮูหยินเฝิงกำลังสนทนาอยู่กับพระชายาอ๋องโจว พอได้ยินเสียงองค์หญิงใหญ่ตวาดออกมา ก็รีบเงยหน้าขึ้นทันทีไม่ใช่ว่าราชบุตรเขยลู่ส่งคนไปดับไฟแล้วหรอกหรือ?จุดที่ไฟไหม้ก็เป็นเพียงภูเขาจำลอง ข้าง ๆ ก็ไม่มีสิ่งปลูกสร้างอะไรเหตุใดองค์หญิงใหญ่จึงพิโรธถึงเพียงนี้?สายตาขององค์หญิงใหญ่กวาดมองเหล่าแขกสตรีอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เอ่ยถามด้วยความปวดหัวว่า “แล้วรู้หรือไม่ว่าเป็นผู้ใด?”สีหน้าพ่อบ้านก็ยิ่งแย่ลงไปอีก “ตอนนี้ยังไม่รู้พ่ะย่ะค่ะ คนถูกไฟคลอกจนเสียโฉมไปหมดแล้ว ดูไม่ออกว่าเป็นใครแล้วจริง ๆ...”มีคนถูกไฟคลอกตายหรือ?เหล่าแขกสตรีย่อมได้ยินบทสนทนาระหว่างพ่อบ้านกับองค์หญิงใหญ่กันถ้วนหน้า พลันมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อครู่ยังพูดกันอยู่เลยว่าแค่ไม่มีใครตายก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรแล้วนี่ดันเกิดเรื่องขึ้นแล้วหรือ?องค์หญิงใหญ่หันไปมองเหล่าแขกสตรีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แล้วถามเสียงขรึม “แขกที่มาในวันนี้อยู่ที่นี่กันครบใช่หรือไม่? มีใครหายไปหรือไม่?”ใครหายไปงั้นหรือ?พอได้ยินถ้อยคำนั้น เหล่าแขกสตรีต่างก็รู้สึกขนลุกขนพอง รีบหันไ

• ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 621

  สาวใช้ถูกชีหยวนทำให้ตกใจจนแทบเสียสติ นางไม่เคยพบคุณหนูผู้สูงศักดิ์อย่างชีหยวนมาก่อนเลยจริง ๆ!นางคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยอาการสั่นเทา มองสีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มของชีหยวน ก่อนจะได้สติและรีบพูดขึ้นว่า “เมื่อครู่คุณหนูไปทำธุระส่วนตัว ข้าอยู่กับท่านตลอดเจ้าค่ะ! ข้าอยู่กับท่านตลอด!”ชีหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจตอนกลับมาถึงสวน การแสดงก็เริ่มตีกลองเปิดฉากแล้ว หัวหน้าคณะงิ้วบนเวทีกำลังนำเหล่านักแสดงทำความเคารพแขกที่อยู่ข้างล่าง ส่วนองค์หญิงใหญ่ก็ถือรายการแสดงงิ้วให้ทุกคนเลือกงิ้วที่จะชมกันหวังฉานเห็นชีหยวนก่อน จึงรีบโบกมือเรียกนาง พอชีหยวนเดินมานั่งลงข้าง ๆ แล้ว นางจึงยิ้มพลางพูดว่า “แม่หนูหรงจะร้องไห้อยู่แล้ว คนที่นางชอบที่สุดก็คือเสี่ยวเถาหงจากคณะเต๋อเซิ่งนี่แหละ”ขณะกำลังพูดคุยกัน บรรดาฮูหยินก็เลือกงิ้วกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังหันมาถามบรรดาคุณหนูว่ามีใครอยากเลือกบ้างหรือไม่เมื่อมีผู้ใหญ่คอยอยู่ตรงหน้า บรรดาคุณหนูก็ล้วนพากันปฏิเสธไม่ขอเลือกงิ้ว ไม่นานนักการแสดงบนเวทีก็เริ่มต้นขึ้นหวังฉานกระซิบพูดกับชีหยวนเบา ๆ ว่า “งิ้วที่ผู้ใหญ่เลือกน่าเบื่อทั้งนั้นเลย”ล้วนเป็นบทงิ้วที่เสียงดัง