บทที่ 14
หว่านเอ๋อร์จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ท่านไม่รู้เรื่องอย่างนั้นหรือ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องกันแน่” หญิงสาวถามเสียงเรียบแต่ชัดเจน น้ำเสียงของนางทำให้อี้หลงยิ้มค้าง
“ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงแปลกใจราวกับได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
หว่านเอ๋อร์ยิ้มเยาะ “ไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือ แต่ท่านพ่อท่านแม่ของท่านเป็นฝ่ายมาขอยกเลิกการหมั้นหมายเองเลยนะ”
คำพูดนั้นทำให้อี้หลงนิ่งไปชั่วครู่เพื่อคิดหาคำตอบก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ และสุดท้ายก็ยอมรับออกมาตรง ๆ
“ข้าขอโทษ ที่จริงข้ารู้เรื่องนั้นดี แต่นั่นก็เพราะตอนนั้นข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าคือใคร”
หว่านเอ๋อร์เลิกคิ้วสูง “แล้วตอนนี้ที่รู้แล้ว มันต่างอะไรหรือเจ้าคะ ข้าก็ยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง อย่างไรเราก็ยกเลิกการหมั้นหมายนั่นไปแล้ว”
อี้หลงหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้า “เจ้าพูดเหมือนไม่เข้าใจสถานการณ์ ก่อนหน้าเจ้าเป็นเพียงคู่หมั้นของข้า แต่ตอนนี้ฝ่าบาทประทานเจ้าให้กับข้าเจ้ายังมีทางเลือกอีกหรือ” โจวอี้หลงพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเจ้าเล่ห์เอาไว้
หว่านเอ๋อร์เม้มปากแน่น นางรู้ว่าคำพูดของเขานั้
