รถมินิคันเล็กจอดอยู่ในที่ห่างไกลผู้คน คนที่ขับรถหันมามองคนที่นั่งข้าง แล้วบอกอีกที
“คุณรู้ ว่าระหว่างเรา มันมีอะไรบางอย่าง “
“อะไรคะ “ คนที่ไม่แน่ใจนัก ย้อนถามกลับไป
“พราวรุ้ง “ เค้าเรียกชื่อเธอ มองใบหน้าที่กำลังเขินเต็มที่ แล้วจับที่ผมเบาๆ
“ผมยังเรียนอยู่ อีกไม่กี่เดือน ก็จะเรียนจบ จนกว่าจะถึงวันนั้น รอผมได้ไหม “
เธอไม่คิดเลยว่า เค้าจะพูดแบบนี้ออกมา จนกว่าจะถึงวันนั้น หมายความว่า เค้ากำลังจะจีบเธอหรอ
“หมายความว่า คุณจะให้ฉันรอคุณเรียนจบก่อนใช่ไหมคะ แล้ว “
“รอผมสอบให้เสร็จก่อน รอให้ผมไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วคุณกับผม เราลองมาคบกัน “
พราวรุ้งเหมือนว่าตัวเองตัวลอย สติสตังหายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้ เพราะเค้าเพียงคนเดียว
ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจคนอื่น ยิ้มอ่อนโยนกับเธอ มือที่สัมผัสที่เส้นผม ไล่มาที่แก้ม และริมฝีปากบาง ทำให้เธอร้อนรุ่มเหลือเกิน
“จนกว่าจะถึงวันนั้น อย่าเพิ่งไปชอบใคร คุณอยู่ในสายตาผมเสมอนะ “ เค้าบอกย้ำอีกครั้ง ก่อนจะมาส่งเธอที่หน้าอพาร์ตเมนต์ พราวรุ้งอยากจะหยิกตัวเอง ว่าเธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
อาจารย์สุนทรยิ้มกว้าง เมื่อเห็นรายงานและใบงานที่นายอิทธิพัทธ์ทำมาส่งอย่างเรียบร้อย สม่ำเสมอ ใ
