"พาย" มาเฟียหนุ่มเอ่ยเรียกเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อเห็นพรพระพายเดินเข้ามา
"พี่แทนจะทำอะไรกับเธอคะ" พรพระพายเอ่ยถามเสียงเรียบ
"พายอย่าไปสนใจเรื่องของผู้หญิงคนนั้นเลย พายมานั่งตรงนี้" แทนไทบอก มือหนาตบที่ว่างบนเตียงให้พรพระพายมานั่งข้างๆ ร่างบางยอมเข้าไปนั่งข้างเขาที่เตียงแต่โดยดี
"คิดถึงที่สุด" มาเฟียหนุ่มโอบรั้งพรพระพายเข้ามากอดด้วยแขนแกร่งเพียงข้างเดียว ก่อนจะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงคะนึงหา
"คิดถึงพายขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"แค่ไม่ได้เห็นหน้าหวานๆ ของพาย แค่เสี้ยววินาที พี่ก็คิดถึงพายแล้ว"
"งั้นเหรอคะ" หญิงสาวบอกเสียงอ่อน เหมือนมีเรื่องในใจ
"พายเป็นอะไร หรือยังคิดมากเรื่องพยาบาลคนนั้น พี่ก็สั่งให้ไอ้เดย์มันไปจัดการแล้วไง"
"เปล่าค่ะ พายแค่เพลียๆ ที่โรงเรียนอาชิคนเยอะ" พรพระพายตอบบ่ายเบี่ยง
"งั้นพายนอนพักนะ นอนกับพี่ตรงนี้"
"ค่ะ" พรพระพายล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของมาเฟียหนุ่ม
ตั้งแต่ที่แทนไทไปมาเก๊า จนกระทั้งเขาโดนรอบยิง และกลับมารักษาตัวที่บ้าน พรพระพายไม่ได้กลับไปที่คอนโดมิเนียมของเธออีกเลย
เมื่อมาเฟียหนุ่มหลับหลังจากกินยา พรพระพายก็เดินขึ้นห้องนอนเพื่ออาบน้ำ เธอเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบช
