LOGINShare
ตอนที่ 11 ช่วยแม่หน่อยนะ
Last Updated:
2025-01-09 13:20:53เวหากลับมาถึงบ้านของตัวเองก่อนเวลาอาหารเย็นเพียงเล็กน้อย
มารดาของเขาดูอารมณ์ดีขึ้นมาก คงเพราะได้คุยกับเพื่อน ๆ ชายหนุ่มอยากเห็นภาพยิ้มแย้มแบบนี้ทุกวัน แต่คิดว่ามันคงเป็นไปได้ยาก แต่เขาก็จะพยายามทำให้เธอมีความสุขที่สุด
“แม่ครับ เราออกไปทานข้าวข้างนอกกันดีไหมครับ” เวหาไม่อยากให้แม่ต้องอารมณ์เสียเพราะวันนี้พ่อของเขาอยู่บ้าน ชายหนุ่มไม่อยากให้ทั้งสองปะทะคารมกันบนโต๊ะอาหารเหมือนเมื่อวาน
“ได้สิ เวย์ไปร้านไหนล่ะลูก ร้านเดิมดีไหม”
“แม่ครับเราไปทานสเต๊กดีไหมครับ มีร้านเปิดใหม่ไม่ไกลจากบ้านเราเลยนะครับ”
เวหาไม่อยากไปไกลจากบ้านเพราะรู้ว่ามารดาต้องรีบกลับมาทานยาและพักผ่อนตามเวลา
“แม่ตามใจเวย์ แต่ขอแม่ไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ไหม”
“แม่ครับ ชุดนี้ก็สวยอยู่แล้วไม่เห็นต้องเปลี่ยนเลย” ชายหนุ่มเดินเข้ามาหามารดาพร้อมกับสวมกอด ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะอยู่ในชุดไหนก็สวยสำหรับเขาเสมอ
“ไม่ได้หลอกแม่ใช่ไหม” วราพรก้มมองตัวเองอย่างไม่มั่นใจ
“ไม่เลยครับ ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ พอพูดถึงอาหารผมก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้ว”
พอได้ออกมาทานอาหารนอกบ้านมารดาของเขาก็ทานได้เยอะกว่าปกติ และดูมีความสุขมากกว่าทานกับบิดาด้วยซ้ำ เวหาไม่เข้าใจว่าถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุขมารดาของเขาทนอยู่ทำไม ถ้าเป็นแต่ก่อนก็คงทนอยู่ด้วยกันเพราะเขายังเด็ก แต่ตอนนี้เวลามันผ่านมานานแล้ว ชายหนุ่มอยากให้ท่านทั้งสองปล่อยวาง อยากเห็นทุกคนมีความสุข
“เวย์ คิดอะไรอยู่เหรอลูก” วราพรเห็นว่าลูกชายเอาแต่นั่งเขี่ยอาหารในจานเหมือนคนกำลังใช้ความคิด
“แม่ครับ ตอนนี้แม่มีความสุขดีใช่ไหมครับ”
“ใช่จ้ะ แม่มีความสุข”
“ผมดีใจที่เห็นแม่มีความสุข แม่อยากไปเที่ยวที่ไหนบ้างไหมครับ ผมจะพาแม่ไปทุกที่เลย” เขาไม่อยากเห็นมารดาเอาแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน
“แม่ไม่อยากไปเลย แค่ได้อยู่กับเวย์แบบนี้แม่ก็มีความสุขมากแล้ว”
“ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับแม่ ถ้าแม่คิดออกว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนหรืออยากได้อะไร แม่บอกผมได้เลยนะครับ ผมยินดีทำให้แม่ทุกอย่าง”
“น่ารักจังลูกชายของแม่ มีอย่างหนึ่งที่แม่อยากให้เวย์ทำให้”
“อะไรครับแม่”
“เอาไว้เรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่าไหม ตอนนี้รีบทานก่อนเถอะ”
“ก็ได้ครับแม่”
เวหาส่งมารดาที่ห้องแล้ว เขาเองก็อาบน้ำ ปิดไฟกลางห้องเหลือไว้แต่ที่หัวเตียงเพื่อเตรียมเข้านอน แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ทำให้เขาต้องปิดไฟอีกครั้ง
“แม่ครับ มีอะไรหรือเปล่า”
“แม่ขอคุยด้วยได้ไหม”
“ครับแม่” เขาหลีกทางให้มารดาเดินเข้ามา เธอนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมตัวหนาที่เขามักเอาไว้นั่งอ่านหนังสือ
“เวย์ ปีนี้เวย์อายุเท่าไหร่แล้ว”
“28 แล้วครับ อย่าบอกนะว่าแม่จำอายุลูกชายตัวเองไม่ได้”
“จำได้สิ ที่แม่ถามก็อยากให้เวย์รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอายุมากแล้ว เวย์ควรหาใครสักคน”
“ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นเลยนะครับแม่” เขาตอบแบบนั้นแต่ตอนที่ได้ยินภาพผู้ช่วยก็แวบเข้ามาในหัว
“วันนี้แม่ได้คุยกับเพื่อนหลายคน ลูก ๆ ของพวกเขาต่างมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว”
“ก็ช่างเขาสิครับแม่”
“แม่อยากให้เวย์มีครอบครัวนะ แต่รู้ว่าตอนนี้เวย์แทบไม่มีเวลาจะหาใครสักคนก็คงยาก”
“ครับแม่ ผมงานยุ่งมาก” เวหารีบตอบรับ
“แม่ก็เลยอยากช่วยหาใครสักคนให้เวย์”
“แม่ครับ”
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น แม่แค่อยากแนะนำให้เวย์ได้รู้จักเท่านั้น จากนั้นเวย์จะคบกับเธอต่อหรือจะปล่อยให้เป็นแค่คนรู้จักแม่ก็ไม่ว่าอะไร”
“ผมขอเวลาหน่อยได้ไหมครับแม่”
“นานไหมลูก แม่อยากอุ้มหลาน”
“ขอสักสองปีได้ไหมครับ ขอให้ผมทำงานให้เต็มที่ก่อน จากนั้นผมจะยอมรับข้อเสนอของแม่”
“ได้สิ ถึงตอนนั้นหนูนาน่าก็คงกลับมาพอดี”
“ใครนะครับแม่”
“ก็หนูนาน่าไงลูก”
“แม่ครับ ผมกับนาน่าเคยคบกัน แต่นั่นมันนานมาแล้วและผมก็ไม่อยากจะกลับไปคบกับเธออีก”
นาน่าหรือลลนาเคยคบหากับเขาตอนที่เรียนอยู่ต่างประเทศ แต่ก็เลิกกันไปนานแล้วเพราะเวหาจับได้ว่าลลนาไม่ได้มีแค่เขาเพียงคนเดียว เธอโทษว่าเป็นความผิดของเขาที่ไม่มีเวลาให้เธอ จากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีก
“ทำไม่ละลูก เธอทั้งสวยทั้งเก่ง ถ้าเธอกลับมาก็คงจะมาบริหารโรงพยาบาลต่อจากพ่อของเธอ ดูแล้วฐานะก็สมกับบ้านเรานะลูก”
“แม่ครับ คนเราจะคบกันจะรักกันมันไม่เกี่ยวกับฐานะนะครับแม่ มันต้องรักและซื่อสัตย์ต่อกันถึงจะอยู่กันรอด”
“เวย์ กำลังพูดถึงพ่อกับแม่ใช่ไหม”
เวหาแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเอง ไม่น่าพูดออกไปแบบนั้นเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้มารดาของเขาจะเครียดขึ้นมาอีกแล้ว
“แม่ครับ ผมขอโทษ ผมไม่ได้หมายถึงแม่นะครับ” เขากล่าวอย่างรู้สึกผิด
“เวย์ แม่ก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ แต่เพราะพ่อของเวย์ไม่รู้จักพอ”
“แม่เคยคิดจะหย่ากับพ่อไหมครับ”
“ไม่มีทาง แม่ไม่ยอมให้พ่อของแกออกไปมีความสุขกับผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอน” เสียงของเธอฟังดูเคียดแค้นอย่างเห็นได้ชัด
เวหาไม่เคยเห็นผู้หญิงของพ่อ และไม่เคยได้ยินพ่อพูดถึง เขาไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตนจริง ๆ หรือมารดาแค่ระแวงไปเอง
“แม่ครับ ผู้หญิงคนที่แม่พูดถึงเธอมีชื่อไหมครับ”
“ลูกคิดว่าแม่โกหกอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าลูกยังไม่ได้ดูเอกสารนั่นใช่ไหม”
“ครับผมยังไม่ได้ดู” เวหาไม่อยากทำให้มารดาลำบากใจเลย เขาเอาซองนั้นไปเก็บไว้ แต่ไม่คิดจะเปิดดูเพราะไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของบิดา
“ถ้าลูกได้ดู ก็จะรู้เองว่าแม่ไม่ได้คิดไปเองพ่อของแกโอนเงินไปให้นังนั่นทุก ๆ เดือน”
เมื่อใดก็ตามที่แม่เรียกเขาว่าแก เวหารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เธอกำลังจมดิ่งลงไปกับเรื่องราวในอดีต
“ถ้าแม่อยู่กับพ่อแล้วไม่มีความสุข ผมว่า หย่ากันก็ดีนะครับ แม่จะได้ไม่ต้องทุกข์แบบนี้”
“หย่า แล้วให้พ่อของแกกลับไปหานังนั่น กลับไปมีความสุขกับมันน่ะเหรอ เวย์คิดเหรอว่าแม่จะทนเห็นเขามีความสุขได้”
“แม่ครับ ผมว่าเวลามันผ่านมานานแล้ว บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจแต่งงานหรือมีครอบครัวแล้วก็ได้นะครับ” เขาหาทางพูดให้อีกคนใจเย็นลง
“ถ้าแต่งงานไปจริงพ่อแกจะโอนเงินไปทำไม”
“ผมบางทีพ่อก็อาจจะไม่รู้ว่าเธอแต่งานและมีครอบครัวไปแล้ว เลยยังโอนเงินไปให้”
“เวย์ช่วยแม่หน่อยนะลูก ช่วยสืบว่านังนั่นแต่งงานไปหรือยัง พ่อของแกจะได้ตาสว่างสักที”
“ครับ แม่ ผมสัญญาจะตามเรื่องนี้ให้ ระหว่างนี้ผมอยากให้แม่ใจเย็นก่อน อย่าเพิ่งพูดอะไรนะครับ ถึงผมจะโตแล้วแต่ก็ไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันนะครับ” ชายหนุ่มขอร้อง
“แม่จะพยายามนะเวย์”
“ผมเข้าใจครับ ผมว่าคืนนี้แม่ไปพักผ่อนก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
เวหาเดินไปส่งมารดาถึงห้องนอน จากนั้นก็กลับมายังห้องของตัวเอง เปิดลิ้นชักที่โต๊ะข้างเตียงแล้วหยิบซองสีน้ำตาลออกมาดู
ทั้งหมดเป็นรายการโอนเงินออกของบิดาให้กับบัญชีหนึ่งซึ่งชื่อเจ้าของบัญชีคือ เมธินี ทวีกุลรัตน์ เวหาทบทวนชื่ออีกครั้ง เขาจะต้องตามสืบเรื่องของผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเธอเป็นใครและอยู่ที่ไหน และที่สำคัญเขาอยากรู้ว่าเธอแต่งงานมีครอบครัวไปหรือยัง
ชายหนุ่มภาวนาให้เป็นอย่างหลัง เพราะถ้าเธอมีครอบครัวไปแล้ว บิดาของตนเองจะได้ตาสว่างและการหย่าร้างก็อาจไม่เกิดขึ้น
Latest chapter
รักเล่นกล ตอนที่ 40 โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย (จบ)
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิกที่กำลังบรรเลงอยู่สร้างความโรแมนติกให้กับคู่รักหลายคู่ในบาร์รูฟท็อปบนโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เวหากับเมญาวีก็เป็นหนึ่งในคู่รักนั้น วันนี้เป็นวันครบ 3 ปี สำหรับการแต่งงานของทั้งสอง เป็นโอกาสพิเศษที่ทั้งสองคนจะได้อยู่ตามลำพัง เพราะที่ผ่านมาชีวิตของเขาและเธอวุ่นวายอยู่กับการทำงานและเลี้ยงดูลูกน้อยวัยสองขวบ หลังจากแต่งงานได้เพียงสามเดือนเมญาวีก็ตั้งท้องลูกสาวที่แสนน่ารัก เด็กหญิงตัวน้อยมีชื่อว่าน้องข้าวหอมเพราะอยากเลี้ยงลูกเองแต่ก็ต้องทำงานไปด้วย เวหาเลยแบ่งห้องที่ทำงานเป็นห้องสำหรับเด็กหนึ่งห้อง จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลลูกสาวในขณะที่เมญาวีทำงาน พอถึงเวลาเลิกงานทั้งครอบครัวก็กลับไปที่บ้านหลักเล็กซึ่งปลูกอยู่ในรั้วเดียวกับบ้านเดิมของเวหา แต่เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง เพชรลดาอยากให้ลูกสาวและลูกเขยได้ใช้เวลาช่วงนี้ด้วยกันตามลำพัง เธอจึงมารับหลานสาวและพี่เลี้ยงไปอยู่ที่โคราชชั่วคราว“ร้านนี้บรรยากาศดีเหมือนกันนะคะพี่เวย์ จองยากไหมคะ”“ไม่ยากหรอกครับ พี่แดนจัดการให้” โรงแรมหรูแห่งนี้เป็นอีกหนึ่งโรงแรมที่เดนิสเพื่อนรุ่นพี่ของ
รักเล่นกล ตอนที่ 39 ไม่อยากให้รอ
ภายในห้องนอนยังมืดสนิทแม้จะเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงเพราะมีผ้าม่านกันแสงอย่างดี เมญาวียังซุกตัวอยู่กับแผงอกแกร่งของคนรัก เธอเพิ่งได้นอนพักในเวลาเกือบจะหกโมงเข้า แต่เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ทั้งเขาและเธอก็เลยไม่ต้องรีบไปทำอะไรที่ไหน เมื่อคืนเมญาวีตามใจเขามากกว่าทุกครั้งเพราะเห็นว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาชายหนุ่มทำงานอย่างหนักเพื่อบริษัทมาตลอด เมญาวีไม่คิดจะไปเรียนต่อแล้วเพราะไม่อยากห่างจากคนรักแต่เธอก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเวหา หญิงสาวใช้เวลาช่วงที่ไม่ตามคนรักไปบริษัทเรียนรู้งานกับคุณสิงหลที่บ้านหลังใหญ่ของเขา เพราะอยากช่วยงานของเวหาให้ได้มากกว่านี้ พอได้ไปบ้านของเวหาบ่อยขึ้นเมญาวีก็สนิทสนทกับคุณวราพรมารดาของชายหนุ่มมากขึ้นด้วย หญิงสาวจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเวหาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คนในบริษัทและบิดายอมรับในตัวเขา เมญาวีรู้สึกเห็นใจคนรักมากขึ้น บริษัทที่เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักให้นั้นอีกส่วนหนึ่งก็เป็นของเธอด้วย การจะไปเรียนและให้เขาทำงานที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนรักควรทำสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมาเธอคิดถึงแต่ตัวเองมาตลอด แม้ตอนแรกเวหา
รักเล่นกล ตอนที่ 38 อย่ายั่ว
ระหว่างที่ยังรอวีซ่าซึ่งไม่รู้จะได้เมื่อไหร่ เมญาวีก็ย้ายมาอยู่กับเวหาที่คอนโด แม้ว่ามารดาของเขาจะชวนให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน แต่เพราะเวหาอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนรักให้มากที่สุด เขาจึงพาเมญาวีไปทานข้าวกับท่านที่บ้านเป็นบางวันเท่านั้น เมญาวีตามเวหาไปที่บริษัทเป็นบางวันเท่านั้น เธอไม่ได้ไปทำงานในตำแหน่งเลขา เพียงแต่ตามไปเพราะเวหาอยากให้หญิงสาวเรียนรู้งานในบริษัท พนักงานส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เมญวีมีหุ้นอยู่ในบริษัท ทุกคนรู้แค่เพียงว่าเธอเป็นคนรักของเวหาเพียงเท่านั้น ช่วงนี้งานของเวหาค่อนข้างหนักเอาการ แต่งานหนักแค่ไหนเขาก็ไม่เคยบ่น เพราะทันทีที่กลับมาถึงคอนโดมาเจอกับคนรักเขาก็หายเหนื่อยทันที “พี่เวย์ ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ” “ก็เยอะเป็นปกติครับ” “หาเลขาสักคนดีไหม” “ไม่เป็นไรครับพี่ธรก็ยังอยู่ เขาช่วยพี่ได้เยอะ” “ถ้ากลัวว่าเลขาคนใหม่จะทำให้เมยหึงพี่เวย์ก็หาเลขาผู้ชายสิคะ” “เอาไว้ถ้าพี่ธรบ่นว่าเหนื่อยพี่จะให้เขาหาคนมาช่วยนะครับ” “ถ้ารอให้พี่ธรบ่นสงสัยไม่ต้องหาเลขากันแล้วล่ะคะ”เมญา
รักเล่นกล ตอนที่ 37 การเผชิญหน้า
กลับจากหัวหิน เวหาพาเมญวีมาที่บ้านของตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เธอมายังบ้านหลังใหญ่“สวัสดีค่ะแม่” เธอยกมือไหว้และเรียกคุณวราพรว่าแม่อย่างที่เคยเรียก เนื่องจากตอนนี้เธอกับเวหาตกลงจะกลับมาคบกันอย่างเดิมแล้ว“หนูเมย แม่คิดว่าจะไม่ได้เจอหนูแล้ว แม่ขอโทษเรื่องพ่อของหนูด้วย ถ้าแม่ไม่เห็นแก่ตัวหนูคงมีครอบครัวที่อบอุ่น”“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ที่ผ่านมาเมยก็มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่กับลุงวัตถ์ เมยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร”“หนูไม่โกรธแม่ใช่ไหม”“ไม่ค่ะ เมยคิดว่าเมยกับแม่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”“แม่อยากเจอกับแม่ของหนู อยากขอโทษเขาด้วยตัวเองเอง”“ได้สิคะ เอาไว้เมยจะหาเวลาพาแม่มาเยี่ยมนะคะ”“แม่อยากไปหาที่ไร่ เวย์บอกแม่ว่าที่นั่นร่มรื่นมาก แม่อยากไปเที่ยว”“เมยขอถามแม่กับลุงวัตถ์ก่อนนะคะว่าสะดวกวันไหน เพราะบางทีสองคนนั้นก็เข้าไปในไร่ตั้งแต่เช้า ถ้าไม่นัดก่อนก็อาจจะไม่เจอค่ะ”“เอาอย่างนั้นก็ได้ สะดวกตอนไหนหนูก็บอกเวย์นะลูก”“ค่ะแม่”“วันนี้จะค้างที่นี่ไหม แม่จะได้ให้ป้ายุพาจัดห้อง”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“เมยรังเกียจครอบครัวของแม่หรือเปล่า”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณแม่เข้าใจผิดแล้ว วันนี้เมยต
รักเล่นกล ตอนที่ 36 ลีลารักมัดใจ
พายุตัณหาสงบลงในเวลาเกือบตีหนึ่ง เวหาเช็ดตัวให้กับเมญาวีเพราะอยากให้เธอนอนสบายตัว จากนั้นก็นอนกอดหญิงสาวคนรักจนถึงสายของอีกวัน “เราจะกลับตอนไหนคะ” เมญวีถามในขณะที่กำลังเริ่มทานอาหารมื้อสายด้วยกัน “คงอีกสักสองวันครับ เมยอยากกลับแล้วเหรอ” “พี่เวย์ขา เมยขอโทรหาแม่ได้ไหมคะ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนะคะ” พอเธออ้อนเวหาก็ยอมใจอ่อน เขาไปเอากระเป๋าในรถมาให้เธอจากนั้นก็นอนดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก ส่วนเมญาวีนั้นเดินไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอน หญิงสาวกลับออกมาอีกครั้ง เธอนั่งลงข้างเขา พิงศีรษะกับไหล่หนา “แม่ว่ายังไงบ้างครับ” “ไม่ว่าอะไรค่ะ แม่แค่ฝากบอกพี่เวย์ว่าอย่าลืมสัญญา พี่สัญญาอะไรกับแม่คะ” “สัญญาว่าจะดูแลเมยอย่างดีครับ” “แค่นั้นเหรอคะ” “ครับแค่นั้น” เมญาวีคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขาไม่ยอมพูด แต่คงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะถ้าอย่างนั้นมารดาของเธอคงบอกไปแล้ว “เราจะอยู่แต่ในห้องเหรอคะ ไหนว่าพาเมยมาเที่ยวทะเล” “เมยอยากออกไปไหน ถ้าจะไปเล่นน้ำรอตอนเย็นก่อนดีกว่าไ
รักเล่นกล ตอนที่ 35 แน่ใจนะว่าไม่คิดอะไร
เมญาวีตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้แค่ว่ากำลังคุยกับเวหาอยู่ในรถ และเขากำลังจะพาเธอกลับบ้าน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วก็ต้องตกใจเพราะที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของ หญิงสาวรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนออกไปทันที “เวย์ พาเมยมาที่ไหน เมยอยากกลับบ้าน” “ตื่นแล้วเหรอครับ หิวหรือยัง มานั่งตรงนี้สิพี่สั่งสเต็กปลาของโปรดให้เมยแล้ว” “พี่เวย์คะ เมยบอกกว่าอยากกลับบ้าน” เธอเดินไปยังประตูด้านหน้าแต่พยายามเปิดเท่าไหร่ประตูก็ไม่ขยับ “เปิดประตูให้เมยด้วย เมยจะกลับ” “เดี๋ยวสิเมยคุยกันก่อน” เวหารีบมาดึงตัวคนรักไว้ เขากอดเธอจากด้านหลัง จมูกกดลงไปยังผมสีดำขลับ สูดดมกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด “เราต้องคุยกับให้รู้เรื่องนะครับ” “เมยว่าเราคุยกับรู้เรื่องแล้วนะคะ” เวหาอุ้มคนตัวเล็กมายังโต๊ะทานข้าว กดให้หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่ตัวเองกักเธอไว้ด้วยสองแขนแกร่ง “พี่ไม่ให้เมยไปเรียน” “เมยจะไป เมยเตรียมตัวเรียนภาษามาตั้งสองเดือน” “เมยจะทิ้งพี่ไปจริ
You may also like
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.9K viewsดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย37.7K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย401.0K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์17.1K viewsจอมใจจอมมาร
baiboau-เนื้อนวล76 viewsรอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)
yochita-uri1.2K viewsตีตรารัก
นานิซัง274 viewsทะเบียนร้ายเล่ห์รัก
กาอิน905 views
