ในเช้าวันเสาร์ที่แสนพิเศษ นอกจากจะเป็นวันหยุดแล้ว ในทุกวันเสาร์ ลุงเหมืองมักจะออกไปทุ่งนาในช่วงสายเพื่อหาปูหาปลา แต่วันนี้ในระหว่างที่เขาปั่นจักรยานไปทุ่งนานั้น ลุงเหมืองได้เจอกับครูแอ๋วระหว่างทาง
“ครูแอ๋วจะไปไหนเหรอ”
“อ้าว สวัสดีจ้ะลุงเหมือง ฉันเพิ่งกลับจากซื้อของน่ะ”
“ตั้งแต่ลาออกไปไม่เจอกันนานเลยนะครูแอ๋ว ธุรกิจใหม่เป็นยังไงบ้าง”
“วันนี้ร้านปิดเลยแวะมาบ้านจ้ะลุง ที่ร้านก็ดีนะลุง ร้านกาแฟคนเยอะดี ฉันว่าจะทำพวกเค้กเพิ่มด้วย เพราะเด็กนักเรียนชอบกัน”
“ดี ๆ ๆ ขอให้ธุรกิจราบรื่น ร่ำรวยนะครูแอ๋ว”
“ขอบคุณนะจ๊ะลุงเหมือง”
ครูแอ๋วคือครูที่เคยสอนวิชาภาษาอังกฤษที่โรงเรียนบ้านดอนแดงพัฒนา ภายหลังได้ลาออกจากราชการไปเปิดร้านกาแฟในตัวอำเภอเพราะมองเห็นลู่ทางในการทำธุรกิจร้านกาแฟ
“อ้อ ลุงเหมือง ตอนเย็นไปหาฉันที่บ้านหน่อยนะลุง พอดีว่าฉันเห็นลุงชอบปลูกผัก ฉันได้เมล็ดพันธ์มะเขือเทศมาน่ะ เลยว่าจะเอาให้ลุง เพราะอยู่กับฉันก็คงได้วางไว้เฉยๆ ฉันคงไม่ได้ปลูก กลัวเสียของ”
“ได้เลยครูแอ๋ว เดี๋ยวตอนเย็นจะแวะเข้าไป”
ทั้งสองคนจบบนสนทนาต่อกันเพียงเท่านั้นและแยกย้ายกัน ลุงเหมืองปั่นจักรยานคู่ใจไปที่ทุ่งนาพร้อมกับสะพายข้องไว้ข้างเอว วันนี้ไม่ค่อยมีแดดทั้งยังมีฝนตกปรอย ๆ ตลอดทั้งวัน เมื่อมีฝนตก บริเวณทุ่งไร่ทุ่งนาก็มักจะมีปูนาไต่ขึ้นมาตามคันนาและตามถนน วันนี้ลุงเหมืองจับปูได้เกือบเต็มข้อง เมื่อเปิดข้องมองดูข้างในก็ดีอกดีใจยกใหญ่
ปูนาเป็นวัตถุดิบที่แม่ค้าร้านส้มตำชอบมากที่สุด เพราะมักจะซื้อไปดองไว้ใส่ส้มตำ ทั้งยังขายได้ราคาดีอีกด้วย หลังจากจับปูได้เกือบเต็มข้อง เวลาก็บ่ายแก่แล้ว ลุงเหมืองจึงเตรียมกลับบ้าน แต่ก่อนกลับก็ไม่ลืมแวะไปที่บ้านของครูแอ๋วตามที่ได้พูดคุยกันเมื่อช่วงสาย
“ครูแอ๋ว ลุงแบ่งปูนามาให้”
“โห ได้เยอะเหรอลุง”
“ได้เกือบเต็มข้องเลย ฝนตกปูออกเยอะ”
“ขอบคุณนะลุง รอแป๊บนะ เดี๋ยวฉันไปหยิบของมาให้”
“ได้”
ไม่นานนักครู่แอ๋วก็เดินออกมาจากในตัวบ้านพร้อมกับถุงเมล็ดพันธุ์บางอย่างในมือ
“พอดีฉันได้มาจากคนรู้จัก เขาบอกว่าเป็นเมล็ดพันธ์มะเขือเทศ พันธุ์แดงหวานตะวันออก แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่ามันจะเป็นแบบไหน แต่เอาไว้กับฉันก็ไม่ได้ปลูกเสียของเปล่า เห็นลุงชอบปลูกผัก เอาให้ลุงน่าจะมีประโยชน์กว่า”
“ขอบใจนะครูแอ๋ว ลุงจะลองปลูกดู”
“จ้ะลุง ขอบคุณสำหรับปูนานะจ๊ะ”
เมื่อได้รับเมล็ดพันธุ์เรียบร้อย ลุงเหมืองก็ปั่นจักรยานกลับบ้าน มะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออก ลุงเหมืองเองก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ในเมื่อได้มันมาแล้ว ลองปลูกดูก็ไม่เสียหาย จะว่าไปในแปลงผักของเขาก็ยังไม่มีต้นมะเขือเทศเลย ถ้าปลูกเจ้านี่แล้วเกิดผล เผลอ ๆ ก็ได้เก็บกิน เก็บขายได้ด้วย แต่เจ้าเมล็ดพันธุ์อันนี้ เขาจะหว่านไว้ที่แปลงผักที่บ้านและแบ่งเอาไปปลูกที่แปลงผักโรงเรียนแค่นิดหน่อย
นอกจากลุงเหมืองจะปลูกผักที่แปลงผักของโรงเรียนแล้ว บริเวณบ้านของแก ลุงเหมืองยังได้ปลูกพืชผักสวนครัวตามรั้วไว้และมีแปลงผักอยู่หลังบ้านอีกด้วย
1 สัปดาห์ผ่านไป
เมล็ดพันธุ์ที่หว่านเอาไว้ก็ยังไม่แตกหน่อ
ลุงเหมืองเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ จนแล้วจนรอด เมื่อก้าวเข้าสู่วันที่ 17 ของการหว่านเมล็ดพันธุ์ ในวันนี้ลุงเหมืองได้เห็นต้นหน่อต้นเล็ก ๆ งอกขึ้นมาแล้ว
“แตกหน่อแล้ว!” ลุงเหมืองอุทานด้วยความดีใจ แกเฝ้าทะนุถนอม ดูแลเจ้าต้นมะเขือเทศเล็ก ๆ เป็นอย่างดี หมั่นรดน้ำ พรวดดิน ใส่ปุ๋ยบำรุงดินอย่างสม่ำเสมอ จนในที่สุดย่างเข้าสู้วันที่ 41 ของการปลูก ต้นมะเขือเทศของลุงเหมืองก็ออกดอก
“ในที่สุดก็ออกดอก อยากรู้จังว่าจะเหมือนมะเขือเทศตามตลาดรึเปล่า”
ลุงเหมืองเอ่ยพึมพำกับตัวเอง ความดีใจเกิดขึ้นจนล้นอก ตอนนี้ไม่เพียงต้นมะเขือเทศที่แปลงผักของโรงเรียนเท่านั้นที่ออกดอกให้เห็น แต่ต้นมะเขือเทศที่ลุงเหมืองปลูกไว้ที่บ้านก็ออกดอกเช่นกัน
ลุงเหมืองเฝ้าฟูมฟักต้นมะเขือเทศมาประมาณเกือบ 4 เดือน ในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมใส่ใจผักอื่น ๆ และหน้าที่ภารโรงของตนด้วย จนในที่สุดวันนี้ หลังจากที่ลุงเหลืองทำหน้าที่ภารโรงเสร็จสิ้น ปิดห้องเรียนครบทุกห้อง เก็บของเสร็จและเดินไปที่แปลงผักหลังโรงประชุม สิ่งที่เห็นก็ทำให้ลุงเหมืองต้องตาโต“โอ้โห ออกผลแล้ว”
ผลมะเขือเทศขนาดเล็กปรากฏตรงหน้า ไม่เสียแรงที่เฝ้าดูแลมาตั้งแต่หว่านเมล็ด ต่อไปก็รอให้ผลมะเขือเทศเติบโตพร้อมกับเกี่ยว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยปลูกมะเขือเทศพันธุ์นี้ ลุงเหมืองก็ไม่รู้ว่าต้องรอเวลานานเท่าไหร่ถึงจะเหมาะต่อกับเก็บเกี่ยว เขาจึงต้องเฝ้าดูทุกวัน
ผลมะเขือเทศเริ่มมีสีแดงขึ้นและลูกใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ วันนี้หลังเลิกเรียน ลุงเหมืองก็เดินมาดูที่แปลงผักดั่งเช่นทุกวัน ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้วหลังจากที่ต้นมะเขือเทศออกผล วันนี้ลุงเหมืองได้เห็นเต็มตา ว่าผลมะเขือเทศบนต้นทั้งลูกใหญ่ และมีสีแดงสดน่ารับประทาน
“โอ้โห มะเขือเทศแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ลูกใหญ่จังวะ สีก็แดงสวย”
ลุงเหมืองอุทานตาโตกับสิ่งที่เห็น พลางคิดในใจว่าระยะประมาณนี้น่าจะพอเก็บเกี่ยวแล้ว มือหนาล้วงไปกรรไกรที่พกติดไว้ในกระเป๋าคาดเอวคู่ใจ ค่อย ๆ บรรจงตัวมะเขือเทศมาประมาณ 5 ลูก
“ก่อนจะเอาไปขาย ต้องลองกินก่อนว่ารสชาติเป็นยังไง หรือจะเหมือนมะเขือเทศที่ซื้อตามตลาด”
เมื่อเก็บมะเขือเทศและผักอื่น ๆ เสร็จก็ปั่นจักรยานกลับบ้าน เมนูอาหารเย็นที่ลุงเหมืองทำวันนี้คือข้าวผัดไข่ใส่มะเขือเทศที่เก็บมา
“เหมือง วันนี้เอ็งทำอะไรกิน หอมเชียว”
“ทำข้าวผัดน่ะแม่ ใส่มะเขือเทศที่ฉันลองปลูกนั่นแหละ”
สองแม่ลูกลงมือกินข้าวเย็น แต่เมื่อตักคำแรกเข้าปาก ต่างก็ต้องตาโต
“นี่มันมะเขือเทศอะไร หวานอร่อย ใส่ข้าวผัดแล้วกลมกล่อมอร่อยมากเลย”
“นั่นสิแม่ อร่อยจริง ๆ เมล็ดมันครูแอ๋วให้ฉันมา”
“รสชาติไม่เหมือนมะเขือเทศตามตลาดที่เคยกินเลยนะ นี่มันมะเขือเทศของนอกรึเปล่า”
“ครูแอ๋วบอกว่าชื่อพันธุ์แดงหวานตะวันออก ของนอกเหมือนที่แม่ว่าละมั้ง มันอร่อยไม่เหมือนมะเขือเทศตามตลาดเลยเนาะ ฉันคิดว่าจะเพาะพันธุ์ปลูกนะแม่ ปลูกไว้ขาย จะปลูกที่แปลงผักบ้านเรานี่แหละ”
สองแม่ลูกพูดคุยกันไปพลาง กินไปพลาง ความสุขที่ได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าแม่ลูกนั้นมีทุกวัน แต่วันนี้อาหารมื้อเย็นกลับพิเศษกว่าทุกวัน นั่นคือ “ข้าวผัดไข่ใส่มะเขือเทศแดงหวาน” แสนอร่อยในแบบที่ไม่เคยกินจากที่ไหนมาก่อน...
