บทที่ 52

Latest chapter

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 65

  เมื่อคำร้องขอเป็นที่ถูกใจ ลิ้นของวรงกรณ์ก็เลื่อนเข้ามาตรงกลางร่างบางก่อนที่จะใช้มือกำเอาท่อนเนื้อนั้นเอาไว้และส่งปลายลิ้นเข้าไปทักทายก่อน จากนั้นก็จับเจ้าท่อนเนื้อแข็งนั้นเข้าปากกว้างทันที แล้วห่อปากรูดท่อนเนื้อสีสวยขึ้นลงตามความยาวเริ่มจากจังหวะช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือหนาไม่อยู่นิ่งช้อนไปที

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 64

  “ส่งไดร์มาที่รัก เดี๋ยวโน้ตเป่าให้ จะได้นอนเร็วๆ” ร่างสูงเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งกำลังเป่าผมที่เพิ่งสระเป่าให้แห้งอยู่ มือยาวคว้าเอาไดร์เป่าผมจากอีกคนมาถือไว้เอง ก่อนที่จะเป่าลมเย็นไปที่ผมสีน้ำตาลเส้นเล็กนุ่มละเอียดของบอมบอม คนที่นั่งอยู่ได้แต่นั่งอมยิ้มอยู่หน้ากระจกตากลมมองสบตาค

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 63

  “น้องเบล ค่อยๆ เดินลูกอย่าวิ่งเดี๋ยวล้ม โอ้ยป๊าหัวใจจะวาย ทำไมอยู่ไม่นิ่งเลยลูกสาวป๊า”เสียงคุณป๊าร้องบอกกับน้องเบลลูกสาวคนที่สองที่กำลังวิ่งไล่จับปูบนพื้นทรายขาวสะอาด ทำเอาคนเป็นแม่ที่กำลังเดินตามหลังมากับน้องบูมลูกชายคนโตถึงกับขำ คุณป๊าก็วิ่งไปหาลูกคุณเพราะกลัวลูกล้ม คุณลูกนึกว่าโดนคุณป๊าไล่ตามก็ย

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 62

  “ป๊าครับ ม๊าครับ ตื่นได้แล้วสายแล้วนะครับ ไหนน้องน้อยล่ะ น้องบูมมาเอาน้องน้อยตามสัญญาครับ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงตะโกนเรียกผู้ให้กำเนิดของน้องบูมดังลอดเข้ามาในห้องหอของป๊ากับม๊า เล่นเอาผู้เป็นม๊าลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย พอฟังชัดๆ อีกครั้งถึงได้รู้ว่าเป็นลูกชายตัวแสบมาร้องเรียกอยู

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 61

  “เมียจ๋า ผัว สะ เสียวเหลือเกิน มันดีเหลือเกิน อูยยยย เสียว” คนที่เลียอยู่ช้อนตากลมโตมองคนที่ครางเสียวอยู่ ร่างสูงก้มมองดูภรรยาของตัวเองตอนนี้มันช่างเซ็กซี่มากจนเขาอยากที่จะขยี้อีกฝ่ายแล้ว“เดี๋ยวได้เสียวกว่านี้อีก” สิ้นคำพูดของร่างบาง ลิ้นเรียวเลียลงมาตามลอนหน้าท้องแน่น มือเรียวขาวทำการปลดเข็มขัดตาม

• วิศวะขอรักคุณหมอ Mpreg   บทที่ 60

  วันนี้เป็นวันที่วรงกรณ์มีความสุขที่สุดเพราะเป็นเขารอคอยมานานมาก มันเป็นวันแต่งงานของเขากับคนที่เขารักมากที่สุด เพราะร่างบางแม่ของลูกเขาได้เรียนจบเป็นแพทย์แล้ว ถึงแม้เขาจะเรียนจบก่อนแต่เขาก็ยังต้องรอให้อีกคนเรียนให้จบตามที่พ่อเลี้ยงธนาพ่อตาของเขาต้องการเสียก่อนถึงจะแต่งงานกัน แม้จะต้องรอนานเขาก็ยินดี