รรร...ก็แค่ตกกระไดพลอยโจน [mpreg]

“มึงจะเอาไง มึงประชดกูทำเหี้ยอะไร”

“มึงนั่นแหละ เป็นไรมากปะวะ”

“มึงเสือกจะไปนอนกับไอ้เหี้ยนี่”

“กูจะนอนกับใครก็ได้ ไม่เกี่ยวกับมึง”

“แม่งเอ๊ย!!” พิจิกเตะกระป๋องข้างเท้า เพื่อระบายอารมณ์

ส่วนรรรทำเป็นไม่สนใจเดินไปกับคู่นอน

พิจิกกระชากกลับมา

“มึงอยากมากใช่มั้ย มึงไปกับกู เดี๋ยวกูจัดการให้มึงเอง”

คู่นอนคนใหม่ของรรรง้างหมัด พุ่งเข้าใส่พิจิก “มึงหยุด” เขาชี้หน้า “นี่เมียกู” พร้อมกับหยิบขวดเบียร์ขึ้นง้างเตรียมฟาด

“ไอ้สัตว์!!!...ไอ้เหี้ยจิก มึงมีสิทธิ์อะไรมาเรียกกู...เมีย”

“สิทธิ์ที่กูได้เอามึงไง” หน้าตากวนตีนกลับ

“เอากันครั้งเดียวเรียกเมีย ถ้างั้นกูก็มีผัวนับไม่ถ้วน” “เหี้ย!!” รรรถูกไอ้จิกลากขึ้นรถ

“มึงกับกูแค่พลาด” รรรน้ำเสียงอ่อนลง

“มึงพลาด แต่กูไม่” พิจิกยังคงกวนตีน

“แล้วเมียมึง” รรรหันมาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด กูเป็นแค่ผัวบังหน้าให้ไอ้ติณมัน ผัวมันตามรังควานจะเอาตัวมันกลับไป”

“มึงจะให้กูเชื่อเรื่องปัญญาอ่อน” รรรลอยหน้าถาม

“ถ้ามึงไม่เชื่อกู” ยื่นโทรศัพท์ที่กดสายถึงติณ “มึงคุยกับมันเลย”

“ทำไมกูต้องคุย” รรรปิดโทรศัพท์ “จะเมียจริง เมียปลอมมันก็เรื่องของพวกมึง ไม่เกี่ยวกับกู”

“มึงแม่ง” พิจิกตัดพ้อ

จากตอนแรกตั้งใจขับรถไปห้องรรร พิจิกตัดสินใจพารรรกลับห้องตัวเอง

“มึงจะพากูไปไหน” รรรเริ่มโวยวาย

“พาไปหาไอ้ติณ มึงจะได้รู้จากปากมัน กูพูดมึงก็ไม่เชื่อ”

“พูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ สุดท้ายแม่งเอากันไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่” รรรเริ่มงึมงำ

“กูไม่เคยเอามัน” พิจิกพูดเสียงหนักแน่น

“จะให้กูเชื่อ...หึ” รรรแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ เป็นการเยาะเย้ยสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยินมา

เหตุการณ์ย้อนไป 1 สัปดาห์...

ปาร์ตี้วันเกิดรุ่นพี่ที่ทำงานของรรร ปกติรรรไม่ชอบงานปาร์ตี้แบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ที่ไปเพราะเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ พวกพี่ ๆ เห็นเป็นเด็กใหม่เพิ่งทำงานได้ไม่นาน ชวนออกงานบ้างจะได้สนิทกับเพื่อนร่วมงานมากขึ้น รรรจึงไม่ปฏิเสธ

อยู่ในงานรรรก็ปลีกตัวไปนั่งดื่มเงียบ ๆ มองพวกพี่สนุกกันจนแต่ละคนเริ่มเมา ส่วนตัวรรรนั่งดื่มค็อกเทลสีหวานด้วยความเพลิดเพลินในรสชาติ สุดท้ายเมาหลับไม่รู้เรื่อง

“รรร ทำไมเมาหมดสภาพอยู่คนเดียวแบบนี้” พิจิกมาเจอรรรโดยบังเอิญ

วันนี้เขาเองก็เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เลยมานั่งดื่มคนเดียว พลันสายตาหันไปเจอรรรกำลังดื่มอยู่ในกลุ่มปาร์ตี้นั้น พิจิกดีใจมากแต่จำต้องเก็บอาการไว้ ถ้าขืนเข้าไปหารรรตอนนี้ รรรต้องหนีเตลิดไปอีกเป็นแน่

จนเห็นว่ากลุ่มที่มาด้วยกันกับรรรแต่ละคนต่างเมาไม่ได้สติ แยกย้ายกันออกไปบางคนก็ได้คู่นอน บางคนก็ถูกเพื่อนช่วยพยุงไป สุดท้ายเหลือรรรที่นั่งเมาหมดสติอยู่มุมหนึ่งของบาร์จนไม่มีใครสังเกตเห็น

“รรร” พิจิกเข้าไปพยุงตัวรรรขึ้นมาประคอง และพาเดินออกจากบาร์ไป

พิจิกพยายามถามที่พักของรรร เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นรรรก็ย้ายห้องหนีเขาไป เขาเองก็ไม่รู้ว่ารรรไปอยู่ที่ไหน ถามเพื่อน ๆ ก็ไม่มีใครยอมบอก

พิจิกตัดสินใจพารรรไปเปิดห้องพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งไม่ห่างจากบาร์ที่ออกมาสักเท่าไหร่

“ทำไมปล่อยให้ตัวเองเมาจนไม่มีสติขนาดนี้วะไอ้รรร” ปากบ่น แต่ก็จับคนเมาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้พอได้สบายตัวก่อนนอน “มีแต่กลิ่นเหล้าทั้งตัว กูว่าจับอาบน้ำแม่ง”

รรรถูกพิจิกจับแก้ผ้า และแบกไปนอนในอ่างอาบน้ำ

“ไอ้จิก...กูคิดถึงมึง” รรรเริ่มรู้สึกตัว เห็นภาพตรงหน้าเป็นพิจิกจึงโน้มคอลงมาหาขยี้จูบด้วยความรู้สึกที่เก็บไว้ตลอด

“ไอ้รรรมึงทำเหี้ยอะไรวะ” พิจิกตกใจ แต่ก็ยอมรับใจตัวเองว่าคิดถึงรรรเหมือนกัน เขารู้สึกพิเศษกับรรรมานานแล้ว

พิจิกจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างรวดเร็วไม่ปล่อยให้คนเมารอนาน ตามลงไปในอ่างบดขยี้จูบต่างฝ่ายต่างดูดปากกันอย่างเร่าร้อน ลิ้นร้อนแหย่เข้าโพรงปากที่ยังคงเหลือรสชาติหวานหอมของค็อกเทล ยิ่งดูดยิ่งหวาน ผลัดกันดูดอย่างหื่นกระหาย ลิ้นเกี่ยวกระวัดเล่นกันข้างใน

“รรร...มึงกำลังทำอะไรมึงรู้ตัวหรือเปล่า” ก่อนที่จะเตลิดไปไกลกว่านี้พิจิกลองเรียกสติรรรอีกครั้ง

“กู...นอนรอให้มึงเอากู” หลับตาพริ้มยั่วยวน “มึงก็อยากเอากู กูรู้...แต่มึงมันเหี้ยอยากเอากู แต่เสือกไปเอาไอ้ติณ มึงแม่งเหี้ย เหี้ยฉิบหาย”

พิจิกจูบปิดปากไอ้คนพูดมาก ลากลิ้นเลียจากซอกคอ ลงมาตวัดลิ้นเล่นที่หัวนม

“อ๊า...” พอได้ยินเสียงครางจากตวัดแค่ปลายลิ้น เปลี่ยนเป็นดูดขยี้ รรรแอ่นอกรับ มือทั้งสองกอดรัดพิจิกไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “อือ...อื้มมม...” ทั้งเสียงคราง เสียงร้องยั่ว “มึงเอาของมึงเข้าสักที”

“แค่นี้ทนไม่ไหวแล้วเหรอวะ อยากมากใช่มั้ย” พิจิกจับรรรพลิกตัวจับขอบอ่าง คนรับก็รู้งานแอ่นก้นรอรับของใหญ่โต “กูไปเอาถุงยางก่อน” พิจิกลุกเดินขึ้นไปหยิบ ระหว่างรอใส่ถุงยางรรรทั้งแอ่นก้น แอ่นสะโพกยั่ว มือข้างหนึ่งสาวของตัวเองรูดรั้งขึ้นลงไม่หยุด

“จิกช่วยกูเร็ว ๆ สิ กูอยากจนจะไม่ไหว...อื๊อออ...”

พิจิกจับลำเอ็นขนาดใหญ่คับรูยัดกระแทกเข้าช่องสวาทสีสวย “ของมึงแน่นดีจังวะ” ลำเอ็นใหญ่โตถูกกระแทกเข้ามิดลำ

“อื้อ...อ้าาาา....”

แท่งเอ็นโดนรูสวาทรัดแน่นจนแทบทนไม่ไหว รูดเข้ารูดออก สลับกระแทกรุนแรง เสียงเนื้อกระทบกันลั่นห้องน้ำ “อย่าหยุด เอาเข้ามาอีก กระแทกเข้ามา อื๊อออ...อึ๊ม....กูเสียว กูจะเสร็จ อ๊ะ....อ๊าาาา...” น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาอย่างกับไม่เคยแตก

“ของมึงรัดกู...เหี้ยเอ๊ย...ดีฉิบหาย...อึม....อึมมม...อื้อ” สุดท้ายน้ำแตกเต็มถุงยาง ลำเอ็นยังคาอยู่ในรูสวาท ตอนนี้กลายเป็นสีแดง “ดีฉิบหาย...ของกูยังไม่ลงยั่วกูดีนัก คืนนี้ทั้งคืนนะมึง”

คนยั่วก่อนหน้าตอนนี้หมดแรงพับคาขอบอ่าง จนพิจิกต้องจัดการอาบน้ำล้างตัว พาไปต่อบนเตียง ร่างเปล่าเปลือยของรรรนอนแผ่หลาเหมือนหมดแรง แต่อารมณ์ไม่หมดเหมือนรอสิ่งนี้มานาน

รรรนอนรูดรั้งของตัวเอง แอ่นสะโพกเป็นการเชิญชวนให้อีกคนมาต่อ มืออีกข้างแหย่รูสวาทเข้าออกโชว์สีแดงสวย “อืม...อื้อ...” รรรถึงกับต้องหลุดเสียงร้องเมื่อถูกลิ้นอุ่นแหย่เข้าแทนที่ ปลายลิ้นเลียรอบรูอย่างชำนาญ แหย่เข้าช่องทางปลายลิ้นตวัดด้านในสลับแทงเข้าออก จนรรรร้องไม่เป็นศัพท์ ตัวบิดเร่า มือจิกเกร็งที่ต้นคอของพิจิก กดไว้ไม่ให้หยุด “อยากกิน...” เอานิ้วมือดูดยั่วคนตรงหน้า มืออีกข้างเล่นกับตัวเองลูบไล้ บีบขยี้หัวนม

เอ็นลำใหญ่โดนยัดเข้าแทน “...อึมมม...กูจะแตก” น้ำรักจากลำเอ็นพุ่งเข้าเต็มปาก ล้นออกมาให้เห็นคราบขาวไหลรินทางมุมปาก รรรหลับลงอย่างคนหมดฤทธิ์

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง...แต่ดีฉิบหาย”

สองคนนอนกอดกันสภาพเปลือยเปล่า รรรเริ่มรู้สึกตัวงัวเงียตื่น แต่ยังคงมึนหัวงุนงงว่าตัวเองนอนอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง พอเห็นหน้าคนที่นอนกอดอยู่ด้วยแล้วถึงกับต้องเด้งตัวลุกขึ้นด้วยความตกใจ

“ไอ้เหี้ยจิก...”

พิจิกสะลึมสะลือ “มึงจะเสียงดังทำไมเนี่ย”

“กูมานอนกับมึงได้ไง” รรรพยายามเรียกสติทบทวนเรื่องเมื่อคืน แต่ก็จำอะไรไม่ได้ “แล้วมึงทำอะไรกู”

“มึงบอกให้กูทำ...หลายรอบด้วย” พิจิกทำหน้ากวนใส่

“…เหี้ย” หน้ายังคงครุ่นคิด

“มึงเมาไม่ได้สติอยู่ที่บาร์ แล้วพวกที่มากับมึงก็เมากันหมด เหลือมึงคนเดียวกูเลยจะพามึงไปส่ง แต่มึงแม่งไม่รู้เรื่อง กูเลยต้องพามึงเปิดห้องนี่แหละ” พิจิกช่วยเรียบเรียงเหตุการณ์

“แล้ว...”

“แล้วมึงก็ยั่วกู บอกให้กูทำ กูก็ทำ...มึงบอกว่า...”

“กูบอกอะไร”

“มึงคิดถึงกู” น้ำเสียงพิจิกแผ่วเบาลง

“กูก็แค่เมา...” รรรรีบเสเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องนี้

“แต่เขาว่าคนเมาไม่โกหก” พิจิกน้ำเสียงจริงจัง

รรรไม่พูดอะไรอีก รีบลุกใส่เสื้อผ้าโดยยังมีพิจิกนั่งมอง “ก็แค่ one night stand” พูดจบก็พรวดพราดออกจากห้องไป

“สำหรับมึงมันแค่นั้น แต่สำหรับกูมันไม่ใช่” พิจิกได้แต่นั่งพูดกับตัวเอง