"เร็ว ไปตามหมอหลวงมาเดี๋ยวนี้ จะต้องยังมีทางรักษาได้แน่!"
องค์รัชทายาทใช้มือหนึ่งประคองตัวของภรรยาไว้ อีกมือก็คว้าตัวลูกชายมาอุ้มกอด ก่อนจะสั่งทหารองค์รักษ์อย่างรวดเร็ว
เมื่อเซี่ยเชียนฮวันได้ยินก็ขมวดคิ้วมุ่น
คนที่ตกน้ำจะต้องรีบช่วยอย่างเร่งด่วน ให้ไปตามหมอหลวงมาตอนนี้เกรงจะไม่ทันการ
นางเดินไปนั่งคุกเข่าข้างๆ องค์รัชทายาท ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ามากวาดเอาเศษดินโคลนในปากของเด็กอ้วนออก แต่คิดไม่ถึงว่าเซียวเย่หลันจะรีบเดินเข้ามาคว้าจับข้อมือของนางเอาไว้ เพื่อหยุดกระบวนการช่วยชีวิตของนาง
เซียวเย่หลันมองไปที่นางอย่างเย็นชา "ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าคิดทำเรื่องไม่ดีอีกเหรอ"
"ข้ากำลังช่วยคนอยู่"
สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเองก็เย็นชาเช่นกัน
แน่นอนว่าเซียวเย่หลันไม่เชื่อ เขาจับมือของเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้ไม่ให้นางทำความสะอาดต่อ ก่อนจะหันไปถาม "อวี้เออร์ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าพระราชนัดดาตกน้ำ"
"ขะ ข้าไม่กล้าพูด..."
ซูอวี้เออร์แสร้งทำว่าไม่กล้าพูด แต่สายตากลับจับจ้องมองไปที่เซี่ยเชียนฮวัน
องค์รัชทายาทพูดอย่างโมโห "อย่ามัวแต่อ้ำอึ้ง รีบบอกความจริงกับข้ามาเดี๋ยวนี้!"
"กราบทูลองค์รัชทายาท เมื่อครู่ข้าเห็
