บทที่ 4

“ปัง ๆ ๆ” เสียงระเบิดที่ต่อเนื่องกันดังขึ้น

ลมฝ่ามือของฉินอิ๋งเหมือนมีด

พลังแข็งแกร่งและเผด็จการ

ทั้งสองได้เผชิญหน้าแลกเปลี่ยนกันมากกว่าสิบกระบวนท่า

หลินเฟิงไม่มีความคิดที่จะฆ่าเธอ แค่ป้องกันตัวเองเท่านั้น

แม้ว่าการบำเพ็ญของเขายังไม่ฟื้นตัว แต่ฉินอิ๋งก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“ฉินอิ๋ง หยุดนะ”

ในเวลานี้ ถังหว่านที่อยู่บนเตียงตะโกนอย่างรุนแรง

ฉินอิ๋งได้ยินแล้วจึงหยุดการโจมตีทันที

มองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ “พี่หว่านเอ๋อ เด็กคนนี้...”

“พอแล้ว”

ถังหว่านพูดเบาๆว่า “หมอเทวดาหลินมารักษาโรค อย่าหยาบคายใส่เขา”

คุณพ่อของฉินอิ๋งเป็นอาจารย์ของเธอเอง คำพูดของหลินเฟิงทำให้เธอไม่สบายใจ

แต่ในฐานะที่เป็นคนแรกในสามรุ่นของตระกูลถัง เป็นอัจฉริยะทางศิลปะการต่อสู้ คิดอย่างใจเย็นเป็นสิ่งที่เธอควรทำ ในการต่อสู้ที่เมื่อกี้

ถังหว่านก็สามารถดูออกว่าหลินเฟิง ดูคล่องตัว ความสามารถไม่ธรรมดา

แต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สู้กับฉินอิ๋งอย่างเต็มที่

ถ้าเขาสู้เต็มที่ ฉินอิ๋งต้องแพ้แน่ และนี่คือสาเหตุที่เธอพูดให้หยุด

สำหรับคำสั่งของถังหว่าน ฉินอิ๋งไม่กล้าไม่ทำตาม จึงได้แต่ถอยหลังไปอย่างเงียบๆ

ถังหว่านหันหน้าไปมองหลินเฟิงและถามว่า “ในเมื่อหมอเทวดาหลินบอกสาเหตุของโรคฉันได้ง่ายขนาดนี้ งั้นจะมีวิธีที่รักษาได้ไหมคะ”

ถังว่านหลี่กับจ้าวเทียนหวามองไปที่หลินเฟิงพร้อมกัน

แต่เขากลับก้มหน้าลง ขมวดคิ้วลูบคางและครุ่นคิด

“คุณหลิน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”จ้าวเทียนหวาถามอย่างระมัดระวัง

หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ “แค่โรคเล็กๆน้อยๆนี้ เวลาระยะนึงก็รักษาให้หายได้”

พูดจบเขาก็มองไปที่ถังหว่าน “เพียงแต่ว่าผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าเทคนิคกังฟูที่คุณฝึกมันแย่มาก ต่อให้คุณจะฟื้นฟูการเคลื่อนไหวได้ ก็จะต้องสูญเสียการบำเพ็ญไปหมด”

“แต่ว่าเมื่อกี้ผมได้ปรับปรุงเทคนิคกังฟูให้คุณ ต่อไปคุณฝึกฝนตามเทคนิคกังฟูที่ผมสอนให้ เพียงแค่หนึ่งปีคุณก็จะกลับสู่ระดับสูงสุดได้”

ฉินอิ๋งกําหมัดแน่น มุมปากสั่นเล็กน้อย

เปิดตากว้างและเอาแต่จ้องมอง

“เทคนิคกังฟูของบ้านฉันถึงจะแย่แค่ไหน แต่ก็สามารถตีคุณจนคุณตอบโต้ไม่ได้”

จ้าวเทียนหวาที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกว่าบรรยากาศอึดอัดถึงที่สุด

คุณหลินเก่งในทุกด้านเพียงแต่พูดจาตรงไปตรงมามากเกินไป

ไม่ว่าอย่างไรทายาทของหัตถ์สายฟ้ายังคงอยู่ อย่างน้อยก็ต้องไว้หน้ากันบ้าง

สายตาของหลินเฟิงมองไปที่ฉินอิ๋ง

พูดเบาๆว่า “ผมจะสอนคุณแค่ครั้งเดียว คุณดูให้ดีๆ”

หลินเฟิงดำเนินการชี่กงด้วยสองมือ

ทันใดนั้น ชายเสื้อขยับเองโดยไม่มีลมพัด มีเสียงลมพัดดังขึ้น

“ปัง”

หลินเฟิงขยับเท้า และพุ่งออกไปทันทีเหมือนลูกศรออกจากธนู

เมื่อฉินอิ๋งเห็นสถานการณ์นี้ เธอยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

ครั้งนี้เขาเป็นคนเริ่ม

ตัวเธอเองไม่ได้บังคับเขาลงมือนะ

ใช้หัตถ์สายฟ้าโจมตีกลับทันที

“ฉินอิ๋ง ห้ามทําร้ายคนอื่น”

“คุณหลิน โปรดเมตตา”

เสียงของจ้าวเทียนหวากับถังว่านหลี่เกือบดังขึ้งในเวลาเดียวกัน

ถังหว่านมองหลินเฟิงตาค้าง ปากเล็กๆที่เหมือนเชอร์รี่ตอนนี้สามารถยัดกำปั้นหนึ่งกำปั้นเข้าไปได้

“นี่....นี่คือ หัตถ์สายฟ้าเหรอ”

คาดไม่ถึงว่าหลินเฟิงกำลังใช้ทักษะของตระกูลฉิน

เธอฝึกมาทั้งสิบกว่าปีแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะดูผิด

แต่เขาเรียนมาตั้งแต่เมื่อไหร่

นอกจากนี้ยิ่งมองวิธีท่าของเขา เก่งกว่าหัตถ์สายฟ้าของฉินอิ๋งไม่รู้กี่เท่า

“ปัง”

เพียงต่อสู้กันแค่หนึ่งรอบ

สีหน้าของฉินอิ๋งก็เปลี่ยนไปทันที

แขนเจ็บอย่างรุนแรง

ฝ่ามือของเขานี้เหมือนคลื่นยักษ์ มีแรงที่หนักและต่อเนื่องกัน

ฉินอิ๋งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย เธอถอยหลังไปหลายก้าวอย่างต่อเนื่อง

“ปัง”

และชนผนัง

สีหน้าของเธอแดงขึ้น ชี่และเลือดพลุ่งพล่าน เกือบจะพ่นออกมา

ถังว่านหลี่นิ่งอยู่ที่เดิม หันหน้าไปมองที่จ้าวเทียนหวาอย่างแข็งกระด้าง

เหมือนจะถามว่าเด็กคนนี้เป็นผู้ที่เก่งกาจมาจากที่ไหน

จ้าวเทียนหวาเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ถอนหายใจออกยาวๆ

ดีที่หลินเฟิงได้ออมแรง นี่ถ้าทำให้ฉินอิ๋งรับบาดเจ็บจริงๆ

ทั้งสองฝ่ายต้องแค้นในใจแน่

เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรเมื่อผชิญหน้ากับสายตางงๆของถังว่านหลี่

“คุณ...คุณแอบเรียนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หัตถ์สายฟ้าของตระกูลฉินฉันเหรอ”

ฉินอิ๋งกำแพงประคองตัวขึ้น ลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซ

สายตาเต็มไปด้วยความงงงวยและไม่เข้าใจ

“เมื่อกี้ที่คุณใช้วิธีท่านั้น ผมก็เรียนรู้แล้ว”หลินเฟิงพูดอย่างไม่สนใจ

“ซี....”ถังหว่านถอนหายใจ

เพียงดูวิธีท่าของฉินอิ๋งครั้งหนึ่ง ก็เรียนรู้หัตถ์สายฟ้าแล้วเหรอ

และยังการปรับปรุงในช่วงระยะเวลาสั้นๆนี้

ความสามารถพิเศษศิลปะการต่อสู้นี้ สูงกว่าตัวเธอเองสิบกว่าเท่าเลยนะ

ฉินอิ๋งตาเลื่อนลอยเหมือนจะเป็นลม

ตัวเธอเองใช้เวลาห้าปีจึงเรียนรู้หัตถ์สายฟ้า ส่วนถังหว่านใช้เวลาหนึ่งปี แต่เขาเพียงมองดูเฉยๆก็เรียนรู้ได้แล้ว

เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน

“ฮ่า ๆ ๆ....”

ถังว่านหลี่หัวเราะ “หมอเทวดาหลินไม่เพียงเก่งด้านการแพทย์ แต่มีความสามารถในศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก”

“พวกคุณทั้งสองก็ถือว่าได้รู้จักกันผ่านการต่อสู้ วันหลังหากมีเวลาก็ค่อยปรึกษาหารือซึ่งกันและกัน”

“ไม่ทราบว่าหมอเทวดาหลินตอนนี้สามารถรักษาโรคของหว่านเอ๋อได้ไหมครับ”

แม้ว่าเขาไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ แต่ก็สามารถเอาชนะฉินอิ๋งอย่างง่ายๆ

ทำให้เขาดูออกว่าคนนี้ไม่ธรรมดา ในสายตาของเขาไม่ฉายแววดูถูกอีกเลย

“รบกวนคุณปู่ถังเอาเข็มเงินหนึ่งชุดมาให้ผมหน่อย”

หลินเฟิงกล่าว “ทำให้โล่ง เลือดลมเดินดี”

“ไม่มีปัญหา อุปกรณ์การแพทย์จีนหรือการแพทย์ตะวันตก บ้านฉันมีหมด”

ถังว่านหลี่รีบสั่งให้คนรับใช้ไปเอาเข็มเงินมา

หลินเฟิงรับเข็มเงินและพูดว่า “คุณถัง เชิญถอดเสื้อ”

“อึ๋ม”

ถังหว่านตกตะลึง สีหน้านิ่ง

ถังว่านหลี่รีบขัด “เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน หมอเทวดาหลิน ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าล่ะ”

หลินเฟิงอธิบาย “ผมต้องฝังเข็มให้คุณ 7,749 เข็ม ทำให้เลือดไหลเวียนดี ย่อมไม่สามารถใส่เสื้อผ้าได้”

“นี่..ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอ”ถังว่านหลี่ขมวดคิ้วถาม

หลินเฟิงส่ายหัว “ถ้าสวมเสื้อผ้า ชี่ออกมาแล้วกระจายไม่ได้ และสุดท้ายก็ยังอยู่ในร่างกายของคุณถัง การฝังเข็มก็ไร้ความหมายครับ”

จ้าวเทียนหวาโน้มน้าวใจเขา “พี่ถัง คุณหลินทำก็เพื่อรักษาโรคของคุณถัง คุณธรรมอันสูงส่ง เป็นหน้าที่ของแพทย์

ถังว่านหลี่ลังเลใจมาก “นี่มันเป็นเรื่องธรรมชาติ”

“แต่หว่านเอ๋อหมั้นแล้ว เมื่อเป็นอย่างนี้”

“เอาล่ะ คุณพ่อ”

“การรักษาโรคมันไม่ได้เกี่ยวกับการหมั้นเลย”

ถังหว่านตะโกนเบาๆและขมวดคิ้ว

เธอเกลียดเวลาที่คุณพ่อพูดถึงเรื่องการหมั้นนี้ที่สุด

ตัวเธอเองพยายามขนาดนี้ก็เพื่อยากจะหลุดพ้นจากการหมั้น

แต่ตระกูลถังร่วมถึงคุณพ่อมักพูดข้อดีในการแต่งงานให้กับเธอฟังตลอด

มันทำให้เธอยิ่งอยากต่อต้านมากขึ้น

“ขอเชิญหมอเทวดาหลินรักษาโรคฉันเถอะค่ะ”

ถังหว่านพูดจบ ก็สั่งฉินอิ๋งว่า “ฉินอิ๋ง ช่วยฉันถอดเสื้อ”

ตอนนี้เธอแค่อยากรีบรักษาให้หาย ไม่อยากนอนอยู่บนเตียงอีกแล้ว”

ยิ่งไปกว่านั้นไม่อยากปล่อยให้คนอื่นตัดสินใจให้ชีวิตของตัวเธอเอง

ถังว่านหลี่รู้ว่าลูกสาวโกรธ ก็เลยไม่ได้พูดแยอะ

ถอนหายใจเบาๆ และพาจ้าวเทียนหวาถอยออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

ฉินอิ๋งมาที่ข้างๆของถังหว่านและค่อยๆยกผ้าห่มที่คลุมร่างกายของเพื่อนเธอขึ้น

ถังหว่านสวมชุดนอนผ้าไหมสีขาว เสื้อผ้าที่บางๆไม่สามารถปกปิดร่างกายที่ยอดเยี่ยมของเธอได้

ปรากฏขึ้นเส้นโค้งร่างกายที่สมบูรณ์แบบที่คลุมเครือ

เมื่อถอดเสื้อผ้าจนหมด ร่างกายที่อ่อนเหมือนกับหยกปรากฏขึ้นตรงหน้าของหลินเฟิง

รูม่านตาของหลินเฟิงหดเล็กลง อดไม่ได้ที่จะชื่นชมร่างกายที่สมบูรณ์แบบนี้ในใจ แม้ว่าเคยได้เจอผู้หญิงงามมามากมาย

แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองดูอีกสักครั้งสองครั้ง