“อุ๊ย..” เสียงอุทานอย่างตื่นตระหนกออกจากปากบางเท่านั้นหญิงสาวก็ไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เขาเมื่อริมฝีปากหยักสีเข้มทาบลงมาอย่างถนัดถนี่และฉวยโอกาสที่เธอเผยปากสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวรัดลิ้นเล็กที่ล่าถอยอย่างขลาดกลัวดูดดื่มเรียกร้องและหลอกล่อจนคนที่อ่อนเดียงสากว่าคล้อยตามด้วยความมึนงง
มือหนาที่รวบข้อมือเล็กไว้ค่อยๆ คลายออกมาลูบไล้ที่เอวกิ่วที่เขานึกค่อนขอดอยู่ในใจว่าแค่มือข้างเดียวของเขาก็รวบมันได้หมดและถ้าออกแรงเยอะไปก็เกรงว่าเอวเธอจะหักเสียบัดนั้นแต่ความเนียนนุ่มของผิวเนื้อใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอสวมอยู่ทั้งลิ้นเล็กที่จูบตอบเขาอย่างหลงลืมตัวก็ทำให้เขาหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปในทันที กระดุมเสื้อดูเหมือนจะเกะกะขวางหูขวางตาจนในที่สุดเขาก็กระชากมันรวดเดียวจนกระดุมขาดออกจากรังกระเด็นกระดอนไม่รู้ทิศ
“โอ.. พระเจ้า.. ยายตัวจิ๋วเธอสวยเหลือเกิน”
พยัคฆ์ครางพร่าเมื่อทรวงอกอวบอิ่มที่ประดับด้วยเม็ดทับทิมสีชมพูสดไหวสะท้านจากแรงหอบหายใจของเธอ ดวงตาหลับพริ้มริมฝีปากบวมเจ่อเผยอครางแผ่วๆ ด้วยความซ่านรัญจวนยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของบุรุษเพศให้กระเจิดกระเจิงยิ่งต่ำลงไปกว่านั้นสติของเขาก็แทบขาดผึง..
ชายหนุ่มช้อนร่างบอบบางไปที่เตียงกว้างอย่างไม่อาจจะทนกับความเย้ายวนของเธอได้ ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะรู้สึกเร่าร้อนรุนแรงได้ขนาดนี้ รุนแรงจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้เพียงแค่ได้จูบเท่านั้น นี่เจ้าหล่อนมีอะไรดีกว่าหญิงสาวที่เขาเคยผ่านมานะ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกต้องการเธอรุนแรงมากขนาดนี้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ผู้ชายที่ฉลาดหลักแหลมเหี้ยมเกรียมกับคู่แข่งมาตลอดไม่ว่าจะทางธุรกิจหรือเรื่องใดๆ ไม่เคยแพ้ให้คู่แข่ง และไม่เคยร้อนรนจนแทบขาดสติเมื่อต้องเผชิญกับอันตรายหรือแรงกดดันใดๆ แต่ตอนนี้เขากำลังจะควบคุมสติของตัวเองไม่ได้ลนลานอยากจะโจนจ้วงเข้าสู่ร่างอ่อนนุ่มที่กำลังลูบไล้และดูดดื่มยอดทรวงสีหวานอยู่ในขณะนี้
รสชาติปทุมถันอวบอัดเกินตัวบวกกับกลิ่นกายและผิวเนื้อเนียนละมุนยิ่งทำให้พยัคฆ์แทบกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างแกร่งแล้วโจนจ้วงเข้าหาร่างเล็กนี้เสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่สิ่งที่เขาทำในก็คือฟอนเฟ้นอกอวบและดูดดื่มกลืนกินเต้าทรวงทั้งคู่อย่างเอร็ดอร่อยในขณะที่เจ้าของเรือนร่างงามครางพลิ้วกายบางส่ายสะท้านราวใบไม้ต้องลม
ในขณะที่พยัคฆ์กำลังลุ่มหลงกับเรือนกายขาวสะอาดเนียนนุ่มของจุมพิตา หญิงสาวเองก็ไม่ได้ต่างกันนัก เธอมึนงงสมองขาวโพลนหมุนติ้วๆ จนเหมือนว่าร่างกายถูกโยนไปบนฟ้าแล้วถูกเหวี่ยงไปมาด้วยมือยักษ์ใหญ่ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ทั้งความเสียวซ่านที่หมุนวนอยู่ในช่องท้อง ความร้อนซาบซ่านอย่างที่ไม่เคยพบเจอวิ่งพล่านมารวมกันอยู่ตรงกลางร่างจนรู้สึกเปียกชื้นนั้นช่างน่าประหลาดใจ...
หญิงสาวครางสะอื้นเมื่อริมฝีปากร้อนไต่แต้มลงมาตามชายโครงและทำท่าว่าจะต่ำลงไปกว่านั้น มือสากร้อนไม่ต่างกันเคล้นคลึงอยู่กับเรียวขาด้านในโฉบเฉี่ยวอยู่ใกล้กับเนินเนื้ออิสรีจนน่าหวาดเสียว จุมพิตาได้แต่ครางแผ่วไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านความเสียวกระสันที่โจมตี
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นแทรกเสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวใบหน้าหล่อเหลาที่เคลื่อนตำมาถึงหน้าท้องเนียนชะงักงัน ดวงตาคมขุ่นมัวด้วยเพลิงเสน่หาหลับลงแล้วลืมขึ้นใหม่ พยัคฆ์กัดกรามกรอดแค้นเคืองคนที่บังอาจมาขัดจังหวะอันร้อนแรง..
“บัดซับเอ๊ย..” ชายหนุ่มเสยผมรวกๆ แล้วสะบัดศีรษะแรงๆ เหมือนกำลังเรียกสติที่เตลิดไปไกลของตนกลับคืนมา ในขณะที่จุมพิตาลนลานหยิบหมอนใบใหญ่มากอดไว้ใช้มันปิดป้องเรือนร่างเปลือยเปล่าของตนจากดวงตาคมเข้มขุ่นมัวของเขา
พยัคฆ์ปรายตามองเธอเล็กน้อยแล้วขยับปกเสื้อให้เรียบร้อยก่อนเดินไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงของคนที่อยู่ข้างนอกรายงานตัวก่อนที่เขาจะเปิดออกไปแต่เพียงแง้มๆ ไว้ให้เห็นเพียงแค่ตัวเขาเท่านั้น
“มีอะไรวิลล์” เสียงเจ้านายเข้มจัดจนผู้เป็นมือขวารีบก้มหน้าหลบสายตาร้อนแรงด้วยโทสะของเจ้านายหนุ่ม
“เขาไม่ยอมกินอาหารครับ บอกว่าขอพบลูกสาว”
“ไหนว่าเขาพูดไม่ได้ไง”
“เขาพูดได้เป็นประโยคสั้นๆ ครับ เขาพูดแต่ชื่อเธอไม่ยอมกินอะไรไม่ยอมพูดอะไรนอกจากเรียกชื่อลูกสาว”
วิลล์ หนุ่มลูกครึ่งอิตาลีเช่นเดียวกันกับเจ้านายหนุ่มรายงานเสียงเรียบพยายามไม่มองเลยไหล่เจ้านายไปเพราะรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรเมื่อเจ้านายกำลัง ยุ่ง
“เข้าใจแล้วเดี๋ยวฉันจัดการเอง ไปได้แล้ว..”
พยัคฆ์ปิดประตูไม่เบานักแล้วหันกลับมามองคนที่อยู่บนเตียงซึ่งบัดนี้ใช้ผ้าห่มแพรผืนงามคลุมกายมิดชิด สีแดงเลือดหมูของผ้าแพรตัดกับผิวขาวกระจ่างดูผุดผาดแสงแดดยามสายที่ลอดผ่านกระจกบานใสเข้ามาในห้องทำให้ดูราวกับว่าผิวของเธอมันเรืองแสงได้กระนั้น เรือนผมยาวดกดำยุ่งเหยิงริมปากอิ่มแดงช้ำจากฤทธิ์จุมพิตร้อนแรงเมื่อครู่ทำให้เธองดงามราวภาพวาด จนเขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ขึ้นมาอีกครั้ง จนต้องสร้างกำแพงขึ้นมาป้องกันตัวเองจากเสน่ห์อันเย้ายวนของเจ้าหล่อนเสีย...
“รีบใส่เสื้อผ้าซะ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ”
“แต่ฉัน..”
“ใส่เท่าที่มีไปก่อน หรือจะแก้ผ้าก็ได้นะ จะว่าไปเธอก็รูปร่างน่ากินดี หน้าอกใหญ่ล้นมือ ตรงนั้นก็..”
“อ๊าย คนบ้า หน้าไม่อาย หยุดพูดนะ”
หญิงสาวแหวเสียงเขียวหน้าดำหน้าแดงทั้งยังยื่นมือออกมาหยิบหมอนอีกใบปาใส่เขาอย่างฉุนเฉียวเสียอีก นี่ก็เป็นอีกหนึ่งการกระทำที่เขาไม่เคยได้รับจากผู้หญิงที่เขาพาขึ้นเตียง และก็ไม่ปลื้มพวกหล่อนด้วยถ้าหากมาทำเช่นนี้กับเขาแต่กับจุมพิตาทำไมนะถึงรู้สึกดีเหลือเกิน...
“หึหึ.. ฉันให้เวลาเธอห้านาที หรือจะนับหนึ่งถึงสิบดี เอาล่ะฉันเลือกให้ดีกว่า หนึ่ง สอง สาม..”
เขาเริ่มนับและโดยไม่ต้องบอกว่าต้องทำอย่างไร หญิงสาวรีบลุกอย่างทุลักทุเลวิ่งไปยังตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ไม่กี่อึดใจเธอก็หันมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยแววตาขุ่นเขียว พยัคฆ์ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากแล้วมองสำรวจร่างเล็กในเสื้อเชิ้ตตัวโตของเขา เธอใส่มันสองชั้นก็ดูเรียบร้อยดีแล้วใช้เนกไทของเขามัดที่เอวเพื่อไม่ให้เสื้อมันหลวมโคร่งเกินไปนับว่าเจ้าหล่อนมีศิลปะในการแต่งตัวอยู่ไม่น้อยสามารถใส่เสื้อผ้าของเขาได้น่ารักน่าปรารถนามาก ไม่วายที่พยัคฆ์จะแอบคิดนอกเรื่อง
“ทำเวลาดีมาก เอาล่ะตามฉันมา”
ตอนที่48. อวสาน“ก็พี่รักจ๋อม รักลูกของเรา และจะรักตลอดไป”“จ๋อมก็รักพี่ยักษ์และลูกของเราค่ะ เราจะรักกันตลอดไป..” หญิงจูบแก้มสามีเบาๆ แล้วโอบกอดเขาไว้“แบบนี้ต้องตกรางวัลหนักๆ เลยนะครับที่รัก”“แน่ะ คนอะไรเห็นแก่รางวัลจริงเชียว นี่บอกรักกันเพราะหวังรางวัลแค่นั้นหรือคะ”หญิงสาวทำทีเง้างอดขณะเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างแกร่งเปล่าเปลือยที่เอนกายลงนอนอย่างรู้งานมองภรรยาคนสวยนัยน์ตากรุ้มกริ่ม“เปล่าเสียหน่อยก็รักเมียหลงเมียจะแย่แล้วครับ” ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้เรือนกายขาวลอออิ่มเอิบอย่างแสนรัก“แบบนี้ต้องทำให้หลงมากๆ ค่ะ จะได้ไม่ไปวอแวกับสาวๆ คนไหน..”ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้มลงจูบสามีสุดหล่ออย่างเร่าร้อนซึ่งพยัคฆ์ก็จูบตอบภรรยาที่รักเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม้เธอจะอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ทำให้ความเสน่หาของเขาลดลงแม้แต่น้อย นับวันมันยิ่งเพิ่มความรักความเสน่หาให้กับเขาจนไม่อาจจะละเลยที่จะให้ความรักแก่เธอกับลูกได้มือหนาลูบไล้ท้อง
ตอนที่47.บทส่งท้าย หญิงสาวมองดูสองพ่อลูกที่ทุ่มเถียงกันเรื่องเลี้ยงแมวจรจัดที่ถูกทำร้ายมาจนบาดเจ็บสาหัสซึ่ง น้องเจ้าจอม หรือ เด็กหญิงจันท์ยาวี วัยห้าขวบเศษเป็นคนพามันไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองโดยมีชาติชายเป็นคนขับรถพามาเด็กหญิงเฝ้าดูอาการเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดเพศผู้อย่างใจจดจ่อ และรอฟังอาการของมันโดยไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะรู้ว่ามันปลอดภัย เมื่อจุมพิตาซึ่งออกไปธุระกับสามีรู้ข่าวว่าลูกสาวจอมซนพาลูกแมวไปโรงพยาบาลรักษาสัตว์ก็รีบเดินทางมาดูด้วยห่วงลูกสาวทั้ งยังอยากเห็นเจ้าแมวน้อยที่น้องเจ้าจอมดั้นด้นพามันมาส่งด้วยตัวเอง“คุณพ่อบอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมเจ้าจอมเลี้ยงเจ้าเสือขาวไม่ได้”เด็กหญิงวัยห้าขวบผมหยักศกรวบผมครึ่งศีรษะปล่อยลอนผมยาวครึ่งแผ่นหลังคลอเคลียแผ่นหลังเล็กในชุดฟูฟ่องตามแบบที่เด็กหญิงชื่นชอบดูงดงามราวเจ้าหญิง แก้มแดงเปล่งปลั่ง และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นดวงตากลมโตที่ถอดแบบผู้เป็นแม่มานั้นจ้องบิดาเขม็งพร้อมทั้งตั้งชื่อให้เจ้าแมวน้อยเสร็จสร
ตอนที่46.“อุ๊ย..”หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเมื่อมือใหญ่คว้ามือเล็กของเธอหมับพร้อมทั้งลืมตามองเธออย่างมีความหมาย“แอบคิดอะไรกับพี่รึเปล่าคนสวย”“บ้า เปล่าเสียหน่อยจ๋อมเห็นว่าผ้ามันเลื่อนลงมาจะหยิบมาปิดหน้าอกให้หรอกเดี๋ยวไม่สบาย” แก้ตัวหน้าแดงก่ำหลบตาคมพราวพราย“แน่ใจเหรอจ๊ะ เอ.. จ๋อมบุกรุกที่ของพี่รึเปล่านี่ แบบนี้ต้องลงโทษข้อหาบุกรุก”“จะบ้าเหรอ จ๋อมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามาโมเมนะ ไม่เอาแล้วจ๋อมจะไปอาบน้ำพี่ยักษ์ปล่อยมือจ๋อมได้แล้วค่ะ คนอะไรเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ มากล่าวหาเขา เชอะ.. ไม่ยุ่งด้วยแล้ว..”หญิงสาวทำทีขึงขังกลบเกลื่อนความหวั่นไหวเมื่อรู้ดีว่าบทลงโทษของเขานั้นร้อนแรงเพียงใด“ก็ได้ครับเจ้าหญิง”พยัคฆ์ปล่อยมือเธอแต่โดยดีหญิงสาวจึงรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้เห็นแววตาของสามีที่มองตามไปพยัคฆ์ยิ้มกริ่มเมื่อกวางน้อยติดกับร่างสูงลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ จุมพิตาซึ่งกำลังจะหันมาป
ตอนที่45.งานแต่งงานของจุมพิตากับพยัคฆ์มีขึ้นในสองสัปดาห์ถัดมา งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอย่างที่ใครๆ หลายคนคิด เพราะหญิงสาวเพียงต้องการจัดงานแต่งงานเล็กๆ ที่เชิญเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้นเพราะไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอเองก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนและแทบไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย เนื่องจากนายจักรนั้นอพยพมาจากที่อื่นแล้วมาตั้งรกรากอยู่แถบชายแดนไทย ลาว ญาติของนายจักรที่จุมพิตาเคยเห็นหน้าค่าตา พอรู้ว่าเขาไม่ได้รับราชการต่างก็พากันเหินห่างออกไปและก็ขาดการติดต่อไปโดยปริยายงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราที่เชิญแขกมาเป็นร้อยเป็นพันแต่ไม่มีสักคนที่เธอรู้จักอย่างจริงจังจริงใจมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ และเธอเองก็ไม่ได้รู้จักพวกเขาด้วย งานแต่งงานในความคิดของจุมพิตาจึงต้องเป็นงานแต่งที่อบอุ่นเต็มไปด้วยญาติมิตรที่สนิทสนมกัน มีความรักและความจริงใจต่อกันมากกว่างานแต่งใหญ่โตหรูหรา แต่แสนอ้างว้างมีแต่คนใส่หน้ากากมาร่วมงาน ซึ่งพยัคฆ์เองก็เห็นด้วยกับความคิดของคนที่จะมาศรีภรรยาโดยไม่คัดค้านใดๆ
ตอนที่44.คุณนทีปรายตามองว่าที่ลูกเขยอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะพยัคฆ์มักแอบขโมยลูกสาวของตนไปพลอดรักอยู่ร่ำไป เผลอเป็นไม่ได้เสือร้ายที่ทำตัวเป็นแมวจะต้องขโมยปลาย่างไปกินเสียทุกที“มันยังไม่ถึงฤกษ์จะแต่ง ก็ควรอยู่ห่างๆ กันไว้บ้างนะ”“โธ่.. คุณพ่อครับ แค่ห่างจ๋อมนาทีเดียวผมก็จะใจขาดแล้วครับให้ผมเจอหน้าจ๋อมสักสามนาทีได้ไหมครับ”“งั้นก็ห่างไปสักสามวันก็แล้วกัน”คุณจริยาพูดขึ้นนางเดินมาพร้อมด้วยคุณย่าคริสตี้และคนงานที่ถือพลั่วและบุ้งกี๋มาด้วย“เอาล่ะไปทำงานของตัวเองเสียทีอย่ามาวุ่นวายกับน้องเขา มันจะเสียฤกษ์เสียยาม ความจริงแล้วถ้ายึดแบบประเพณีโบราณของไทยเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ต้องห้ามเจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เลยนะ”คุณย่าคริสตี้ซึ่งร่างกายยังคงแข็งแรงเดินเหินราวกับคนวัยห้าสิบต้นๆ ทั้งที่ปีนี้ท่านจะย่างเข้าสู่ปีที่เจ็บสิบเก้าแล้วทำสีหน้าจริงจังใส่หลานชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งรู้ว่าก่อนหน้าที่จะพิสูจน์ได้ว่าจุมพิตาเป็นลูกสาวของคุณนทีกับคุณจริยา พยัคฆ์ได้ทำอะไรกับจุ
ตอนที่43.“โอ้ว จ๋อมจ๋า จ๋อม อา.. อ๊า..”พยัคฆ์ครางกระเส่าไม่แพ้กันก่อนที่ความเสียวซ่านจะบีบรัดจนเขาและเธอไม่อาจจะทานทนกับความร้อนระอุแห่งกระแสสวาทได้ ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาร่างงามครั้งสุดท้ายปลดปล่อยทุกหยาดหยดแห่งความสุขสมเข้าสู่กายบางที่แทบจะทรุดลงกับพื้นทันทีที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งเพลงสวาทร้อนแรงพยัคฆ์มองร่างงามที่ซวนซบอยู่กับพื้นกระเบื้องลายสวยอย่างพอใจ หากเขาพยายามปั๊มลูกทุกๆ วันมีหรือที่เธอจะไม่ท้องแล้วทีนี้พอแต่งปุ๊บเขาก็จะได้เป็นว่าที่คุณพ่อปั๊บสมปรารถนา ใครจะว่าเขาโกหกเรื่องเธอท้องไม่ได้เพราะจุมพิตาจะท้องจริงๆ“ทีนี้เรามาอาบน้ำด้วยกันดีกว่านะครับที่รัก”ปากบอกว่าจะอาบน้ำแต่เขาไม่ยอมถอดถอนตัวตนใหญ่โตออกจากร่างสาว พยัคฆ์พลิกร่างงามให้หันกลับมาแล้วจับเรียวเขาเสลาให้โอบรัดรอบเอวสอบก่อนจะพาเธอไปที่ฝักบัวใหญ่หรูหราแล้วเปิดน้ำพร่างพรมลงมาและเริ่มเกมรักเราร้อนใต้ฝักบัวอีกครั้งโดยที่จุมพิตาไม่มีโอกาสได้คัดค้านความต้องการของเขาได้เลย...