ในขณะที่กงเฉินพาซ่งหว่านชิวออกไป ซ่งหว่านชิวที่พิงไหล่เขาอยู่ก็หันกลับมามองหลินจืออี้ด้วยสายตาเกรี้ยวกราด
เพียงแค่นั้นหลินจืออี้ก็รู้แล้วว่า ซ่งหว่านชิวคงจะพยาบาทเธออีกครั้งแน่
หลินจืออี้ถอนสายตากลับมา แล้วมองเฉินฮวนด้วยความไม่เข้าใจ
“เมื่อกี้เธอพูดอะไรน่ะ?”
“จืออี้ ขอโทษนะ ฉันดื่มเยอะไปหน่อย เลยพูดล้อเล่นนิดหน่อย เธออย่าถือสาเลย”
เฉินฮวนหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดูก็รู้ว่าดื่มไปไม่น้อยจริงๆ
หลินจืออี้เองจะเอาคำพูดของคนเมามาเป็นเรื่องจริงจังก็คงไม่ได้ เธอจึงได้แต่เพียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเงียบไป ไม่พูดอะไรอีก
บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความครึกครื้น หลายคนดื่มจนเริ่มปล่อยตัวตามสบาย
เฉินฮวนลุกขึ้นอย่างโซเซ “ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ ขอถือโอกาสดื่มให้พี่ๆ ทุกคนสักแก้วนะคะ”
พูดจบ เธอก็เงยหน้ากระดกเหล้าหมดแก้วในรวดเดียว แล้วพลิกแก้วคว่ำลงให้ทุกคนดูเพื่อยืนยันว่าเธอดื่มหมดจริงๆ
นี่มันทำให้คนอื่นๆ เหลือบตามองหลินจืออี้ไปด้วย
เธอได้แต่ลุกขึ้นยกแก้วในมือขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “ฉันเองก็ขอดื่มให้ทุกคนด้วยค่ะ”
ก่อนหน้านี้ซ่งหว่านชิวก็คอยชักชวนให้ทุกคนดื่มกันหนักอยู่แล้ว หลินจ
