บ้านหลังใหญ่ของคุณตาคุณยาย เปิดบ้าน ต้อนรับ แฟนหลานสาว ที่เข้ามาฝากเนื้อฝากตัว ในที่สุด ผู้ใหญ่ที่มองออกนานแล้ว ว่า สองคนนี้ มีอะไรๆ กันแน่นอน แต่ยังไม่อยาก เปิดเผยอะไร มาวันนี้ ชายหนุ่มในชุดสุภาพ เรียบร้อย นั่งลงที่พื้นพรม แล้วก้มลงไหว้ คุณตาคุณยาย ที่นั่งอยู่บนโซฟา“ผมขออนุญาตฝากเนื้อฝากตัว เป็นหลานอีกคนนะครับ”คุณยายจับมือ ของเด็กหนุ่ม แล้วลูบผมเบาๆ“ไม่ต้องมาขออนุญาต ยายก็เอ็นดูแบงค์มาตลอด แต่วันนี้ แบงค์มา เพราะอยากให้ผู้ใหญ่ ทราบว่า แบงค์กับน้องแคร์ กำลังคบหากันใช่ไหม”ชายหนุ่มยิ้มกว้าง มองแฟนสาว ที่ขยับเข้ามาหา“น้องแคร์ ตาถึงไหมคะคุณยาย”คนที่ภูมิใจในตัวแฟนสุดๆ มองชายหนุ่มที่ยิ้มกว้าง แล้วก็มองทุกคน ในครอบครัว ทั้งคุณตาคุณยาย แดดดี๊ หม่ามี๊“พี่แบงค์อาจจะต้องเจอคำพูดไม่น่ารัก หลายอย่าง แต่น้องแคร์มั่นใจ ว่า ครอบครัว ของเรา มีกันละกันเสมอค่ะ”เธอขยับตัวเข้าไปกอดเค้า ต่อหน้าทุกคน“น้องแคร์ “คนถูกกอด อายผู้ใหญ่มาก แต่เธอกลับส่ายหน้า“น้องแคร์รักพี่แบงค์ แบบนี้ ไม่มีใครดุ พี่แบงค์หรอกค่ะ”คุณตาส่ายหน้า ด้วยความอ่อนใจ แม่เลิฟ โตมาจากเมืองนอก ยังไม่แสบเท่านี้เลย“เอาเป็นว่า ต่อไปนี้
งานเลี้ยงวันเกิดที่ควรจะมีความสุข แต่กลับกลายเป็นว่า เป็นงานที่ฉีกหน้าที่ทำให้ครอบครัวอับอาย คุณปู่คุณย่า มองหลานชาย ที่นั่งหน้าเจื่อน อยู่ที่พื้นด้วยความโกรธจัด“อา รู้ ว่าโก้ รู้สึกยังไงกับน้องแคร์ แต่อา ไม่มีวันบังคับลูกสาวเด็ดขาด ถ้าโก้รักน้องแคร์จริง อย่างที่พูด โก้ต้องรู้ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ โก้รักน้องแคร์ หรือว่า โก้รักตัวเอง”“ผมมีแต่น้องแคร์มาตลอด ผมไม่เคยมีใครเลยนะครับ ตลอดเวลา ที่ผ่านมา ผมทำงาน ผมมีธุรกิจ ก็หวังจะสร้างอนาคต ให้มั่นคง แต่ว่า”“คนเราจะมีเวลาให้กับสิ่งที่รัก คนที่รักเสมอ ถ้าโก้บอกแบบนั้น อาก็จะบอกแบบนี้ โก้ทำงาน น้องแคร์ก็ทำงาน โก้ยุ่ง น้องแคร์ก็ยุ่ง แต่เชื่ออาเถอะ ถ้าน้องแคร์มีใจให้โก้ ในฐานะคนรัก น้องแคร์จะเป็นคนไปหาโก้เอง น้องแคร์จะหาเวลาไปเจอ ไม่รอโก้ ฝ่ายเดียวแน่นอน”คุณเกียรติมองเพื่อนที่กำลังอายขายหน้าเหลือเกิน ที่ทำอะไร บุ่มบ่ามใจร้อน แบบนี้“เกียรติ ขอโทษแทนหลานด้วยนะ คุณลัล ผมขอโทษแทนหลานด้วยนะ”ครอบครัวนี้ เคยเจ็บช้ำ เพราะความรัก มามาก กว่าจะมีวันนี้ วันที่ครอบครัว อบอุ่น และสมบูรณ์ ต้องรอกันมานานเท่าไหร่ ดังนั้น คนเป็นตา เป็นพ่อ จะไม่มีวัน บ
“พี่แบงค์”เธอเรียกชื่อเค้า ออกมา แล้วมองใบหน้า หล่อเหลา ที่อยู่ ใกล้เพียงคืบมือ“เป็นพี่นะครับ พี่จะดูแลน้องแคร์ ให้ดีที่สุด ในฐานะ เมียพี่”เค้าอยากบอกเธอ ให้ชัดเจนตรงไปตรงมา คำว่าภรรยา มันเป็นทางการ เกินไป ถ้าพูดให้ชัด เธอเป็นเมีย ของเค้าใบหน้าหล่อเหลา ถูกมือบางลูบไล้เบาๆ ด้วยความหวาน เธอกำลังกลัว กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ครั้งแรกของผู้หญิง อาจจะเจ็บมาก หรือ เจ็บน้อย ก็แล้วแต่บุคคล“พี่แบงค์ แคร์กลัว “เธออ้อนเค้า ด้วยเสียงสาม แบบนี้ เค้าจะเชื่อดีไหม ว่ากลัวจริงหรือเปล่า“น้องแคร์ เชื่อใจพี่ไหม ว่าพี่ จะทำให้น้องแคร์ มีความสุข ที่สุด”คนที่พร้อมมาก ลุกขึ้นแล้วอุ้มตัวเธอ ขึ้นมา พาเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วเปิดไฟให้สว่าง“พี่แบงค์ แคร์อาย”“ไม่มีอะไรต้องอายเลย ในเมื่อน้องแคร์สวยขนาดนี้”เค้าพูดไม่เกินจริงแน่นอน เธอสวยแบบที่เค้า คิดเอาไว้ และ วันนี้ เธอจะเป็นของเค้าเสื้อคลุมสีขาวของเค้า หลุดออกจากตัวไปแล้ว ร่างกายแข็งแรง เปลือยเปล่า อยู่ต่อหน้าเธอ ไม่มีอะไรต้องอาย ในเมื่อ เธอจะได้เห็น ได้สัมผัส ได้ครอบครองเค้า เหมือนที่เค้า ทำกับเธอเสื้อคลุมสีขาว ที่มีเชือกพันทบเอาไว้ ถูกดึงออกจาก รอ
ใจที่เจ็บแปลบจนแทบจะยืนไม่ไหว ทำให้ขาที่เคยเกิดอุบัติเหตุมานานหลายปี สั่นสะท้าน ก่อนจะล้มลง ใบหน้าที่ตอนนี้ คงจะซีดเผือด จนไม่มีสีเลือด พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ไปจากตรงนี้ น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ ไหลลงมา เพราะความเจ็บใจ ถ้าเค้าเดินเข้าไป คว้าตัวเธอออกมา แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ผู้ใหญ่หลายคน ที่รู้จักกันมานาน จะเข้าหน้ากันติดไหม ผู้ชายไร้หัวนอนปลายเท้า กับลูกสาวคนเดียว มันต่างกันยังไง ทุกสายตาจะจับจ้องมาที่เธอ และ ความเอ็นดู ที่ทุกคนมีให้เธอ จะเป็นยังไง แม้จะอยากจะขวาง แต่สมองก็สั่งให้หนี เค้าต้องออกมาจากตรงนั้น ให้เร็วที่สุด ออกมา เพื่อไม่อยากเห็นภาพเธอ เรื่องความรัก บางที อาจจะต้อง มองความเหมาะสม คนที่มีแต่ตัว จะทำอะไรได้ เสียงเพลงเงียบลง เพราะเดินมาไกล หรือ เกิดอะไรขึ้น ต่อจากนั้น เค้าก็ไม่อาจคาดคิด สิ่งเดียวที่จะทำได้ คือ การยอมรับทุกสิ่ง ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นตามมา กุญแจรถเอสยูวี ถูกเปิดออก หน้าที่ของเค้า คือ อยู่ตรงนี้ รอเธอ เพียงอย่างเดียว น้ำตาที่ไหลลงมา ถูกมือป้ายออก อย่าร้อง ไอ้แบงค์ อย่าร้อง มึงจะร้องไม่ได้ จะร้องทำไม มึงเก่งมากแล้ว มึงอย่าร้อง เสียงตัวเองพร่ำเพ้อในใจ ออกมา อย่ามีน้ำตา
บรรยากาศภายนอกของบ้าน กำลังเตรียมงานเลี้ยงในคืนนี้ พนักงานของแคทเทอริ่ง ที่จ้างมาจากกรุงเทพ เตรียมอาหารเอาไว้ หลากหลายเมนู ดอกไม้จากร้านของคุณเลิฟ ถูกยกออกมา วางตกแต่ง บริเวณโต๊ะอาหาร ที่จัดวางเป็นแนวยาว รายชื่อของแต่ละคน ที่เป็นแขกวันนี้ ระบุ ตำแหน่งที่นั่ง“คุณพลากร นั่งทางโน้นค่ะ”พนักงานจากร้านดอกไม้ บอกกับ ชายหนุ่มที่มาด้วยในวันนี้ ชื่อของเค้า ถูกระบุ ให้นั่ง แยกห่างจากเธอ และครอบครัว ส่วนคนข้างเธอ เป็นคนที่เป็นคนสำคัญการเกิดมาในครอบครัวที่แวดล้อมไปด้วยความรัก ความพร้อม เป็นเรื่องที่ทุกคนใฝ่ฝันทั้งนั้น แต่คนอย่างเค้า ก็ไม่เคยลดทอน คุณค่าในตัวเอง ชีวิตที่สร้างมาด้วยสองมือ อาจจะไม่มีครอบครัว พ่อแม่ แต่ก็ไม่เป็นไร ชีวิตของเรา เรากำหนดเอง“ขอบคุณมากครับ”ร่างสูงใหญ่ในชุดสุภาพ เดินออกมาเรื่อยๆ ให้ห่างไกลจาก ผู้คนที่กำลังทำงาน บรรยากาศตอนเย็นแบบนี้ ทำให้นึกถึง เธอ อีกแล้ว“เดินมาไกล”เสียงบ่นของเธอ ทำให้เค้า หันไปมอง ใบหน้าสวยที่แต่งหน้ามามีเหงื่อซึมที่ปลายจมูก“วิวสวย”เค้าข่มใจ ตัวเองเอาไว้ ไม่อยากให้เธอ รู้สึกไม่ดี แค่งานจบ เราสองคน ก็จะกลับด้วยกัน“สวยกว่าแคร์ “เด็กเอาแต่ใจ มาแล้ว
ชายหนุ่มหญิงสาวที่ลงมาจากรถด้วยกัน ทำให้คนที่เพิ่งมาทำงาน แอบถ่ายรูปเอาไว้ รูปแต่ละรูป ที่ส่งไป ทำให้ ปลายทาง น่าจะรู้สึกได้ว่า ตอนนี้ เกิดอะไรขึ้น ระหว่าง ทีมแคร์ ที่แยกออกมา เป็นสัดเป็นส่วน จากเอกณัฐทีม ที่มีพนักงานมากกว่าร้อย ชายหนุ่มหญิงสาวในฐานะ นายจ้างกับ ลูกจ้าง แต่สนิทสนมกันเกินเรื่อง ฝ่ายชาย ถือรองเท้า ถือเสื้อผ้า ให้หญิงสาวด้วย ถ้ามองไม่เห็น สถานที่ ก็อาจจะคิดได้ว่า เป็นการ อยู่ด้วยกันแล้ว“น้องแคร์ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดนะครับ เดี๋ยวพี่จะไปหาอาหารเช้าให้”ระหว่างทางผ่านไดรฟ์ทรู แต่ก็ไม่ได้แวะ เพราะเกรงว่า จะเสียเวลา“ใครเป็นคนทำให้สาย พูดมาสิคะ”“พี่ผิดเอง พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง ต่อไปนี้ มีคีย์การ์ดเข้าตึกแล้ว มีรหัสเข้าห้องแล้ว จะไปตอนไหน ก็ไปเลยนะครับ”คนพูดทำหน้าตาร้ายกาจใส่เธออีกแล้ว“ไปค่ะ อย่ามัวชวนคุย “เธอดุเค้า แล้วเข้าลิฟต์ไปด้วยกัน ตั้งแต่เช้า ยังไม่มีใครมา มากเท่าไหร่ แต่เธอก็ต้องไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดใหม่ อยู่ดีกาแฟร้อน และ ซาลาเปาขนมจีบ ที่แม่บ้านนำเข้าไปเสิร์ฟ ทำให้เจ้านายสาว อมยิ้ม แล้วก็นิ่งฟัง ตามที่แม่บ้านพูด“คุณพลากร ซื้อมาเยอะค่ะ คงจะเอามาเลี้ยงทั้งแผนก ป้าก็เล