11.เด็กคนนี้ชื่อเลิฟ

นักธุรกิจหนุ่มสองคน นั่งมองหน้ากัน คล้ายกับเป็นการดูเชิง ซึ่งกันและกัน ข้อความที่พูดถึง บุคคลที่สาม ที่เป็นหัวข้อสนทนา ในวันนี้ ทำให้ ความรู้สึก ของ แต่ละคน ต่างกันไป

“ผมทราบว่า น้องเลิฟ สนิทสนมกับคุณเกียรติมาก แต่ คุณเกียรติ คงไม่คิดจะให้ น้องเลิฟ ต้องเป็นรอง”

คนที่ฟัง นิ่งแล้ว คิดในใจ เอกณัฐ เลือกใช้คำดี ไม่มีคำพูด ที่แสดงออก ถึงการ ดูถูก หรือ ใช้คำ ที่ด้อยค่า น้องเลิฟ แต่เลี่ยง ไม่เอ่ยถึง ความสัมพันธ์

“ผมไม่มีใคร ผมโสด และ ผมชอบน้องเลิฟ ผมอยากจะให้คุณเกียรติ ปล่อยมือจากน้องเลิฟ แล้วผม จะดูแล น้องเลิฟ ต่อจากคุณเอง”

“น้องเลิฟ ยังเด็กมาก อายุแค่ยี่สิบ เรียนก็ยังไม่จบ ญาติพี่น้องก็ไม่มี คุณเอกคิดว่า พร้อมจะดูแลน้องเลิฟ ขนาดนั้นเลยหรอ”

“ผมดูแลได้ทุกวัน ทุกเวลา จะให้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ก็ได้ ผมจะปกป้องน้องเลิฟเอง”

“ผมกับน้องเลิฟ เรามีกันและกัน คุณเอก อยากจะเข้ามาดูแล ผมก็ไม่ขัดขวาง แต่จะให้ผม เลิกคุย เลิกติดต่อ เลิกโทรหา ผมทำไม่ได้”

“คุณเกียรติ จะให้ผม ทำใจได้ยังไงครับ ถ้าผม อยู่กับน้องเลิฟ แล้วยังมี คุณเกียรติ คอยอยู่ด้วยแบบนี้”

“จะไปคิดมาก ทำไม คุณต้องมองแค่ น้องเลิฟสิ ดูสิว่า น้องเลิฟ เค้าปฏิบัติต่อคุณ อย่างไร ส่วนผม คุณมองผม ถือว่าผม เป็นญาติผู้ใหญ่ของน้องเลิฟ ก็พอ”

เอกณัฐ ไม่ใช่คนโง่ คนอย่างคุณเกียรติ ถ้ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง กับ น้องเลิฟ คงไม่ยอมให้ตัวเอง มาคุยเรื่องนี้ ด้วยแน่นอน คงจับลากออกไปแล้ว แต่การเปิดทาง บอกว่า เรื่องนี้ เป็นเรื่องของตัวเอง กับ น้องเลิฟ และ คุณเกียรติ เป็นผู้ใหญ่ ฝ่ายน้องเลิฟ นั่นก็เท่ากับว่า เรื่องที่กลัว อาจจะไม่มี เรื่องที่กังวล ไม่มีอะไร เกิดขึ้น

“ขอบคุณครับ ที่คุณเกียรติ แสดงออกให้ผมทราบ ถึงเรื่องนี้ ผมจะดูแล น้องเลิฟ ให้ดีที่สุด ผมรับรอง”

คนเป็นพ่อ มองประตูที่ปิดหลังจากแขก ออกไป แล้วก็ถอนหายใจออกมา ต่อไปนี้ ชีวิตของตัวเอง และ ลูกสาว คงไม่ง่ายอีกต่อไป แต่ถ้าอะไรจะเกิด อะไรจะแตก อะไรจะพัง ก็ต้องยอม วันนี้ เค้าไม่ใช่เกียรติ คนเดิมอีกแล้ว และ เกียรติคนนี้ ก็พร้อมจะดูแล ครอบครัว ทั้งน้องลัล และ น้องเลิฟ ที่เป็นดวงใจ

“สวัสดีครับ เลิกเรียนหรือยัง”

น้ำเสียงนุ่มนวล ถามไถ่ ถึงคนที่อยากเจอหน้า ตลอดทั้งคืน เมื่อคืน ทำเอานอนเกือบไม่หลับ

“เลิกแล้วค่ะ กำลังจะกลับบ้าน”

เธอบอกกับเขา แล้วเดินมาที่รถ โยนหนังสือ และกระเป๋า ไปวางที่เบาะข้างๆ แล้วเตรียมจะขับรถ ออกไป

“พี่อยากเจอ ทานข้าวเย็น ด้วยกันได้ไหม”

เธอเงียบไม่ตอบ

“นะครับ เดี๋ยวพี่ไปรับ แล้วก็จะไปส่ง ขับรถให้น้องเลิฟนั่งสบายๆ เลย”

เธออมยิ้มออกมา

“ขายโปรโมชั่นเก่งจังเลยค่ะ”

“ไม่ได้ขายนะครับ คอยดูกันไป ว่าต่อไปนี้ พี่เอาจริง”

พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าแล้ว หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกระโปรงสั้น เดินลงมาจากบนห้อง แล้วมองเค้า ที่ลงมายืนรอเธอ อยู่ที่ข้างรถ ใบหน้าหล่อเหลา ยิ้มออกมา เมื่อเธอ เดินตรงเข้ามาหา

“น่ารักจัง”

วันนี้เธอสวมผ้าใบ กับลุค สบายๆ ทำเอาคนที่สวมสูท มองด้วยสายตา ชื่นชม

“น้องเลิฟใส่ชุดนี้ เหมือนพี่หลอกเด็ก”

เด็กอายุน้อยกว่า ยี่สิบกว่าปี ยิ้มกว้าง

“พูดเองนะ เลิฟยังไม่ได้บอกเลย ว่า คุณเอกแก่ “ตัวแสบ หยอกได้น่ารักเหลือเกิน แล้วก็ถูกรั้งตัว เข้าไปหา

“พี่ไปคุยกับคุณเกียรติมาแล้ว ว่าพี่จะดูแลน้องเลิฟ ต่อไปนี้ น้องเลิฟ หาเวลาให้พี่บ้างนะครับ วันหยุด เสาร์อาทิตย์ พี่จะไม่ทำงาน พี่จะไม่คุยธุรกิจ จะมาอยู่กับเด็กคนนี้”

เธอหน้าแดง เมื่อเค้าลูบแก้มเธอ แล้วทำหน้าอ้อนใส่

“ค่ะ จะหาเวลาให้ ทุกอาทิตย์เลยดีไหมคะ”

เธอแกล้งหยอกเค้ากลับคืน แต่กลายเป็นว่า

“พูดล้วนะ อย่ามางอแงนะครับ”

ร้านข้าวต้ม มีชื่อ ที่อยู่ไม่ไกลจาก คอนโดของเค้ามากนัก เป็นสถานที่นัดเดท ในวันนี้ น้องเลิฟ ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ต้องกินของหรูๆ หรือของราคาแพง แต่เธอชอบกินของอร่อย

เสื้อสูทถูกถอดออก พร้อมกับปลดเน็คไทด์ แล้วถลกแขนเสื้อขึ้นไป ก่อนจะเดินลงจากรถ แล้วจับมือเธอ เดินเข้าไปในร้าน มองเผินๆ ก็คือ พนักงานบริษัทพาแฟน มาทานข้าวหลังเลิกงาน เหมือนคนอื่นๆ

ข้าวต้มร้อนๆ และกับข้าวจานเล็กๆ หลายอย่าง วางเรียงรายตรงหน้าเธอ

“ถ่ายรูปได้ไหมคะ “เจ้าตัวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดถ่ายอาหาร และ ถ่ายคนที่นั่งตรงข้าม อย่างตั้งใจ

“อร่อยมากเลยค่ะ “คนที่เพิ่งเคยมาครั้งแรก ชิมกับข้าว ทีละอย่าง แล้วถามชื่อ ต้มมะระ รสชาติขมอ่อนๆ ที่อยู่ในชาม

“ไม่เคยทานหรอครับ”

“ไม่เคยค่ะ ตอนอยู่ที่โน่น แม่ขา ทำกับข้าวง่ายๆ ให้ แบบนี้ คงยากไป”

เธอบอกเล่าเรื่องราว ส่วนตัวของเธอ ทีละนิด แล้วคนที่ฟัง ก็เก็บข้อมูล

“แม่ขา ของเลิฟ เปิดร้านดอกไม้ อยู่ที่โน่น เลิฟ ไม่ได้ช่วยอะไรแม่หรอกค่ะ เรียนหนังสืออย่างเดียว อยากจะทำงานพิเศษ แต่พ่อก็ไม่ยอม”

เธอนึกถึง วันที่ขอพ่อ ไปทำงานร้านพิซซ่า แล้วพ่อบ่นจนเหนื่อย

“เด็กไทย กับ เด็กต่างชาติ ต่างกันค่ะ พอสิบห้า ก็ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ได้แล้ว แต่คนไทย ถือว่า ถ้าลูกทำงาน แปลว่า พ่อแม่ ไม่มีเงิน”

“พี่ก็ทำนะ ตอนเรียนเมืองนอก”

เ“หรอคะ “เธอตาเป็นประกายขึ้นมา ทันที

“พี่เกเรมาก ดื่มเหล้า เที่ยว ไม่เรียนหนังสือ พ่อก็เลย ส่งไปเรียนดัดนิสัย ให้เงินนิดเดียว”

“แต่ตอนนี้ กลายเป็น นักธุรกิจ ที่มีธุรกิจที่มีมูลค่ามาก”

“ก็ต้องพร้อม อายุไม่น้อยแล้ว”

กุ้งตัวโต ถูกแกะเปลือกออก วางให้ คนตรงหน้า

“พี่พร้อมแล้วนะครับ น้องเลิฟ ในทุกด้าน รอแค่ น้องเลิฟ คนเดียว”

ความตั้งใจจะให้กินน้อยๆ แล้วจะพาไปกินขนมต่อ กลายเป็นความผิดพลาด เธอเก็บเรียบทุกอย่าง แทบไม่เหลืออะไร ตลอดเวลา ที่คบหาผู้หญิงมา มากมาย เค้าเพิ่งเห็นผู้หญิงกินเรียบ ก็คือ เธอ

“ยิ้มอะไรคะ “เธอมองหน้าเค้า แล้วเล่นโทรศัพท์ไปด้วย

“เพิ่งสองทุ่ม น้องเลิฟ อยากไปไหนครับ”

คนที่อ่านเกมส์ขาด มองหน้าเค้า แล้วขยับเข้าไปหา

“อยากชวนเลิฟไปไหน ก็บอกสิคะ”

เนี่ย เด็กมันร้ายกาจแบบนี้

“คอนโดพี่ อยู่ตรงนี้ ถ้าน้องเลิฟ”

“ได้ค่ะ แต่กลับไม่ดึกนะคะ พรุ่งนี้เลิฟมีเรียนเช้า”

“ครับ ถ้าอยากกลับ เดี๋ยวพี่มาส่ง ไม่ดึกแน่นอน”