ตอนที่ 2
3/3
ก่อนออกจากบริษัทนัยน์สั่งงานสายป่านไว้สองสามอย่าง แล้วเดินดุ่มนำหน้าลลินาอย่างไม่เหลียวหลังเพื่อไปที่ลานจอดรถ เขาเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัย เธอก็เปิดประตูไปนั่งข้าง ๆ สีหน้าของนัยน์ตึงเครียดเป็นอย่างมาก แม้อุณหภูมิข้างนอกจะเย็นฉ่ำแต่ดูเหมือนว่าภายในจะร้อนยิ่งกว่าไฟ
ที่ว่าร้อนนั้นหมายถึงอารมณ์ไม่ใช่อย่างอื่น คนใจเย็นและอบอุ่นเมื่อสามปีก่อนไม่รู้หายไปไหน หรืออาจจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่เธอลาจาก ลลินานั่งข้างเขาเงียบ ๆ กลัวว่าหากพูดอะไรอาจจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจได้ กระทั่งเวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง จุดหมายปลายทางที่ต้องพบลูกค้าก็ยังไปไม่ถึง ลลินาจึงเอ่ยปากถามออกไปหนึ่งประโยค
"เราจะไปพบลูกค้าที่ไหนคะคุณนัยน์"
"บ้านลูกค้าที่จันทบุรี"
แล้วก็กลับเข้าสู่ห้วงความเงียบงันอีกรอบ บรรยากาศข้างนอกมีฝนตกปรอย ๆ พลอยทำให้หญิงสาวรู้สึกง่วงขึ้นมา พยา
