ร่างอ้วนกลมสวมเสื้อยืดตัวเท่ลายไดโนเสาร์กับกางเกงผ้ายืดขายาวยิ้มร่าอย่างมีความสุขเต็มที่ บ่ายๆ วันเสาร์แบบนี้เธออาสาจะมาดูแลหมูคริสให้กับพี่ชายและพี่สะใภ้ด้วยความเต็มใจ ธีราสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นยี่ห้อดังแบบสบายๆ ในวันหยุดพร้อมกับรวบผมยาวเอาไว้ด้วยเพื่อความคล่องตัว
"พรุ่งนี้ค่ำๆ จะพามาส่งนะคิตตี้ หวังว่าปีนี้หมูคริสจะมีน้องสักที"
ธีราแซวคนทั้งคู่พร้อมกันแล้วคว้าตัวหลานขึ้นรถเข็นคันใหญ่ เข็นออกมาพร้อมกับพยาบาลพี่เลี้ยงที่จ้างมาดูแลเจ้าหมูโดยเฉพาะ
ชาญวุฒิถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นสาวสวยที่หมายปองพร้อมผู้ติดตามเดินลงมาจากขบวนรถตู้คันใหญ่ เกือบปีมาแล้วที่เค้าเทียวไล้เทียวขื่อสาวสวยคนนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอขีดเส้นใต้ทำตัวหนาตัวเอียงเน้นสถานะชัดเจนว่าเป็นเพียงเพื่อนกัน แม้จะได้ไปกินข้าว ช้อปปิ้งในวันหยุดแต่ก็ต้องมีเด็กน้อยคนนี้มาด้วยเสมอ
"น้องธี" ชายหนุ่มเสียงเสียงเรียกออกไป ธีราจอดรถเข็นหลานตรงหน้าเค้าแล้วยกมือไห้ว
"สวัสดีค่ะพี่วุฒิรอนานไหมคะ "
เท่านี้เองที่เธอบอกกับเค้า ชายหนุ่มลูกชายเจ้าของร้านขายยาชื่อดังที่มีเฟรนไชน์ในห้างดังนับร้อยสาขาถอนหายใจออกมา เธอรวยกว่าเค้ามากนัก แต่คนอย่างเค้าก็ไม่ใช่จะไม่มีใครเหลียวแล ยอดขยายสาขาเพิ่มขึ้นทุกปี เงินหมุนเวียนนับร้อยล้านบาทในแต่ละปี ธุรกิจเป็นปึกแผ่นมั่นคง หน้าตาก็จัดว่าหล่อเหลาไม่ขี้เหร่ แถมยังมีสาวๆ มาทอดสะพานให้มากมาย แต่ไม่มีใครทำให้เค้าหวั่นไหวได้เท่าเธอคนนี้มาก่อน
"หมูคริสเป็นไงบ้างครับ"
ชาญวุฒิก้มตัวลงนั่งลงสบตากับหลานชายตัวน้อยของเธอ เค้าพยายามเอาใจเธอทุกอย่างแต่ก็ยากเหลือเกิน พอจับทางได้ว่าเธอรักหลานของเธอเหลือเกิน ดังนั้นเค้าจึงมีของเล่นและวิตามินเกรดดีจากเมืองนอกส่งมาบำรุงหมูคริสของเธอเสมอ ตั้งแต่นั้นมาถ้าหากเค้านัดพบเธอช่วงวันหยุด เธอจะพาหมูคริสมาด้วยเสมอ และทำให้เค้าตกหลุมรักเธอมากขึ้นไปอีก ท่าทางของเธอที่อยู่กับหลานเต็มไปด้วยความสุขสดใส แค่หลานยังรักขนาดนี้แล้วถ้าเป็นลูกของเธอกับเค้าละ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
"พี่ไปพักเดินเล่นได้เลยค่ะ เดี๋ยวธีดูเจ้าหมูเอง สักบ่ายสามค่อยโทรนัดสถานที่กันอีกที"
ธีราบอกกับพยาบาลพี่เลี้ยงอย่างใจดี เธอคิดว่าสาวๆ ก็อยากช้อปปิ้งบ้างเท่านั้น ชาญวุฒิขยับตัวเข้าไปใก้ลแล้วจับรถเข็นคันใหญ่ทันที
"ไปครับธีไปดูอะไรกันดี พี่จะช่วยเข็นรถให้เอง" หมูคริสหัวเราะชอบใจที่ได้เห็นผู้คนมากมายท่าทางน่ารักของทั้งสามคนเหมือนกับครอบครัวอบอุ่นเหลือเกิน ชาญวุฒิอดคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว
ธีราเลือกเสื้อยืดของเด็กที่มุมเสื้อผ้าเด็กอย่างสนุกสนาน เจ้าหมูของน้าขวบกว่าแต่ใส่เสื้อไซร์สองขวบแล้ว มือเล็กเลือกเสื้อยืดเนื้อดีลายน่ารักหกตัวให้กับหลานชายพร้อมกับกางเกงเข้าชุดกัน ชายหนุ่มมองดูบัตรเครดิตที่เธอยื่นจ่ายออกไป แล้วอดคิดไม่ได้ เสื้อผ้าตัวละเกือบพันบาท ชุดละเกือบสองพันแบบนี้ ถ้าซื้อเดือนละครั้งเป็นเงินเท่าไหร่ มาเที่ยวอาทิตย์ละครั้งเธอจ่ายครั้งละหลักหมื่นบาทเลยทีเดียว
"น้องธีใช้เงินเก่งนะครับ"
มือที่กำลังเก็บบัตรเครดิตลงกระเป๋าชะงักทันที ธีรามองดูคนข้างตัวแล้วยิ้มน้อยๆ
"ธีหาเก่งค่ะก็ต้องใช้เก่งด้วย"
เธอตอบออกไปยิ้มๆ ชาญวุฒิพยักหน้ารับรู้ แล้วถามต่ออย่างคนซอกแซกที่คิดว่าสนิทกัน
"แล้วเดือนหนึ่งน้องธีใช้เยอะไหมครับ"
ธีรายิ้มกว้างออกมาแล้วเดินออกจากร้านที่ขายของเด็ก ตรงไปที่ช้อปเสื้อผ้าร้านดังแทนคำตอบ
"ร้านนี้ธีมีเม็มเบอร์พิเศษค่ะ เค้าจะมีแคตตาล็อกส่งไปให้เลือกได้เลย ชุดนี้ที่ใส่มาชนช้อปนะคะ น่าจะได้มาก่อนที่ร้านจะวางขาย ยอดแต่ละเดือน น่าจะเยอะอยู่"
ธีราเกลียดนักเชียวเธอพยายามมองเค้าในแง่ดีที่เค้ามีความพยายามจะเข้าหาเธอกับเจ้าหมูของเธอ แต่มาคอมเม้นท์เธอเรื่องช้อปปิ้ง ธีราจะไม่ทน
