บทที่ 12 แมวน้อย1

ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงการเลี้ยงฉลองก็เสร็จสิ้นลงประภากรณ์และคามิลลาจึงกลับห้องพัก

“การเซ็นสัญญาผ่านไปได้ด้วยดีท่านประธานจะเดินทางกลับกรุงเทพเลยไหมคะ” คามิลลาเปล่งเสียงถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องพัก

“นี่เพิ่งวันที่สองผมบอกว่าสี่วันคุณจำไม่ได้เหรอคามิลลา” ประภากรณ์หันกลับไปมองหน้าตอบร่างบางที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบนิ่งแต่มุมปากกลับยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ใช่ที่จริงเซ็นสัญญาเสร็จก็สามารถบินกลับกรุงเทพได้เลยแต่ที่เขาอยู่ต่อเพราะจะใช้เวลาสองวันนี้ต้อนเธอให้จนมุม จะง้างปากคนปากแข็งให้ยอมรับให้ได้ว่าเธอคือคนในคืนนั้น 

คนฟังถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เข้าใจ เธอไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไรจะต้องอยู่ต่อเลยในเมื่องานก็เรียบร้อยแล้ว หรือเขาคิดจะทำอะไรกันแน่เธอชักหวั่นใจแล้วสิยิ่งเห็นสายตาที่เขามองมาก็ยิ่งไม่น่าไว้ใจ

ทั้งสองยืนมองสบตากันนิ่ง ๆ เนินนานหลายนาที ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยทำลายความเงียบ “โทรสั่งไวน์และของว่างให้ผมด้วย”

ว่าจบเขาก็เดินไปนั่งเอนกายบนโซฟาวางแขนทั้งสองบนพนักยกขาขึ้นไขว้ห้างด้วยท่าทางสบายใจ ขณะที่อีกคนได้แต่เก็บความขุ่นข้องหมองใจไว้ เดินไปยกโทรศัพท์ตั้งโต๊ะบนหัวเตียงขึ้นโทรสั่งรูมเซอร์วิสตามที่ประธานหนุ่มต้องการ เมื่อสั่งเสร็จก็เดินไปหย่อนก้นนั่งบนโซฟาอีกตัว

ระหว่างคนทั้งสองถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาเลยต่างคนต่างนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ของตัวเองไปกระทั่งเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น คามิลลาจึงกดปิดหน้าจอแล้ววางโทรศัพท์ลงลุกเดินไปเปิดประตูให้พนักงานเข็นรถรูมเซอร์วิสเข้ามา ยืนรอจนพนักงานเดินออกไปจึงปิดประตูลงแล้วเดินกลับไปนั่งลงที่เดิม ก่อนจะทำการรินไวน์ใส่แก้วให้ประธานหนุ่มอย่างรู้งาน “ไวน์ค่ะท่านประธาน”

“อืม” ประภากรณ์ที่กำลังแชทคุยงานกับลูกน้องคนสนิทกดปิดหน้าจอแล้ววางลงข้างตัวยื่นมือไปรับไวน์มาถือไว้ แววตาทอประกายจับจ้องน้ำสีแดงในแก้วราวกับคิดอะไรบางอย่าง ผ่านไปเกือบนาทีจึงช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าเรียว “ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อย”

“แต่เมื่อกี้ฉันดื่มไปมากแล้วนะคะ หากดื่มอีกเกรงว่าจะไม่ไหวค่ะท่านประธาน” คามิลลาปฏเสธเพราะตอนฉลองกับเควิลก็ดื่มไวน์ไปมากพอสมควรแล้ว หากดื่มเข้าไปอีกเกรงว่าจะเมาแล้วทำให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นเหมือนในคืนนั้นอีก

“กลัว?” แต่มีหรือประภากรณ์จะยอมเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้ายียวนแกล้มเย้ยหยันเพื่อกระตุ้นต่อมอยากเอาชนะของอีกคนพร้อมกับแกว่งไวน์ในแก้วเล่นอย่างใจเย็น และมันก็ได้ผล

“ไม่ได้กลัวค่ะ” อีกคนสวนกลับทันควัน ว่าจบเธอก็รินไวน์ใส่แก้วแล้วยกขึ้นกระดกลงคอระรัวแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้กลัวสักนิด เมื่อดื่มหมดก็รินใส่อีกแก้วแล้วยกขึ้นดื่มต่อ

ประภากรณ์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจเมื่อพนักงานสาวดื่มตามที่เขาต้องการ ก่อนจะยกไวน์จิบลงคอช้า ๆ สายตาจ้องมองใบหน้าเรียวด้วยแววตามีเลศนัย เธอเป็นคนสวย ฉลาด ไหวพริบดีแต่เสียอย่างเดียวที่หัวรั้นอยากเอาชนะไปหน่อยเลยทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ระมัดระวังตัว 

เขานั่งดื่มไปเงียบ ๆ พลางจ้องมองปฏิกิริยาของร่างบางเป็นระยะจนใบหน้าเรียวเริ่มแดงระเรื่อ แววตาเด็ดเดี่ยวบัดนี้เปลี่ยนเป็นหวานฉ่ำบ่งบอกได้ว่าเธอเริ่มเมาแล้วเขาจึงเอ่ยหยั่งเชิงดู “เก่งดีนิคามิลลาผมนึกว่าคุณจะไม่กล้าดื่มเพราะกลัวตัวเองเมาจนไม่มีสติเหมือนคืนที่แอบปีนขึ้นเตียงผมซะอีก”

“ก็บอกแล้วไงคะว่าดิฉันไม่รู้เรื่อง คืนนั้นคือคืนไหนแล้วใครแอบปีนขึ้นเตียงท่านประธานกัน” ถึงแม้จะเริ่มมึน ๆ สติสัมปชัญญะเหลือไม่เต็มร้อยแต่คามิลลาก็ยังควบคุมสติตัวเองได้ในระดับหนึ่งปฏิเสธออกไปอย่างหน้าซื่อตาใสพร้อมกับระบายยิ้มบาง ๆ  หลังจากเอ่ยจบก็วางแก้วไวน์ในมือลง หยัดกายลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำให้อาการเมาสร่างขึ้นบ้าง อีกทั้งต้องการหลบหลีกการตอบโต้กับประธานหนุ่ม

“ว๊าย!” ทว่าก้าวเดินได้สามสี่ก้าวเท่านั้นเธอก็ต้องหลุดอุทานด้วยความตกใจเมื่อจู่ ๆ ตัวก็ลอยละลิ่วขึ้นเหนือพื้นด้วยฝีมือของร่างสูงที่ตามมาช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วกว่าจะตั้งตัวได้ก็ถูกอีกคนอุ้มมาวางลงบนเตียงแล้ว หนำซ้ำยังตามลงมาคร่อมตัวไว้ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้หลีกหนีเลย อีกแล้วเขาฉวยโอกาสกับเธออีกแล้ว

 “ท่านประธานจะทำอะไร ออกไปนะคะ” มือเรียวทั้งสองข้างพยายามยกขึ้นดันอกแกร่งสุดแรงหวังผลักร่างสูงให้พ้นตัว  แววตาหวานฉ่ำจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างเพียงคืบด้วยความไม่พอใจ คิ้วดกดำนั้น แพรขนตายาวที่ประดับอยู่บนเปลือกตายิ่งขับให้ดวงตาสีดำขลับดูมีเสน่ห์ล้ำลึกน่าค้นหามากขึ้น จมูกโด่งรับกับปากหยักเรียกได้ว่าเบ้าหน้าฟ้าประทานจริง ๆ ตอนมองไกล ๆ ก็ว่าหล่อแล้วพอได้มองใกล้ ๆ แบบนี้หล่อเขาหล่อมากจริง ๆ 

ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเปล่าจากที่มองเขาด้วยความโกรธตอนนี้เธอกลับชื่นชมในความหล่อของเขา กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายของเขาผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์เจือจางที่ลอยแตะจมูกพลันทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ กลิ่นกายนี้ไออุ่นนี้ให้ความรู้สึกเหมือนในคืนนั้นไม่มีผิดเพี้ยนถึงแม้เธอจะเมาจนครองสติไม่ได้แต่ก็จำความรู้สึกของค่ำคืนนั้นได้ดีเหมือนตัวเองอยู่ในห้วงความฝันกึ่งหลับกึ่งตื่นรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกราวกับล่องลอยอยู่บนสรวงสวรรค์

เธอรีบหลับตาสะบัดศีรษะไล่ความคิดออกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มฟุ่งซ่านไปไกล ให้ตายเถอะเธอต้องสติเลอะเลือนไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้คิดเตลิดเปิดเปิงเช่นนี้ รีบออกแรงดีดดิ้นพร้อมทั้งใช้มือผลักไสอกแกร่งพัลวันตอนนี้เธอชักไม่ไว้ใจตัวเองมากกว่าคนด้านบนเสียแล้ว ทางที่ดีต้องรีบพาตัวเองออกห่างจากเขา “ท่านประธานออกไปนะคะ”

“คุณรู้ไหมว่าตัวเองเหมือนแมวน้อยที่แอบปีนขึ้นเตียงผมในคืนนั้นเลย ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นหอม ก้อนเนื้อสองก้อนนี้ที่มันพอดิบพอดีกับมือผม รวมทั้งร่างกายนี้ที่ผมรู้สึกคุ้นเคย” แรงผลักเพียงน้อยนิดของร่างบางไม่ได้ทำให้ประภากรณ์ขยับเขยื้อนสักนิด นอกจากเขาจะไม่ฟังเสียงทักท้วงของเธอแล้วยังรวบมือเล็กทั้งสองข้างกดตรึงเหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะฝังจมูกลงบนซอกคอระหงสูดดมกลิ่นกายหอมเข้าปอด ส่วนมือก็ตะปบลงบนก้อนเนื้อกลมกลึงแล้วออกแรงบีบเบา ๆ 

“ยะ..หยุดนะคะท่านประธานกะ..ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ใช่” สัมผัสแผ่วเบาจากปลายจมูกโด่งที่ไล่วนบริเวณลำคอบวกกับแรงบีบเคล้นหนักสลับเบาบนเต้าอวบทำเอาคามิลลาขนกายลุกซู่รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ร้องบอกด้วยน้ำเสียงติดขัดพลางพยายามเบี่ยงหน้าเอียงคอหลบ แต่เหมือนเป็นการเปิดทางให้อีกคนเชยชมกับลำคอได้สะดวกมากกว่า 

“อ๊ะ!” เสียงหวานหลุดร้องในวินาทีต่อมาเมื่อถูกฟันคมกัดลงบนเนื้ออ่อนถึงแม้จะไม่แรงมากแต่ก็สร้างความเจ็บให้เธอได้ไม่น้อย ผิวขาวเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อตามรอยกัด

เจ้าของรอยฟันผงกหน้ามองผลงานตัวเองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าขึ้นไปประกบจูบปิดริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังเผยอพูดไว้ไม่ให้ส่งเสียงอะไรได้อีกพร้อมทั้งฉวยโอกาสสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากฉ่ำ 

ริมฝีปากหนาบดขยี้กลีบปากอวบอย่างดูดดื่ม เรียวลิ้นกวาดต้อนทั่วโพรงปากฉ่ำบ้างก็เกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก ฝ่ามือสากคล้ายออกจากก้อนเนื้อกลมกลึงลากไล่ลงตามเอวคอดระเรื่อยผ่านสะโพกผายลงไปลูบวนขาอ่อนสร้างความซ่านสยิวให้คนอ่อนด้อยประสบการณ์ไม่น้อย

“อื้อ” เธอส่งเสียงครางท้วงในลำคอเบา ๆ จากที่พยายามพาหน้าหนีดิ้นรนเอาตัวรอดก็เริ่มระทดระทวยไปกับจูบแสนดูดดื่มที่แทบกลืนกินลมหายใจของเธอ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยคละคลุ้งในปากยิ่งทำให้เคลิบเคลิ้มมัวเมาจูบตอบอย่างเงอะงะ