Pam18の小説

อย่าล้อเล่นกับระบบ (2)-----------------------ถ้ามีแฟนเคยบอกตัวเองไว้ว่าจะไม่งี่เง่างอแงหึงมั่วซั่วหน้ามืดตามัวเด็ดขาด พอเอาเข้าจริงใครมันจะไปทำได้! เข้าใจพวกผู้หญิงที่มักถูกด่าว่างี่เง่าก็วันนี้แหละไม่รักจะหึงทำไม ก็เพราะรักไงถึงได้หึงแล้วก็หวงน่ะ!ฉันเหมือนเป็นธาตุอากาศไปเลยเมื่ออยู่ ๆ เพื่อนสมัยเด็กของเขาก็ปรากฏตัว เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย ละลายใจชายได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ยิ้มให้จะไม่หึงเลยหากเธอไม่พยายามถึงเนื้อถึงตัวจนเกินงาม กอดแขน จับมือ หนักเขาก็บีบแก้ม วอแวกับใบหน้าหล่อ ๆ นั่นอยู่ได้!"เกินไปนะบางที" ฉันพูดอย่างเหลืออดเมื่อเธอกระโดดกอดเขาราวกับดีดีใจอะไรสักอย่าง"เพื่อนสมัยเด็กอะไรแค่สายตาก็ไม่ใช่แล้ว" เธียรที่นั่งอยู่ข้างกันว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่ข้างสนามบาสกำลังมองดูแฟนคนดียืนคุยอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กที่ว่าห่างออกไปจนไม่ได้ยินว่าทั้งสองคุยอะไรกัน มีเธียรนั่งเป็นเพื่อนส่วนคนอื่น ๆ กลับไปหมดแล้ว "นั่นสิ เขาแคร์เราบ้างไหมเนี่ย ทำไมยอมให้เธอทำแบบนั้น""น่าจะลืมตัวหรือไม่ก็ซื่อบื่อกว่าที่คิด" "เหอะ! คงอย่างนั้น"เธอมาที่นี่ในฐานะผู้จัดการนักกีฬาบาสของอีกมหา'ลัย มาดูสถานที่แล้

อย่าล้อเล่นกับระบบ (1)----------------------ฉันว่าเบบี๋กำลังโกรธฉัน ตั้งแต่เมื่อวานเขาไปส่งที่บ้านแล้วก็วนรถกลับไปไม่พูดไม่จา ทำยังไงดีล่ะทีนี้...ผุดลุกขึ้นมานั่ง ได้ยินเสียงฝนตกแต่เช้า ถอนหายใจแล้วลุกไปทำกิจวัตรประจำวัน ตั้งใจไม่แตะโทรศัพท์มือถือเลยกระทั่งขับรถออกมาจากบ้านตรงไปเรียนวันนี้ค่อนข้างยุ่งยากมากทีเดียวเพราะต้องไปแย่งจองพื้นที่ขายของ เสร็จจากที่นี่ก็ไปอีกมหา'ลัยนึง งานมีเจ็ดวันก็ขายเจ็ดวันกันไปเลย ขอให้ร่ำรวยเงินทองงงงงชาวแก๊งของฉันเองก็ไม่น้อยหน้า อย่างลูกเจี๊ยบเนี่ยเรียนออกแบบเครื่องประดับ ก็จะเอาเครื่องประดับที่หัดทำไปขาย พาสเทลก็วาดรูปขาย ส่วนสองสาวคนสวยอย่างสามกับน้ำเงี้ยวปีนี้ถูกดึงให้ไปช่วยงานที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ทุกคนต่างมีหน้าที่กันหมดหากแต่นัดกันเอาไว้แล้วเรียบร้อย ได้เดินเที่ยวงานและไม่พลาดดูแข่งขันบาสเกตบอลของเบบี๋สุดที่รักแน่นอนเวลาล่วงเลยจนถึงหกโมงเย็น ไม่มีสักสายเรียกเข้าหรือแม้กระทั่งข้อความสักหนึ่งประโยคก็ไม่มีส่งมา สรุปเขาโกรธจริง ๆ ใช่ไหม แล้วฉันเป็นอะไรทำไมไม่โทรหาเขา...ยืนลังเลใจว่าจะเอายังไงดี ฝนก็ทำท่าจะตกอีกแล้วฮะ ปีนี้ฝนดีเกินคาดแต่หน้าหนาวต้

เปิดตัว (2)-----------------[ เตย์ ทมโภลี ]ผมตื่นเช้าถือแล็ปท็อปลงมาข้างล่าง ได้ยินเสียงรายงานข่าวดังมาจากห้องนั่งเล่น คุณลุงเองก็ตื่นเช้าไม่แพ้กัน และได้กลิ่นอาหารลอยออกมาจากทางห้องครัว หม่าม้าคงทำเตรียมไว้ให้ก่อนออกไปดูร้านครอบครัวของกุ๋งกิ๋งรักใคร่กลมเกลียวกันดีมากต่างจากครอบครัวของผม ซึ่งผมไม่อยากพูดหรือนึกถึงแต่ก็คิดว่าควรพาเธอไปทำความรู้จักไว้สักหน่อย อย่างน้อยคุณแม่กับพี่ชายก็คงจะยินดีต่างจากใครบางคน...เดินเข้าไปในครัว เอ่ยทักทายแม่แฟนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำมื้อเช้า"ตื่นเช้าตลอดเลยน้องเตย์" เธอเอ่ยทักพร้อมกับยิ้มใจดี"ชินแล้วน่ะครับ หม่าม้ากำลังทำอะไร""ต้มกระดูกหมูผักกาดดอง ข้าวผัดกุนเชียง แล้วก็น้ำพริกมันปู ทานได้ใช่ไหมลูก""ได้ครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม""อุ๊ย! ไม่เป็นไรจ้ะใกล้เสร็จแล้ว อืม...งั้นเอาแบบนี้ช่วยไปถามป๋าให้ม้าหน่อยว่าจะทานเลยหรือไปทานที่ร้าน ถ้าทานเลยก็บอกให้เขามาที่ครัวนะ"ผมพยักหน้ารับคำแล้วเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น เห็นคุณลุงกำลังนั่งจิบกาแฟดูข่า

เปิดตัว (1)-----------------สวัสดีสิ้นเดือนที่แสนวุ่นวาย ขอแจ้งข่าวสักเล็กน้อยว่าสัปดาห์หน้าก็จะเข้าสู่งานกิจกรรมกีฬาสัมพันธ์แล้วจ้าาาาารีบมาก ไฟลนก้นแล้วตอนนี้ เพราะอะไรทุกคนก็รู้ดี ฉันพยายามตัดเย็บเสื้อผ้าให้ได้มากที่สุด แน่นอนว่าเน้นปริมาณแล้วก็ต้องเน้นคุณภาพด้วย เพื่อให้เหมาะสมกับราคาที่ตั้งไว้ เป็นแบบธรรมดาใส่ได้ทุกวัน ก็จะมีเสื้อ กระโปรง แล้วก็ชุดเดรสขณะที่ฉันนั้นยุ่งยากกับธุรกิจส่วนตัว เบบี๋ที่รักเองก็ยุ่งกับการฝึกซ้อมกีฬาในช่วงเย็นของทุกวันเช่นกัน เสร็จก็จะหอบหิ้วอาหารการกินพร้อมทั้งเสื้อผ้ามาค้างด้วยที่บ้าน กลายเป็นน้องเตย์จ๋าลูกรักหม่าม้าไปแล้วเรียบร้อยส่วนเรื่องฟ้องร้องเพจกับคนในคอมเมนต์ก็ถูกดำเนินการเรียบร้อย และหมายศาลก็ส่งถึงคนพวกนั้นเรียบร้อยแล้วเช่นกัน รอเวลาขึ้นศาลซึ่งจะเป็นหน้าของทนายทั้งหมด ที่รักบอกเราไม่ต้องไปก็ได้แอดมินเพจร้อนรนมากเมื่อได้รับหมายศาล เจ้าตัวโพสลงเพจประกาศให้โลกรู้อย่างคนโง่เขลาหวังได้รับความเห็นใจ รวมถึงคอมเมนต์อีกสี่คนที่ก็ร้อนรนไม่แพ้กัน งอแงบอกว่าถูกรังแก ไร้สำนึก

แฟนฉันเป็นคนดี (2)---------------------[ เตย์ ทมโภลี ]ผมชอบช่วงเวลานี้นะถามว่าก่อนมีแฟนกับหลังมีแฟนต่างกันมากไหม ตอบตามตรงเลยว่าต่าง... ต่างตรงที่มีอีกหนึ่งชีวิตให้ต้องดูแลแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตามเงินในบัญชีถูกจัดระเบียบใหม่ เป็นอีกหนึ่งรายจ่ายที่เต็มใจจ่าย เงินที่มีถ้าไม่เอาไปทำในสิ่งที่ชอบก็ปล่อยไว้เฉย ๆ ไม่ได้เอาไปอะไร ฉะนั้นการมีเธอมาช่วยใช้ก็ถือเป็นการกระตุ้นให้ผมขยันมากขึ้นตื่นเช้าอีกตามเคยแต่ฝนไม่ตกเหมือนเมื่อวาน ถึงอย่างนั้นท้องฟ้าก็อึมครึมตั้งเค้า กุ๋งกิ๋งนอนหลับสบาย เมื่อคืนเราเบียดกันบนเตียงขนาดห้าฟุตซึ่งเหมาะสำหรับนอนสองคนก็จริงแต่สำหรับผมถือว่ายังเล็กอยู่ดี ถึงอย่างนั้นก็อบอุ่นหลับสบายล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเดินลงมายังชั้นล่าง บ้านของกุ๋งกิ๋งไม่ได้หลังใหญ่ เป็นบ้านสองชั้นขนาดกลาง สามห้องนอนสี่ห้องน้ำ มีพื้นที่รอบบ้านให้ได้ใช้สอยทำสวนปลูกต้นไม้ดอกไม้ เป็นบ้านในชุมชนที่อยู่กันมานาน ไม่ใช่หมู่บ้านจัดสรรแต่อย่างใด กระนั้นแถวนี้ก็มีแต่คนมีฐานะอยู่กัน บ้านแต่ละหลังร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ทั้งน

แฟนฉันเป็นคนดี (1)------------------พายุเข้าอีกแล้วค่ะ ตื่นมาก็ได้ยินเสียงฝนตก หนัก ท้องฟ้ามืดครึ้มไม่สดใส ลำบากคนเขาออกไปเรียนออกไปทำงานน่าดูนั่งอยู่บนเตียงขยี้หูขยี้ตาไล่ความง่วงงุน ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขามาหยุดยืนอยู่ปลายเตียง"ขาดเรียนได้หรือเปล่าวันนี้" เขาเอ่ยถามฉันกระพริบตาไล่ความพร่าเบลอพลางคิดตัดสินใจ ฝนตกหนักเดินทางลำบาก ขาดเรียนสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ตารางเรียนวันนี้ก็มีแค่ทฤษฎีช่วงเช้าอย่างเดียว"ได้ค่ะ" บอกพลางพยักหน้า"อืม ผมเองก็จะหยุดทำงานอยู่นี่เหมือนกัน""โอเค เช้านี้ทานอะไรกันดีเราสองคน"พอขยับลงจากเตียงปุ๊บ! กางเกงที่ใส่อยู่ก็ร่วงลงมากองที่เท้าปั๊บ!จังหวะตลกมากเพราะสุดที่รักมองอยู่พอดี ก้มมองกางเกงสลับกับใบหน้าของเขาที่ก็ชะงักเล็กน้อย ฉันเลยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ขณะที่มุมปากของเขายกขึ้นแล้วหลุดขำออกมาในที่สุด"ฮ่า ๆ ๆ ๆ" ดีนะที่เสื้อมันตัวใหญ่เลยยาวพอคลุมต้นขาเอาไว้ ไม่งั้นเห็นถึงไหนต่อไหน"สงสัยที่กลัดจะหลุด"ก็กางเกงของเข

ตอนที่ 15มีความสุขดีหรือเปล่า75%-----------------------กลายเป็นคนหน้าบางไปแล้วหรือไร ซุปไก่พยายามหายใจให้เป็นจังหวะเมื่อถูกสายตาของอีกฝ่ายจับจ้อง แม้ไม่มองก็รู้สึกได้ว่าพี่เขาไม่ละจากเธอไปมองอย่างอื่นเลย"คนไหนนะสกุล" อาซาร์เอ่ยถามเพื่อนเพราะตัวเองยังไม่เคยเจอหน้า"คนนี้ไง น่ารักใช่ไหมล่ะ" พี่สกุลชี้้มาที่เธอ"เออ น่ารักใช้ได้เลยนี่หว่า ไอ้อาร์คตาไม่ถึงเอง""เรื่องของกูค้าบบบบ" อาร์คเบะปากใส่"มึงก็ทักทายน้องมันไปหน่อยดิวะ ไม่เจอกันตั้งนาน" เฟลดันหลังให้ซันนี่ขยับไปใกล้น้องมันเกิดความเงียบงันชั่วขณะ ซุปไก่ดีใจนะที่ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าพี่เขาเสียที เห็นว่าสบายดีก็ดีใจ"เอ่อ เราขอตัวก่อนนะคะ หมิวเฝ้าหน่อยเดี๋ยวเราไปยืมรถเข็นป้าร้านขายข้าวมาเพิ่มดีกว่า"เธอหาข้ออ้างในการออกมาจากตรงนั้น เดินฉับ ๆ ตรงไปยังโรงอาหาร ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้เลยว่าข้างหลังมีใครอีกคนเดินตามมามือหนาคว้าหมับเข้าที่แขนเพื่อรั้งซุปไก่ไว้ ไม่พอแค่นั้นยังกระชากให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน"ซุป!" เขาเอ่ยเรียกเธอเสียงดัง"ฮึก! ฮืออออออออออ"คนอ่อนไหวสะบัดแขนออกทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย แน่นอนว่าพอเ

ตอนที่ 15มีความสุขดีหรือเปล่า50%------------------------ซันนี่คิดว่าทุกอย่างปกติสุขดีจนกระทั่งเริ่มรู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่...ไม่ใช่สักนิดความเงียบสงบที่เคยโปรดปรานตอนนี้กลับมองว่ามันแปลกไป สงบสุขก็จริงแต่ดันเงียบเหงาขึ้นมาเสียอย่างนั้น มันขาดบางสิ่งบางอย่างไปจนรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านกระทั่งเปิดเทอมขึ้นชั้นปีใหม่เขาก็ยังคงจมอยู่กับความรู้สึกนั้นไม่หายซึ่งมันคือความคิดถึงนั่นเอง...คิดถึงใครบางคนที่ห่างกันมาพักใหญ่ หลายเดือนเห็นจะได้ โคตรอยากเห็นหน้าจับใจ"มึงนี่มันแน่นอนจริง ๆ ว่ะไอ้คุณชาย ทำได้ไงวะสองสามเดือนเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในบ้าน" เฟลอยากมอบโล่เชิดชูให้มันเหลือเกิน ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป"ทำตัวเหมือนคนอกหักไปได้ ทั้งที่เป็นคนหักอกเขาแท้ ๆ" อาร์คส่ายหน้าหน่าย พฤติกรรมน่าด่าซ้ำไม่น่าปลอบสักนิด"หักอกอะไร ไม่ได้บอกเลิกสักหน่อย แค่ขอห่างสักพัก" ซันนี่ว่าพวกเขานั่งกันอยู่ใต้อาคาร เป็นรุ่นพี่ปีสี่แล้วนะ ชั้นปีอื่นกำลังวุ่นวายกับกิจกรรมรับน้องกัน มหาวิทยาลัยในเวลานี้กลับคึกคักอีกปี"ไปดูหน่อยไหมล่ะ คณะข้าง ๆ นี่เอง" สกุลชวน หากไม่กล้าไปคนเดียวเดี๋ยวพวกเขาไปเป็นเพื่อน"ถ้าน้องมันเข้าใจว

ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร100%-------------------------หลังจากนั้นจวบจนปิดเทอมซุปไก่ก็ไม่ได้เจอหน้าซันนี่อีกเลย ราวกับไม่เคยรู้จักกัน และเป็นเธอเองที่ไม่กล้าไปเจอหน้าเขาสอบเสร็จก็กลับบ้านที่อยุธยา ช่วยบิดาขายของที่ร้าน มือถือแทบไม่ได้จับ ของปลอมตัวก็เอาไปขายจนหมด ได้เงินมาไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ ไม่พอแค่นั้นยังถูกพี่ชายหักค่าขนมชีวิตแสนเศร้า อกหักรับปิดเทอม ทริปร่องเรือก็ไม่ได้ไป อีกฝ่ายไม่แม้แต่ติดต่อมาบอกด้วยซ้ำ เธอเองก็ไม่กล้าเสนอหน้าไปขนาดนั้น"น้องซุปกินข้าวลูก ตอนเย็นเฮียมานะ กินเสร็จแล้วขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนไว้ให้เฮียเขาทีนะ ห้องนอนแขกด้วยนะลูก เห็นว่าพาเพื่อนมาเที่ยวบ้าน"ซุปไก่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน กำลังเอาของใส่ถุงให้ลูกค้า ป๊ายุ่งอยู่กับการเช็คสต๊อก ส่วนคนงานอีกสองคนก็ช่วยกันขนของขึ้นรถเตรียมเอาไปส่งลูกค้า"พวกเฮียเจ็งเหรอแม่""ไม่รู้นา เฮียเขาบอกแค่เพื่อน""หรือว่าเฮียจะพาแฟนมาเซอร์ไพรส์!""สาธุเลย พามาสักทีเถอะ" คุณใจดียกมือไหว้ท่วมหัวซุปไก่ลุกไปกินข้าวกลางวันพร้อมมารดา ปิดเทอมกลับมาอยู่กับพ่อแม่ก็ดีเหมือนกัน แทบไม่ต้องใช้เงิน เงียบสงบไม่วุ่นวายเท่าในเมืองใ

ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร75%--------------------------ในวันเดียวกันนั้นเอง เวลาสองทุ่ม ซันนี่นอนอยู่บนเตียงให้เฮียไข่ตุ๋นลงรายละเอียดลายสักที่ขา ระหว่างนั้นก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังไปด้วย "เออดี มึงทำถูกแล้ว ตอนแรกกูคิดว่ามึงจะตามใจมัน""เรื่องแบบนี้ตามใจได้เหรอ""แล้วเรื่องเงินน่ะ กูต้องกันไว้ใช้จ่ายคงชดใช้ให้ทีเดียวไม่ได้...""ไม่เป็นไรครับพี่ ผมไม่เอา""ได้ไงวะ มึงต้องมาเดือดร้อนก็เพราะน้องกู""ผมไม่เอา ไม่ต้องมาใช้คืน""เหอะ! จะมาเรียกคืนทีหลังไม่ได้นะโว้ย ส่วนค่าสักจ่ายราคาเต็มกูไม่ลดให้"ซันนี่ยิ้มขำพลางพยักหน้า "และที่กูเข้าใจคือมึงจะห่างกับน้องกู?""สักระยะน่ะครับ""เลิก ๆ ไปเลยก็ได้นะ แป๊บเดียวเด็กนั่นก็ลืมแล้ว พอเจอคนใหม่มันก็ไปเกาะคนใหม่ แต่สเปกมันไม่เปลี่ยนมานานแล้ว ไทป์แบบมึงหาง่ายจะตาย" ...มั้งนะ ไข่ตุ๋นก็ไม่ค่อยมั่นใจ"พี่ไม่คิดว่าผมก็ชอบน้องพี่บ้างเหรอ" อย่างน้อยก็ไม่คิดเลิกล่ะนะ ยังอยากให้ซุปไก่อยู่ข้าง ๆ ต่อไป"ไปตลกไกล ๆ ตีน เฮ้อ~ กลับไปกูต้องฟาดมันหน่อยแล้ว เรื่องนี้แม่งอันตรายกว่าเรื่องไอ้สายฟ้าอีก""ถึงขั้นต้องตีเลยเหรอพี่" คุยกันดี ๆ ก็ได้ไหม"เออดิ

ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร50%------------------------น่าจะเป็นความเจ็บช้ำอันเกิดจากการพาเพื่อนไปเจอเรื่องสะเทือนใจ ซุปไก่กอดชีสร้องไห้อยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล เห็นเท้ากับหัวเข่าขาว ๆ มีบาดแผลก็ยิ่งรู้สึกผิด สะอึกสะอื้นพอ ๆ กัน ต่างฝ่ายต่างโล่งใจ ชีสเห็นเพื่อนรักไม่ได้ถูกทำอะไรก็ใจชื้น เล่าว่าตอนที่อีกฝ่ายหนีออกไปได้แล้วตัวเองเจออะไรบ้าง ยังสั่นกลัวไม่หาย"ฉันก็เตือนแกแล้ว เป็นไงล่ะ ฮึก ๆ ถ้าฉันไปตามพี่ซันไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น""ฮือออออ ขอโทษ เราจะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก ฮือออ"เสียงร้องไห้ดังออกไปถึงข้างนอกห้อง ทั้งซันนี่และอาร์คหันมองหน้ากันแล้วนั่งฟังเงียบ ๆ เสียขวัญอยู่ไม่น้อยเลย"เราบนไว้ ฮึก ๆ ถ้ารอดไปได้จะเลิกอยากรู้อยากเห็นเป็นเวลาหนึ่งปี ฮึก ฮืออออ""ปีเดียวเองเนี่ยนะ ตดยังไม่ทันหายเหม็น เลิกตลอดชีวิตไปเลยดีกว่า อย่ามาทำครึ่ง ๆ กลาง ๆ""มันหยุดไม่ได้นี่นา ขณะที่พักอยู่ก็ไม่รู้จะทนไหวหรือเปล่า ฮืออออ แย่ชะมัดเลย""อาการหนักหนาแล้วนะ ไปพบจิตแพทย์ซะดีกว่ามั้ง เอาไหมเดี๋ยวพาไป""แงงงงงง ไม่เอา! เราไม่ได้เป็นบ้านะ""แต่เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งค่าาาา เพลา ๆ บ้างเหอะเรื่องชาวบ้านน่ะ" ชีสส

ตอนที่ 13เหมือนจะงานเข้าแล้วล่ะ100%----------------------------"แฮ่ก! แฮ่ก!"ชีสกัดฟันวิ่งไปยังคณะบริหาร อีกนิดเดียวก็จะถึง เธอถอดวิกทิ้ง ถอดรองเท้าแล้วถือมันวิ่งไปด้วย ถอดซิลิโคนบนจมูกกับคางออก สภาพอย่างกับคนบ้าแต่ใครสนกันล่ะ เพื่อนของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย วิ่งเท้าเปล่ามาถึงก็สอดส่ายสายมองหา วิ่งเข้าไปในอาคารไม่เจอ ออกมายังลานจอดรถเห็นแผ่นหลังคุ้นตาก็ดีใจ อีกฝ่ายกำลังเดินไปที่รถกับเพื่อน ๆ"โอ๊ย!"ด้วยความรีบร้อนกลัวไม่ทันทำให้ขาพันกันจนเสียหลักล้ม เข่่าครูดไปกับพื้นปูน เจ็บมากแต่ก็อดทนกัดฟันลุกขึ้นวิ่งต่อ"พี่ซัน!" เธอร้องเรียกเสียงดังใบหน้าเหยเกเต็มทีทั้งเจ็บทั้งกลัว พอชายหนุ่มกับเพื่อนหันกลับมามองเธอก็ปล่อยโฮออกมาทันทีซันนี่พอเห็นว่าเป็นเพื่อนของยัยตัวแสบก็รีบสาวเท้าตรงไปหา ใบหน้าเรียบนิ่งหากแต่คิ้วเริ่มขมวด สภาพของอีกฝ่ายเหมือนผ่านเริ่องราวมามากมาย"เกิดอะไรขึ้นวะ" อาร์คเอ่ยถามพลางไล่สายตาสำรวจ"ฮืออออ ช่วยด้วย ช่วยเพื่อนเราด้วย ซุปไก่น่ะ ฮึก ๆ ฮืออ

[ อยู่ด้วยกัน ]-----------------มหาสมุทรเอาฉันมาทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลให้เฝ้าพี่ชายที่นอนไม่ได้สติ ส่วนเจ้าตัวรับสายด่วนจากผู้ช่วยก็รีบไปบริษัททันที ยังดีที่ฉันพกแท็บเล็ตมาด้วย เสียบหูฟังกับมือถือ เปิดเพลง นั่งทำงานเพลินเลยคราวนี้กระทั่งมีคนเข้ามาในห้อง ไม่ใช่คุณพยาบาล แล้วก็ไม่ใช่คุณหมอ หากแต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูมีอายุทว่ายังสวยอยู่เลย แต่งตัวเรียบหรูดูก็รู้ว่ามีฐานะ ฉันรีบเอาแท็บเล็ตวางข้างตัวก่อนลุกขึ้นยืน"เธอเป็นใคร" ท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากแต่แฝงด้วยความไม่พอใจเล็ก ๆ"เอ่อ... หนูชื่อสิบค่ะ เป็นแฟนของมหาสมุทร"พอบอกไปแบบนั้นท่านมองฉันตั้งหัวจรดเท้าทันที "แฟน? กับคนพรรค์น่ะนะ" ท่านทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ราวกับรู้นิสัยมหาสมุทรเป็นอย่างดี"ค่ะ" ฉันพยักหน้าสำทับ"แล้วแฟนของเธอไปไหนซะแล้วล่ะ""เขามีประชุมด่วนค่ะ""ก็เลยเอามาทิ้งไว้ที่นี่?""ใช่ค่ะ จริง ๆ หนูเคยมาครั้งนึงแล้ว สมุทรดูเป็นห่วงพี่ชายมาก ที่ผ่านมาก็คงจะมาเฝ้าอยู่บ่อย ๆ""ใช่แหละนะ นิสัยต่างกันแต่ก็เป็นคู่พี่น้องที่รักกันดีมาก"ฉันเลยยิ้มพร้อมพยักหน้า มาถึงตรงนี้พอจะรู้แล้วว่าคุณผู้หญิงเป็นใคร มารดาหรือแม่ของมห

[ อยู่ด้วยกัน ] 18+--------------------แชทแตกตั้งแต่เมื่อคืน ตื่นมาก็ยังไม่หยุดส่งกัน หลังจากฉันตัดสินใจพิมพ์บอกทุกคนในแชทว่าคบกับมหาสมุทรเป็นที่เรียบร้อย แน่นอนเสียงตอบรับไม่ดีอย่างที่คาดไว้ โดยเฉพาะมาดีที่อยู่อีกฟากหนึ่งของโลก ถึงขั้นโทรมาโวยวายไม่พอใจ ไม่โอเค บลา ๆ ๆฉันวางมือถือทิ้งไว้ไม่ได้แตะมัน วันนี้ตื่นสาย ทุกคนออกจากบ้านกันไปหมดแล้ว แต่กลับได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่จึงเดินไปดู"วันนี้ก็มาเหรอ"เป็นมหาสมุทรนั่นเองที่นั่งดูทีวีอยู่ ช่วงปิดเทอมทำให้เขาพอมีเวลาว่างมากกว่าเดิมนิดหน่อย"ตื่นแล้วเหรอ""อื้อ อาบน้ำแล้วด้วย หอมไหม"พูดพลางเดินไปนั่งคร่อมตักเพราะเขาอ้าแขนรอรับ มหาสมุทรติดสัมผัสมาก หอมแก้ม หอมซอกคอ ดมดอมอยู่อย่างนั้น ยิ่งไม่ขัดขืนยิ่งได้ใจใหญ่ ไอ้เราก็ชอบด้วยเลยคลอเคลียไม่ห่างฝ่ามืออุ่นลูบไล้แผ่นหลังมอบความอบอุ่นให้แก่กัน ดีจังเลย... ช่วงเวลาที่ไม่เคยคิดฝัน"หอมไปหมด" มหาสมุทรกดจมูกหอมแก้มฉันเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"วันนี้จะทำอะไร" ฉันเอ่ยถามพลางประคองใบหน้าหล่อเหลาให้สบตากัน ลูบแก้มสากที่มีรอยกระเล็ก ๆ เป็นเอกลักษณ์ หน้านวลเนียนไร้สิวแต่ก็ไม่ได้ขาวใสเฉกเช่นพิมพ์

[ ฝากตัว ]-------------------หลับไปนานเหมือนกัน มหาสมุทรตื่นขึ้นมาก็เกือบเย็นแล้ว ไม่รู้สิบลุกออกจากเก้าอี้บ้างหรือเปล่า ตอนนี้เธอยังจดจ่ออยู่กับการลงแสงและสีของการ์ตูนที่เธอวาด ไม่แปลกใจทำไมถึงไม่ชอบออกไปไหนมันคืองานที่เธอชอบทำมากที่สุด และทำได้เรื่อย ๆ ทั้งวันไม่มีเบื่อ มหาสมุทรเองก็เพิ่งรู้ว่าเธอวาดรูปเก่งขนาดนี้ แถมการ์ตูนของเธอยังเป็นที่นิยมขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยลายเส้นที่สวยมากภึงมากที่สุด ใครไม่เห็นด้วยก็ช่างเพราะเขาจะอวยแฟนตัวเองให้ถึงที่สุดขยับลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้า พอได้พักผ่อนเต็มที่ก็สดชื่นขึ้น หยิบโทรศัพท์มือถือมาเช็คข้อความจากผู้ช่วย ส่งรูปถ่ายกองงานเอกสารมาให้ดู แล้วแบบนี้จะให้เขามีเวลานอนได้อย่างไร มีงานให้เคลียร์ทุกวัน ส่วนใหญ่เป็นงานจาก Class S ส่วน Company ของเขาตอนนี้อยู่ตัวมีลูกน้องช่วยดูอีกแรงนอกจากข้อความจากผู้ช่วยแล้วก็ยังมีข้อความจากกลุ่มแชทเพื่อน และที่ส่งมาเยอะมากเลยก็คือข้อความจากเพทาย ไล่สายตาอ่านพบว่าเธอพิมพ์มาถามเรื่องผู้หญิงที่รับสายโทรศัพท์ ต่อว่าเรื่องการทรยศและนอกใจ ไม่รักเธอจริง และอีกหลายประโยคที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ"สิบ" เอ่ยเรียก

[ ฝากตัว ]--------------------เดินลงบันไดไปเรื่อย ๆ ได้ยินเสียงพูดคุยไม่ขาดสายดังมาจากทางห้องครัว เช้าแรกของการปิดเทอมครึกครื้นเสียจริง เมื่อคืนฉันกลับถึงบ้านประมาณสี่ทุ่ม บ้านเปิดไฟสว่างโร่ พ่อกับแม่นั่งดูทีวีรอฉัน เป็นห่วงตามประสานั่นแหละ พอเห็นลูกสาวกลับบ้านอย่างปลอดภัยก็พากันขึ้นนอน"มอนิ่งทุกคนนนน คุยอะไรกันเสียงดังขึ้นไปถึงข้างบนเลย" ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หน้ายังไม่ได้ล้าง ฟันยังไม่ได้แปรง ลุกจากเตียงลงมาทั้งอย่างนี้เพราะไม่ต้องตื่นเช้าไปเรียน แต่ใครจะไปรู้ว่าเช้าขนาดนี้จะมีแขกมาบ้าน ฉันยิ้มค้างมองแขกที่ว่านั่งยิ้มแป้นแล้นอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน"โอ๊ยตายลูกสาวบ้านนี้ อายแฟนบ้างสิลูก" แม่เดินมาลูบหน้าลูบตาจัดผมเผ้าให้อย่างเอ็นดูแต่เอ๊ะ... เดี๋ยวนะ"แฟนเหรอคะ""อ้าว! สรุปไม่ใช่เหรอ ก็พี่เขาบอกเองเลยนะว่ากำลังคบกับลูกอยู่ ยังไงกันแน่"พี่เขา?ฉันหันมองมหาสมุทรซึ่งนั่งอยู่ข้างพ่อ ท่าทางของท่านอดีตอาจารย์แลดูพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งที่ตอนงานวันเกิดยังกอดคอกับพวกลูกชายตั้งกลุ่มแอนตี้ผู้ชายที่เข้ามาจีบลูกสาวอยู่เลย แปลกมากเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมหาสมุทรส่งยิ้มทักทายมาให้ เมื่อคืนเจ

[ เลือกสักทาง ]------------------"จุ๊บ! จุ๊บ! ฟอด ฟอด""โอ๊ย พอแล้วน่า""ผมคิดถึงเธอ""โกหกตกนรกนะสมุทร""ผมไม่ชอบโกหกอยู่แล้ว"ฉันแยกยิ้มอย่างเฉยชาพร้อมขยับลงจากตักหลังจากถูกมหาสมุทรจับฟัดจนยับยุ่งไปหมดทั้งผมเผ้าแล้วก็เสื้อผ้า ขยับมานั่งข้าง ๆ ต่างฝ่ายต่างเงียบ เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ดุเดือดพอสมควร พอสติกลับมาเกิดอาการไม่อยากมองหน้า รู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้น..."ไม่ได้กำลังมีความสุขกับรักแรกอยู่หรอกเหรอคะ ตกลงจะเอายังไงกันแน่ บอกก่อนนะนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่สิบจะมาเจอเธอ"พรึ่บ!สิ้นสุดประโยคมหาสมุทรหันมากอดฉัน ซุกหน้าเข้ากับซอกคอ กระชับกอดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ปล่อยให้ความเงียบงันทำงานจนเริ่มอึดอัด"ผมคิดว่าผมรักเพทายมากจนยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ"ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจพูดมันออกมา ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่อเพทายสินะ ชื่อเข้ากับใบหน้าสวยงามนั่นมาก ๆ เลย"แต่พอได้เจอกันอีกครั้งกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม เพเองก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคิดเรื่องความรัก ขณะเดียวกันผมกลับคิดถึง

[ เลือกสักทาง ]------------------คนรวยปิดผับเลี้ยง ฉันรู้นะว่าที่นี่เลโอเพื่อนของมหาสมุทรเป็นเจ้าของ สปายจูงมือฉันตั้งแต่ทางเข้าขึ้นมายังชั้นสอง โต๊ะของพวกเราไม่ได้มีแค่พวกเรา ยังมีเลโอ รอน แล้วก็จิณณ์นั่งอยู่ด้วย"หวัดดีทุกคน" สปายทักทายส่วนฉันโบกมือและยิ้มให้ทุกคน"สิบมานั่งนี่ครับ"ยังไม่ทันจะได้เอ่ยพูดคุยกับใครจิณณ์ก็พูดขึ้นพลางตบเบาะว่างข้างตัวเอง ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างรู้ทันรวมถึงฉันด้วย ...แต่ก็ไม่ติดนะ ยักไหล่แล้วเดินไปนั่งข้างเขา"เป็นยังไงบ้าง ไม่เจอกันนานสบายดีนะ""สบายดี จิณณ์ก็สบายดีนะ""สบายดี ๆ""แหม ชัดเจนไปหรือเปล่าจ๊ะจิณณ์" แกรนด์กลอกตาไปหนึ่งที เรียกเสียงขำขันเพราะทุกคนคิดเหมือนกัน"ผมชัดเจนมาตั้งแต่แรกแล้วนะเผื่อไม่รู้" "ชิ! น่าหมั่นไส้เนาะ""เพื่อนกันน่า"ฉันให้คำตอบจิณณ์ไปอย่างชัดเจนแล้ว เขาเองก็รู้ดีระหว่างเราไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่อยากวนเวียนรอบวงโคจรของมหาสมุทรอีกแล้ว แหนะ! พูดแบบนี้เดี๋ยวก็เข้าอีหรอบเดิมอีก แต่คงไม่แล้วแหละตอนนี้คนรัก