โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร

[ ทายาท Class S ]

มหาสมุทร

เป็นใครน่ะเหรอ

เขาเป็นทายาทอันดับสองของมหาเศรษฐีที่ถือครองธุรกิจและทรัพย์สินมากที่สุดในเอเชีย อำนาจของตระกูลแผ่ขยายออกไปนอกประเทศ ในวงการธุรกิจเป็นที่รู้จักเป็นอย่างมาก ความน่าเชื่อถือเองก็มีมากพอ ๆ กับชื่อเสียงเช่นกัน

Class S เป็นทั้งแบรนด์สินค้าและบริษัทขนาดใหญ่ ทำธุรกิจครอบจักรวาล บริหารงานโดนท่านเจ้าสัวธรณิน

ตระกูลมหัทธนเกิดมาพร้อมกับความโชคดีตรงที่ญาติพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว ช่วยกันดูแลธุรกิจเป็นอย่างดี ไม่มีอิจฉาริษยา พวกเขาคิดเห็นตรงกันว่าการทำให้ภายในเกิดปัญหานั้นทั้งเสียเวลาและไร้ประโยชน์

เอาล่ะ! กลับมาที่เรื่องของมหาสมุทรกันดีกว่า นอกจากจะเป็นทายาทลำดับที่สองแล้วยังเป็นผู้นำของมหาวิทยาลัยอีกด้วย มหาวิทยาลัยของพวกคนชนชั้นสูงที่เปิดรับเฉพาะลูกหลานคนมีเงิน แต่มีเงินก็ใช่ว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข ...มีเงินยังถูกแบ่งเป็นระดับ ๆ ไป แน่นอนระดับล่างสุดหนีไม่พ้นเด็กทุน

และใช่ค่า!!! ฉันคนนี้คือเด็กทุนแบบ 100%!!

ล่างสุดของห่วงโซ่ เป็นที่น่าสมเพชเวทนา

คิดดูว่าที่นี่มีราชาจอมเผด็จการจะบันเทิงขนาดไหน ทั้งเอาแต่ใจตัวเอง ทุกอย่างต้องเป็นไปตามนิ้วมือที่ชี้สั่ง ห้ามใครหน้าไหนขัดใจทั้งนั้น เจ้าอารมณ์ชอบใช้ความรุนแรง สุดแสนจะบรรยายน่ะค่ะ เอาเป็นว่าอำนาจในมือคือใช้ในทางที่ตนพอใจเท่านั้น

อย่างว่ามหาสมุทรเกิดมาในตระกูลมั่งคั่งแห่งยุค ใคร ๆ ก็เกรงกลัวเขาเป็นธรรมดา

หากถามว่าอะไรที่ทำให้ฉันเผลอไปตกหลุมรักผู้ชายพรรค์นั้น อันดับแรกหนีไม่พ้นเรื่องหน้าตาค่ะ ก็เล่นหล่อเหลาเอาการอย่างกับลอยลงมาจากบนฟ้าแต่หารู้ไม่ว่านิสัยดันเหมือนผุดขึ้นมาจากนรก

แล้วถามอีกว่าอะไรในตัวฉันไปเตะตาคนพรรค์นั้น... ไม่มีค่ะ! แค่เขาถูกใจก็คบได้เลย ตัวฉันเมื่อปีที่แล้วชอบอีกฝ่ายมาก พอถูกขอคบก็รีบตกลงแบบไม่คิดอะไรเลย เป็นคนถอดสมองทิ้งท่านหนึ่ง!

เอาเข้าจริงเขาหาคนควงไปเรื่อยนั่นแหละ เปลี่ยนเป็นว่าเล่น แต่ฉันคือคนที่กล้าบอกเลิกเขาก่อนไง ตอนนั้นเขาโกรธจัดเลย เสียหน้าสิ ทุกวันนี้ยังแอบหวั่นใจไม่หายกลัวถูกถอดทุนโทษฐานทำท่านราชาไม่พอใจ

เลยพยายามหลีกเลี่ยงทุกสถานที่และทุกสถานการณ์ที่ต้องเจอหน้าเขา เผื่อจำได้แล้วโกรธขึ้นมาอีกหนจะซวยเอา กลัวจ้าไม่ใช่ไม่กลัว

เรื่องของมหาสมุทรก็ประมาณนี้ ให้รู้ไว้ว่าเขาไม่ใช่คนน่าเข้าใกล้อะไร เป็นคนน่ากลัวและอย่าหลวมตัวเด็ดขาด 

ทั้งหน้าตา ทั้งนิสัย อันตรายพอ ๆ กัน

"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ อย่าลืมกลับไปทบทวนกันด้วยนะเด็ก ๆ"

"ครับ/ค่ะ"

เลิกเรียนแล้วจ้าาาา

เก็บของแล้วรีบกลับบ้านกันเถอะ วันนี้ตั้งใจจะลงการ์ตูนเรื่องใหม่ เรื่องสั้นไม่ถึงสิบตอนที่วาดไว้เพิ่งเสร็จเมื่อคืน อยากลงให้อ่านกันเร็ว ๆ

"สิบ แวะร้านลุงแล้วไปสนามบอลกัน"

"ห้ะ? ไปไมอะ ไม่ไปจะกลับบ้าน"

"ไปเป็นเพื่อนหน่อย"

"เหตุผลล่ะ"

"อยากไปดูผู้ชายไง หาแรงบันดาลใจ" พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งสวนทางกับความต้องการ ยัยคนนี้ไม่เคยมีทีท่าสนใจเพศตรงข้ามมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้ง

จึงหรี่ตามองจ้องจับผิด "เอาดี ๆ"

"เออน่า ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ นะ ๆ"

"วันนี้ว่าจะกลับไปลงเรื่องใหม่"

"ขยันเกิน ร้อนเงินหรืออะไรจ๊ะเนี่ย ของเรายังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย"

ลุกขึ้นสะพายกระเป๋า คนอื่นทยอยออกจากห้องกันจวนจะหมดแล้ว

"ไปสิ แต่อยู่เย็นมากไม่ได้นะ"

"เย่! ได้ ๆ เดี๋ยวเราเลี้ยงลูกชิ้น"

ยัยลูกคุณหนูจอมแก่นนี่ชื่อ มาดี เรียกว่าเพื่อนสนิทได้แหละ รู้จักกันตอนปีหนึ่ง เรียนดิจิทัลอาร์ตด้วยกัน เป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ นิสัยคล้ายเลยคบกันได้

Dangerous ocean

นี่ฉันแนะนำตัวไปหรือยัง พูดเสียมากมายดันลืมบอกชื่อซะงั้น ฉันชื่อ สิบ นะคะ ชื่อจริงนางสาว สไบแพร เรียนอยู่ปี 3 คณะดิจิทัลมีเดีย สาขาดิจิทัลอาร์ต ใฝ่ฝันอยากเป็นเจ้าของแพลตฟอร์มการ์ตูนออนไลน์ ทุกวันนี้ก็วาดการ์ตูนเป็นงานอดิเรก แน่นอนว่าเป็นงานอดิเรกที่ได้รายได้ด้วยนะ

แนวที่วาดหลัก ๆ หนีไม่พ้น Boy love ชายรักชายยอดนิยมตลอดกาล กระแสแรงไม่มีตก แต่ถ้าเอาแบบที่ชอบจริง ๆ เลยคือฉันชอบแนวเอาตัวรอด วันสิ้นโลก ท้าทายระบบ ต่อสู้ปลุกพลังอะไรทำนองนั้น ซึ่งตอนนี้ก็วาดอยู่เดือนละตอน ด้วยเวลาที่มีกำจัดจึงได้เท่านี้จริง ๆ

"คนนั้นเหรอที่แกอยากมาดู"

หนุ่มหล่อหุ่นนายแบบ ลูกท่านหลานเธอจากตระกูลไหนสักตระกูล ไม่แปลกใจทำไมถึงมีสาว ๆ มาเชียร์ชิดติดขอบสนาม

"ช่ายยยย ชื่อโฮม อายุเท่าพวกเรา"

"แกชอบเขา? เราเข้าใจถูกมะ"

"ไม่รู้สิ เพราะนั่นน่ะคือว่าที่คู่หมั้น แค่อยากมาดูหน้าเอาไว้เฉย ๆ"

"ห๋า?! แกจะหมั้นกับคนนั้น"

"พวกผู้ใหญ่ตกลงกันเอง ไม่ถามความเห็นเราสักคำ"

คลุมถุงชนยังไม่หมดไปอีกหรือเนี่ย ความคิดเห็นส่วนตัวนะเรื่องพวกนี้น่ะมักเกิดในหมู่คนมีเงินที่ต้องการเกี่ยวดองกันเองเพื่อยกระดับฐานะให้มั่นคงยิ่งกว่าเดิม และรักษาทรัพย์สมบัติที่สั่งสมมา

"แล้วแกโอเคไหม อยากหมั้นหรือเปล่า"

"ไม่อยาก หมอนั่นไม่ใช่สเปกสักนิด"

มาดีมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด แรก ๆ เก็บอาการพยายามปั้นหน้าเรียบเฉย สุดท้ายคงทนต่อความเครียดไม่ไหว

"ใจเย็น ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ลองทำความรู้จักดูไหม เขาอาจจะเป็นคนที่นิสัยใช้ได้ก็ได้นะ"

มองในแง่ดีไว้ก่อน ถึงสังคมที่ฉันอยู่จะมีแต่พวกหยิ่งยโส ชอบเหยียดหยามก็ตามที กระนั้นมันไม่ใช่ทุกคนไงที่เป็นแบบนั้น อย่างยัยนี่เป็นคนนิสัยดีคนหนึ่งเลย ผู้ชายที่โฮมเองก็อาจจะเป็นคนดีเหมือนกัน

"เอางั้นเหรอ" จากกังวลแปรเปลี่ยนเป็นสับสนไม่มั่นใจ

"อื้อ ลองดูก่อน"

อีกนิสัยที่เราเหมือนกันคือเมื่อตัดสินใจแล้วเดินหน้าต่อทันที มาดีลุกเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่ถึงช่วงพักเบรกพอดี เห็นทั้งสองทักทายกันและเรื่มพูดคุย ฉันเลยส่งข้อความไปบอกว่าขอตัวกลับบ้านก่อน เสร็จก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้น เดินตามทางไปยังจุดรอรถรับส่ง

>>>>>โปรดติดตามบทต่อไป