Nobela ni Aisla Ugalde (lustrousaster)

"I'm sorry," he heartbreakingly whispered to my ears.Napapapikit ako sa sakit. Dati ay kinaya ko naman ang pagl-labor pero ngayon ay parang mawawalan na 'ata ako ng malay sa sobrang sakit. Namamasa ang mata ko nang tingnan ko si Brent. Problemadong-problemado siya dahil napapadaing ako minsan at kapag ginagawa ko 'yon ay parang siya ang nasasaktan.Napansin ko ang pagbabago ng emosyon niya kapag nagre-reklamo ako sa mga nararamdaman ko simula no'ng nagbuntis ako sa pangalawang anak namin. Natatahimik siya at ginagawan niya ng paraan para maging komportable ako pero hindi ko rin mapigilan ang pagiging moody ko. Minsan ay inaaway ko siya, pinapatulog sa labas ng kuwarto, pinag-iinitan ng ulo, at pinagtataboy.Naalala ko pa noong araw na hindi niya lang ako nabilhan ng pagkain na gusto ko dahil sarado na ang pagbibilhan ay sobra sobra akong nagalit at pinagtabuyan siya pero tahimik lang siya, tinatanggap ang lahat, at nilalambing din pagkatapos.He was patient and gentle to me the whole

"Don't die..." her trembling voice echoed. Paos ang boses niya at umiiyak sa akin na parang bata.She had a nightmare while heavily pregnant with our second child, Abeliah Novi."Don't leave me again," she buried her face on my chest.She's sitting on my lap, arms tangled around me. Ayaw akong tingnan dahil natatakot siyang baka panaginip lang 'to."Baby... It's just a nightmare," I gently whispered to her, consolingly. "I am not dying."Umiling lang siya at umiyak pa. I sighed and caressed her belly. It's swelling. She's wearing a night dress, and I couldn't help but admire her every single day. I am so in love with her."Our Abeliah is making you emotional these days. I should scold her when she comes out," I said trying to lighten her mood.She didn't stop sobbing. She got even more trembling as second passes by."Fine, I'll call my doctor to come here," I said and reached for my phone on the table.This will be the only way to stop her from worrying. Kung wala akong gagawin ay bak

Brent blinked. Nakatayo siya sa may pinto at mukhang nagulat sa nadatnan.Kunot ang noo ko nang tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay. Para bang may malaking okasyon at ayos na ayos ang porma niya."Ba't ka natameme d'yan?" tanong ko bago ibalik ang tingin sa salamin.I was wearing a simple yet elegant dress. Inayosan ako ni Talya kanina dahil gusto niyang maganda akong tingnan at nang matakot daw sa akin ang pamilya ng asawa ko.His eyes sparked, and he walked towards me. Imbes na sagutin ako ay pumunta siya sa likuran ko at tiningnan ako sa salamin. I was applying my peach lipstick, but I froze when I felt his body behind me. Niyakap niya ako at ipinatong niya ang kaniyang baba sa balikat ko.Nagpatuloy ako."Ganda..." bulong niya nang may maliit na ngiti sa labi.Pinilit ko ang sariling hindi mapangiti pero traydor ang labi ko."Nasa baba na sila?"Tumango siya at hinalikan ang balikat ko."They are entertaining our son. I hope he won't get tired," he said.Natawa ako at ibinaba a

"No..." I softly shook my head when he added more foods on my plate.Nasa loob pa rin kami ng kuwarto at medyo umaayos na ang pakiramdam ko. He cuddled me to sleep, and when I woke up, foods are already here. Pinatawag niya na rin si Dayang para dalhin si Adino dito sa kuwarto para makasabay sa amin. Nang makarating naman sila ay nagpaalam nang aalis si Dayang para tulungan si Tita sa pag-aayos ng handa sa labas."Papa! Green!" turo ni Adino sa mga gulay na naroon pero 'yong kulay berde lang ang gusto niyang tikman.Sumulyap sa akin si Brent na para bang sinasabi niyang alam na niya kung saan natutunan ng anak namin ang pagkain ng gano'n. Gumuhit ang maliit na ngiti sa labi niya bago subuan si Adino ng kaunting pechay na may sauce."Dahan dahan... Brent," sabi ko.Valen already trained Adino. Kung nalunok na niya ang pagkain ay saka lang niya e a-awang ang bibig niya para magpasubo. But Brent didn't know about it, so I was hesitating. Hindi pa niya alam ang tungkol sa kalusugan ni Adi

I woke up feeling heavy and weak. Pinagpapawisan ako kahit nilalamig at giniginaw ang katawan ko.Ang init ng mga mata ko. Hindi ko alam bakit ako emosyonal at naiiyak. Sinubukan kong bumangon pero hindi ko magawa sa panghihina. Nasa loob ako ngayon ng isang kuwarto.I tried to speak but no one's around.Umiyak ako at muling sinubukang bumangon pero bumalik lang ako sa pagkakahiga. Narinig ko ang pagbukas ng pinto kaya napunta ang tingin ko roon. Malabo ang mata ko sa luha dahilan para hindi ko makilala kung sino iyon."I'm cold..." I cried like a child.Mabilis itong lumapit sa puwesto ko dala-dala ang isang bagay na hindi ko rin makita dahil sa luha ko.Naramdaman ko ang pagdapo ng kamay niya sa pisngi ko at pagpunas niya ng luha sa gilid ng mga mata ko."I'm here. I'll get you another blanket," malalim ang boses nito. Boses ng lalaki.Nagtungo siya sa harap ng closet at may kinuha roon. Pagbalik niya ay may dala na siyang comforter. Nilatag niya iyon sa akin bago umikot sa kama at

Tinitigan ko siya sa malabong reflection ng pinto ng elevator. Nakita kong magsasalita na sana siya pero bumukas na ang elevator dahil nakarating na kami sa groundfloor. I immediately left and walk away.It was too painful to think that he left me for almost a month just to be with that woman.I tried to compose myself because I can't let Adino see me like this. Like I am close to be torn apart. Mabilis ang hakbang ko pero napahinto ako nang may humawak sa palapulsuhan ko. Nakaramdam ako ng kuryente sa paraan ng paghawak. His hands were hot.Sinubukan kong alisin ang kamay niya pero hindi ko 'yon matanggal. Iritado ko siyang hinarap."It's not like what you think," sabi niya.Matalim ko siyang tiningnan."Hindi ko hinihingi ang paliwanag mo."His jaw clenched as his adam's apple move."Abueme? What's with the..." Natigilan ang babae nang makita ako. Her eyes widen a bit. "You didn't tell me your wife's here," sabi nito. Ngumiti ito sa akin pero hindi ko siya pinansin at ibinalik ang t