Romances de Killane

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV--•-“Are you sure you're not hurt?” Ilang beses na itong nagtatanong sa akin at ulit ulit rin akong sumasagot rito na halos mabulol na ako kakasalita.“Sinabi ko na sa iyo, ayos lang ako.” Sagot ko sa kanya. “Hindi ko alam bakit nandito pa tayo sa clinic-”“We’re here to make sure you're not definitely hurt.” Giit niya habang nakasandal ito sa pader at nakahalukipkip ang mga braso.“Don't worry, Sir. She has no signs of injuries nor bruises.” Giit ng doktor."Did you check her properly?” Tanong niya muli at tumango na lang ang doktor rito.“I can assure you, she's fine, Mr. Stellan." At dahil lang sa sinabi ng doktor na iyon, namintig ang tenga ko.Ngunit, mas pinili ko na lang manahimik.Pinanood kong umalis ang doktor sa kwarto, at kaming dalawa na lang ni Jiro ang naiwan roon.Katahimikan ang pumalibot sa amin, at tiningnan ko ito— At nahuli siyang nakatingin din sa akin.“Ano?" Panimula ko nang lumapit ito sa akin.“I'm sorry about earlier." Sagot ni

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV-~♪~Pakiramdam ko hindi ako makagalaw dahil sa nakikita, kahit na naririnig ko na may kumakatok- hindi ko madala ang sarili kong sumagot ruon.“Rane!” Sigaw nila mula sa labas na naging dahilan upang ako'y lumingon at ipagbuksan agad sila.“Gauche.” Panimula ko.“Jiro wants to see you.” Saad niya. “Did you look at the balcony?”Tumango ako, at hindi ko mawari sa kanyang mukha ang ekspresyon nito.“Gauche, ano ang nangyari? Bakit may mga-” Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito.“Rane, all I want you to do is head to Jiro. Gusto ka niyang kausapin, at kung ano man ang nakita mo sa labas- wag na wag kang magsasalita.” Sagot nito na naging dahilan upang tumahimik ako.“Do you understand?” Wika niya muli.“Oo.” Sagot ko na lang.Umalis ito at saka ako sumunod, ngunit nasa isip ko pa rin ang nakita ko mula sa balkonahe, at kung bakit wala naman akong narinig na kahit na ano man.Dinala ako nito sa isang kwarto na tanging furniture lamang ay ang kama at isa

-RYU FUJIRO STELLAN POV- ~•~Kasalukuyan kaming kumakain, at ang tanging maririnig mo lang ay ang mga sumisigaw sa may basement, and to be honest, naiirita na ako."So, ano ang balak mo sa penthouse na ibinibigay ng Auntie mo sa iyo?" Tanong ni Dad sa akin.Placing my chopsticks down, I wiped the edge of my lips and looked at him."Tell Obasan I don't want it." Sagot ko. "But I can give it to someone else." "And who is that someone?" Tanong naman niya.Akmang sasagot naman ako nang biglang may tumawag sa akin.“Stellan!” Lumingon ako rito habang nakataas ang aking kilay. “Ano?”“I'm sorry, I meant Jiro.” Wika ni Clover at saka yumuko bilang paumanhin.“Get to the point, what do you want?” Tanong ni Dad.“Someone’s looking for your son, Sir.” Sagot nito.Sumenyales ako rito na umalis siya at mabuti na lamang ay sumunod ito.Dali-dali akong tumayo mula sa aking kinauupuan at nagtungo sa front porch, kung saan makikita mo itong nakadantay sa kanyang motor habang naghihintay.“Open the

-RYU FUJIRO STELLAN POV- ~•~“So, anong gagawin natin niyan??? Ire-raid ba natin ang teritoryo nila?” Tanong ni Azriel habang dinidiskusyo ko sa kanila ang plano ko.“Pwede rin, pero baka ma-outnumber tayo.” Sabat ni Gauche.“We should bombard them.” Lucio and Lucius said in unison.“You twins never know nothin better but bombard an enemy?” Sabat ni Aga bago humithit sa kanyang sigarilyo.“That's way common.” Giit ni Grian.“We need something better, like luring them into this exact location.” Wika ni Clover at saka tinuro ang remote na lugar sa mapa.Pinag-isipan ko nang mabuti ang sinabi ni Clover habang sila’y nag-aargue sa dapat na gawin, and maybe that is a potential to lure them.“Ano ang dapat nating gawin para kumagat sila?” Tanong ko na nakapag-patahimik sa kanila.“Kidnap Syle.” Sabat ng isang babae na ikinalingon naming lahat.“Zen, anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Gauche sa kanya.“Ineexplore ko lang ang bahay, pero narinig ko kayong nag-uusap. At saka baka kilala niyo

-RYU FUJIRO STELLAN POV- ~•~“Code black.” Wika ni Lucius sa radyo.“How many are they?” Tanong ko habang ako'y patungo ruon kasama sina Greg, Arwin at Dwight.“I don't know, a dozen maybe.” Sagot nito, at rinig na rinig ang mga putok ng baril sa kabilang linya.“Papunta na kami diyan.” Wika ko rito. “Yung babae, nasaan?”“Hindi ko alam, hindi ko siya nakita.”Pinatay ko ang radyo at pinaandar ng mabilis ang aking kotse, sinigurado ko rin na may back-up akong kasama in case na outnumbered kami.“Sa tingin mo, sino kaya ang tumatarget na naman sa atin?” Tanong ni Dwight.“Baka si Neil.” Sagot naman ni Arwin.“Neil wouldn't fvcking do that.” Sabat ko at saka niliko ang kotse.“But his sister will.” Ani ni Greg. “Talagang desidido ka niyang patayin.”“That bitch.” Bulong ko bago itaas hanggang 120 ang speed ng kotse.-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV- ~•~Patuloy ang mga putok ng baril mula sa labas, pakiramdam ko umuulan na ng bala dito habang ako'y nakatago at pilit na tinatakpan ang aking

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV- ~Morning~Habang ako'y nasa balkonahe ng aking kwarto, o dapat kong sabihin, ay yung kwarto na itinuro ni Gauche, ay may naririnig akong kumakatok sa pinto na naging dahilan upang lapitan ko iyon.“Sino yan?” Tanong ko, ngunit walang sumasagot.Bumalik ako sa balkonahe at umupo muli, nang may kumatok ulit, ngunit nagpasya akong wag na itong pagbuksan dahil baka ibang tao iyon.“Open up.” Wika ng estranghero at saka kumatok muli.Ngunit hindi na ako sumagot at basta na lang kinuha ang librong kaninang binabasa.Napaiktad na lamang ako nang may marinig akong isang putok ng baril, na naging dahilan upang tumayo ako.“I told you to fvcking open up, why didn't you obey?” Panimula nito habang siya'y papasok.Napansin kong may dala itong plastic, at halatang halata na may talong at okra ang laman noon.“Ikaw si Lucio, hindi ba?” Tanong ko kung tama ba ang akala ko.Binigay nito ang plastic sa akin at hindi ako nag-dalawang isip na tignan ang laman nun, na kung sa

-ROWAN SALVADOR POV-~•~“Saan ka galing?” Ang bungad ko nang makarating ako ng bahay.Tumingin ako sa may gawing sala, si Jason na nakaupo roon habang may hawak ng beer.“Bakit?” Tanong ko pabalik.“Hinahanap ka ni Vesper kanina, hindi ka rin ma-contact ni Aleina, so I wondered if you’ve gone to Sami’s house.” Sagot niya at saka siya tumayo.“Bakit naman ako dadayo duon?” Tanong ko at saka tinaas ang aking kilay. “Baka nakakalimutan mo, banned tayo sa subdivision nila dahil sa kagagawan mo.”Tumawa ito nang bahagya at saka binitawan ang bote. “Hindi ko makakalimutan yun, pero sagutin mo muna ang tanong ko.”“Galing ako kina Gerald.” Pagsisinungaling ko. “Happy?”“I'm not convinced.” Sagot nito.“Then don't.” Sagot ko pabalik at saka nagtungo sa hagdan.(Let's keep this as a secret between us, okay?)(And don't tell Jason about this)Everything that happened a moment ago was still a blur to me, how she mumbled when answering me, how she kissed me back, how she held my cheek to deepen

-SAMI GONZALES POV-~•~Iniwanan ko muna ang mga textbooks sa desk ko at nagpasyang ayusin ang kama nang may marinig akong mabasag.“What the heck?” Panimula ko nang makita kong umakyat at pumasok si Rowan mula sa bintana, and accidentally breaking my vase.“Sorry.” Paumanhin nito.“Ikaw maglinis niyan.” Saad ko at ipinagpatuloy ang pag-aayos ng kama ko.Nang matapos ako ay umupo ako ruon at pinanood siyang tapusin ang aking pinagagawa.“There, all clean.” Saad nito. “Saan ko ito itatapon?”Tinuro ko ang trash bin na nasa sulok at agad niyang tinapon iyon at saka tumabi sa akin.“Sorry I broke your vase.” He apologized and looked at me.“It's okay, I was going to throw it away anyway.” Sagot ko sa kanya.Tumango na lamang siya bilang tugon. “So, nasaan ang sinasabi mong equation? Nang matulungan na kita.”Pointing at the textbooks on my desk, isang tawa lang ang natanggap ko mula rito, at hindi ko rin maiwasan ang hindi tumawa.“Lahat yan?” Tanong niya sa akin. “Pang-college na yan e

-SAMI GONZALES POV- ~•~Kasalukuyan kaming nasa police station ngayon, at nasa labas lamang ako naghihintay habang nag-uusap ang mga magulang ni Jason at ang magulang ko sa loob.Rinig na rinig ko rin ang pagsigaw ng Mama ni Jason mula rito sa labas at hindi ko maiwasan ang hindi maawa sa pinsan ko.Paunti-unti na akong nababagot at nilaro ko lamang ang aking mga daliri habang naghihintay nang may marinig akong magsalita.“Anong nangyari?” Tanong ng lalaki upang ako’y lumingon sa kanya.“Kuya Rowan.” Panimula ko at saka tumayo.“Ew, don’t call me Kuya.” Sagot niya na may kasunod na tawa.“Sorry.” Tawa ko na lang. “Nasa loob pa sila, halatang galit si Tita.”“Hayaan mo si Mama, deserve rin ni Jas yan.” Wika nito.Hindi na ako sumagot at ngumiti na lamang nang bahagya sa kanya, my hands still fidgeting as we wait.Pumalibot sa aming dalawa ang katahimikan habang naghihintay, at nagsisimula nang kumurog ang sikmura ko dahil ang tagal nila sa loob.“Wanna grab a bite as we wait?” Biglaan

-ROWAN SALVADOR POV- ~A week later~“Hey, Vee. Do you think this polo shirt suits me?” Tanong ko habang sinusuri ang sarili sa salamin.“Um Rowan, may gusto sana akong sabihin sayo. I’ve been-” Naputol ang kanyang sasabihin nang bumukas ang pinto.“Kuya, Mom needs you downstairs.” Aleina started, na naging dahilan upang harapin ko ito.“I’ll be there in a minute.” Sagot ko naman, na siyang naging dahilan upang sumara muli ang pinto.“Rowan-”“Yes, Vee?” Tanong ko at saka ito tiningnan. “You were saying?”She paused—seemingly gathering her thoughts as I waited for her to say something.“I’ve been wanting to tell you this, pero– nahihiya akong magsabi sayo.” Panimula niya habang namumula ang kanyang pisngi.“Ano ba ang gusto mo sabihin?”“Gusto kita.” She confessed with her eyes staring through mine.My brows furrowed a bit and smiled a little. “Ano?” “Gusto kita.” Ulit nito. “At alam kong-”“Vee, you do know I’m gay, right?” Paalala ko at saka binitawan ang polo shirt sa kama.“Alam

-SAMI GONZALES POV-~That afternoon~“Ma, nasaan si Kuya?” Tanong ko nang makarating na ako sa bahay.“Nasa kwarto, bakit?” Tanong nito pabalik habang siya'y nanonood ng TV.Hindi ako sumagot at basta na lang umakyat sa taas, at habang ako’y papalapit ruon ay dinig na dinig ko ang tawanan na nagmumula sa kwarto niya.“Gelal, can we-” Panimula ko nang buksan ko ang pinto, ngunit isang malaking pagkakamali iyon.Silence roamed between the two of us, and I couldn't help but blush as he sat on the edge of the bed, looking so handsome all of a sudden.“Nice to see you, Sami.” He started before focusing back on the rubik’s cube he was playing.“Hey, um–” I paused. “Have you seen Gelal?” “He’s in the bathroom, why?” Tanong niya at saka tumingin muli sa akin.“Pakisabi sa kanya, gusto ko siyang kausapin.” Sagot ko. “Nandun lang ako sa kwarto ko.”Tumango na lamang ito bilang tugon at dali-dali akong umalis, quickly closing the door before running to my room.Nang makarating ako sa loob ng kw

-ROWAN SALVADOR POV-~•~Kasalukuyan akong nagmamaneho at ni-isa sa amin ay nagsasalita, at ang mga mata ko ay naka-focus sa daan hanggang sa mabasag ang katahimikan na pumapalibot sa loob ng kotse.“Malayo ba ang pupuntahan nating subdivision?” Tanong ng babaeng kasama nila.“A little bit.” Sagot ni Gelal na nasa passenger seat.“Rowan, akala ko ba may lagnat si Jason?” Biglaang tanong ni Sami.“Ayun ang sinabi sa akin.” Sagot ko naman at saka tumingin sa rear view mirror. “May lagnat pero nasa concert?” Rinig kong sabat ng kasama nila.“Parang nasa pageant.” Dinig kong sagot ni Sami. “Putangina nila.”Oh fvck.-SAMI GONZALES POV-~•~Nang makarating na kami ay dali-dali na kaming bumaba ni Kuya upang panoorin ang kanyang kasintahan dahil nagsisimula na sila.“Hindi ka ba sasama?” Tanong ko nang makita kong hindi lumabas si Rowan sa kotse.“I’m just gonna stay here, baka may mangialam sa kotse eh.” Sagot na lamang niya sa akin at saka ngumiti ng bahagya.Tumango na lamang ako bilang

-(KAJI YUJIRO ALDANA POV)-~᯽~~Seven months later~"Kaj, can you help me?" She asked, causing me to sit up from the sofa I was lying on."What’s wrong?" Tanong ko, seeing her lifting a basket of dirty clothes.It has been seven months since we flew back, and I’m still not used to it when she’s around the house, lalo na kung ako parati ang tinatawag niya upang may tumulong rito.“Bakit ba ako ang parating tinatawag mo? Nandiyan ang asawa mo ah.” Saad ko at saka kinuha ang laundry basket sa kanya.“Wala siya, nasa trabaho. And besides, wala namang ibang-” Naputol ang kanyang sasabihin nang sumagot ako.”“Jes, may yaya dito sa bahay. Pwede mo silang utusan na maglaba.” Giit ko bago siya talikuran upang dalhin ang maruruming damit sa laundry room.Kahit nagsasalita pa ito ay hindi ko na siya pinansin pa, her voice makes my eardrums hurt.As I walked through the hallway, nakasalubong ko si Axzie, at bakas sa kanyang ekspresyon ang pagtataka.“Bat ka may dalang ganyan?” She asked curiously

-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)--⁠ᄒ⁠ᴥ⁠ᄒ⁠-“Hi, love… dito ka pala nakalibing…” Giit ko nang makaupo na ako sa harap ng puntod nito.Habang kami ay gumagala ni Jace ay nasabi nito kung saan nakalibing ang asawa ko, and luckily dinala ako nito ruon.Tears welled up in my eyes once more as I stared at his tombstone, the regret and grief was still within me and I can’t help but cry once more.“Ang daya mo, love. Sabi mo sabay tayong mawawala dito sa mundo, pero bakit ka nauna?” I whispered as I touched his carved name on the stone.“Hey, Lal.” Wika ni Jace as he sat beside me. “I did what you told me to do… please guide her as she heals…” Dagdag nito sa kanyang sinabi.“Always..” I whispered. “Please, magpakita ka sakin kahit sa panaginip lang..” I whispered once more before standing up, quickly walking away because the pain and grief was too much to bear.“Emy, wait!” Sigaw pa ni Jace.Ngunit hindi ko na siya pinansin pa, mas nangingibabaw ang sakit at lungkot sa sistema ko nga

-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~♪~“Dean, bili tayo ganun oh.” Wika ko habang tinuturo ang cotton candy stand.Kasalukuyan kaming nasa carnival, at kakatapos lang namin mag-cinema at nagutom kami dahil dun.“Anong gusto mo?” Tanong nito bago ako bigyan ng corndog.“Gusto ko ng cotton candy.” Sagot ko nang kunin ko ang binibigay nito.“Sige, bili ka. Hintayin kita dito.” Saad nito na ikinangiti ko.Dali dali akong nagtungo sa cotton candy stand at bumili ng dalawa, thinking if he also wants one. Nang makabili ako ay bumalik ako kung nasaan si Dean, giving him the cotton candy that I bought.“Gusto mong magrides?” Tanong nito bago kumain sa kanyang corndog.“Sure, anong rides ba ang gusto mo?” Tanong ko naman pabalik.“Vikings.” Sagot niya. “Ubusin mo na yan para makasakay na tayo.” Dagdag nito sa kanyang sinabi.“V-Vikings?” Tanong ko muli na may bahid ng kaba.“Oo, ayaw mo ba?” Giit nito.“Takot ako sa heights, nalulula ako.” Ani ko bago tumingin sa malaking ferris wheel na

-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~♪~Nang makarating ako sa bahay, nakita ko si Dean na naghihintay sa gilid ng kanyang kotse, wondering why he’s here.“Dean, what are you doing here?” I asked as soon as I exited my car.“Hi, Emy. Can we talk?” He asked with a small smile on his face.“I can’t-” Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito.“Please.” He pleaded, reaching for my hand before holding it tightly.I sighed. “Fine, ano yun?” Tanong ko naman.“I want to talk about last night.” He started. “I just want to tell you that, I never felt a sensual sensation towards you.” He added, which confused me.“What do you mean ‘you never felt a sensual sensation’?” I asked confusingly.“I never felt it, because all I felt for you was love.” He retorted. “Love and care, and I want to take this ‘friendship’ further.” Dagdag nito sa kanyang sinabi.“Okay, pag-iisipan ko.” Ayun na lamang ang sinagot ko dahil wala akong maisip na pwedeng isagot ng matino rito.“Let me court you, Emy.” S

-(KAJI YUJIRO ALDANA POV)--❄︎-It was a normal day, chilling on the living room with Axzie as we watch Jeffrey Dahmer nang may biglang tumawag sa cellphone ko. "Someone's calling." Axzie mentioned as she snuggled in my embrace.I took it out from my pocket and saw it was Frances' name on the caller ID.Anong meron?"Who is it?" Tanong nito, looking up at me with curiosity."Just a friend, I have to take this call okay?" I retorted before kissing her cheek, making my way to the front porch.I saw Kuya Khaleed and Kuya Ameer in the front yard, just chilling with their wives as their kids played with each other."Hello Zyair?" I asked nang sagutin ko na ang tawag."Hey, Kaj. I know it's kinda late, but can you fly over to the US?" He asked, worry was evident in his tone."Why, what's wrong? Don't tell me it's about Lorelei…" I started, my brows furrowed by the thought of her.This bitch still messing with me."No, it's not about her.” He retorted, hearing him sniff made me a bit anxiou

-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)--⁠ᄒ⁠ᴥ⁠ᄒ⁠-I took her to the back of the bar, pulling her to a darker area where no one would notice us. We were both quiet before I lit up a smoke, puffing it away from her face."Ang kapal naman ng mga mukha niyo, dito pa talaga kayo sa bar ng kapatid ko." I started, disbelief was laced in my words."Hindi ka na ba talaga titigil? Akala ko ba tapos na tayo?" She retorted as she was about to take the cigar from me pero inilayo ko iyon.I smirked. "Oo, tapos na nga tayo. But seeing you? With that fucking man…" I ran my fingers through my hair. "Parang pinapakita mo lang sa akin na madali akong palitan." Giit ko bago tumingin sa ibang direksyon."Bakit? Nung ako ang wala sa paligid mo, anong ginawa mo? Diba pinalitan mo rin ako? Wala tayong pinagkaiba, Lal. Kaya pwede ba?" Giit nito sa akin."Hindi kita pinalitan, Ems. Wala akong karelasyon nung ako ang nasa pinas, mas naniniwala ka sa mga gunggong na nagsumbong sayo kaysa sa sarili mong asawa." Sagot ko

-(EMERALD CORLYN VERDANIO POV)- ~2 years later~ “Deanna! Halika na at malelate ka na!” Tawag ko habang nilalagay ang mga kailangan niya sa trunk. “Momma, I can't find my other shoe!” Sigaw nito na nagmumula sa loob. Nagtungo ako muli sa loob at kinuha ang lunchbox niya sa coffee table at tinulungan siyang maghanap, at mabuti na lang ay nakita ko ito. “Oh, ito. Suotin mo na.” Utos ko habang ina-alalay siya. Nang masuot na niya iyon ay kinuha ko na rin ang bag ko at sabay kaming lumabas, locking the door before heading to the car and made her sit at the back seat. “Momma, are we going to school?” Tanong niya habang ina-adjust ko ang seat belt nito. “Yes, darling. You’re going to school and Momma– Momma is going to work.” Sagot ko at saka siya hinalikan sa pisngi. “Isn't daddy ninong going to take me to school?” Tanong niya ulit. “No honey, because daddy ninong has work to do.” Sagot ko at saka nagtungo sa driver's side. Dali-dali ko nang pinaandar iyon at umalis, 30 minutes d

-(EMERALD CORLYN VERDANIO POV)- ~•~ As I pulled up to the side of the road, nagtataka ako kung bakit may mga elf truck sa harap ng bahay nina Gelal, at ang daming lalaking naglalabas at nagpapasok ng mga gamit. “What the heck?” I whispered to myself and got out of the car. May namataan akong isang lalaking may hawak na clip board, ngunit bago ko ito tawagin ay may tumawag sa pangalan ko. “Yes?” Tanong ko nang namataan ko ang isang babaeng patungo sa akin. “You’re Emerald, yes?” Tanong nito pabalik na may bahagyang ngiti sa labi. “Ako nga, ba’t mo ako kilala?” Pagtataka ko habang hawak ang isang envelope. “Kuya told me everything about you, darling.” Sagot niya habang hindi umaalis ang ngiti sa labi. “Oh, okay. Kuya mo si Gelal?” I asked. “Never mind, nandito ba siya? Kailangan ko lang siyang-” “He’s not here, Emerald. He left.” Sagot nito sa akin. “Saan siya pumunta?” “He left for France, went to see his– I don't know. Wife?” Giit nito na parang hindi sigurado. “Oh– but, w

-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~•~Nang makapasok ako sa bahay ay inexcuse muna ni Mr. Luxembourg ang sarili dahil may aasikasuhin daw ito, at bago kami makasagot ay nagtungo na ito sa taas.“Eve-” Tawag ko ngunit nagtungo ito sa hallway.Sumunod naman ako rito bitbit ang aking mga bagahe, kahit pagod at puyat ako ay kinaya ko iyon.“This will be your room for now.” She stated.“How are you?” Panimula ko nang maituro niya sa akin ang guest bedroom.Kaming dalawa lang ang naroon, kung kaya’t inipon ko ang makakaya upang makausap siya.But even so, she didn't answer and just opened the door for me with the words “Dinner will be ready in 20.”And before I could say anything, she left. With no choice and due to exhaustion, I entered the guest room to settle my things.Patuloy kong minumura ang aking sarili habang inaayos ko ang mga gamit ko sa closet, at alam kong sinira ko ang kanyang tiwala– Big time.-(JEAN EVOLET LUXEMBOURG POV)-~•~As I was making some food for Gelal to eat, numer

-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~Tuesday~“Sir, I have postponed every meeting you have including with your meeting with Mr. Ameer.” Panimula nito nang makapasok siya sa opisina.Tumango na lamang ako bilang tugon at saka ipinagpatuloy ang ginagawa, ngunit hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi ni Emy sa akin nung nakaraan.(Tatanggapin ko kahit may kahati ako.)“Damn it, Ems.” I mumbled to myself and rubbed my forehead.“Sir, is everything alright?” Sambit ni Silas na naging dahilan upang mag angat ako ng tingin rito.“You're still here.” Sagot ko.“Akala ko po kasi may sasabihin pa kayo.” Sagot niya pabalik.“Wala, you may leave.” Utos ko rito na naging dahilan upang tumango ito at lumabas.Heaving a sigh, sumandal ako sa backrest ng swivel chair ko at tiningnan ang oras, seeing it was 4:40 in the afternoon.Sakto rin na tumunog ang aking cellphone, kaya kinuha ko ito at upang tingnan iyon.Eve: When are you arriving?She texted, yet I wasn't ready to reply. At least not yet.-(EMER

-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~2:00~Patuloy akong naghihintay kay Gelal habang nasa harap kami ng bahay nito, at kahit ayokong umalis sa puder ni Callum ay mapipilitan ako.“Momma, why are we here?” Deanna asked as she yawned.“We're just waiting for Daddy Lal, okay? Kaunting tiis na lang.” Sagot ko at saka ito niyakap.“But I want to sleep na, Ma.” She yawned once again.Ngumiti na lamang ako nang bahagya at saka ito binuhat, letting her sleep in my arms as we waited.“Pasensya ka na kung nadamay ka sa gulo namin, nak.” Bulong ko rito at saka hinalikan ang kanyang noo.The cool breeze kept blowing as I waited, and I couldn't help but feel sleepy.A few minutes passed by, but there were still no headlights heading towards this direction, which caused me to sigh and close my eyes for a bit.-♪-“Emy.” Someone murmured my name, and all of which seems to be a blur.“Emy.” It called once again. “Emy, wake up.”As I came to my senses, with my vision getting clear once again, I

-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~That night~“Babe, ayos ka lang ba?” Tanong ni Callum habang ako'y nakatingin sa may bintana.Nasa kwarto ako ngayon at pakiramdam ko wala akong ganang kumain, and to be honest, I want to be alone with my thoughts for a while.“Hey, what's wrong?” Tanong ulit nito, at ramdam kong lumubog ang isang parte ng kama.“Nothing.” Sagot ko na lang. “I want to be alone for a while.”“But Deanna is looking for you.” Sambit nito, forcing me to look at him as I felt his thumb and finger on my chin.Even though he said something, I didn't feel the need to answer him, and just looked away once again.“Can you please tell me what's wrong, Emy?” Tanong nito sa huling pagkakataon, ngunit hindi pa rin ako sumagot.Silence enveloped us and there was nothing I could think of an answer for him, all I could do was stare and remember the scene where-“Are you thinking about him?” He asked again.“Who?” I asked and looked at him.“Gelal.” Sagot niya, and there was s