Novels by writersolo.ss

เครื่องยนต์ดับสนิทเจ้าของรถก็ลงไปจากรถ ขวัญบูชาชั่งใจอยู่ชั่วครู่จึงจะเปิดประตูตามลงไป รีบเดินเข้าไปหาเพื่อขอแบ่งของในมืออีกฝ่ายมาช่วยถือไว้แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบบอกเธอด้วยสายตาที่เธออ่านออกว่าเขาไม่อยากให้เธอยุ่งกับข้าวของของเขา “เดินตามมาก็พอ” เอ่ยบอกแค่นั้นก็เดินนำออกไป ขวัญบูชารีบเดินตามไปตามคำสั่ง ระหว่างทางเดินไม่ลืมที่จะสอดสายตาหันรีหันขว้างมองสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบๆ ด้านเอาไว้ เธอเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในลิฟต์ที่ต้องใช้คีย์การ์ดในการกด เห็นเขากดไปที่ชั้น 32 ก็อดที่จะเหลือบสายตาขึ้นมองเขาไม่ได้ พอได้ยืนใกล้กันแบบนี้ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมากๆ ไปเลย ความสูงของเธอไม่ถึงช่วงไหล่เขาด้วยซ้ำ ประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงเดินนำออกไปอีกครั้ง ขวัญบูชารีบเดินตามออกไปก่อนที่เขาจะหยุดเดินแล้วประตูห้องด้านหน้าก็ถูกเปิดด้วยคีย์การ์ดใบเดิม “เข้ามา” จิรวัฒน์หันมาเรียกเมื่อเห็นคนที่เดินตามมาตลอดทางหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ขวัญบูชาที่ได้สติก็ค่อยๆ เดินเข้าไป ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆ สถานที่แปลกใหม่ เจ้าของห้องเดินเอาของที่แวะซื้อมาระหว่างทางเข้าไปวางบนโต๊ะแล้วจึงเดินกลับมาหาคนที่ยืนอยู่กลางห้อ

1-2-หลายสัปดาห์ต่อมา-Jirawat ได้เพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์“หืม?” เพราะอยู่ๆ ก็มีชื่อที่ไม่รู้จักเพิ่มเข้ามาในแอพพิเคชั่นแชต กำลังจะกดบล็อกเพราะไม่รู้จักชื่อที่แสดง แต่ช้ากว่าเจ้าของชื่อนั้นที่ส่งข้อความรัวเข้ามาJirawat : เก็บของที่คิดว่าจำเป็นJirawat : แล้วลงมารอด้านล่างเปิดอ่านแม้งุนงงแต่ไม่ได้ถามกลับ นิ้วเรียวรีบกดเข้าไปดูตรงรูปโปรไฟล์ของเจ้าของข้อความปริศนาแล้วก็หายสงสัยในทันที แม้เขาจะเงียบหายไปนานกว่าสามสัปดาห์หลังจากที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องวันนั้นจนเธอเกือบจะลืมชื่อเขาไปแล้ว แต่เธอกลับจดจำเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งและสายตาดุดันนั้นได้ดีKhongkwan : คุณจิรวัฒน์?Jirawat : รีบเก็บของให้เรียบร้อยJirawat : อีก 2 ชั่วโมงJirawat : ฉันจะเข้าไปรับKhongkwan : รับ?Khongkwan : รับไปไหนเหรอคะJirawat : หน้าที่ของเธอคือทำตามที่ฉันสั่งเหมือนตัวหนังสือส่งผ่านความรู้สึก แค่อ่านข้อความของเขาขวัญบูชาก็รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ คำพูดดูแคลนของเขาในวันนั้นยังอยู่ในความคิดKhongkwan : ค่ะนิ้วเรียวพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาออกคำสั่งมากนัก ไว้เขามาแล้วค่อยถ

1-1เพราะออกมาคุยงานกับคู่ค้าแถวนี้พอดีเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที เอเจนซี่จะว่าเป็นเจ้าประจำก็ว่าได้เพราะไม่เคยติดต่อเจ้าอื่นอีกเลยตั้งแต่รู้จักกันรีบลุกขึ้นต้อนรับ ยิ้มสวัสดีทักทายยกใหญ่ก่อนขยับเก้าอี้เชิญให้นั่ง"ขอบคุณครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขอบคุณตามมารยาท กระชับสูทสีเข้มแล้วนั่งลง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลาปรากฏเส้นริ้วรอยเพียงเล็กน้อยเท่านั้นทั้งที่อีกสองปี อายุก็จะเข้าสู่เลขสี่แล้ว เด็กสาวจ้องมองด้วยสายตาประหม่า แต่ผู้ชายแปลกหน้าไม่แม้แต่จะเหลียวตามองมายังเธอเลยสักนิดทั้งที่ก็นั่งอยู่ใกล้ห่างกันแค่คนล่ะฝั่งของโต๊ะคนนี้นั้นเหรอที่จะ... ‘ผูกปิ่นโต’ เธอ“หนูจ้ะ นี่คุณจิรวัฒน์ ชัชวาลไพศาล” คนถูกเรียกเบนสายตาไปมองผู้พูดแต่พอหันกลับมาผู้ชายตรงหน้าที่เมื่อครู่นี้ไม่แม้แต่จะเหลียวตามองเธอกลับกำลังมองจ้องเธออยู่ มือเล็กรีบยกขึ้นพนมก้มศรีษะไหว้ คนถูกเด็กยกมือไหว้ก็รับไหว้เด็กสาว “น้องขวัญบูชา นรเวศสกุลค่ะคุณเจน”แนะนำชื่อเต็มกับเด็กสาวแต่ตนเองกลับเรียกชื่อเล่นอีกฝ่าย เพราะดูแลจัดหาเด็กส่งให้มาหลายปีจนเจ้าตัวอนุญาตให้เรียกแบบนั้นได้“อันนี้เป็นเอกสารเข้ารับการตรวจร่างกายของน้องเมื่อเช้

“เมื่อเช้าพี่พาหนูไปตรวจโรคที่โรงพยาบาลเพราะ...คุณเขาจะไม่ป้องกันเหรอคะ?” อดถามสิ่งที่คาใจที่สุดออกไปไม่ได้ มารับแล้วตรงไปที่โรงพยาบาลก่อนอันดับแรกถูกส่งให้ตรวจหาทุกโรคที่เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แค่คิดว่าจำเป็นด้วยงั้นเหรอ? โรคติดต่อพวกนี้เพียงใส่เครื่องป้องกันก็จะไม่ติดต่อกันแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือเธอเข้าใจผิดมาตลอดว่าถุงยางอนามัยออกแบบมาเพื่อป้องกันการติดต่อจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มากกว่าป้องกันการตั้งครรภ์...“กังวลเรื่องนี้อยู่นี่เอง...” ว่าพร้อมกับหยิบเอกสารทางการแพทย์ที่เป็นผลการตรวจร่างกายของอีกฝ่ายส่งให้ “เรื่องความปลอดภัยของทั้งสองฝ่ายนี่เป็นสิ่งที่ทางปิ่นโตผูกรักให้ความสำคัญมากๆ เลยนะ และนี่ก็เป็นเอกสารทางการแพทย์แสดงผลการตรวจหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ของฝั่งคุณเขา หนูเอาไปดูได้เลย จะได้สบายใจ”แม้จะเป็นเว็บไวต์มืดเพราะอาชีพที่ยังไม่ถูกกฎหมายและยังไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมในปัจจุบัน แต่ปิ่นโตผูกรักก็ใช่ว่าจะเป็นเว็บไซต์อย่างซ่องเถื่อนที่คอยยุยงล่อลวงหญิงสาวมาคอยบริการลูกค้า สาวสวยที่จะสมัครเข้ามารับงานจากเอเจนซี่ที่นี่จึงจำเป็นต้องมีอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไปเท่านั้น หากถู

“ห้ามรู้สึก ห้ามหึงหวง ห้าม...รัก” เด็กสาวหน้าตาสะสวยน่ารักน่าเอ็นดูอ่านข้อความทั้งหมดในแผ่นกระดาษจบก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แม้ว่าร้านกาแฟชื่อดังร้านนี้จะมีลูกค้าอยู่เต็มร้าน แต่โต๊ะตรงมุมร้านที่ทั้งสองคนนั่งอยู่มีความเป็นส่วนตัว ห่างไกลจากโต๊ะตัวอื่นๆ มากพอที่จะทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่ไม่ถูกเผยแพร่ไปยังบุคคลที่สาม“หลักๆ ที่หนูต้องจำให้ขึ้นใจก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าหนูเป็นเด็กดี เจียมเนื้อเจียมตัว คุณพี่รับรองว่าหนูจะอยู่ได้สบาย มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ คุณคนนี้เขาใจดีมาก ถ้าเด็กไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเปลี่ยนคนใหม่” คนที่ร่างกายเป็นผู้ชายแต่จิตใจ ท่าทาง จริตจะก้าน และหางเสียงเป็นผู้หญิงบอกด้วยรอยยิ้ม เอ็นดูและพอใจในรูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงตรงปกเคยเจอมาเยอะแล้ว ผู้หญิงไม่ตรงปกนี่นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่อยากพูดถึง แต่เด็กสาวคนนี้หน้าตาผิวพรรณตัวเป็นๆ กลับดูดีกว่าในรูป สะสวยน่ารักเกินกว่าที่คิดไว้ไปมากดวงตากลมโตแลดูใสซื่อ ริมฝีปากเล็กแต่ดูอิ่มระเรื่อ จมูกรั้น ที่รวมกันบนใบหน้ากลมเนื้อผิวนวลเนียนน่าสัมผัส มองเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าเบื่อ หน้าอกคัพเอที่คิดว่า