เมียของขวัญ

เมียของขวัญ

last updateLast Updated : 2025-10-03
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
13Chapters
109views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เด็กสาวในวัย 18 ปี จะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเหมือนคลื่นยักษ์... แต่เปิดเผยไม่ได้เพราะ…กฎ ที่เขาตั้งไว้ ขวัญบูชาไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะตกต่ำถึงขั้นต้องขายตัวแลกเงิน ซ้ำร้ายผู้ชายที่เธอขายตัวให้เขากลับอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับพ่อของเธอ เขาปากร้าย ชอบดุ ชอบว่า ชอบสั่งแล้วก็ชอบสอน จนหลายครั้งทำให้เธอแอบเผลอหลงคิดเข้าข้างตัวเอง เขาทำเหมือนรู้จักเธอดี ทั้งที่เธอไม่เคยรู้จักเขา เขาเมินเฉย เขาเย็นชา ตีค่าตัวเธอไม่ต่างจากเด็กคนก่อนๆ ของเขา แต่เธอกลับไม่เคยรู้ว่า เขารักและหวงแหนเธอมากที่สุด

View More

Chapter 1

ของขวัญ 1

“ห้ามรู้สึก ห้ามหึงหวง ห้าม...รัก” เด็กสาวหน้าตาสะสวยน่ารักน่าเอ็นดูอ่านข้อความทั้งหมดในแผ่นกระดาษจบก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แม้ว่าร้านกาแฟชื่อดังร้านนี้จะมีลูกค้าอยู่เต็มร้าน แต่โต๊ะตรงมุมร้านที่ทั้งสองคนนั่งอยู่มีความเป็นส่วนตัว ห่างไกลจากโต๊ะตัวอื่นๆ มากพอที่จะทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่ไม่ถูกเผยแพร่ไปยังบุคคลที่สาม

“หลักๆ ที่หนูต้องจำให้ขึ้นใจก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าหนูเป็นเด็กดี เจียมเนื้อเจียมตัว คุณพี่รับรองว่าหนูจะอยู่ได้สบาย มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ คุณคนนี้เขาใจดีมาก ถ้าเด็กไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเปลี่ยนคนใหม่” คนที่ร่างกายเป็นผู้ชายแต่จิตใจ ท่าทาง จริตจะก้าน และหางเสียงเป็นผู้หญิงบอกด้วยรอยยิ้ม เอ็นดูและพอใจในรูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงตรงปกเคยเจอมาเยอะแล้ว ผู้หญิงไม่ตรงปกนี่นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่อยากพูดถึง แต่เด็กสาวคนนี้หน้าตาผิวพรรณตัวเป็นๆ กลับดูดีกว่าในรูป สะสวยน่ารักเกินกว่าที่คิดไว้ไปมาก

ดวงตากลมโตแลดูใสซื่อ ริมฝีปากเล็กแต่ดูอิ่มระเรื่อ จมูกรั้น ที่รวมกันบนใบหน้ากลมเนื้อผิวนวลเนียนน่าสัมผัส มองเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าเบื่อ หน้าอกคัพเอที่คิดว่าเล็กแต่กลับดูพอดีกับรูปร่างของผู้หญิงตัวเล็กที่สูงเพียงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร น้ำหนักสี่สิบสามกิโลกรัมเหมือนจะผอมไปแต่ไม่เลย มองยังไงก็ดูสมส่วนดูดีไปซะหมด เหตุผลที่บอกมาว่าต้องการทำงานนี้เพราะอยากได้เงิน ทำให้คิดว่าคงเป็นพวกเด็กสาวรักสบายติดของแบรนด์ รักชีวิตหรูหราเหมือนที่เคยเจอๆ มา แต่กลับต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อเจอท่าทีนอบน้อมถ่อมตนเจียมเนื้อเจียมตัว การแต่งกายที่แสนธรรมดา เสื้อผ้าไม่ติดแบรนด์ที่มีให้เกลื่อนตลาดนัดกลับดูดีมีราคาเมื่ออยู่บนไม้แขวนตรงหน้าจนน่าเอ็นดูเหลือเกิน

แบบนี้มากกว่าที่คิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่มักชอบพอและหลงใหล ผู้หญิงจัดจ้านช่ำชองความตื่นเต้นก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวพอรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วก็ทำเบื่อหน่ายเอาง่ายๆ เด็กวัยใสไร้ประสบการณ์จึงเป็นที่ถูกใจมากกว่า รู้ดีเพราะทำหน้าที่นี้มาตั้งแต่ถูกเรียกว่าแม่เล้าจนปัจจุบันกลายเป็นเอเจนซี่เซเลบชื่อดังมีสังกัด

เด็กสาวใสซื่อไร้เดียงสานี่แหละที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดทว่ากลับหายากมากเช่นกัน

“งานนี้เป็นงานแรกของหนูรึเปล่า?” แม้จะดูท่าทีไร้เดียงสานั้นออกแต่ขอลองหยั่งเชิงถามเพื่อความแน่ใจ

“เอ่อ...”

“ไม่เคยรับงานแบบนี้มาก่อนเลยใช่ไหม?”

“หนูไม่เคยทำงานแบบนี้หรอกค่ะ”

คนรับฟังยิ้มพอใจกับคำตอบที่เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด เข้าใจว่ามีผู้หญิงหลายคนคงไม่ได้อยากทำงานแบบนี้แต่คงเพราะไม่มีทางเลือกในชีวิตมากนัก แต่ก็น้อยมากที่จะเจอเพราะส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิงที่อยากได้งานผ่านเอเจนซี่เจ้านี้กันทั้งนั้น พอส่งงานให้ก็ยินดีดีใจกันยกใหญ่พากันเลี้ยงฉลองสังสรรค์ แต่เด็กคนนี้กลับแบ่งรับแบ่งสู้

“งั้นมีอะไรอยากจะถามคุณพี่ไหม?”

“มัน...จะไม่น่ากลัวใช่ไหมคะ? คือ...หนูไม่...” ลังเลแต่อีกใจนึงก็เป็นหนทางเดียวที่ทำให้ได้เงินและเป็นแค่งานเดียวที่ติดต่อกลับมา

“หนูกลัวอะไรล่ะ ถ้ากลัวถูกติฉินนินทามองเหยียดจากสังคมรอบข้างก็ไม่ต้องกลัว ทุกอย่างจะเป็นความลับระหว่างคุณพี่ ตัวหนูแล้วก็คุณเขาเท่านั้น เว้นแต่ว่า...” หยุดคำพูดไว้แค่นั้นแล้วสังเกตท่าทีอีกฝ่าย

“เว้น...เว้นแต่ว่าอะไรเหรอคะ?” คนตั้งใจฟังรีบถามกลับด้วยความอยากรู้ อยากเก็บข้อมูลไว้เยอะๆ เพราะแทบไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเว็บไซต์นี้เลย บังเอิญเห็นแอดโฆษณาเด้งขึ้นมาระหว่างท่องเว็บบอกยืนยันรายได้มั่นคง ด้วยความสนใจก็ลองกรอกข้อมูลทิ้งไว้เหมือนที่ทำกับเว็บไซต์หางานเว็บอื่นๆ ก็เท่านั้น มารู้ว่าเป็นงานประเภทไหนก็ภายหลังจากส่งข้อมูลไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนมากนักเพราะรูปที่แนบส่งไปสุดแสนธรรมดามากมาย คิดว่าเว็บไซต์หางานแบบนั้นคงจะมีแต่ผู้หญิงสวยเซ็กซี่ระดับพริตตี้เอ็มซี ไม่ก็นักศึกษามหาวิทยาลัยที่คงน่ารักน่าเอ็นดูจนผู้หญิงหน้าตาธรรมดาอย่างเธอคงไม่มีวันเทียบติด

“เว้นแต่ว่าจะเป็นหนูเองที่อยากแสดงตัวตน เพราะคุณเขาก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ต้องการแบบนั้น” ตอบพร้อมกับส่งสายตามองลงไปยังแผ่นกระดาษที่ยังอยู่ในมือของเด็กสาว แผ่นกระดาษที่มีข้อความระบุความต้องการของอีกฝ่ายเอาไว้ สีหน้าคิดไม่ตกก้มลงอ่านข้อความในแผ่นกระดาษอีกครั้ง

ห้ามรู้สึก

ห้ามหึงหวง

ห้ามรัก

ห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ

และ...ห้ามมั่ว

ความต้องการที่ระบุเจาะจงครอบคลุมทุกอย่างที่จะก่อให้เกิดปัญหาไว้อย่างชัดเจน คงเพราะเด็กคนก่อนที่ก่อปัญหาไว้เยอะจนน่าปวดหัวกฎที่ว่าเลยเพิ่งจะเกิดขึ้น “แต่ถ้าหนูกลัวว่าจะถูกโกง พอถึงเวลาแล้วไม่จ่ายหนูตามที่ตกลงกันไว้ล่ะก็ คุณพี่รับรองและยืนยันได้เลยว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับหนูแน่นอน เมมเบอร์ที่คุณพี่ดูแลเป็นเมมเบอร์ระดับวีไอพีเท่านั้น ส่วนมากก็เป็นพวกเจ้าของกิจการ นักธุรกิจโปรไฟล์ดีซะเป็นส่วนใหญ่ พูดแบบหยาบๆ ก็คือเงินแค่นั้นก็แค่เศษเงินเหลือใช้ของพวกเขา เขาไม่มาเสียหน้าเสียชื่อเพราะเงินแค่ไม่กี่หมื่นบาทต่อเดือนหรอก คนระดับนี้พูดคุยรู้เรื่องจ้ะ อีกอย่างทางคุณพี่มีประวัติข้อมูลยืนยันตัวบุคคลของเมมเบอร์ทุกคนไว้ชัดเจน สามารถขอดูได้หากมีปัญหาที่หนูกังวลเกิดขึ้นจริงๆ” อธิบายรายละเอียดชัดเจนเพื่อเป็นข้อมูลในการตัดสินใจและเพื่อเป็นการจูงใจอีกฝ่าย ส่งอีเมลล์สมัครเข้ามาได้เพียงแค่สามวันก็ถูกเรียกตัวออกมาเจอและส่งงานให้ทันทีก็พอเข้าใจว่าส่วนนึงที่ดูระแวงไม่มั่นใจนอกจากไม่เคยรับงานแบบนี้แล้วก็คงเป็นเพราะยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว

“เอ่อ...แล้ว...”

“ถ้าไม่มีทางเลือกในชีวิตมากนัก คุณพี่ก็ไม่อยากให้หนูปฏิเสธงานนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่หนูจะได้มานั่งคุยกับคุณพี่แบบนี้” มีลูกค้าผู้ชายติดต่อเข้ามาเปิดเมมเบอร์ไม่เคยขาดสาย แต่ความต้องการก็ยังคงมีน้อยกว่าบรรดาสาวสวยที่แห่กันสมัครเข้ามาเพื่อขอรับงานจากที่นี่เรื่อยๆ

งานที่ถูกส่งให้ผ่านทางเอเจนซี่ของ ‘ปิ่นโตผูกรัก’ มันจึงได้กันง่ายๆ ซะที่ไหน

หลายคนต้องรอเป็นเดือนๆ หรือบางคนรอเป็นปีก็ยังไม่เคยถูกเลือก ส่งโปร์ไฟล์คละไปนับหลายสิบคนเพราะเมมเบอร์วีไอพีท่านนี้ที่ไม่ได้ระบุเจาะจงรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนเมมเบอร์วีไอพีท่านอื่นๆ นอกจากความต้องการที่ว่าเพียงเท่านั้น ไม่คิดว่าจะตาถึงเลือกเด็กคนนี้ทั้งที่ดูจากรูปในโปรไฟล์แล้วไม่เห็นมีอะไรสู้คนอื่นๆ ได้เลย ก็ไม่เข้าใจ แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อลูกค้าเลือกมาแล้วว่าจะเอาคนนี้ “โอกาสของแต่ล่ะคนไม่เท่ากันหรอก นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวที่ดีที่สุดในชีวิตของหนูก็ได้ใครจะไปรู้ ไม่คิดจะคว้าไว้หน่อยเหรอ” จะว่าไปหญิงสาวหลายคนได้ดีจากที่นี่ไปก็เยอะ

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
13 Chapters
ของขวัญ 1
“ห้ามรู้สึก ห้ามหึงหวง ห้าม...รัก” เด็กสาวหน้าตาสะสวยน่ารักน่าเอ็นดูอ่านข้อความทั้งหมดในแผ่นกระดาษจบก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แม้ว่าร้านกาแฟชื่อดังร้านนี้จะมีลูกค้าอยู่เต็มร้าน แต่โต๊ะตรงมุมร้านที่ทั้งสองคนนั่งอยู่มีความเป็นส่วนตัว ห่างไกลจากโต๊ะตัวอื่นๆ มากพอที่จะทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่ไม่ถูกเผยแพร่ไปยังบุคคลที่สาม“หลักๆ ที่หนูต้องจำให้ขึ้นใจก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าหนูเป็นเด็กดี เจียมเนื้อเจียมตัว คุณพี่รับรองว่าหนูจะอยู่ได้สบาย มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ คุณคนนี้เขาใจดีมาก ถ้าเด็กไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเปลี่ยนคนใหม่” คนที่ร่างกายเป็นผู้ชายแต่จิตใจ ท่าทาง จริตจะก้าน และหางเสียงเป็นผู้หญิงบอกด้วยรอยยิ้ม เอ็นดูและพอใจในรูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงตรงปกเคยเจอมาเยอะแล้ว ผู้หญิงไม่ตรงปกนี่นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่อยากพูดถึง แต่เด็กสาวคนนี้หน้าตาผิวพรรณตัวเป็นๆ กลับดูดีกว่าในรูป สะสวยน่ารักเกินกว่าที่คิดไว้ไปมากดวงตากลมโตแลดูใสซื่อ ริมฝีปากเล็กแต่ดูอิ่มระเรื่อ จมูกรั้น ที่รวมกันบนใบหน้ากลมเนื้อผิวนวลเนียนน่าสัมผัส มองเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าเบื่อ หน้าอกคัพเอที่คิดว่า
last updateLast Updated : 2025-09-12
Read more
ของขวัญ 2
“เมื่อเช้าพี่พาหนูไปตรวจโรคที่โรงพยาบาลเพราะ...คุณเขาจะไม่ป้องกันเหรอคะ?” อดถามสิ่งที่คาใจที่สุดออกไปไม่ได้ มารับแล้วตรงไปที่โรงพยาบาลก่อนอันดับแรกถูกส่งให้ตรวจหาทุกโรคที่เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แค่คิดว่าจำเป็นด้วยงั้นเหรอ? โรคติดต่อพวกนี้เพียงใส่เครื่องป้องกันก็จะไม่ติดต่อกันแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือเธอเข้าใจผิดมาตลอดว่าถุงยางอนามัยออกแบบมาเพื่อป้องกันการติดต่อจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มากกว่าป้องกันการตั้งครรภ์...“กังวลเรื่องนี้อยู่นี่เอง...” ว่าพร้อมกับหยิบเอกสารทางการแพทย์ที่เป็นผลการตรวจร่างกายของอีกฝ่ายส่งให้ “เรื่องความปลอดภัยของทั้งสองฝ่ายนี่เป็นสิ่งที่ทางปิ่นโตผูกรักให้ความสำคัญมากๆ เลยนะ และนี่ก็เป็นเอกสารทางการแพทย์แสดงผลการตรวจหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ของฝั่งคุณเขา หนูเอาไปดูได้เลย จะได้สบายใจ”แม้จะเป็นเว็บไวต์มืดเพราะอาชีพที่ยังไม่ถูกกฎหมายและยังไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมในปัจจุบัน แต่ปิ่นโตผูกรักก็ใช่ว่าจะเป็นเว็บไซต์อย่างซ่องเถื่อนที่คอยยุยงล่อลวงหญิงสาวมาคอยบริการลูกค้า สาวสวยที่จะสมัครเข้ามารับงานจากเอเจนซี่ที่นี่จึงจำเป็นต้องมีอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไปเท่านั้น หากถู
last updateLast Updated : 2025-09-12
Read more
1 - ต้องการเดือนเท่าไหร่
1-1เพราะออกมาคุยงานกับคู่ค้าแถวนี้พอดีเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที เอเจนซี่จะว่าเป็นเจ้าประจำก็ว่าได้เพราะไม่เคยติดต่อเจ้าอื่นอีกเลยตั้งแต่รู้จักกันรีบลุกขึ้นต้อนรับ ยิ้มสวัสดีทักทายยกใหญ่ก่อนขยับเก้าอี้เชิญให้นั่ง"ขอบคุณครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขอบคุณตามมารยาท กระชับสูทสีเข้มแล้วนั่งลง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลาปรากฏเส้นริ้วรอยเพียงเล็กน้อยเท่านั้นทั้งที่อีกสองปี อายุก็จะเข้าสู่เลขสี่แล้ว เด็กสาวจ้องมองด้วยสายตาประหม่า แต่ผู้ชายแปลกหน้าไม่แม้แต่จะเหลียวตามองมายังเธอเลยสักนิดทั้งที่ก็นั่งอยู่ใกล้ห่างกันแค่คนล่ะฝั่งของโต๊ะคนนี้นั้นเหรอที่จะ... ‘ผูกปิ่นโต’ เธอ“หนูจ้ะ นี่คุณจิรวัฒน์ ชัชวาลไพศาล” คนถูกเรียกเบนสายตาไปมองผู้พูดแต่พอหันกลับมาผู้ชายตรงหน้าที่เมื่อครู่นี้ไม่แม้แต่จะเหลียวตามองเธอกลับกำลังมองจ้องเธออยู่ มือเล็กรีบยกขึ้นพนมก้มศรีษะไหว้ คนถูกเด็กยกมือไหว้ก็รับไหว้เด็กสาว “น้องขวัญบูชา นรเวศสกุลค่ะคุณเจน”แนะนำชื่อเต็มกับเด็กสาวแต่ตนเองกลับเรียกชื่อเล่นอีกฝ่าย เพราะดูแลจัดหาเด็กส่งให้มาหลายปีจนเจ้าตัวอนุญาตให้เรียกแบบนั้นได้“อันนี้เป็นเอกสารเข้ารับการตรวจร่างกายของน้องเมื่อเช้
last updateLast Updated : 2025-09-12
Read more
2 - เธอต้องไปอยู่กับฉัน
1-2-หลายสัปดาห์ต่อมา-Jirawat ได้เพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์“หืม?” เพราะอยู่ๆ ก็มีชื่อที่ไม่รู้จักเพิ่มเข้ามาในแอพพิเคชั่นแชต กำลังจะกดบล็อกเพราะไม่รู้จักชื่อที่แสดง แต่ช้ากว่าเจ้าของชื่อนั้นที่ส่งข้อความรัวเข้ามาJirawat : เก็บของที่คิดว่าจำเป็นJirawat : แล้วลงมารอด้านล่างเปิดอ่านแม้งุนงงแต่ไม่ได้ถามกลับ นิ้วเรียวรีบกดเข้าไปดูตรงรูปโปรไฟล์ของเจ้าของข้อความปริศนาแล้วก็หายสงสัยในทันที แม้เขาจะเงียบหายไปนานกว่าสามสัปดาห์หลังจากที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องวันนั้นจนเธอเกือบจะลืมชื่อเขาไปแล้ว แต่เธอกลับจดจำเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งและสายตาดุดันนั้นได้ดีKhongkwan : คุณจิรวัฒน์?Jirawat : รีบเก็บของให้เรียบร้อยJirawat : อีก 2 ชั่วโมงJirawat : ฉันจะเข้าไปรับKhongkwan : รับ?Khongkwan : รับไปไหนเหรอคะJirawat : หน้าที่ของเธอคือทำตามที่ฉันสั่งเหมือนตัวหนังสือส่งผ่านความรู้สึก แค่อ่านข้อความของเขาขวัญบูชาก็รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ คำพูดดูแคลนของเขาในวันนั้นยังอยู่ในความคิดKhongkwan : ค่ะนิ้วเรียวพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาออกคำสั่งมากนัก ไว้เขามาแล้วค่อยถ
last updateLast Updated : 2025-09-12
Read more
3 - ไม่ให้อยู่แล้วจะพามาทำไม
เครื่องยนต์ดับสนิทเจ้าของรถก็ลงไปจากรถ ขวัญบูชาชั่งใจอยู่ชั่วครู่จึงจะเปิดประตูตามลงไป รีบเดินเข้าไปหาเพื่อขอแบ่งของในมืออีกฝ่ายมาช่วยถือไว้แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบบอกเธอด้วยสายตาที่เธออ่านออกว่าเขาไม่อยากให้เธอยุ่งกับข้าวของของเขา “เดินตามมาก็พอ” เอ่ยบอกแค่นั้นก็เดินนำออกไป ขวัญบูชารีบเดินตามไปตามคำสั่ง ระหว่างทางเดินไม่ลืมที่จะสอดสายตาหันรีหันขว้างมองสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบๆ ด้านเอาไว้ เธอเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในลิฟต์ที่ต้องใช้คีย์การ์ดในการกด เห็นเขากดไปที่ชั้น 32 ก็อดที่จะเหลือบสายตาขึ้นมองเขาไม่ได้ พอได้ยืนใกล้กันแบบนี้ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมากๆ ไปเลย ความสูงของเธอไม่ถึงช่วงไหล่เขาด้วยซ้ำ ประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงเดินนำออกไปอีกครั้ง ขวัญบูชารีบเดินตามออกไปก่อนที่เขาจะหยุดเดินแล้วประตูห้องด้านหน้าก็ถูกเปิดด้วยคีย์การ์ดใบเดิม “เข้ามา” จิรวัฒน์หันมาเรียกเมื่อเห็นคนที่เดินตามมาตลอดทางหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ขวัญบูชาที่ได้สติก็ค่อยๆ เดินเข้าไป ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆ สถานที่แปลกใหม่ เจ้าของห้องเดินเอาของที่แวะซื้อมาระหว่างทางเข้าไปวางบนโต๊ะแล้วจึงเดินกลับมาหาคนที่ยืนอยู่กลางห
last updateLast Updated : 2025-09-18
Read more
4 - ลืมหน้าที่เธอไปแล้วหรือไง
เสียงเคาะประตูห้องปลุกให้ขวัญบูชาสะดุ้งตื่นหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาสองทุ่มยี่สิบนาที คนตัวเล็กรีบลุกลงจากเตียงนอนอย่างเลิ่กลั่ก จัดเสื้อผ้าเรียบร้อยก็รีบเดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว“มัวทำอะไรอยู่ ฉันเคาะเรียกตั้งหลายครั้ง” น้ำเสียงฉายชัดความไม่พอใจ ขวัญบูชารีบยกมือขึ้นไหว้“ขอโทษค่ะ พอดีหนูอาบน้ำเสร็จแล้วก็เผลอหลับไป” “ไม่สบายหรือเปล่า?” เห็นท่าทางงัวเงียใบหน้าซีดเซียวน้ำเสียงเข้มก่อนหน้าก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอบอุ่น“ปละ..เปล่าค่ะ...คุณมีอะไรเหรอคะ?”“ฉันมาเรียกไปกินข้าว สองทุ่มกว่าแล้วไม่หิวหรือไง”“หะ..หิวค่ะ” หิวจนท้องร้องลั่นตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว แต่อาบน้ำเสร็จก็ไม่กล้าออกไปจากห้องเพราะไม่รู้ต้องทำตัวยังไง จำได้ว่าตอนหกโมงเย็นเธอยังนั่งเล่นสมาร์ทโฟนบนเตียงอยู่เลยไม่รู้เผลอหลับไปได้ยังไง“หิวก็ออกมากิน” จิรวัฒน์พูดจบก็เดินลงไปด้านล่าง ขวัญบูชารีบเดินตามลงไปทันที บนโต๊ะสำหรับทานอาหารมีจานข้าววางพร้อมทานอยู่สองจาน เห็นแบบนั้นเลยรีบหันไปมองเขา“คุณก็ยังไม่ได้ทานเหรอคะ?”"ยัง" เสียงทุ้มตอบกลับเท่านั้นก็เดินไปนั่งลงตรงเก้าอี้“ขอโทษนะคะ หนูไม่รู้ว่าคุณ...รอทานพร้อมหนู” ขวัญบูชาหมุนตัวตาม“
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
5 - หนูไม่เห็นรู้เรื่อง
ขวัญบูชามองยอดเงินจำนวนห้าหมื่นบาทถ้วนที่ถูกโอนเข้ามาในบัญชีที่ผูกไว้กับแอปพิเคชั่นของธนาคาร เวลากลางดึกที่เธอหลับสนิทไปแล้วเลยทำให้เธอไม่รู้สึกตัวตอนที่มีแจ้งเตือนเข้ามา คนตัวเล็กที่เพิ่งตื่นนอนรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปด้านล่าง นั่งรออีกคนจนกระทั่งสายแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเดินลงมาสักที “ก็เก้าโมงแล้วนะ” หันมองนาฬิกาที่บอกเวลาปากเล็กก็บ่นพึมพำแต่ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เธอไม่กล้าขึ้นไปหาเขาที่ห้องเพราะเขาที่เคยสั่งห้ามเอาไว้ เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นขวัญบูชาหันไปมองก่อนหันกลับมามองไปที่บันไดสำหรับขึ้นไปชั้นสอง คนตัวเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าประตู ดูอินเตอร์คอมเห็นเป็นผู้ชายแปลกหน้าก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกไป กำลังจะเดินกลับออกมาแต่ฉุกคิดขึ้นได้ว่าคอนโดมิเนียมหรูระดับนี้ไม่น่าจะปล่อยให้บุคคลภายนอกที่เป็นอันตรายขึ้นมาได้ง่ายๆ ก็เลยตัดสินใจหันกลับไปเปิดประตู เผื่อว่าผู้ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องจะเป็นแขกของเจ้าของห้องนี้ อาจมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา “เอ่อ...มาหาคุณจิรวัฒน์หรือเปล่าคะ?” “ผมแค่นำอาหารที่สั่งไว้มาส่งให้ครับ” ผู้ชายแปลกหน้ายิ้มให้แล้ว
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
6 - ฉันก็ดูแลแบบนี้ทุกคน
ขวัญบูชากลับขึ้นมาบนห้องก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นในทันที ได้ความร้อนที่อุ่นกำลังดีครึ่งค่อนอ่างอาบน้ำก็คิดว่าจะลงไปตามคนตัวโตที่นั่งรออยู่ด้านล่าง แต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดประตูออกไปจากห้อง บานประตูห้องที่ไม่ได้ถูกล็อกไว้ตั้งแต่ตอนที่กลับเข้ามาก็ถูกเปิดออกเสียก่อน “คุณ...” มองคนตัวสูงที่อยู่ๆ ก็เปิดประตูเดินเข้ามาด้วยความตกใจ “ฉันเข้ามาแช่น้ำ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับเดินเอาสูทสีเข้มที่ถือพาดแขนแกร่งขึ้นมาด้วยไปวางบนเตียงนอน คนตัวเล็กหมุนตัวมองตาม “หนูว่าจะลงไปตามคุณอยู่พอดีเลยค่ะ” มือหนากำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดที่เหลือออกจากรังกระดุม ขวัญบูชาหันหน้าหนีไปอีกทาง “เอ่อ...งั้นคุณตามสบายเลยนะคะ หนูจะลงไปด้านล่าง” “ขวัญบูชา” เท้าเล็กกำลังจะก้าวออกไปจากห้องแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทุ้มที่ดังขึ้นเรียกชื่อเธอเอาไว้ “คะ?” คนตัวเล็กหันกลับมามอง “มานี่สิ” จิรวัฒน์เรียกให้เดินเข้าไปหา “คะ? เอ่อ...ค่ะ” เหมือนจะมีทีท่าลังเลละล้าละลังแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินเข้าไปหาเขาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ถามเสียงติดสั่นเมื่อเดินเข้าไปยืนตรงหน้าคนที่ตัวโตกว่า “มะ..มีอะไรเหรอคะ?” “ปลดกระดุมเม็ดนี้ให้หน่อย ไม่ร
last updateLast Updated : 2025-09-25
Read more
7 - ปกติเธอคุมแบบไหน
เสียงเล็กที่ตะคอกถามก่อนเบี่ยงตัวหลบแล้วก็หลับตาปี๋ สายตาราบเรียบจ้องมอง มุมปากหนากระตุกยิ้มคล้ายเย้ยหยัน ใบหน้าคมคร้ามค่อยๆ โน้มลงไปหาซอกคอขาวแม้มือเล็กจะดันหน้าอกของเขาไว้ แต่เพียงปลายจมูกโด่งสัมผัสลงบนเนื้อผิวนวลเนียน เขาก็ถูกเธอออกแรงต้านดันยื้ิอเอาไว้ “หนู..หนูไม่ทำในนี้ ถ้าจะทำก็ไปทำในห้อง” ในห้องน้ำและท่วงท่าที่นั่งอยู่มันวาบหวิวเกินไปสำหรับเด็กไร้ประสบการณ์อย่างขวัญบูชา แม้จะทำใจมาแล้วว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องมาถึงและเธอคงจะเลี่ยงไม่ได้อีก แต่แบบนี้มันเกินกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก “ทำไม? หรือไม่เคยทำกับใครในห้องน้ำ?” “ก็ไม่เคยน่ะสิคะ! ปล่อยหนูเลย” กำปั้นเล็กทุบหน้าอกเขาไปหนึ่งทีเบาๆ ปากบางเม้มเข้าหากัน พยายามดันตัวของเขาออก ทว่ากลับถูกเขาคร่อมกักตัวเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง “ลูกค้าคนอื่นของเธอไม่เคยทำกับเธอในนี้เลยหรือไง” “ไม่มีใครเขาลามกเหมือนคุณหรอก” “ลามก?” จิรวัฒน์เลิกคิ้วถาม “ถ้าไม่ใช่...บนเตียงหนูไม่ทำ” ขวัญบูชาตอบด้วยใบหน้าแสนบูดบึ้ง “ไม่ทำก็ไม่ทำ” เสียงทุ้มกระซิบบอก คำพูดที่ทำให้ใจชื้น แต่ก็ยังยิ้มไม่ออกเพราะเขายังไม่ยอมถอยตัวออกไป “คุณรีบไปอาบน้ำสิคะ หนู..หนูจะออ
last updateLast Updated : 2025-09-26
Read more
8 - ถ้าหนูจะบอกว่าหนูไม่เคย NC+
ขวัญบูชาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนร่างนิ่งไป ใบหน้าเล็กค่อยๆ หันกลับมามองเขา แววตาหวาดหวั่นมองสบสายตาคมของคนบนร่าง ไร้ซึ่งคำพูด ข้อมือเล็กที่ถูกจับกดไว้กับที่นอนถูกปลดปล่อย จิรวัฒน์ลุกกลับขึ้นมานั่ง คนเป็นอิสระอีกครั้งรีบกอดปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นก่อนลุกขึ้นนั่งตามอย่างรุกรน “ทะ..ทำไมคะ?” เสียงติดสั่นยามเอ่ยถาม ไม่เข้าใจทำไมเขาจึงหยุดการกระทำ หรือเธอทำอะไรผิดไป ทำให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า “ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร” เสียงทุ้มตอบคำถามนั้นโดยที่ไม่ได้หันไปมองคนด้านหลัง กลัวว่ามองแล้วจะอดกลั้นใจไว้ไม่ไหว “คุณไม่ได้...ฝืนใจหนู” พูดได้แค่นั้นริมฝีปากเล็กก็เม้มเข้าหากันอีกครั้ง “หนูเต็มใจ...ขายตัวให้คุณ” คำพูดที่เรียกให้จิรวัฒน์หันกลับไปมองจนได้ “เธอไม่ได้เต็มใจที่จะนอนกับฉันขวัญบูชา” ปากบอกว่าเต็มใจ แต่ท่าทีที่แสดงออกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูหวาดระแวง ไว้ตัวเมื่อเขาเข้าใกล้ ผูกปิ่นโตมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนไม่เคยมีเด็กคนไหนเล่นตัว สร้างข้อแม้กับเขาแบบนี้ เขาไม่ชอบผู้หญิงเล่นแง่ ร้อยเล่ห์สารพัดมารยา และเขา...ไม่เคยบังคับฝืนใจให้ผู้หญิงคนไหนต้องนอนด้วย แม้จะจ่ายเงินซื้อมา เขาก็จะไม่ทำ ถ้าอีกฝ่ายไม่เ
last updateLast Updated : 2025-09-27
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status