Novels by ดอกลิลลี่สีม่วง

ตอนที่ 4 อิ่มเอมหลังจากหมิงเจ๋อไปทำธุระที่เมืองหยางปินเสร็จเรียบร้อย บัดนี้เขากลับมาที่สำนักได้ราวๆ ครึ่งเดือน เรื่องในคืนนั้นยิ่งคิดยิ่งเสมอเหมือนความจริง เขาอยากหาทางพิสูจน์ให้ได้ แต่ก็เกรงว่าจะเป็นเช่นเดิม ดังนั้นจึงหาใครสักคนที่เขาไว้ใจได้พาไปด้วย จะได้แน่ใจในเรื่องที่ค้างคามาตลอดครึ่งเดือนเมื่อเขาเห็นหานลู่ ศิษย์น้องที่สนิทกันเข้ามาหาที่ห้องหนังสือ จึงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หานลู่ฟัง เขาได้ชักชวนหานลู่ให้ไปด้วย ในทีแรกหานลู่ปฏิเสธ แต่ด้วยความเคารพในตัวศิษย์ทำให้เกิดความเกรงใจจึงได้เผลอตกปากรับคำหลังจากได้ขออนุญาตอาจารย์ออกมาทำธุระสักวันสองวัน ก็ได้พากันควบม้าออกเดินทางมาจนถึงหุบเขาหยางจี แต่ทั้งสองได้วนหาโรงเตี๊ยมทั่วหุบเขาก็หาไม่พบ จึงควบม้าวนไป วนมาจนพลบค่ำ"เฮ้อ..ศิษย์พี่ใหญ่ นี่เราก็วนหาตั้งนานแล้วนะขอรับ ยังหาโรงเตี๊ยมที่ท่านว่ายังไม่พบเลย หรือว่าคืนนั้นท่านจะฝันไปขอรับ" หานลู่ชักจะถอดใจ หลังจากพวกเขาขี่ม้าวนทั่วหุบเขากลับไม่พบโรงเตี๊ยมที่หมิงเจ๋อกล่าว"ข้าก็คิดเช่นนั้น งั้นเรากลับกันเถอะ" ในที่สุดหมิงเจ๋อก็ถอดใจ เขาจึงขี่ม้านำทางเพื่อกลับสำนัก "ช้าก่อน..ศิษย์พี่ใหญ่

ตอนที่ 3 รัญจวนใจ (2)เมื่อกลับถึงห้องพัก เขาก็วางซือซือลงบนเตียงหนานุ่ม แล้วหวงลู่ก็ขึ้นคร่อมนางทันที ทั้งสองตาจ้องตาก็เกิดความร้อนรุ่มขึ้น เขาก้มลงบดจูบนางอีกครั้งอย่างร้อนแรง ริมฝีปากหนาไล่งับริมฝีปากบาง ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัด เมื่อเขาถอนริมฝีปากหนาออกมาซือซือก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วผลักหวงลู่หงายหลังลงไปนอนบนที่นอน นางค่อยๆ ลุกคลานมาหาเขาช้าๆ ก่อนจะจับแก่นกายของเขาที่สงบไปแล้วขึ้นมาชัดรูดช้า"อ่า แม่นาง ท่านจะทำอะไร อ่า..อ่า" หวงลู่เพิ่งเคยถูกหญิงสาวรูดรั้งแก่นกายครั้งแรกก็กระสันเสียว ซูเจียวเป็นสตรีขี้อาย นางไม่เคยจับของเขารูดรั้งมาก่อน ความรู้สึกแปลกใหม่นี้ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง อุณหภูมิในร่างกายเริ่มร้อนขึ้นตามแรงรูดรั้ง "อ่า อ่า อ่า แม่นาง ซี๊ด อ่า เจ้าทำให้ข้าเสียวยิ่งนัก" หวงลู่ครางอย่างเสียวซ่านซือซือจึงก้มลงไปก่อนจะใช้ลิ้นร้อนไล้เลียแก่นกายที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง นางค่อยๆ ละเลงลิ้นขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะเร่งความเร็ว เมื่อหวงลู่เริ่มครางไม่เป็นภาษานางก็ใช้ปากครอบครองแก่นกายที่ขยายใหญ่โต แล้วค่อยๆ ดูดกลีนขึ้นลงช้าๆ "อ่า อ่า อ่า ซี๊ดดดดด เร็วขึ้นอีก อ่า อ่า อ่า ซี๊

ตอนที่ 2 รัญจวนใจ (1)หวงลู่ ควบม้าออกจากเมืองหยางปิน เพื่อรีบเดินทางกลับไปหาคนรักที่เมืองหยางอิน ด้วยได้สัญญากับแม่นางซูเจียว หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหยางอินไว้ว่า หลังจากได้นำส่งสินค้าเรียบร้อยแล้ว จะรีบเดินทางกลับไปหานางทันที เพราะตอนนี้มีแต่คุณชายทั้งหลายมาแย่งกันเกี้ยวนาง เขาเป็นแค่พ่อค้ากลัวว่านางจะเปลี่ยนใจ ดังนั้นเขาไม่อยากเสียเวลารั้งรอที่จะออกเดินทางในเช้าวันถัดไป ระยะทางจากเมืองหยางปิน ไปถึงเมืองหยางอิน ถ้าควบม้าด้วยความเร็วก็ใช้เวลาไม่กี่ชั่วยาม แต่ว่าตอนนี้กว่าเขาจะได้เดินทางออกจากเมืองหยางปินนั้นช้าเกินไป เมื่อเช้าที่เขามาถึง กว่าจะตรวจเช็กสินค้า และ รับเงินเสร็จก็ปาเข้าไปยามเซินแล้ว หลังจากนั้นหวงลู่ ก็รีบเดินทางออกจากเมืองหยางปินทันที ก่อนที่ประตูเมืองจะปิดในยามอิ่วนี่ก็ใกล้เข้ายามซวีแล้ว หลังจากเขาควบม้ามาได้เกือบ สองชั่วยาม เมื่อหวงลู่ขี่ม้าออกนอกเมืองมา เขาขี่ม้าเข้าป่าตามเส้นทางที่เริ่มเลี้ยวลดคดเคี้ยว ยามนี้พระอาทิตย์ตกดินลับฟ้าไปแล้ว ได้แต่อาศัยแสงจันทร์นำทาง เมื่อเริ่มผ่านเข้าหุบเขาหยางจี เขามองเห็นแสงไฟสลัวๆ อยู่ข้างหน้า เขาจึงชะลอฝีเท้าม้าให้ช้าลง เมื่อเห

ตอนที่ 1 โรงเตี๊ยมฟูหลิวโรงเตี๊ยมฟูหลิวตั้งอยู่บนหุบเขาเร้นลับของหุบเขาหยางจี ผู้ใดเดินทางผ่านหุบเขานี้ในยามค่ำคืน หากมีวาสนาอาจได้พบเจอเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ ซึ่งมีเรื่องเล่าขานกันว่านางงดงามดั่งนางฟ้านางสวรรค์ หมิงเจ๋อ คือบุรุษรูปงาม มีใบหน้าหล่อเหลาคมสัน และมีรูปร่างบึกบึนสูงใหญ่ กำลังควบม้ามุ่งหน้าสู่เมืองหยางปิน ด้วยความเร่งรีบ บัดนี้เขาต้องรีบเร่งส่งสารลับไปยังสำนักฮุ่ยเปียว เพื่อขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน เขาควบม้ามาจากเมืองหลานคุน อย่างรีบเร่งทั้งวันทั้งคืนบัดนี้ยามอิ่ว ใกล้เข้ายามซวีแล้ว ยังไม่ถึงตัวเมืองเสียที ว่ากันว่า ถ้าผ่านหุบเขาหยางจีไปได้ก็จะเข้าใกล้ตัวเมืองหยางปินแล้ว ตอนนี่เขาทั้งเหนื่อย ทั้งล้าเต็มทน คงต้องหาลำธารข้างหน้าแวะล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย แล้วค่อยออกเดินทางต่อเมื่อใกล้ถึงลำธารเขาก็เห็นแสงไฟสลัวๆ อยู่ไม่ไกลมากนัก เขาควบม้าเข้าไปใกล้ๆ จึงเห็นเป็นโรงเตี๊ยม ตอนนี้เขาเหนื่อยและล้าเต็มทน คงต้องแวะพักโรงเตี๊ยมเสียหนึ่งคืน แล้วค่อยเร่งรีบออกเดินทางในยามเหม่าคาดว่าคงจะทัน เมื่อเขาเดินทางมาถึงโรงเตี๊ยม เขาก็ชะลอฝีเท้าม้า พลันสายตาของเขาเห็นหญิงสาวงดงามกำลังมอง

ตอนที่ 6 ดูแลภาคินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเที่ยงของวันใหม่ เขารู้สึกปวดเมื่อยและเจ็บช่องทางรักเป็นอย่างมาก จึงได้แต่นอนนิ่งๆ และคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอย่างเหม่อลอย"ตื่นแล้วเหรอ" ศิวกรหลังจากออกไปโทรศัพท์สั่งงานเลขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็นั่งทำงานต่ออีกครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกถึงคนในห้องจึงเดินเข้ามาดูภาคินหันไปมองเจ้าของเสียง แล้วลอบมองสำรวจศิวกรตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ศิวกรจะสวมชุดลำลองเพียงแค่เสื้อยืดคอปกปลดกระดุมเม็ดบนสุดหนึ่งเม็ด จึงเผยให้เห็นรอยแดงจากฝีมือของเขาที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมา ทำให้ใบหน้าของภาคินเริ่มขึ้นสี เขาเลยเสสายตาลงมามองกางเกงขาสั้นธรรมดาๆ ที่ศิวกรสวมใส่ แม้จะเป็นเสื้อผ้าที่สวมสบายๆ แต่ศิวกรก็ยังคงความเข้มและหล่อเหลาอยู่มาก"มองอะไรของนาย หรือว่านาย..." ศิวกรเอ่ยเย้าแหย่ภาคินที่กำลังมองสำรวจตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้า"เปล่าสักหน่อย ผมจะกลับแล้ว" ภาคินเอ่ยพลางขยับตัวเพื่อจะลุกออกจากที่นอน แต่ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็พุ่งเข้ามาโจมตีทันทีที่เขาขยับ"อ๊ะ... โอ๊ย" ภาคินจำต้องหยุดชะงักด้วยความเจ็บ"นายเป็นอะไรมากรึเปล่า" ศิวกรรีบขยับตัวเข้ามาประคองภาคินทันทีที่ได้ยินเสียงร้อง

ตอนที่ 5 ผิดแผน #2หลังจากภาคินถูกศิวกรจับมัดข้อมือทั้งสองข้าง เขาก็ได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างหนาของศิวกร ศิวกรลงมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของภาคินอย่างเชื่องช้า พลางสำรวจใบหน้าที่กำลังแดงก่ำไปด้วยความโกรธเมื่อเขาปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตจนหมด ผิวขาวนวลของภาคินก็เผยออกมาสู่สายตาของศิวกร ด้วยภาคินนั้นมีเชื้อสายจีนทำให้ผิวพรรณของภาคินขาวนวลเนียนเนื้อละเอียดและผุดผ่องศิวกรชอบคนผิวขาวเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงลูบไล้แผงอกของภาคินอย่างเบามือ เขาลูบไล้เรื่อยลงมาจนถึงกล้ามเนื้อหน้าท้องที่แบนราบเรียบของภาคิน ทำให้ภาคินตะโกนด่าศิวกรไม่หยุดหย่อน แต่ศิวกรก็ไม่สนใจ เขายังคงหยอกล้อร่างบางของภาคินโดยการลูบไล้ผ่านหน้าท้องที่แบนราบเรียบของภาคินต่ำลงไปจนกระทั่งถึงเอวบางของคนที่กำลังนอนดิ้นอยู่ใต้ร่างของเขา แล้วจึงปลดกระดุมกางเกงยีนของภาคินออกอย่างช้าๆ"ปล่อยนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ย ปล่อยสิวะ" ภาคินยังคงตะโกนด่าศิวกรอย่างไม่ลดละศิวกรยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปบดจูบภาคินอย่างดุดันเพื่อปิดเสียงก่นด่าของภาคินอีกครั้ง เขาสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นบางของภาคินและดูดดึงอ

ตอนที่ 4 ผิดแผน #1"สวัสดีครับคุณภาคิน" ศิวกรเอ่ยทักทายภาคินที่กำลังยกบรั่นดีขึ้นดื่ม ภาคินเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงก่อนจะมีท่าทีเฉยเมยและไม่สนใจเขาต้อยเห็นศิวกรก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาในทันที เขาไม่กล้าสบตามองศิวกรด้วยแผนการของภาคินทำให้ต้อยรู้สึกกลัวศิวกรขึ้นมา"ลูกพี่ คุณศิวกรเขากำลังทักทายลูกพี่อยู่นะครับ" ต้อยเอ่ยกระซิบเสียงเบาใกล้ๆ ภาคิน"ไง.. " ภาคินเงยหน้าขึ้นมาทักศิวกรที่กำลังยกยิ้มมุมปากมองมาทางเขา"พักนี้คุณภาคินว่างบ่อยจริงๆ ด้วยนะครับ แต่น่าเสียดายที่วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์ ที่ไนต์คลับของเราเลยไม่มีวงดนตรีมาเล่นสด คุณคงไม่เบื่อไนต์คลับของผมนะครับ" ศิวกรเอ่ยอย่างอารมณ์ดีแต่คนฟังอย่างภาคินกลับโมโหที่ถูกศิวกรพูดกวนอารมณ์ของเขา เขายกบรั่นดีขึ้นดื่มจนหมดแก้ว"ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะครับว่าที่ไนต์คลับของคุณจะมีเจ้าของอย่างคุณศิวกรมาคอยต้อนรับลูกค้าเหมือนร้านอาหารตามสั่ง ไหนๆ คุณก็มาแล้ว ผมขอสั่งบรั่นดีอีกสองแก้วก็แล้วกันครับ" ภาคินโต้กลับศิวกรด้วยความอารมณ์กรุ่นโกรธศิวกรได้แต่หัวเราะขบขันในท่าทางกวนอารมณ์ของภาคิน"ได้ครับ งั้นเชิญคุณภาคินตามสบายนะครับ" เขาเอ่ยก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้ย

ตอนที่ 3 วางแผนณ แอลฟาผับเมื่อภาคินเดินเข้ามาในผับเขาก็ตรงไปยังเคาน์เตอร์เครื่องดื่มในทันที มิ่งไม่รอช้ารีบรินบรั่นดีส่งให้เจ้านายอย่างรวดเร็ว"ลูกพี่ อารมณ์ไม่ดีหรือครับ" ต้อยเดินเข้ามาในผับ เห็นภาคินดื่มบรั่นดีไปหลายแก้ว จึงรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง"เออ กูอารมณ์ไม่ดีว่ะไอ้ต้อย เออมึงมาก็ดีแล้วกูมีเรื่องจะให้มึงไปจัดการหน่อย" ภาคินได้ยินเสียงต้อยทักขึ้นมาเขาจึงเรียกต้อยเข้ามาหา ก่อนจะกระซิบสั่งงานให้ต้อยไปทำ"ได้ ลูกพี่รอก่อนก็แล้วกัน ไม่เกินสองวันน่าจะรู้เรื่อง" ต้อยตอบรับก่อนจะออกไปจัดการงานที่ภาคินสั่งอย่างรวดเร็วภาคินมองตามหลังต้อยที่เดินหายออกจากร้านไปอย่างว่องไว เขาจึงยกยิ้มอย่างมีความสุข"หึ.. หึ.. ศิวกร แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" ภาคินเอ่ยพลางยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดีสองวันผ่านไป ต้อยรีบเข้าไปรายงานภาคินในทันทีที่เห็นเขาเดินเข้าผับมา"ลูกพี่ครับ" ต้อยรีบเรียกภาคินก่อนจะรายงานเรื่องที่ภาคินให้ต้อยไปสืบมา"ไปคุยกันในห้องกู" ภาคินเอ่ยแล้วเดินนำต้อยไปยังห้องทำงานบนชั้นสองของเขา"ลูกพี่ครับ โดยปกตินายศิวกรจะมาไนต์คลับทุกคืนนะครับ ยกเว้นวันที่เขามีงานเลี้ยงหรืองานประชุ

ตอนที่ 2 ยิ่งคิดยิ่งโมโหติ๊ด.. ติ๊ด.. เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้ภาคินที่ดื่มมาอย่างหนักหน่วงเมื่อคืนนี้ เอื้อมมือออกมาจากผ้าห่มเพื่อควานหานาฬิกาที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่องไม่หยุดมาปิดเสียงที่น่ารำคาญ เขารู้สึกมึนหัวและปวดหัวเป็นอย่างมากจึงนอนลงเพื่อพักต่ออีกสักครู่กริ๊ง.. กริ๊ง.. กริ๊ง.. เสียงโทรศัพท์ในห้องพักของภาคินยังคงดังขึ้นมากวนเขาอีกครั้ง เขาจึงจำใจต้องลุกขึ้นมารับอย่างงัวเงีย"ฮัล.. โหล" ภาคินรับสายด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งและงัวเงีย"คินยังไม่ตื่นอีกเหรอ นี่สายมากแล้วนะ อย่าลืมสิว่าเรามีประชุมตอนสิบโมง รีบๆ ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วโทรศัพท์มือถือของคินอยู่ที่ไหน พี่โทรไปก็ไม่ติด" เสียงปลายสายถามอย่างรัวเร็วเมื่อได้ยินเสียงที่แหบแห้งของน้องชาย"นี่กี่โมงแล้วครับพี่หมวยใหญ่" ภาคินยังคงถามพี่สาวคนโตด้วยอาการงัวเงียและสะลึมสะลือ เนื่องจากเมื่อคืนเขาดื่มหนักมาก"เก้าโมงครึ่งแล้ว รีบๆ ลุกไปอาบน้ำเลยก่อนป๊าจะเข้ามาร่วมประชุม แค่นี้นะ" ภาสินีหรือหมวยใหญ่ของน้องๆ รีบพูดก่อนจะวางสายลงไปอย่างรวดเร็วหากภาคินยังมาทำงานสายแบบนี้ถ้าพ่อของเธอรู้เข้า ภาคินมีหวังโดนสั่งให้ปิดผับแน่ๆ หลังจากวางสาย

ตอนที่ 1 เปิดหูเปิดตา ณ แอลฟาผับ"ทำไมวันนี้คนน้อยจังเลยวะ.. ไอ้ต้อย" ภาคินเจ้าของแอลฟาผับวัยยี่สิบแปดปีเดินเข้ามาพลางหันไปถามลูกน้องคนสนิทที่กำลังเดินตามหลังเขามาไม่ห่าง"นั่นสิครับลูกพี่ ปกติคืนวันศุกร์ผับของเราคนเยอะจนโต๊ะไม่พอนั่งเลยนะครับ" ต้อยตอบเจ้านายพลางส่งสายตามองรอบๆ ผับ ซึ่งมีแขกนั่งไม่กี่โต๊ะจนดูแทบจะบางตา"เฮ้ย.. ไอ้สิน ทำไมวันนี้คนน้อยจังวะ" เมื่อภาคินและต้อยเดินมาถึงเคาน์เตอร์บัญชี ภาคินจึงเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทอีกคนซึ่งมีหน้าที่ดูแลบัญชีอยู่ในเคาน์เตอร์"ก็ไนต์คลับที่เปิดใหม่ฝั่งตรงข้ามน่ะสิลูกพี่ วันนี้เขาเอาวงดนตรีที่กำลังดังและเป็นกระแสมาเล่นคืนนี้ ลูกค้าก็พากันแห่ไปร้านนู้นหมดเลย ที่เหลือนั่งอยู่ในร้านก็เป็นลูกค้าประจำของร้านเราทั้งนั้นครับ" สินเอ่ยตอบพลางมองไปรอบๆ ร้าน ซึ่งมีลูกค้านั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะ"ไนต์คลับที่ว่า ใช่ไดมอนด์ไนต์คลับฝั่งตรงข้ามรึเปล่าวะ" ภาคินเอ่ยถามพลางครุ่นคิดถึงไนต์คลับที่เพิ่งจะเปิดใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผับของเขาพอดี"ใช่แล้วลูกพี่" สินตอบพลางตรวจเช็กรายการบัญชีไปด้วย"ตั้งแต่ไดมอนด์ไนต์คลับเปิดมาร่วมเดือน บัญชีที่ร้านของเราลงลดลงมากเ

ตอนที่สาม หลงใหลขณะที่ซวงซวงกำลังนอนหลับสนิทอยู่นั้น นางก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่น เพราะท่านเศรษฐีหม่าลอบเข้ามาหานางในห้องยามดึกสงัด"อ๊ะ..ท่านพ่อ" ซวงซวงตกใจที่จู่ ๆ ท่านเศรษฐีหม่าก็มุดผ้าห่มขึ้นมา"เจ้าลืมที่พ่อบอกเจ้าแล้วหรือ ซวงเออร์" ท่านเศรษฐีหม่าพูดกระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าสองมือหนาล้วงเข้าไปในสาบเสื้อ พลางนวดเฟ้นเต้างามอวบอิ่มที่นุ่มหยุ่นมือ"อ่า..ท่านพ่อ เบาๆ ซิเจ้าค่ะ ลูกเสียว อืม" นางครางเสียงหวานเบาๆท่านเศรษฐีหม่าจึงก้มลงโลมเลียเต้างามอวบอิ่มอย่างหลงใหล ก่อนจะขบกัดเบาๆ แล้วจึงดูดดึงยอดปทุมถันสีชมพูเข้าปากหนาอย่างเต็มแรงจนเกิดเสียงน่าอายขึ้น"อ่า..ท่านพ่อ อืม..อ่า ซี้ด" นางเริ่มรู้สึกเสียวซ่าน เมื่อถูกแรงดูดดึงจากปากหนาของท่านเศรษฐีหม่าซึ่งเพิ่มแรงมากขึ้นทุกขณะ นางจึงใช้สองมือบางกดศีรษะของบิดาบุญธรรมเข้ามาหาทรวงอกอวบอิ่มของนางท่านเศรษฐีหม่าจึงเลื่อนมือหนาข้างหนึ่งลงไปปลดสายคาดเอวของนางออก ก่อนจะแหวกเสื้อของนางออกไปกองไว้ด้านข้างเขาคุกเข่ายืดตัวขึ้นเพื่อมองสัดส่วนของซวงซวงให้เต็มตา ทรวงอกอวบอิ่มกำลังชูช่ออวดยอดปทุมถันเม็ดงามซึ่งแข็งเป็นไตจากแรงดูดของเขานั้นช่างเย้ายว

ตอนที่สอง บทเรียนรักรุ่งเช้าหลังจากซวงซวงตื่นนอนขึ้นมาด้วยอาการปวดเมื่อยเนื้อตัว ทำให้นางไม่อยากจะลุกจากเตียงนอนก๊อก..ก๊อก "คุณหนูตื่นรึยังเจ้าค่ะ บ่าวยกน้ำมาให้อาบเจ้าค่ะ" ลี่จือสาวใช้ประจำกายของซวงซวงเคาะประตูห้องเพื่อเรียกซวงซวงผู้เป็นนายเนื่องจากท่านเศรษฐีหม่าได้สั่งกำชับไว้ มิให้ผู้ใดมารบกวนคุณหนูของนางในเช้าวันนี้ ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นลี่จือได้รับรู้ทุกอย่างเพราะเมื่อคืนนี้นางรอคุณหนูของนางอาบน้ำเสร็จ แล้วจึงจะมาจัดที่นอนให้ซวงซวง ขณะที่ลี่จือออกไปเอาน้ำมันใส่ผมซึ่งนางได้ลืมทิ้งไว้มาให้ซวงซวง แต่นางก็ต้องรีบชะงักฝีเท้าทันที เมื่อลี่จือกำลังเดินมาจนเกือบจะถึงเรือนของซวงซวง นางเห็นท่านเศรษฐีหม่ารีบร้อนเปิดประตูเข้าไปและปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็วลี่จื่อจึงมิกล้าเข้าไปขัดจังหวะของท่านเศรษฐีหม่า นางจึงได้แต่รอโอกาสที่จะเข้าไปช่วยซวงซวงแต่งกาย แต่นางยืนรออยู่หน้าห้องหลายเค่อก็ไม่เห็นท่านเศรษฐีหม่าจะออกมาเสียที จนกระทั่งนางได้ยินเสียงร้องครวญครางอย่างสุขสมของคนทั้งคู่ซึ่งดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ ก็พอจะเดาเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นภายในห้องได้ทันทีหลังจากท่านเศรษฐีหม่าเดินออกมาจากห้อ

ตอนที่หนึ่ง จุดเริ่มต้นของซวงซวงณ เรือนตระกูลหม่าผู้มั่งคั่ง ซึ่งมีท่านเศรษฐีหม่าเป็นเจ้าของเรือน เขาได้ตบแต่งคุณหนูสกุลหยวนเข้าเรือนมาหลายปี หากแต่พวกเขาก็ไม่สามารถมีบุตรร่วมกันได้ ด้วยฮูหยินหม่าเป็นสตรีใจกว้าง นางจึงอนุญาตให้ท่านเศรษฐีหม่ารับอนุเข้าเรือนมาทุกปี จนกระทั่งปีนี้เขาได้หมายมาดไว้ว่าจะรับเอาซวงซวง บุตรบุญธรรมซึ่งเขาแอบพึงพอใจนางตั้งแต่เขาลอบสังเกตนาง เมื่อนางเริ่มเติบโตขึ้นมาเป็นสตรีที่งดงงาม เหล่าบุรุษต่างจับจ้องนางมิวางตา ทำให้เขาแอบหึงหวงนางขึ้นมา หลังงจากวันนี้เขากลับมาถึงเรือน เขาก็รีบมุ่งตรงไปยังเรือนของซวงซวงบุตรบุญธรรมด้วยความคิดถึงขณะที่ซวงซวง กำลังอาบน้ำอยู่ด้านหลังฉาก นางได้ยินเสียงประตูห้องถูกเปิดออกและปิดลงอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ นางจึงรีบขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วคว้าเสื้อคลุมสีขาวมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ เมื่อนางเดินออกมาจากหลังฉาก นางตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อบุคคลที่นางพบกลับเป็นบิดาบุญธรรมของนาง ท่านเศรษฐีหม่าผู้ที่เดินทางค้าขายสินค้าตามเมืองต่างๆ"โอ้..ซวงเออร์ พ่อทำเจ้าตกใจรึ" ท่านเศรษฐีหม่าเพิ่งกลับมาจากเมืองหลวง หลังจากเขานำสินค้าการเกษตรของเมืองเหนือไปส่ง

ตอนที่สิบ เค้กผลไม้กับอาการที่เปลี่ยนไปใกล้ถึงวันเกิดของมาร์ตินเข้าไปทุกที จินจึงกำลังยุ่งวุ่นวายกับการหัดทำขนมเค้ก ต้องยอมรับเลยว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำเค้กวันเกิดขึ้นมาได้หนึ่งก้อนกว่าจะขึ้นรูปได้แทบทำให้จินท้อไปหลายหน การตกแต่งหน้าเค้กก็ค่อนข้างยากสำหรับมือใหม่อย่างจิน เบี้ยวบ้าง ผิดรูปบ้าง จินหัดทำทั้งอาทิตย์จนได้เค้กรูปวงกลมสวยงาม จากนั้นจึงลงมือตกแต่งหน้าเค้กด้วยผลไม้ที่มาร์ตินชอบ แล้วปิดท้ายด้วยวิปปิ้งครีมแต่งขอบเค้กยอมรับเลยว่างานนี้ยากสุดๆ มือไม่นิ่ง ใจไม่นิ่งคือทุกอย่างอาจจะพังเลย เมื่อผลงานออกมาเป็นที่พอใจ จินจึงยกมือปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นตรงหน้าผากทันที"เฮ้อ.. เสร็จเสียที ไม่ง่ายเหมือนกันแฮะ" จินบ่นกับตัวเองเบาๆ"ว้าว.. สวยมากเลยค่ะคุณจิน" ป้าแนนซี่เอ่ยชมเมื่อเธอเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นขนมเค้กที่ถูกจินตกแต่งอย่างสวยงามวางอยู่บนโต๊ะ"คุณจินสุดยอดเลยค่ะ" ป้าแนนซี่ยกนิ้วโป้งทั้งสองข้างให้จินด้วยความชื่นชม"ขอบคุณครับป้าแนนซี่ ไม่ง่ายเหมือนกันนะครับกว่าผมจะทำออกมาได้ขนาดนี้" จินพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วยความเคยชิน เขาอยากจะเก็บผลงานไว้ชื่นชมในภายหลังหลัง

ตอนที่เก้า คิดถึงหลังจากจอห์นไปรับมาร์ตินที่เซฟเฮ้าส์เช้านี้ เขาก็ขับรถมุ่งตรงไปที่บริษัททันทีเพราะมาร์ตินมีประชุมตอนบ่ายที่บริษัท"คุณมาร์ตินครับ นี่คือเอกสารทั้งหมดที่จะประชุมบ่ายนี้ครับ" ลุค เลขาของมาร์ตินเข้ามาจัดแจงเอกสารการประชุมที่จะเกิดขึ้นบ่ายนี้ทันทีที่มาร์ตินก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงาน"ขอบใจ" มาร์ตินก้มมองเอกสารบนโต๊ะทีละเล่ม ก่อนจะกวาดสายตาอ่านเอกสารภายในเล่มอย่างรวดเร็ว"เที่ยงนี้คุณมาร์ตินจะรับอาหารบนนี้หรือข้างนอกครับ" ลุคเอ่ยถามเจ้านายก่อนจะเดินออกจากห้องทำงาน"บนนี้ก็แล้วกัน" มาร์ตินตอบลุคโดยที่สายตายังไม่ละจากเอกสารที่เขากำลังอ่านอยู่"ครับ" ลุคตอบก่อนจะหมุนตัวออกจากห้องทำงานของมาร์ติน ออกไปหลังจากลุคจัดเก็บอาหารเที่ยงที่มาร์ตินทานไปเรียบร้อยแล้วก็ยกกาแฟเข้ามาเสิร์ฟให้มาร์ติน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่จอห์นเดินถือถุงบางอย่างเข้ามาในห้องทำงานของมาร์ตินพอดี"คุณมาร์ตินครับ คุณลืมถุงนี้รึเปล่าครับ หรือคุณจะเอากลับบ้าน ผมไม่แน่ใจเลยถือมาถามคุณก่อนครับ" จอห์นกล่าวพลางชูถุงกระดาษที่อยู่ในมือให้มาร์ตินดู"อ้อ.. เอามานี่เลยละกัน" มาร์ตินมองถุงในมือจอห์น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่

ตอนที่แปด แกล้งหลังจากมื้ออาหารเย็นที่ปกคลุมไปด้วยความอึดอัดผ่านไป จินซึ่งกำลังรวบช้อนส้อมในจานเรียบร้อยแล้วกำลังจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร"จิน" มาร์ตินก็เรียกทันทีที่จินทำท่าจะลุกออกจากเก้าอี้ไป"เดี๋ยวนายไปหาฉันที่ห้องทำงานด้วยนะ" มาร์ตินพูดจบก็ลุกเดินออกจากห้องอาหารไปทันที ทิ้งให้จินสงสัยว่ามาร์ตินเรียกเขาไปคุยเรื่องอะไรกันแน่"เอ่อ.. พี่ชุนครับ พี่ชุนพอจะรู้ไหมครับว่าคุณมาร์ตินมีธุระอะไรกับผมรึเปล่า" จินหันไปกระซิบถามชุนซึ่งยืนอยู่มุมห้องชุนได้แต่ส่ายหน้าด้วยเขาก็ไม่รู้เช่นกันว่ามาร์ตินมีธุระอะไรกับจิน ถึงเขาจะช่วยงานในห้องทั้งวันแต่ก็แทบไม่ค่อยได้คุยอะไรกับมาร์ตินมากเท่าไหร่จินได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว มาร์ตินคิดยังไงกับตนกันแน่ ในตอนแรกเขาก็พอรู้มาบ้างว่ามาร์ตินไม่ค่อยชอบเขาเหมือนกัน เพราะต่างคนต่างถูกบังคับให้แต่งงานกันแต่ทำไมตอนนี้เขาถึงได้เจอมาร์ตินบ่อยๆ เกือบจะสามเวลาหลังอาหารกันเลยทีเดียว เมื่อเช้าก็หนหนึ่งละ เมื่อบ่ายก็อีกหนหนึ่งละ นี่ก็อีกหนหนึ่งแล้วจะมีอีกครั้งก่อนนอนไหมเนี่ย.. จินบ่นกระปอดกระแปดกับตัวเองเบาๆ พลางเกาหัวแกรกๆ ด้วยความไม่เข้าใจก๊อก.. ก

ตอนที่เจ็ด ทำขนมเป็นเหตุหลังจากจินขึ้นไปนอนพักในช่วงเช้า เมื่อจินตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนบ่ายจึงเริ่มรู้สึกหิว เขาหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงเขาจึงเพิ่งจะรู้ว่าตนเองเผลอนอนหลับนานมาก เขาตั้งใจว่าจะนอนงีบเพียงครู่เดียวเท่านั้นเองเมื่อเขาเดินลงมาชั้นล่างก็เจอกับป้าแนนซี่ที่กำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่นพอดี"คุณจินคะ หิวรึยังคะ ป้าทำสปาเก็ตตีไว้ให้ค่ะ ถ้าหิวแล้วป้าจะไปอุ่นให้เลยค่ะ" ป้าแนนซี่ถามเมื่อเห็นจินเดินลงบันไดมาชั้นล่างเมื่อจินได้ยินดังนั้นจึงรีบพยักหน้าหงึกหงักด้วยดวงตาเป็นประกาย"ขอบคุณครับ ป้าแนนซี่ใจดีที่สุดเลยครับ" ว่าแล้วจินก็เดินตามป้าแนนซี่เข้าไปในห้องอาหารหลังจากทานมื้อกลางวันเสร็จจินสังเกตเห็นว่าบ้านค่อนข้างเงียบ จึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อถามป้าแนนซี่ที่กำลังล้านจานอยู่"ป้าครับ ทำไมบ้านเงียบจังเลยครับ พี่ชุนไปไหนล่ะครับ ปกติผมเห็นพี่ชุนทำงานที่ห้องนั่งเล่นนี่ครับ" จินเอ่ยถามหลังจากเขาไม่เห็นชุน"อ๋อ.. คุณชุนกำลังช่วยงานคุณมาร์ตินที่ห้องทำงานค่ะ คุณจินมีอะไรรึเปล่าคะ" ป้าแนนซี่หันมาตอบจินขณะที่เธอกำลังเช็ดจานอยู่ในมือ"ปะ.. เปล่าครับ นี่คุณมาร์ตินยังไม่กลับอีกเห

ตอนที่หก ทดสอบ"จิน กำลังทำอะไรอยู่ครับ" ชุนเอ่ยถามขณะที่เห็นจินนั่งจดบางอย่างลงในสมุด "พี่ชุนว่างไหมครับ จินอยากลองทำขนมครับ จินอยากได้ส่วนประกอบของขนม พี่ชุนพาจินไปซื้อได้ไหมครับ" จินหลังจากอ่านตำราการทำขนมมาทั้งอาทิตย์จึงเกิดการทดลองอยากทำขนมขึ้นมา จึงชวนชุนพาไปซื้อของซึ่งชุนก็ไม่ปฏิเสธ ดีเหมือนกันจินจะได้มีอะไรทำแก้เหงาบ้างหลังจากที่ทั้งสองคนไปซื้อของตลอดช่วงเช้ากลับมา จินจึงลงมือทำคุกกี้เนยสดในตอนบ่ายทันที โดยมีชุนและป้าแนนซี่คอยช่วยเป็นลูกมือ ทั้งสามคนช่วยกันลองทำผิดทำถูกหลายครั้งกว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างในที่สุด"อืม คุณจินคะ คุณจินเก่งจริงๆ นะคะ ทำครั้งแรกก็ออกมาดีและอร่อยมากเลยค่ะ ถึงแม้ว่ารูปตัวคุกกี้จะยังไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่ถือว่าดีมากๆ เลยค่ะ" ป้าแนนซี่เอ่ยชื่นชมจินหลังจากชิมคุกกี้ไปหลายชิ้น"ใช่ พี่ก็ว่าอร่อยดีนะจิน เสียแต่รูปร่างมัน.. " ชุนพูดไม่จบเพราะกลั้นเสียงหัวเราะไม่ได้ หลังจากเห็นตัวคุกกี้ที่พวกเขาช่วยกันทำ มันใหญ่บ้าง เล็กบ้าง และบิดเบี้ยวบ้าง"ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่า.. " ชุนจึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในที่สุด"โธ่.. พี่ชุน อย่าหัวเราะสิครับ นี่จินทำครั้งแรกนะคร

ตอนที่ห้า ความจริง"สวัสดีครับคุณชุน ไม่พบกันเสียนานเลยนะครับ" ลุคเลขาคนสนิทของมาร์ตินทักทายชุนทันทีที่เดินเข้ามาถึงหน้าห้องมาร์ติน"ครับ พอดีไปทำธุระให้คุณมาร์ตินน่ะครับ" เขาตอบรับลุคที่เดินมาทักทายเขาจริงสินะ เขาไม่ได้เข้าบริษัทมาเกือบสี่เดือนแล้วหลังจากที่เขาไปดูแลจิน ปกติเขาจะติดตามมาร์ตินตลอดเวลา ยกเว้นในบางครั้งมาร์ตินจะใช้ให้เขาไปทำธุระสำคัญที่อื่นแทนถึงจะไม่ได้เข้าบริษัทกับมาร์ติน"อ๋อ.. ครับ นี่คุณมารอพบคุณมาร์ตินรึเปล่าครับ" พอชุนพยักหน้าเป็นคำตอบลุคจึงพูดขึ้น"คุณมาร์ตินยังไม่เข้ามาเลยครับ คุณชุนดื่มอะไรไหมครับเดี๋ยวผมชงให้""งั้นผมขอเอสเปรสโซ่แก้วหนึ่งครับ" ลุคยิ้มให้เชิงตอบรับพร้อมเดินไปชงกาแฟให้ชุนทันที"ได้แล้วครับ" ลุคเดินกลับมาถึงห้องรับรองพร้อมยื่นแก้วกาแฟให้ชุน"ขอบคุณครับ" ชุนรับแก้วกาแฟมาจากลุค ลุคยิ้มให้ชุนอีกครั้ง ก่อนขอตัวออกไปทำงานครึ่งชั่วโมงต่อมา ลุคก็มาตามชุนไปพบมาร์ตินที่ห้องทำงานก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้มาร์ตินเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารฉบับหนึ่งที่ค่อนข้างหนา"เข้ามาได้" มาร์ตินเอ่ยอนุญาตทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ซึ่งเขาทราบอยู่แล้วว