GELAYACE의 작품

KABANATA 152Kahit sinabi ko sa kanya na wag gumawa ng kahit ano ay may sumilay pa ring ngiti sa aking labi lalo na ng marahan nitong inayos ang ulo ko para sumandal sa balikat niya. Hindi ko na namalayan ang oras dahil kahit hindi masyadong comportable matulog sa eroplano ay parang naibsan iyon dahil sa kanya. Ramdam ko rin ang kung anong itinakip nito sa aking tiyan, at ng magmulat ako ng mata ay nakita kong ito ang leather jacket na suot niya kanina. Kaya naman pagtingin ko kay Colton ay tanging white shirt na lang ang suot nito. Natititigan ko rin siya ngayon dahil nakaidlip ito sa kanyang upuan. Bukod sa itim sa ilalim ng mata niya ay walang pinagbago ang lalaking ito. “Hi, ma’am, would you like your lunch?” tanong ng flight attendant na bahagyang kinilig sa katabi kong lalaki. “Yes, please,” maikling wika ko at inirapan si Colton bago ako umayos sa aking kinauupuan. “Gising ka na agad? Did you sleep well Fily?” tanong nito sa akin na hindi ko sinulyapan. Ewan ko ba pero na

KABANATA 151“HAHAHAHAH wag ka mag-alala hindi naman kita iindianin no! Takot ko na lang na ilayo mo ang kambal sa pinakagwapo nilang tito,” pagbibiro nito na ikinasimangot ko. “Basta bilisan mo ha, lagot ka talaga sa’kin Craise,” pagbabanta ko. “See you in the airport miss sungit!” Bwisit! Hindi ko tuloy maka-usap si kuyang driver dahil hindi ko naman siya kilala pero magalang naman akong bumati sa kanya nung sumakay na ako. Buong byahe ay natulog lang ako, nagising na lang ako ng huminto ang sasakyan sa mismong tapat ng airpot. Tinulungan rin ako ni kuya na ibaba ang maleta ko bago ito nagpaalam na aalis dahil papasok na rin ako sa loob dahil sobrang init. “Nasaan ka na?” text ko kay Craise dahil tinatawag na ang flight namin. Kinakabahan na ako dahil baka ako lang ang mag-isang pumunta ng ibang bansa. Iniisip ko rin na huwag ng tumuloy kung hindi rin pala makakapunta si Craise. “You can go first, nasa parking na ako!” text nito kaya naman nakahinga ako ng malalim. “You bett

KABANATA 150Maaga pa lang ay gising na ako dahil ayoko namang ma-late kami ni Craise papuntang Japan. Nakatatak na sa isipan ko na magiging stress free ang bakasyon na ito lalo na at si Craise naman ang kasama niya. Kahit na sobrang daldal at ingay ng lalaking iyon ay sobrang na appreciate naman yung mga kabutihang ginagawa nito. Hindi niya lang talaga mawaglit sa isip niya na tumitig sa pagmumukha nito kase kamukhang kamukha ng lalaking gusto niya makita. Bago pa man ang gender reveal party para sa kambal ay nakahanda na ang mga outfit at gamit ko papunta sa Japan. “Mararamdaman niyo ang simoy ng hangin sa Japan mga anak. Kakain tayo ng madaming foods dun okay? Kaya naghanda pa ako ng listahan ng kakainin natin pagdating dun,” tumatawang wika ko habang hinihimas ang aking may kalakihang tiyan. Naka-save naman sa phone ko ang mga go to list ko ng pagkain katulad ng takoyaki, ramen at maging mga street foods. Mas nakadagdag pa ng cravings ko ang sunod-sunod na paglabas ng mukbangs

KABANATA 149Gender RevealI am very happy that everyone was really into the party, kahit nandito lang naman kami sa bakuran ng aming bahay. Nagmukhang maliit ang munti naming bakuran dahil sa mga kapitbahay, kaibigan at mga kakilala. “My gosh girl, namamalikmata ba ako? Bakit nandito yung Kassius na yun?” iritang saad ni Pam kaya naman mabilis na gumala ang mata ko sa buong bakuran. “H-ha nasaan? K-kasama ba si a-ano—” hindi na natuloy ang sasabihin ko ng simangutan ako nito. It’s been months and wala na talagang paramdam ang tatay ng anak ko. He sends money and groceries almost every week. Lahat yun ay sobra-sobra kahit hindi ko naman hinihingi iyon sa kanya. His brother has been always caring and accompanies me into my monthly check-up kaya naman mas naging close kaming dalawa. May times lang talaga na feel kong may tinatago siya sa akin na hindi niya masabi-sabi. “Siya pa rin talaga ang hinahanap mo no?” seryosong tanong ni Pam na ikinanguso ko lang. Baka kasi gusto niya rin

KABANATA 148His Last GoodbyeIt all ends here, he came here not for us but to close a chapter that should have never opened. The chapter where there is US, and it sinks to me. Alam kong mahirap at masakit pero mas kakainin lang kami ng mga emosyon na iyon kapag patuloy kong ipipilit ang sarili ko. Seeing him now should be good enough. I am thankful enough my memories came back. Ayun na lang siguro ang panghahawakan ko at ipapaalala ko sa anak namin. He might not be with us pero his memories, those funny faces he used to do before, his serious and jealous moments was a treasure me and my future baby can hold onto. “I hope you can find your happiness, Fily. I know I can’t give it to you, masyado na akong maraming ginawa para maging deserving ng pagmamahal mo,” nakayukong wika nito. Alam kong pinipigilan nitong maluha. Ganito siya palagi kapag sobra na yung emosyon na nararamdaman niya. Hindi ko alam kung bakit ngayong sumusuko na ako ay tsaka naman ganito ang reaksiyon niya. “K-kay

KABANATA 147Buong umaga tuloy ay sinisipag akong mag-abang hanggang ala-una ng tanghali. My inner self really wants to see him. I want to see him so badly, kaya sa mumunting pag-asa na iyon ay umasa ako. “Aba! Bakit parang masigla ka ngayon aber?” pang-aasar ni inay na marahan ko lang na inilingan. “Wala lang ‘nay, may hinihintay lang po ako,” nakangiti kong sagot sa kanya. “Sino ba ‘yan at parang ganadong ganado ka naman?” pang-aasar ni inay kaya naman namula ang psingi ko. Ano ba ‘yan para naman akong teenager na nagtatago ng feelings sa crush niya, ito nga at nabuntis pa. TInitigan ako ng maigi ni inay at mukhang nahulaan na nito kung sino ang hinhintay ko. “Matagal ko na ring hindi nakikita ang batang iyon, kung makita ko man ay mabilis ding nawawala sa harapan ko. Parang may tinatakbuhan palagi kapag nakikita ako,” saad ni inay kaya muling nagpintig ang tenga ko. “N-nagpapakita siya rito malapit sa b-bahay ‘nay?” utal na tanong ko sa aking ina. Mukha namang nagulat siya d

CHAPTER 184:I took a nap sa airplane dahil 4 na oras pa naman ang biyahe. Binaba ko ang shades ko at umidlip kahit kakasakay pa lang sa eroplano. Sanay na sanay na ako sa turbulence kaya hindi na ako nabo-bother doon, instead tinutulugan ko na lang ang ingay. Sakto naman pag-unat at pagmulat ng mata ko ay malapit nang makadating sa airport ng Japan. Pero nagulat ako ng may tumikhim sa gilid ko. “Oh my….what the fuck are you doing here?......Love?” para akong nakakita ng multo. Nagtinginan pa ang iba samin dahil sa pagsigaw ko. Mabilis akong yumuko at tinago ang mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan. “Bakit hindi mo sinabing babalik ka ng Japan? Akala ko ba napag-usapan na natin ito, Celeste?” Muli ay napayuko ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. “I-im sorry…I just need to sign a paper and will come back later, love,” pagpapaliwanag ko pero napahilot na lang si Theo sa noo niya. “Hindi mo alam kung paano ako nagkumahog na pumunta ng airport at mag-book ng flight para m

CHAPTER 183: Hanggang sa mag-lunch break kami ay hindi pa rin ako makapaniwala sa katotohanang photographer din pala si Theo. “H-how come, love?” bulong ko. Wala namang nakakaalam na mag-asawa kami ni Theo kaya hininaan ko ang boses ko. Malakas siyang tumawa kaya nahampas ko siya ng malakas sa bibig. “What the?!” gulat na sambit niya. Natutop ko rin ang bibig ko dahil sa nagawa at humingi ng pasensya sa kanya. “Sorry na….but sagutin mo muna ang tanong ko, how did you became my photographer? Or nang-agaw ka lang ng camera?” tanong ko. Natawa na naman siya kaya pinigilan ko na ang kamay kong hampasin siya. “Of course not wife, I am a professional photographer. Hindi mo ba nakita kung gaano ako kaganda kumuha ng litrato?” pagyayabang niya. Pero kitang kita naman sa mga litrato kanina kung gaano siya kaganda kumuha. Maging ako ay namamangha na makita ang sarili kong ganun kaganda. Idagdag pa kung gaano siya kahusay pumili ng anggulo ko, kahit kinikilig ako ay kailangan kong maging p

CHAPTER 182: Hindi ako pinansin ni Theo simula pa kanina, hanggang ngayong nasa eroplano na kami. Pero nag-aalala naman siya sa ‘kin ng humingi ako ng kape at sinasadya kong kamuntikan ng matapon. “Mag-ingat ka, Celeste. Wala dito yung piloto para i-entertain ka,” sarkastikong saad ni Theo at binalot ng tissue ang kape ko para hindi gaanong mainit. “Are you mad ba?” tanong ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. “Yeah, you are,” pagsagot ko sa sarili kong tanong. Nang lumipad na sa himpapawid ang sinasakyang eroplano ay biglang nagsalita ang piloto ng airplane. “I would like to acknowledge the presence of Miss Celeste Amethyst. Nice seeing and talking for a bit with you,” saad niya pagkatapos magsabi ng iilang reminder patungkol sa flight. “At nakipaglandian pa talaga ang pilotong iyon?” sarkastikong bulong ni Theo. Natawa na lang ako kaya tinignan niya ako ng masama, “I love only Theo. So wag ka ng magalit sa ‘kin please?” Kinulit kulit ko pa siya hanggang sa hinila niya ako

CHAPTER 181: Magkaharap kami ngayon ni Alec sa police station, katabi ko si Theo habang nasa likod naman sina Colton at Matthew. “You will pay for what you have done to me bitch!” inis na saad ni Alec. Pero hindi man lang ako makaramdaman ng kahit anong kaba o takot. Mas natakot pa ako ng tumayo si Theo, napasandal din si Alec sa kinauupuan niya at handa na ang kamay na pangsangga. “Yes? Hello! You already have the report?” “Okay, I’ll just take this call. Matt, ikaw na ang bahala may kakausapin lang ako,” saad ni Theo at umalis sa kanyang kinauupuan. “What’s the case all about officer?” seryosong tanong ni Matthew at umupo sa bakanteng upuan na iniwanan ni Theo. Pinaliwanag ng officer na kinasuhan daw ako ni Alec about serious damage and oral defamation. Nagtaka pa ako nung una dahil wala naman sa mga iyon ang totoo. “Serious damage and defamation? Really?” natatawang saad ko kay Alec. “You should apologize to me now, Amethyst. Or else-” “Or else what? Mr. Alec San Miguel? Yo

CHAPTER 180: “How about making our night a little spicy, Celeste?” bulong ni Theo. Napaigik naman ako dahil sobrang sexy ng boses niya, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at ibinaba ang baso ng warm milk ko. Mabilis akong lumapit sa kanya, hinawakan niya ako sa bewang at inalalayan paupo sa kandungan niya. Napalunok ako ng maramdaman ko ang pagkalalaki niya sa pagitan ng aking mga hita. Sinunggaban agad ni Theo ang aking labi kaya nag-eespadahan ang aming mga dila habang gumagalaw ang aming mga ulo. Naitaas ko rin ang kamay ko ng itaas ni Theo ang damit na suot ko, tumambad sa kanya ang dibdib kong namumutok sa laki pero may nakaharang pang bra. “Eyes here, Theo.” Tumawa na lang si Theo at pinalo ang aking pwetan bago himasin. Hindi ko alam na masarap pala iyong pinapalo ang pwet bago hihimasin. Mas idiniin ko rin ang may saplot kong pagkababae sa t****o niyang parang gusto ng sirain ang humaharang sa pagitan namin. “Ohhhh,” ungol ko ng maramdaman ko ang dila ni Theo

CHAPTER 179: “Ha? A-annulment?” naguguluhang tanong ko sa kanya. Marahan namang tumango ang lalaki at yumuko sa aking harapan. “Sasabihin ko pa lang sana sa ‘yo, pero anong ginagawa mo? Celeste? M-masaya bang paglaruan ako?” masakit na sambit ni Theo. “Anong pinagsasabi mo diyan?” napatingin pa ako sa palagid. Madami ng tumitingin sa amin dahil sa ginagawa ni Theo. “Bakit kailangan mo akong saktan ng ganito, Celeste? Akala ko wala na akong pag-asa kaya pina-process ko na yung gusto mong annulment.” Hindi ako nakaimik sa sinabi niya dahil iyon naman talaga ang una kong binaggit sa kanya. Gusto ko ng annulment, pero nagtataka lang ako sa isang bagay. “Wala akong pinirmahan na annulment, Theo.” “Ha? E ano yung sinabi sa ‘kin ni Matthew?! Sabi niya inayos na raw-” nakatitig lang ako sa kanya. Nang makitang tumatawa si Matthew sa gilid ay bigla na lamang siyang nawala sa harapan ko para habulin si Matthew. Napaka-childish talaga, naturingan pa namang cold at matigas na CEO pe