Novels by GELAYACE

KABANATA 149Gender RevealI am very happy that everyone was really into the party, kahit nandito lang naman kami sa bakuran ng aming bahay. Nagmukhang maliit ang munti naming bakuran dahil sa mga kapitbahay, kaibigan at mga kakilala. “My gosh girl, namamalikmata ba ako? Bakit nandito yung Kassius na yun?” iritang saad ni Pam kaya naman mabilis na gumala ang mata ko sa buong bakuran. “H-ha nasaan? K-kasama ba si a-ano—” hindi na natuloy ang sasabihin ko ng simangutan ako nito. It’s been months and wala na talagang paramdam ang tatay ng anak ko. He sends money and groceries almost every week. Lahat yun ay sobra-sobra kahit hindi ko naman hinihingi iyon sa kanya. His brother has been always caring and accompanies me into my monthly check-up kaya naman mas naging close kaming dalawa. May times lang talaga na feel kong may tinatago siya sa akin na hindi niya masabi-sabi. “Siya pa rin talaga ang hinahanap mo no?” seryosong tanong ni Pam na ikinanguso ko lang. Baka kasi gusto niya rin

KABANATA 148His Last GoodbyeIt all ends here, he came here not for us but to close a chapter that should have never opened. The chapter where there is US, and it sinks to me. Alam kong mahirap at masakit pero mas kakainin lang kami ng mga emosyon na iyon kapag patuloy kong ipipilit ang sarili ko. Seeing him now should be good enough. I am thankful enough my memories came back. Ayun na lang siguro ang panghahawakan ko at ipapaalala ko sa anak namin. He might not be with us pero his memories, those funny faces he used to do before, his serious and jealous moments was a treasure me and my future baby can hold onto. “I hope you can find your happiness, Fily. I know I can’t give it to you, masyado na akong maraming ginawa para maging deserving ng pagmamahal mo,” nakayukong wika nito. Alam kong pinipigilan nitong maluha. Ganito siya palagi kapag sobra na yung emosyon na nararamdaman niya. Hindi ko alam kung bakit ngayong sumusuko na ako ay tsaka naman ganito ang reaksiyon niya. “K-kay

KABANATA 147Buong umaga tuloy ay sinisipag akong mag-abang hanggang ala-una ng tanghali. My inner self really wants to see him. I want to see him so badly, kaya sa mumunting pag-asa na iyon ay umasa ako. “Aba! Bakit parang masigla ka ngayon aber?” pang-aasar ni inay na marahan ko lang na inilingan. “Wala lang ‘nay, may hinihintay lang po ako,” nakangiti kong sagot sa kanya. “Sino ba ‘yan at parang ganadong ganado ka naman?” pang-aasar ni inay kaya naman namula ang psingi ko. Ano ba ‘yan para naman akong teenager na nagtatago ng feelings sa crush niya, ito nga at nabuntis pa. TInitigan ako ng maigi ni inay at mukhang nahulaan na nito kung sino ang hinhintay ko. “Matagal ko na ring hindi nakikita ang batang iyon, kung makita ko man ay mabilis ding nawawala sa harapan ko. Parang may tinatakbuhan palagi kapag nakikita ako,” saad ni inay kaya muling nagpintig ang tenga ko. “N-nagpapakita siya rito malapit sa b-bahay ‘nay?” utal na tanong ko sa aking ina. Mukha namang nagulat siya d

KABANATA 145“Fily, ayos ka na ba talaga? Pwede pa naman atang mag-stay tayo dito sa hospital diba Papa Craise?” pagpapa-cute ni Maximus habang naka-lipbite na nakatingin kay Craise. Kita ko naman kung paano umikot ang mata ni Craise at sumimangot sa bakla kong kaibigan. Sa loob ng halos tatlong linggo kong pamamalagi rito sa hospital ay ang mga magulang at kaibigan ko ang nagbabantay sa akin. Mahina namang nagtawanan sina Amy at Pam sa aking tagiliran ng itulak ni Craise si Max dahil bigla na lang lumingkis na parang linta sa lalaki. “Ano ba Maximus? Maghunos dili ka nga!” nakasimagot na wika ni Craise at maarteng pinunasan ang braso niyang nilingkisan ng kaibigan kong walang pakialam. “Okay na ako Max, kung gusto mo ay magpa-admit ka rito para naman makasama mo ng matagal si Craise,” pang-aasar ko na nag-bigay naman ideya sa kaibigan ko. “P-parang nahihilo ako be, padala nga ako sa emergency room.” Maarte pang humawak sa ulo niya ang bakla at parang matutumba sa kinatatayuan ka

KABANATA 145“Fily, ayos ka na ba talaga? Pwede pa naman atang mag-stay tayo dito sa hospital diba Papa Craise?” pagpapa-cute ni Maximus habang naka-lipbite na nakatingin kay Craise. Kita ko naman kung paano umikot ang mata ni Craise at sumimangot sa bakla kong kaibigan. Sa loob ng halos tatlong linggo kong pamamalagi rito sa hospital ay ang mga magulang at kaibigan ko ang nagbabantay sa akin. Mahina namang nagtawanan sina Amy at Pam sa aking tagiliran ng itulak ni Craise si Max dahil bigla na lang lumingkis na parang linta sa lalaki. “Ano ba Maximus? Maghunos dili ka nga!” nakasimagot na wika ni Craise at maarteng pinunasan ang braso niyang nilingkisan ng kaibigan kong walang pakialam. “Okay na ako Max, kung gusto mo ay magpa-admit ka rito para naman makasama mo ng matagal si Craise,” pang-aasar ko na nag-bigay naman ideya sa kaibigan ko. “P-parang nahihilo ako be, padala nga ako sa emergency room.” Maarte pang humawak sa ulo niya ang bakla at parang matutumba sa kinatatayuan ka

KABANATA 144Nagsimula ng posasan ang mga tauhan ni Mr. Villagonzalo. Unti-unti ay nakahinga ako ng malalim dahil sa wakas ay tapos na rin ang gabing ito. I smiled at Colton for the very first time. I couldn’t even see everybody kasi masyado akong naka-focus sa lalaki. Nanghihinang napaupo rin ako sa sahig ng kuhanin ng mga pulis ang mga tauhan ng matanda. “W-we can finally go home anak,” bulong ko at hinawakan ang aking tiyan pero nanlaki na lamang ang aking mga mata ng makita ang dugong nakabakat sa aking pantalon. “C-colton!” mahinang sigaw ko na sapat lang para marinig ng lalaki. Inilagay ko ang magkabilang kamay para hawakan ang tiyan ko nagbabaka-sakaling makatulong iyon. Pero sa isip ko ay gusto ko na lang na agaran kaming madala sa hospital at mailigtas ang anak ko. “Ambulansya!” Hindi ko na alam kung sinong sumigaw nun dahil unti-unti na namang nanlalabo ang mga mata ko.“Fuck! Your p-pregnant l-love,” namamaos na bulong ni Colton. Napatingin ako sa kanya, kahit hindi ko

CHAPTER 184:I took a nap sa airplane dahil 4 na oras pa naman ang biyahe. Binaba ko ang shades ko at umidlip kahit kakasakay pa lang sa eroplano. Sanay na sanay na ako sa turbulence kaya hindi na ako nabo-bother doon, instead tinutulugan ko na lang ang ingay. Sakto naman pag-unat at pagmulat ng mata ko ay malapit nang makadating sa airport ng Japan. Pero nagulat ako ng may tumikhim sa gilid ko. “Oh my….what the fuck are you doing here?......Love?” para akong nakakita ng multo. Nagtinginan pa ang iba samin dahil sa pagsigaw ko. Mabilis akong yumuko at tinago ang mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan. “Bakit hindi mo sinabing babalik ka ng Japan? Akala ko ba napag-usapan na natin ito, Celeste?” Muli ay napayuko ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. “I-im sorry…I just need to sign a paper and will come back later, love,” pagpapaliwanag ko pero napahilot na lang si Theo sa noo niya. “Hindi mo alam kung paano ako nagkumahog na pumunta ng airport at mag-book ng flight para m

CHAPTER 183: Hanggang sa mag-lunch break kami ay hindi pa rin ako makapaniwala sa katotohanang photographer din pala si Theo. “H-how come, love?” bulong ko. Wala namang nakakaalam na mag-asawa kami ni Theo kaya hininaan ko ang boses ko. Malakas siyang tumawa kaya nahampas ko siya ng malakas sa bibig. “What the?!” gulat na sambit niya. Natutop ko rin ang bibig ko dahil sa nagawa at humingi ng pasensya sa kanya. “Sorry na….but sagutin mo muna ang tanong ko, how did you became my photographer? Or nang-agaw ka lang ng camera?” tanong ko. Natawa na naman siya kaya pinigilan ko na ang kamay kong hampasin siya. “Of course not wife, I am a professional photographer. Hindi mo ba nakita kung gaano ako kaganda kumuha ng litrato?” pagyayabang niya. Pero kitang kita naman sa mga litrato kanina kung gaano siya kaganda kumuha. Maging ako ay namamangha na makita ang sarili kong ganun kaganda. Idagdag pa kung gaano siya kahusay pumili ng anggulo ko, kahit kinikilig ako ay kailangan kong maging p

CHAPTER 182: Hindi ako pinansin ni Theo simula pa kanina, hanggang ngayong nasa eroplano na kami. Pero nag-aalala naman siya sa ‘kin ng humingi ako ng kape at sinasadya kong kamuntikan ng matapon. “Mag-ingat ka, Celeste. Wala dito yung piloto para i-entertain ka,” sarkastikong saad ni Theo at binalot ng tissue ang kape ko para hindi gaanong mainit. “Are you mad ba?” tanong ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. “Yeah, you are,” pagsagot ko sa sarili kong tanong. Nang lumipad na sa himpapawid ang sinasakyang eroplano ay biglang nagsalita ang piloto ng airplane. “I would like to acknowledge the presence of Miss Celeste Amethyst. Nice seeing and talking for a bit with you,” saad niya pagkatapos magsabi ng iilang reminder patungkol sa flight. “At nakipaglandian pa talaga ang pilotong iyon?” sarkastikong bulong ni Theo. Natawa na lang ako kaya tinignan niya ako ng masama, “I love only Theo. So wag ka ng magalit sa ‘kin please?” Kinulit kulit ko pa siya hanggang sa hinila niya ako

CHAPTER 181: Magkaharap kami ngayon ni Alec sa police station, katabi ko si Theo habang nasa likod naman sina Colton at Matthew. “You will pay for what you have done to me bitch!” inis na saad ni Alec. Pero hindi man lang ako makaramdaman ng kahit anong kaba o takot. Mas natakot pa ako ng tumayo si Theo, napasandal din si Alec sa kinauupuan niya at handa na ang kamay na pangsangga. “Yes? Hello! You already have the report?” “Okay, I’ll just take this call. Matt, ikaw na ang bahala may kakausapin lang ako,” saad ni Theo at umalis sa kanyang kinauupuan. “What’s the case all about officer?” seryosong tanong ni Matthew at umupo sa bakanteng upuan na iniwanan ni Theo. Pinaliwanag ng officer na kinasuhan daw ako ni Alec about serious damage and oral defamation. Nagtaka pa ako nung una dahil wala naman sa mga iyon ang totoo. “Serious damage and defamation? Really?” natatawang saad ko kay Alec. “You should apologize to me now, Amethyst. Or else-” “Or else what? Mr. Alec San Miguel? Yo

CHAPTER 180: “How about making our night a little spicy, Celeste?” bulong ni Theo. Napaigik naman ako dahil sobrang sexy ng boses niya, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at ibinaba ang baso ng warm milk ko. Mabilis akong lumapit sa kanya, hinawakan niya ako sa bewang at inalalayan paupo sa kandungan niya. Napalunok ako ng maramdaman ko ang pagkalalaki niya sa pagitan ng aking mga hita. Sinunggaban agad ni Theo ang aking labi kaya nag-eespadahan ang aming mga dila habang gumagalaw ang aming mga ulo. Naitaas ko rin ang kamay ko ng itaas ni Theo ang damit na suot ko, tumambad sa kanya ang dibdib kong namumutok sa laki pero may nakaharang pang bra. “Eyes here, Theo.” Tumawa na lang si Theo at pinalo ang aking pwetan bago himasin. Hindi ko alam na masarap pala iyong pinapalo ang pwet bago hihimasin. Mas idiniin ko rin ang may saplot kong pagkababae sa t****o niyang parang gusto ng sirain ang humaharang sa pagitan namin. “Ohhhh,” ungol ko ng maramdaman ko ang dila ni Theo

CHAPTER 179: “Ha? A-annulment?” naguguluhang tanong ko sa kanya. Marahan namang tumango ang lalaki at yumuko sa aking harapan. “Sasabihin ko pa lang sana sa ‘yo, pero anong ginagawa mo? Celeste? M-masaya bang paglaruan ako?” masakit na sambit ni Theo. “Anong pinagsasabi mo diyan?” napatingin pa ako sa palagid. Madami ng tumitingin sa amin dahil sa ginagawa ni Theo. “Bakit kailangan mo akong saktan ng ganito, Celeste? Akala ko wala na akong pag-asa kaya pina-process ko na yung gusto mong annulment.” Hindi ako nakaimik sa sinabi niya dahil iyon naman talaga ang una kong binaggit sa kanya. Gusto ko ng annulment, pero nagtataka lang ako sa isang bagay. “Wala akong pinirmahan na annulment, Theo.” “Ha? E ano yung sinabi sa ‘kin ni Matthew?! Sabi niya inayos na raw-” nakatitig lang ako sa kanya. Nang makitang tumatawa si Matthew sa gilid ay bigla na lamang siyang nawala sa harapan ko para habulin si Matthew. Napaka-childish talaga, naturingan pa namang cold at matigas na CEO pe