Novels by Lexa Jams

JYLAAndrew’s eyes widened. Kapagkuwan ay humagalpak ito ng tawa, mukhang hindi naniniwala sa sinabi ni Jyla. “You are what? Are you kidding me right now? Is this some kind of a test?” tuloy-tuloy na tanong ni Andrew sa kanya, hindi pa rin nawawala ang ngiti sa mukha nito. His expression only hardened when she remained silent.“What? Is this your way of telling me to back off? Do you not like me, Jyla?” Nagbaba siya ng tingin at saka nagpakawala ng buntong-hininga. And then she met his gaze once more. “Sir Andrew, totoo ang sinabi ko. At kaya ko 'to sinasabi sa 'yo dahil ayaw ko nang ilihim sa 'yo ang katotohanan.” Tila na-absorb na rin ng lalaki sa wakas ang sinabi niya. Andrew winced at the revelation, and his eyes were screaming with betrayal, disappointment, and pain. Pero napansin ni Jyla na mabilis na pinalis ng lalaki ang reaksyon na iyon. And instead, he let out an unsure smile. “Woah… Jyla…. I can’t believe you!” bulalas nito. Imbes na humigop sa kape nito, dinampot nito

JYLA“So… did you have a good talk with him?” basag ni Andrew sa katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Kanina pa nakadungaw sa bintana ng kotse si Jyla, pinagmamasdan ang lahat ng mga nadadaanan nila. Hindi pa rin tumitila ang ulan at halos magbaha na ang ibang parte ng siyudad.The moment Andrew spoke, nilingon niya ang lalaki. His right hand was on the wheel, pero ang mukha nito ay titig na titig sa kanya. Mabuti na lang at kasalukuyan silang nakahinto dahil nakapula ang stoplight.Tanging tango lang ang naisagot niya rito. Kaya hindi nakatakas sa paningin niya ang saglit na pagkagusot ng mukha ni Andrew. “Nakita ko kung paano ka niya hinabol.” Punong-puno ng pagkadismaya at pang-aakusa ang tinig ng lalaki. Wala tuloy siyang magawa kundi ang magpaliwanag dito. “Hindi ko kasi pinirmahan yung divorce paper namin.” Saktong naging berde na ang ilaw sa stoplight. “What?” gulat na gulat na tanong sa kanya ni Andrew. “Bakit hindi mo pinirmahan?” Lalo lang yatang nalukot ang mukha nito.

JYLAParang mahihipnotismo si Jyla sa walang tigil na pagdaloy ng tubig ulan sa salamin na pader ng cafe na pinuntahan nila ni Zion. It was warm and ambient inside. Tahimik din, walang ibang tao bukod sa kanilang dalawa, at sa mga barista.Kanina sa sementeryo ay walang imik na giniya siya ni Zion papunta sa sasakyan kung saan naghihintay pala si Johann. Wala rin silang imikan habang nasa loob sila ng kotse. Hindi na rin naman siya nag-usisa pa. Basta na lang siya nagpatianod sa kagustuhan ni Zion.And then they stopped by at this cozy cafeteria. Tuluyan na ring nawala ang panlalamig ni Jyla dahil sa pagkabasa niya ng ulan. Malaking tulong din ang paghawak niya sa porselanang tasa na naglalaman ng umuusok-usok pa na tsokolate. And when she took a sip from it, parang dumaloy talaga sa kalamnan niya yung init ng inumin. But what warmed her the most was Zion’s suit jacket that was still draped over her shoulders. Nilagay ng lalaki iyon sa kanya kanina bago siya nito akayin papunta sa s

JYLAIt was the weekend. Medyo makulimlim ang kalangitan, pero hindi naging hadlang iyon kay Jyla para dumalaw sa puntod ni Zoey. Pupunta nga sana siya rito oras na makalabas siya ng ospital noong nakaraan, pero nagpumilit si Andrew na magpahinga muna siya.Dahil nga sa hotel lang din naman siya nakikituloy, pinahiram ni Andrew sa kanya ang isang condo nito. Nag-alala din kasi ito na baka may gawin na naman sa kanya si Daniel Montero. Medyo nag-alangan pa nga si Jyla noong una. She was afraid that Andrew would take advantage of her situation, pero hindi naman nangyari iyon. Bagkus ay inalagaan pa nga siya nito. He had been delivering her meals. Calling her every second thru the landline. Paano pala ay ito ang may-ari ng building na tinutuluyan nila, at sa penthouse lang ito nakatira. She tried telling him na okay na siya, para nga madalaw naman niya si Zoey, but the guy just wouldn’t let her. Ngayon lang siya pinayagan nito na umalis, at hinatid pa nga siya nito sa sementeryo. But

ZIONIt had been an exhausting week. Pagkatapos ng pangatlong araw ng lamay ay nilibing na rin kinabukasan si Zoey. The day after the funeral, bumalik na rin sa trabaho si Zion at umaktong parang walang nangyari. Nilunod na lang niya ang sarili sa trabaho, kahit papaano, mawawaglit niya sa isipan saglit ang ina. But the working hours had long ended. Kahit na anong pilit niya kay Johann na mauna na ito ay mukhang walang balak ang lalaki na iwan siya. Kaya napilitan na lang siyang mag-out. Pagkapasok niya sa kotse ay tumutok siyang muli sa tablet niya. When he gazed out the window ay napansin niyang iba ang daan na tinatahak nila ni Johann.“Where are we going?” nagtatakang tanong niya rito. The car halted to a stop at tiningnan siya ni Johann, bakas ang labis na pagtataka sa mukha. “What do you mean, sir? Sa bahay po ninyo?” “Oh,” bulalas niya. Usually kasi sa mga oras na ito, papunta na siya ng ospital. “Okay.” Parang naintindihan naman siya ni Johann, kaya bago nag-green ang ilaw

DANIEL MONTEROPagkalabas na pagkalabas nila Jyla at Andrew ng ward ni Daniel ay hindi na niya napigilan ang galit niya. He reached out for the vase of plastic flowers sitting on his bedside table. Saka niya hinagis ‘yon nang marahas kay Toto. “Pútangina! Wala kang kwenta!” singhal niya sa lalaki pagkahagis niya rito ng plorera. Mabuti at nasangga ng balikat nito ang plorera at hindi tumama sa mukha nito. He was actually aiming for that bástard’s ugly face.Sobrang sakit sa pandinig ang pagkabasag ng plorera nang lumagapak ito sa sahig. Dumagdag lang lalo tuloy ‘yon sa galit niya kaya kinuha niya ang babasaging pitsel na katabi lang din ng plorera kanina at iyon naman ang hinagis niya sa lalaki. Ang kaso ay napalakas ang pagkakahagis niya at imbes ay sa pader ito tumama at nabasag.“Ano pang hinihintay mong pútangina ka! Tumawag ka ng doktor!” nanggagalaiting utos niya sa lalaki. Kaagad din naman itong tumalima at patakbong lumabas ng kwarto niya. “Mga pútangina! Akala nila kung si

Kiel “And for your information, Kiel, it was you who drove Hannah away! Ikaw yung gigil na gigil kung humalik sa ‘kin! When all I did was merely peck on your lips!” naiinis na dagdag ni Verina. I gritted my teeth as I was automatically reminded of that disgusting feeling I felt while kissing her. Bago ko pa siya masagot bigla na lang siyang lumuhod at magsisimula na sanang pulutin ang mga basag na bote. Within a second, I was in front of her, grabbing her wrist hard, making her stand up. “Nababaliw ka na ba?” Bakit parang mas nababaliw ako? What was I trying to do, running like that?“Bitawan mo ko!” nanggagalaiti na panlalaban niya. Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakakapit ko sa kamay niya kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak doon. Halos durugin ko na nga ang buto niya sa inis. Parang hindi nag-iisip.“What? Are you trying to kill yourself now, Verina? Hindi ba nangako tayo sa isa’t isa? That death is out of the picture? You’re not following the rules of the game you’ve

KielSeething inside, I swirled the amber liquid inside the crystal grass before taking another slow sip from it. Saglit na humagod sa lalamunan ko ang likido bago ito tuluyang nalunok.Fúck it! Paulit-ulit akong nagpakawala ng malulutong na mura dahil sa namumuong inis sa ‘kin. Pinilig ko ang ulo saka sumandal sa backrest ng sofa, silently wishing that the scotch’s effect would immediately reach my brain, para sana huminto man lang ‘yon sa pag-iisip. Para kasing sirang plaka na paulit-ulit sa ulo ko ang nangyari kanina, from that góddamn kiss with Verina, up to Hannah’s confrontation, up to that fúcking kiss I witnessed right in front of my fúcking house. Hannah. That was Hannah’s attempt para magkaayos kami, dahil nga sa nangyari sa opisina ko noong nakaraan. She invited me to that dinner just for her to see me kissing the woman who I claimed to hate so much. Hindi ko na mabilang kung ilang buwan o may taon na ba kami ni Hannah. Ang alam ko lang ay siya ang pinakamatagal kong na

The next day after returning to France back then, pumunta ako sa medical center kung saan ako tinakbo ni Zade noong nakunan ako. Iyon ang una at huling beses na napagmasdan ko ang anak kong nasa ikalabing-isang linggo na sana bago ko siya iluwal. I clearly remembered how the fetus was suspended in a clear preservation jar. Its tiny, fragile form curled in on itself, na para bang nilalamig, na para bang hinahanap nito ang init at kalinga ng dati nitong tahanan. Siguro kung nahawakan ko siya, hindi pa mapupuno ng laki niya ang isang palad ko. I recounted its underdeveloped face, thinking if it had Zade’s sharp features, or did it have softer features like mine?Lalaki kaya siya o babae? Napakaraming mga katanungan ang tumakbo sa isipan ko habang tinitingnan ko siya noon, mga katanungan na hindi na kailanman masasagot pa. But I remembered how my whole being was shattered while staring at my baby’s stillness. Dahil hindi ko na maririnig ang mga tawa at bawat pag-iyak niya. Ni hindi

Halos hindi na ako umimik pagbalik ko sa mesa namin ni Emmanuel. Kahit wala na akong ganang kumain ay pinilit ko pa rin ang sarili kong galawin ang tinidor at kutsilyo para lang hiwain ang steak sa plato ko.Emmanuel and I did exchange conversations, pero lumilipad pa rin ang isip ko sa nangyari kani-kanina lang, lalo na at ramdam ko pa rin ang pamamaga ng mga labi ko dahil sa mga halik ni Kiel.Sunod-sunod ang naging paghigop ko ng wine, so that I could take my mind off my tingling lips.Pero sa tuwing nagkakaroon kami ng saglit na katahimikan ni Emmanuel ay tumatakbo na naman sa isipan ko ang ginawa namin ni Kiel: kung paano niya hinapit ang bewang ko at hilahin niya ako palapit sa kanya; kung paano niya inangkin ang mga labi ko sa mapagparusang paraan. Despite everything he did, bakit parang nakulangan pa ako sa ginawa namin?And why the fúck did my body react like that?Hindi naman ganito ang naramdaman ko noong una niya akong hinalikan noon sa ospital. Ano na lang ang iisipin n

‘Fúck!’Did I really have to do that? Did I really have to kiss Kiel? Ano bang espiritu ang sumapi sa ‘kin at nagawa ko ‘yon sa lalaking walang ibang ginawa kundi ang magdala ng trahedya sa buhay ko?I seethed inside as I walked away from him. Bakit ba ako nagagalit sa sarili ko? I only did that just to get under his skin. That kiss was nothing but a mere mockery and provocation. Hindi pa ako lubusang nakakalayo eh bigla na lang niyang hinaklit ang braso ko.Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko si Kiel habang hinihila niya ako pabalik sa kinatatayuan ko kanina. Saka niya niyapos ang bewang ko at hinatak ako palapit sa kanya, until my soft chest slammed against his.Merong nakakagigil na ngiting nakapinta sa mga labi niya bago siya nagsalita. “You wanted to kiss me, huh? Then fúcking do it right!” That was when he suddenly went for my mouth, all while still gripping my arm and waist tight.Alam kong hindi nakaligtas sa kanya ang panlalaki lalo ng mga mata ko nang magdikit ang mga

The soft hum of classical music greeted our ears as soon as Emmanuel and I stepped inside the fine dining restaurant with our arms linked.Malamlam lang ang ilaw dito, which only added to the romantic vibe. Mangilan-ngilan lang din ang mga narito ngayon kaya medyo tahimik ang paligid. Inakay kami ng isang lalaking staff papunta sa reserved table namin. And Emmanuel, being the angel that he was, even pulled out the chair for me. “Thank you,” nakangiti kong ani bago ako naglakad papunta sa upuan. His gaze softened as he reached out for my hand. “Anything for my future wife,” mahina niyang saad bago hinagkan ‘yon.Muntikan nang mapaarko ang kilay ko sa ginawa niya, mabuti na lang at nakapagpigil ako. After all, he did something for me— something huge.Hindi ko na siya sinagot, basta nginitian ko lang siya hanggang sa nakaupo na siya sa tapat ko. But the moment he did, lumapat ang mga mata ko sa lalaking nakamasid pala sa ‘min. Halos mapanganga ako nang makita si Kiel, and that natura