ตอนที่84ท่านพ่อที่จริงใจ

หันหลังกลับผ้าคลุมยาวสะบัดตามจังหวะฝีเท้าที่แผ่วเบาแต่แน่วแน่

“รีบไปจัดการเสีย ข้ารอผลอยู่...”

บุรษลึกลับชุดดำก้มหัวแน่น แล้วเงาร่างทั้งสองก็ค่อย ๆ ละลายหายไปในม่านหมอกบางยามค่ำคืน

บุรุษลึกลับในชุดคลุมสีดำสนิทก้มศีรษะต่ำหลังเสร็จจากการรับคำสั่ง หันหลังกลับอย่างไร้พิรุธ ทว่า

“ฉึก!”

ปลายกระบี่บางเฉียบสีเงินเย็นเยียบจี้แนบแน่นตรงบั้นเอว

เป็นกระบี่ที่ไม่รู้โผล่มาจากทิศใด ไม่มีแม้แต่เงาหรือเสียงฝีเท้า

ชายชุดดำเบิกตากว้าง มือขยับจะคว้ามีดสั้นใต้แขนเสื้อ แต่

“ปึก ปึก” เพียงสองกระบวนท่าเพียงสองจังหวะตวัด

ร่างของเขาก็ถูกผลักให้ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดรูป มีดในมือหลุดกระเด็น โซ่เหล็กสายหนึ่งตวัดแน่นรัดข้อมือทั้งสองไว้ ก่อนจะมีเสียงกระพือผ้าคลุมดังเบา ๆ ... และทุกอย่างก็ตกอยู่ในความสงบอีกครั้ง

ห้องใต้ดินลับในเขตวังหลวง กลิ่นเหล็กและฝุ่นปูนกรุ่นคลุ้ง

เสียงลูกโซ่กระทบหินดังก้องในห้องแคบ ๆ

ชายลึกลับถูกตรึงไว้กับเสาหินกลางห้อง เงยหน้าขึ้นอย่างเจ็บใจและอับอาย

ตรงหน้าเขา...ผู้ที่พาเขากลับมา ยืนสงบเสงี่ยมราวกับเป็นเพียงทหารเฝ้าประตูคนหนึ่ง

แต่เมื่อผ้าคลุมหน้าค่อย ๆ ถูกปลดออก แสงโคมสะท้อนใบหน้าคมคายอ่อนกว่