ฝ่ามือของแม่นม

ขบวนรถม้าทั้งสามคันเคลื่อนเข้าสู่หมู่บ้านชุนหงในยามซื่อ (9.00-10.50น.) ชาวบ้านบางคนที่กลัวคนมีตำแหน่งก็รีบวิ่งไปแจ้งข่าวกับหัวหน้าหมู่บ้าน เด็กน้อยทั้งหลายที่ไม่ค่อยจะพบเห็นรถม้าเข้ามาในหมู่บ้านก็วิ่งตามรถม้าอย่างนึกสนุก

รถม้าจอดลงที่หน้าเรือนของหวังเจียวจิ้นทาสหลวงทุกคนออกมายืนรอรับท่านผู้เฒ่าเซี่ยอย่างเป็นระเบียบ ในจำนวนเช้าบ้านที่มายืนมองผู้มาใหม่มีหัวหน้าหมู่บ้านและคนจากบ้านใหญ่หวังด้วย ก่อนที่หัวหน้าหมู่บ้านจะสอบถามถึงการมาเยือนของกลุ่มคน เสียงแปดหลอดของนางจางซิงก็ดังขึ้นมาก่อน

“ไอ๊หยาาา เจียวจิ้นเจ้ารู้จักคนใหญ่คนโต มีเงินสร้างบ้านอยู่ดีกินดี หลงลืมพ่อแม่ ช่างอกตัญญูเลยเกิน"

ชาวบ้านที่รู้นิสัยของนางจางซิงก็ส่ายหน้าอย่างระอา แต่กับคนที่สนิทกันนั้นช่วยส่งเสริมคำพูดของนางจางซิง แถมยังร่วมสนุกพูดจาถากถางอีกด้วย

“เจียวจิ้นเอ๋ย เจ้ามีเงินทองมากมายสมควรจะแบ่งให้พ่อแม่เจ้าใช้ นี้อย่างไรซื้อทาสมากมายมารับใช้ ความกตัญญูคงลงท้องเจ้าไปหมดแล้ว”

นางไฉ่หงได้ทีก็เปิดปากต่อว่าครอบครัวเจียวจิ้นเลย ครั้งนั้นที่นางเจ็บตัวยังไม่ได้ชำระความ เวลานี้นางคิดเข้าข้างนางจางซิงเพราะจะช่วยเรียกเงินจากบัานหวั