บทที่ 612

"คุณชายจ้าว พวกเราทำตามคำสั่งเรียบร้อยแล้ว พาตัวเฉินจิ้นมาแล้วครับ"

จ้าวอี้เดินไปที่ข้างรถ เขามองเห็นเฉินจิ้นที่ฟุบอยู่บนเบาะนั่ง ทั้งตัวเฉินจิ้นเต็มไปด้วยเลือด

เขาได้รับบาดแผลที่ท้องอยู่ก่อนแล้ว เลือดไหลไม่หยุด เมื่อครู่ยังถูกแทงซ้ำที่หัวใจ เลือดแดงฉานเปื้อนเสื้อของเขาทั้งตัว

ใบหน้าเฉินจิ้นซีดขาวราวกระดาษ แววตาเริ่มเลือนลาง เมื่อเขาเห็นจ้าวอี้ เขาก็พึมพำ "เป็นนาย?"

จ้าวอี้ยิ้มเย็น "ใช่ ฉันเอง เฉินจิ้น แกอย่ามาโทษฉันเลย ทุกอย่างนี่ แกก่อเองทั้งนั้น แกไม่ดูเลยว่าแกเป็นใคร แกไม่มีคุณสมบัติพอจะอยู่ข้างเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์ต้องเป็นของฉันคนเดียว!"

เฉินจิ้นยิ้มเย็น "ฮวนเอ่อร์...ไม่มีวัน...รักนายหรอก"

สายตาจ้าวอี้เย็นยะเยือก "ฮวนเอ่อร์ก็แค่ชอบหน้าตาของแกไม่ใช่เหรอ ถ้าแกกลายเป็นคนอัปลักษณ์ขึ้นมา เธอยังจะรักแกอีกไหม?"

บอดี้การ์ดในชุดดำเดินเข้ามา ส่งขวดเล็กๆ ใส่กรดซัลฟูริกให้กับจ้าวอี้ "คุณชายจ้าว ระวังด้วยครับ กรดขวดนี้ห้ามโดนมือนะครับ"

จ้าวอี้รับขวดมา แล้วเปิดฝา เขาสาดกรดในขวดไปที่ใบหน้าของเฉินจิ้นโดยตรง

"อ๊ากกก!" เฉินจิ้นทรมานจนทั้งตัวเกร็ง ใบหน้าถูกกรดกัดจนเละเลือดเนื้อปนกันไปหม