บทที่ 963

เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจ เธอมองฟู่อวิ๋นเซินแล้วพูดอย่างตกตะลึงว่า “ฟู่อวิ๋นเซิน ทำไมถึงเป็นคุณ?”

ฟู่อวิ๋นเซินน้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย “แล้วคุณคิดว่าเป็นใครล่ะ?”

เย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันนึกว่าเป็นป้าอู๋…”

ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกได้ว่ามือของฟู่อวิ๋นเซินยังวางอยู่ที่เอวบางของเธอ แถมยังล้วงลึกลงไปถึงจุดลับเฉพาะ ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของเธอพลันแดงซ่านทันที

เมื่อก่อนนึกว่าเป็นป้าอู๋ เธอเลยไม่มีท่าทีอะไร แต่พอเปลี่ยนเป็นฟู่อวิ๋นเซิน ร่างกายที่ถูกออยล์ชโลมกลับรู้สึกเหมือนถูกไฟลวก

“มือคุณ! เอาออกไปเดี๋ยวนี้!” เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงแล้วพูดขึ้น

ฟู่อวิ๋นเซินรีบชักมือกลับ ยืนตัวตรงขึ้น

เย่ฮวนเอ่อร์ก็ลุกขึ้นนั่ง รีบจัดเสื้อผ้าตัวเอง “คุณเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน ฉันเรียกหาป้าอู๋อยู่นะ!”

ฟู่อวิ๋นเซินมองเธอที่รีบร้อนปกปิดร่างกายแล้วเม้มริมฝีปากบาง “คุณจะตื่นตกใจอะไรนักหนา?”

เธอจะไม่ตกใจได้ยังไง?

เธอเป็นผู้หญิง เขาเป็นผู้ชาย ตอนนี้บรรยากาศมันช่างน่าหวาดหวั่น

เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ครั้งหน้ารบกวนคุณเคาะประตูก่อนจะเข้ามาด้วย คุณทำแบบนี้มันเสียมารยาทมาก!”

ฟู่อวิ๋นเซินเอื้อมมือมาบีบปลายคางเล็กของเย่ฮวนเอ่