บทที่ 987

เมื่อคืนยังนอนกอดกันอยู่บนเตียง ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว

เย่ฮวนเอ่อร์ลุกจากเตียง เดินออกไป “ฟู่อวิ๋นเซิน? ฟู่อวิ๋นเซิน! ฟู่...”

เย่ฮวนเอ่อร์เห็นฟู่อวิ๋นเซิน เขาอยู่ในครัว กำลังทำอาหาร

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่ฮวนเอ่อร์เห็นฟู่อวิ๋นเซินทำอาหาร ตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันก็เป็นฟู่อวิ๋นเซินที่ทำอาหารให้ แต่ทุกครั้งที่เห็น เธอก็ยังรู้สึกว่าเขาหล่อเวลาทำอาหารอยู่ดี

ฟู่อวิ๋นเซินใส่เพียงเสื้อเชิ้ตขาวกางเกงขายาวสีดำ ดูสบายๆ ผมหน้าม้าฟูยุ่งเล็กน้อยพาดลงอย่างเรียบร้อย แขนเสื้อเชิ้ตถูกพับขึ้นเล็กน้อย ทำให้ดูหนุ่มและหล่อเหลามากกว่าลุคหนุ่มนักธุรกิจที่เห็นปกติ

เย่ฮวนเอ่อร์มองเขาถือทัพพีพลิกไปมาบนกระทะ เขากำลังทอดไข่ ไม่นานไข่ก็ถูกทอดจนเหลืองทั้งสองด้าน

อาจเพราะสายตาเธอร้อนแรงเกินไป ฟู่อวิ๋นเซินเลยหันหน้ามามอง สบตากันพอดี

ฟู่อวิ๋นเซินยิ้มมุมปาก “ตื่นแล้วเหรอ?”

เย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไป “ประธานฟู่ตื่นเช้าทำอาหารเองแบบนี้เลยเหรอ?”

ฟู่อวิ๋นเซินเอื้อมมาบีบจมูกเล็กๆ ของเธอเบาๆ “ฉันจะปล่อยให้เธอกับลูกชายอดได้ยังไง”

เย่ฮวนเอ่อร์วางมือลงบนท้องตัวเองที่เริ่มนูนขึ้น “ทำไมคุณถึงมั่นใจนักว่านี่เป็นลูกชาย? ฉั