แชร์

Chapter 121

ผู้เขียน: อัญญาณี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-31 02:10:20

Chapter 121

“ไม่ต้อง” พลอยพัตราตวาดสันเสียงดังลั่น “ปล่อยให้มันตายอยู่ที่นี่ ส่วนแกมีหน้าที่เดียวคือ เก็บศพมัน”

พลอยพัตราสั่งเสียงเหี้ยม ไม่มีความปราณีสักนิดเดียว

“เป็นบ้าอะไรแพท เป็นบ้าอะไร ทำลุงโมทย์ทำไม...ฮือ” ความสงสัยแน่นในใจ ทว่าตอนนี้นางเป็นห่วงชีวิตปราโมทย์มากกว่า “พี่โมทย์ พี่โมทย์ทำใจดีๆ นะพี่ อย่าเป็นอะไรนะพี่”

“แพทไม่ได้บ้า ถ้าแพทไม่ทำแบบนี้ ความลับของแพทก็ถูกเปิดเผยนะสิ มันต้องตาย ทางเดียวที่แพทจะเป็นลูกของคุณพ่อต่อไปได้คือมันต้องตาย” คนเป็นแม่ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดลูกสาว นางมองพลอยพัตราตาค้าง สมองมึนหนัก นึกสงสัยว่า พลอยพัตรารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร นางจำได้แม่นว่าไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร “คุณแม่ทำหน้าสงสัยอย่างนี้คงอยากรู้สิว่า แพทรู้มาจากใคร ก็คงต้องเท้าความตอนที่แพทไปตามคุณแม่ไปเซ็นเอกสาร แพทบังเอิญได้ยินคุยโทรศัพท์กับมัน ใจความที่จับได้ก็ประมาณว่า คุณแม่จะให้มันหายามาเพิ่มเพื่อจะได้ฆ่าคุณพ่อ แพทสงสัยแต่ไม่ถาม รอจนกว่ามันจะมาที่โรงพยาบาล แพทคงเห็นและได้รู้ความจริง ซึ่งมันก็ใช่ แพทไม่ได้ออกไปซื้อของตามที่บอกคุณแม่ พอคุณแม่กับมันเข้าไปเยี่ยมคุณพ่อในห้อง แพทก็เดินเข้ามาแอบฟั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 123

    Chapter 123ณ โรงพยาบาลเอสอาร์ เมเมอรัลห้องพิเศษระดับซุปเปอร์วีไอพี เพราะคนที่นอนพักรักษาตัวอยู่คือเจ้าของโรงพยาบาล ห้องพักเป็นน้องๆ พูลวิลล่าสุดหรูมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มีห้องพักสำหรับญาติเฝ้าไข้ ห้องรับรองคนที่มาเยี่ยมได้มากถึงยี่สิบคน ห้องครัวขนาดเล็กที่ไว้สำหรับจัดเตรียมอาหาร ในส่วนห้องพักคนไข้ไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้รู้สึกว่านอนอยู่โรงพยาบาล เพราะเตียงนอนขนาดคิงไซร์ปรับระดับได้ คนไข้ที่มาพักรักษาตัวห้องนี้จึงมีอารมณ์ประมาณนอนพักอยู่ที่บ้านหลังจากถูกยิง ภาคินทร์ถูกนำตัวมารักษาที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่ใกล้ที่สุด โดยมีกฤตย์ที่มีเพื่อนเป็นหุ้นส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลดังกล่าวคอยประสานงานกับเพื่อนให้เตรียมห้องผ่าตัดและทีมแพทย์ไว้ อีกสามสิบนาทีต่อมาเมื่อภาคินทร์มาถึงโรงพยาบาล เขาก็ถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดเพื่อนำกระสุนสองนัดออกจากตัวภาคินทร์ หนึ่งชั่วโมงสามสิบนาทีต่อมาการผ่าตัดจึงแล้วเสร็จ ภาคินทร์ถูกนำตัวมายังโรงพยาบาลเอสอาร์ เมเมอรัลในเวลาเกือบเที่ยงคืน ด้วยรถพยาบาลของโรงพยาบาลเพื่อมารักษาตัวต่อ ทุกช่วงเวลาที่ภาคินทร์รักษาตัว ชมพลอยอยู่คอยเป็นกำลังใจไม่ห่างด้วยความเป็นห่วง ส่วนอลิสสา

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 122

    Chapter 122“คุณแม่ คุณแม่...ฮือ” พลอยพัตรากอดมารดาที่ชุ่มไปด้วยเลือดทั้งน้ำตา เธอไม่คิดเหตุการณ์จะออกมาในรูปนี้ เธอตั้งใจฆ่าปราโมทย์ก่อน จากนั้นจึงจัดการชมพลอยกับลูกสาว เสี้ยนหนามตำใจ ทว่าเวลานี้กลับมีผู้เสียชีวิตที่นอกเหนือแผนการ พลอยพัตราเสียใจมาก ไม่คิดว่ามารดาจะรักปราโมทย์มากถึงเพียงนี้ “คุณแม่อย่าทิ้งแพทไป คุณแม่...ฮือ”ขณะที่พลอยพัตรากำลังเสียใจกับการจากไปของมารดา สันขยับตัวมาใกล้ชมพลอยมากขึ้นและจัดการแก้มัดให้เธอ ดึงเทปปิดปากออก ตั้งใจจะพาชมพลอยออกไปจากบ้านหลังนี้ เพราะเขาคิดว่า เพียงแค่นี้ก็มัดตัวพลอยพัตราได้แล้ว ส่วนสมบูรณ์เดินไปยังห้องที่อลิสสาหลับอยู่ เพื่ออุ้มเด็กน้อยหลบหนีออกไปจากบ้านทางด้านหลังช่วงเวลาเดียวกันภาคินทร์กับเพื่อนและตำรวจที่สุ่มดูเหตุการณ์ พากันเดินเข้ามาในบ้านเพื่อปิดงาน ภาคินทร์ไม่ทนรอให้ถึงเวลาตามแผน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันอยู่นอกเหนือแผนที่ตระเตรียมไว้ อีกทั้งด้วยหลักฐานภาพที่เห็นพลอยพัตราฆ่าปราโมทย์ แล้วพลั้งมือฆ่าจิรวรรณก็มากพอจัดการเธอให้รับโทษตามกฎหมาย ทุกคนจึงกรูเข้าไปในบ้านเพื่อจับกุมฆาตกร“หยุดนะอย่าขยับ...ตอนนี้คุณถูกจับกุมแล้ว”เสียงนายตำรวจยศ

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 121

    Chapter 121“ไม่ต้อง” พลอยพัตราตวาดสันเสียงดังลั่น “ปล่อยให้มันตายอยู่ที่นี่ ส่วนแกมีหน้าที่เดียวคือ เก็บศพมัน”พลอยพัตราสั่งเสียงเหี้ยม ไม่มีความปราณีสักนิดเดียว“เป็นบ้าอะไรแพท เป็นบ้าอะไร ทำลุงโมทย์ทำไม...ฮือ” ความสงสัยแน่นในใจ ทว่าตอนนี้นางเป็นห่วงชีวิตปราโมทย์มากกว่า “พี่โมทย์ พี่โมทย์ทำใจดีๆ นะพี่ อย่าเป็นอะไรนะพี่”“แพทไม่ได้บ้า ถ้าแพทไม่ทำแบบนี้ ความลับของแพทก็ถูกเปิดเผยนะสิ มันต้องตาย ทางเดียวที่แพทจะเป็นลูกของคุณพ่อต่อไปได้คือมันต้องตาย” คนเป็นแม่ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดลูกสาว นางมองพลอยพัตราตาค้าง สมองมึนหนัก นึกสงสัยว่า พลอยพัตรารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร นางจำได้แม่นว่าไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร “คุณแม่ทำหน้าสงสัยอย่างนี้คงอยากรู้สิว่า แพทรู้มาจากใคร ก็คงต้องเท้าความตอนที่แพทไปตามคุณแม่ไปเซ็นเอกสาร แพทบังเอิญได้ยินคุยโทรศัพท์กับมัน ใจความที่จับได้ก็ประมาณว่า คุณแม่จะให้มันหายามาเพิ่มเพื่อจะได้ฆ่าคุณพ่อ แพทสงสัยแต่ไม่ถาม รอจนกว่ามันจะมาที่โรงพยาบาล แพทคงเห็นและได้รู้ความจริง ซึ่งมันก็ใช่ แพทไม่ได้ออกไปซื้อของตามที่บอกคุณแม่ พอคุณแม่กับมันเข้าไปเยี่ยมคุณพ่อในห้อง แพทก็เดินเข้ามาแอบฟั

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 120                      

    Chapter 120ไม่กี่อึดใจร่างปราโมทย์ จิรวรรณกับพลอยพัตราได้เดินเข้ามาในบ้านสวน บ้านที่จิรวรรณซื้อไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อน คนที่อยู่บ้านหลังนี้คือป้าของนางที่เสียชีวิตไปเมื่อปลายปี บ้านหลังนี้จึงไม่มีคนอยู่ แต่นางก็จ้างคนแถวนั้นเป็นรายเดือน ช่วยดูแลบ้านทำความสะอาดอาทิตย์ละหนึ่งครั้ง ส่วนสวนผลไม้ทั้งหมด นางให้ผู้ใหญ่บ้านเป็นคนจัดการการมาบ้านหลังนี้ในวันนี้ จิรวรรณได้โทรบอกคนจ้างทำความสะอาดไว้ล่วงหน้า เพื่อจะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายระหว่างจัดการให้ชมพลอยกับอลิสสาเป็นศพเมื่อเข้ามาในบ้านพลอยพัตรามองชมพลอยที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ ปากก็ถูกปิดทับด้วยเทปกาวสีขุ่น แต่เธอไม่เห็นอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องการ เธอจึงเอ่ยถามสัน“แล้วลูกมันล่ะอยู่ไหน”“นอนหลับอยู่ครับ ผมเลยมัดมือมัดเท้าไว้แล้วขังไว้ในห้อง ตอนคุณลงมือค่อยพาออกมาก็ได้ครับ ให้แกหลับให้อิ่มก่อนตาย” คำพูดสันมีความโหดอยู่ในที พลอยพัตรายิ้มพอใจ ไม่ได้โกรธสันที่ทำแบบนั้น“แกทำงานดีมาก เสร็จงานนี้ฉันจะให้รางวัลแก” พลอยพัตราพูดขณะเดินมาหาชมพลอยที่ถูกมัดมือมัดปาก มองน้องสาวด้วยสายตาตื่นกลัว ซึ่งชมพลอยก็แสดงละครได้ดีทีเดียว “แกคงสงสัยล่ะสิว่า ฉันจับตัวแกมาทำไ

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 119

    Chapter 119มีอีกหนึ่งความรู้สึกที่เกิดขึ้น เวลานี้พลอยพัตราคิดว่าตนพ่ายแพ้ชมพลอยหนักมาก หนักกว่าร้อยเท่าพันเท่า เธอไม่มีอะไรเทียบชมพลอยได้เลย ชมพลอยได้หัวใจภาคินทร์ ได้เป็นภรรยาของเขาและมีชีวิตครอบครัวอันแสนอบอุ่น ที่สำคัญที่สุดชมพลอยคือทายาทตัวจริงเสียงจริงของอัยการ มีสิทธิ์ครอบครองมรดกนับพันล้าน มรดกที่พลอยพัตราจ้องจะฮุบไว้เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียว แย่ไปกว่านั้นคือหากอัยการรู้ความจริง ความรักที่อัยการมีต่อตนสะบั้นลง สายตาเปี่ยมไปด้วยความรักแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง ไม่สนใจใยดีและอาจไล่ตนออกจากบ้านเหมือนที่ทำกับชมพลอยโอ้...พลอยพัตรารับไม่ไหวแน่หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงเพียงแค่รู้สึกถูกภาคินทร์บอกเลิก พลอยพัตรายังเจ็บร้าวระบมหัวใจ หากอัยการทำตามที่พลอยพัตราคาดคิด เธอคงอยู่ไม่ได้ หัวใจเจียนสลาย เนื่องจากตอนนี้อัยการคือที่คนที่รักพลอยพัตรามากที่สุด เป็นที่พักพิงสุดท้ายของตน และเป็นคนที่จะไม่ทำให้เธอเสียใจ แล้วความรู้สึกทุกอย่างที่อัยการการมอบให้พลอยพัตราก็จะย้ายไปให้ชมพลอยทันทีสุดท้าชมพลอยก็ชนะในเกมนี้...ชัยชนะที่ไม่ต้องทำอะไรเลย ราวกับโชคเข้าข้างก็ไม่ปานไม่ได้...พลอยพัตรยอมให้

  • คุณหมอ...อย่าใจร้าย   Chapter 118

    Chapter 118ตอนแรกก็ไม่คิดว่าสันจะลงมือเร็ว ปราโมทย์คิดว่าน่าจะราวๆ สามถึงสี่วัน เป็นเพราะต้องทำงานรอบคอบ มีแผนการเป็นขั้นเป็นตอน ทว่าสันกลับให้เหตุผลว่า เขามีช่องทางในการอุ้มเป้าหมายได้โดยง่าย โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดแผน เนื่องจากคนที่เขาพาไปทำงานด้วย บังเอิญเป็นคนขับรถรับส่งนักเรียนในโรงเรียนที่อลิสสาเรียนอยู่ แล้วพรุ่งนี้มีกิจกรรมที่โรงเรียนในช่วงบ่าย ช่วงสายเพื่อนของเขาจะไปรับอลิสสาที่บ้าน แน่นอนว่าชมพลอยต้องไปด้วย โอกาสนี้จึงเหมาะสุด ปราโมทย์เห็นด้วยตามนั้น แต่ก็ไม่แน่ใจว่าพลอยพัตราจะว่างหรือไม่ เพราะตอนนี้อัยการอยู่โรงพยาบาล ปราโมทย์จึงตั้งคำถามถามลูกสาว“ทุกอย่างเหมือนเดิมค่ะ”“โอเค ลุงจะได้โทรบอกสัน” ปราโมทย์รับคำยิ้มให้พลอยพัตรา “ว่าแต่คุณหนึ่งเป็นยังไงบ้าง ตอนที่ดวงโทรหาลุง ลุงตกใจมากเลยนะ แต่ตอนนั้นติดธุระสำคัญเลยยังมาเยี่ยมไม่ได้”“คุณพ่ออาการดีขึ้นค่ะ ตอนนี้หลับอยู่ แต่คิดว่าอีกครู่ก็คงตื่นค่ะ” พลอยพัตราตอบ “คืนนี้แพทอยู่ดูแลคุณพ่อ แพทขอตัวไปซื้อของกินข้างล่างก่อนนะคะ เผื่อกลางคืนหิว”พลอยพัตราตกลงกับมารดาว่า คืนนี้ตนจะอยู่เฝ้าไข้บิดาเอง ให้จิรวรรณกลับไปพักผ่อนที่บ้าน โดยที่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status