บทที่21.นอนด้วยคนนะ(หุหุหุ)

บทที่21.นอนด้วยคนนะ(หุหุหุ)

ทุกๆ คนวุ่นวายอย่างที่วราพิชชาบอกไว้ก่อนหน้านี้จริงๆ ถึงน้องบาสจะเลี้ยงง่าย กินอิ่มก็นอนหลับแต่ความที่เห่อหลาน ทำให้คุณย่ามือใหม่กับคุณพ่อที่เพิ่งจะรู้ตัวก็ไม่ยอมห่างไปไหนวนๆ เวียนๆ อยู่ใกล้ๆ จนน้องบาสนอนน้อยกว่าทุกวัน เนื่องจากมีคนคอยมาเล่นด้วย เด็กก็ห่วงเล่นจนไม่ยอมนอน คุณปู่ที่ท่าทางไม่สนใจก็ยังแวะเวียนมาดูเสมอ แม้จะไม่ได้แตะต้องเนื้อตัวเหมือนครั้งแรก แต่ถ้าได้ยินเสียงร้องไห้ออกมา ก็จะพร้อมใจกันมาดูทันที วราพิชชาไม่รู้ว่าโดมินิคตกลงอะไรกับพ่อและแม่เขา ทุกคนสมัครใจกันนอนค้างที่นี่ในคืนนี้บ้านน้อยหลังเล็กๆ แห่งนี้จึงเต็มไปด้วยคนมากมาย แซมซึ่งสมัครใจนอนมาตั้งแต่เมื่อคืนก็ยังอยู่ แถมเพิ่มพ่อและแม่โดมินิคอีกในคืนนี้

ช่วงบ่าย  โดมินิคและแม่ของเขาหายออกไปนอกบ้านมาพักใหญ่ พอกลับมาถึงก็ขนซื้อข้าวของๆ น้องบาสเข้ามาอีก มีทั้งเสื้อผ้ารองเท้า มาถึงก็แกะห่อชื่นชมกันอยู่สองคน โดยมีเดวิดเมียงๆ มองๆ อย่างสนใจอยู่ข้างๆ ในบ้างครั้งก็หลุดวิจารณ์ออกมา เมื่อความเห็นไม่ตรงกัน ก่อนจะทำเฉยเมยเหมือนเดิม ในกองของที่ซื้อมา วราพิชชาแอบเห็นกล่องน