บทที่22.งอนดีไหมเนี้ย (เสียงถอนหายใจของโดมินิค)

บทที่22.งอนดีไหมเนี้ย (เสียงถอนหายใจของโดมินิค)

วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก นับตั้งแต่โดมินิคออกตามหาวราพิชชาจนพบแล้วพากลับมาอยู่ด้วยกัน แด๊ดและแม่ต่างก็หลงรักน้องบาสอย่างโงหัวไม่ขึ้น ในตอนแรกแด๊ดวางท่าทีเฉยเมยทำเหมือนไม่สนใจ เพียงเวลาผ่านไปไม่นาน ด้วยความที่แม่หลงน้องบาสไม่ยอมห่างไปไหนวนเวียนช่วยวราพิชชาเลี้ยงลูกอย่างเต็มที่ จนแด๊ดเก็บอาการไม่อยู่หลุดอาการเผยออกมาให้เห็นว่าตัวเองก็อยากอุ้มหลานเหมือนกัน นับจากนั้นสองปู่กับย่าต่างก็แย่งกันเลี้ยงดูจนทำให้วราพิชชามีเวลาว่าง แต่ก็ยังทำโน้นนี่ไม่มีหยุด ไม่มีเวลามาใส่ใจโดมินิคจนโดมินิคเกิดอาการน้อยใจ แต่สาวเจ้าก็ยังไม่รู้ตัวจนโดมินิคจะงอนแล้วก็ยังไม่ยอมรู้ตัวอีก เป็นโดมินิคเสียอีกที่งอนจนเก้อโดยที่สาวน้อยไม่รู้ว่าโกรธเคืองด้วยสาเหตุใด จนสุดที่จะทนไหว ต้องหาแนวร่วมซึ่งก็ไม่พ้นแพรไหมอีกนั้นแหละ ในตอนบ่ายวันหนึ่งโดมินิคกลับมาจากที่ทำงานก่อนเวลา (สถานที่ทำงานเปลี่ยนจากทั่วโลกมาประจำอยู่เมืองไทยชั่วคราว) หลังจากเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นชุดอยู่บ้านเรียบร้อยแล้ว ก็ไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แพรไหมจนเธอผิดสังเกตจน