มุ่งหน้าวังหลวง

“เราจะไม่เสียเวลาไปกับการตีพวกทหารของเป่ยเอียนทีละส่วน หากเราจะเข้าไปยึด วังหลวง ของพวกมัน เราต้องใช้กลยุทธ์ที่เด็ดขาดและรวดเร็ว” เฉิงอู๋อ๋องพูดขึ้น

“ท่านอ๋อง ทัพของเราแข็งแกร่งพอสมควร แต่ปัญหาคือการเข้าไปยึดครอง วังหลวงเป่ยเอียน นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะขุนนางในวังจะต่อสู้เพื่อปกป้องบัลลังก์ และไม่มีทางยอมแพ้โดยง่าย” ตงเกาพุโขึ้นด้วยน้ำเสียงทที่กังวลไม่น้อย

“ถ้าพวกเขาจะต้านทานพวกเรา เราก็จะต้องหาจุดอ่อนที่สามารถโจมตีได้ รบเร็วและใช้แผนที่คำนวณไว้อย่างรอบคอบ หากข้าสามารถเข้าไปใกล้ตัว เป่ยซวี ได้ก่อน จะสามารถทำให้เขาตกใจได้ แต่ข้าว่าปลิดชีพเขาเสียดีไหมจะได้ไม่ต้องรบยืดเยื้อ” ไป๋ฮวี้พูดขึ้นอย่างคนเลือดร้อน

“การที่จะเข้าไปได้ ต้องใช้การขัดขวางทัพของพวกเขาจากด้านหลัง หรือทำให้พวกเขาเข้าใจว่าเราจะโจมตีทางด้าหน้าอย่างเดียวจึงไม่ทันที่ไม่คาดคิด ข้าซางหลางจะเข้าไปในวังกับไป๋อวี้จากจุดนี้” ซางหลางกล่าวพลางชี้ไปที่แผนที่ทางประตูหลัง

“หากเราจัดการตัดเส้นทางส่งเสบียง และโจมตีที่ทิศทางที่พวกมันคิดว่าไม่สำคัญ พวกมันจะสูญเสียสมาธิและเปิดโอกาสให้เราผ่านไปได้ ท่านอ๋องอนุญาตเราสองคนเถอะ” เฉิงอู๋อ๋อง