LOGINShare
อาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด!
Last Updated:
2025-05-21 11:49:47
Latest chapter
ตีตรารัก ข่าวโคมลอย
“อะไรของแก ฉันโกหกอะไรไม่ทราบ”“ก็เรื่องที่บริษัทพ่อไพศาลไงยังจะมาถามอีกว่าเรื่องอะไร รู้ว่าเรียนการแสดงมาแต่ไม่ต้องเนียนขนาดนี้ก็ได้ ฉันเพื่อนแกนะแพรว”ไปกันใหญ่แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน!แพรวพรรณขยับตัวนั่งหลังตรงเมื่อเขมจิราพูดถึงบริษัทของครอบครัว“ฉันไม่เข้าใจที่แกพูดจริง ๆ”กลายเป็นว่าเขมจิราเสียเองที่นึกแปลกใจ แล้วข่าวที่ตนได้ยินมาตกลงมันเป็นยังไงกันแน่!“อย่ามองแบบนั้นสิ ก็ได้ยินมาอีกทีนึกว่าเป็นเรื่องจริงแต่ถ้าไม่ใช่ก็ปล่อย ๆ ไปเถอะข่าวโคมลอยแบบนี้มีถมถืด”“ข่าว? ข่าวอะไร ฉันงงไปหมดแล้วนะเขม ถึงขั้นนี้แล้วเล่ามาเดี๋ยวนี้เลย” ไม่ยอมให้คนตั้งประเด็นขึ้นมาแล้วตัดจบไปง่ายอย่างนี้แน่ ต่อให้เป็นแค่ข่าวโคมลอย เธอก็อยากรู้ว่าภายนอกพูดถึงพีเจว่าอย่างไร!“คืออย่างนี้...เจนเนริ่งกำลังทำโปรเจคร่วมกับงานแสดงเครื่องเพชรรายใหญ่ แล้วมูลค่าครั้งนี้ก็หลายล้านอยู่เหมือนกัน ทีแรกต้องเป็นพ่อไพศาลได้รับงานออกแบบเครื่องเพชรนี้ แต่อยู่ ๆ ทางเจ้าของงานกลับเปลี่ยนลำกะทันหัน เห็นว่าเป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้วด้วย ตอนแรกก็ว่าจะถามว่าบริษัทไหน แต่คิดอีกทีมาถามแกดีกว่า”ฟังจบสีหน้าของแพรวพรรณก็ไม่ได้บ่งบอกถึงค
ตีตรารัก เป็นของมาเฟีย
แลนด์ปาร์คปิ๊งป่อง⁓ทันทีที่เสียงกริ่งดังขึ้น แพรวพรรณก็ก้าวฉับ ๆ ไปยังประตูแขนเรียวยกขึ้นเปิดในทันใด“หายไปไหนมา ฉันคิดถึงแกมากนะรู้ไหม” เอ่ยออกไปแล้วหญิงสาวก็โผเข้ากอดคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยความคิดถึง ร่วมเดือนของการขาดการติดต่อกัน ข่าวคราวได้รับก็แทบไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้เลยสองมือกระชับแน่นอย่างต้องถ่ายทอดความรู้สึกนั้นออกไปจากนั้นแพรวพรรณก็ผละกอด สำรวจเนื้อตัวเพื่อนสาวอย่างละเอียดเมื่อทุกอย่างปกติดีรอยยิ้มสดใสจึงฉายชัดขึ้น“คิดถึงแกเหมือนกัน” เขมจิราจับมือของอีกคนบีบเบา ๆ“มานี่เลยแม่ตัวดี” น้ำเสียงกระเง้ากระงอดเอ่ยต่อพลางดึงแขนเพื่อนเข้าไปยังห้องรับรอง“ไหนว่ามาสิ ที่ต่างประเทศเนี่ยสัญญาณมันไม่มีเลยเหรอ ทำไมถึงติดต่ออะไรแกไม่ได้เลย” ทันทีที่นั่งข้างกัน เจ้าของห้องก็ถามสิ่งค้างคาใจอย่างคาดคั้น“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง คือ...จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้ไปทำงานที่ไหนเลย อยู่แค่ในกรุงเทพนี่แหละ!”คำตอบของเขมจิราทำให้คนฟังดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตกใจ ปากอ้าขยับคล้ายกับต้องการจะพูดอะไร แต่ทว่าไม่สามารถเรียงออกมาเป็นคำได้กระทั่งรู้สึกถึงฝ่ามือเย็นเฉียบแตะหลังมือจึงดึงสติหลุดไปให้ก
ตีตรารัก สิ่งที่แลกมาคุ้มค่ามากแค่ไหน
“คุณจะนอนที่นี่เหรอ”“อืม ง่วง”เจ้าของเตียงนอนกว้างทำตามอย่างว่าง่าย เขมจิราขยับเข้าไปด้านในสุด คนมาขอนอนด้วยก็ตามมาใกล้ ธาดาล้มตัวลงก่อนแล้วโอบเอวคอดให้นอนลงตามเขาไป ไม่มีการพูดคุยไม่มีคำอธิบายใดในการกระทำเหล่านั้นเขมจิราจึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีควรจะเป็นจนกว่าสัญญาที่มีให้ระหว่างทั้งสองฝ่ายจะหมดลง!หลายวันผ่านไปเขมจิราเดินกลับเข้ามาภายในห้อง โดยในมือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยชุดสวยมากมายเธอหยุดอยู่ข้างคนนั่งพิงหัวเตียงที่ส่งยิ้มมาให้“คุณสั่งชุดมาให้ฉันเหรอคะธาม” เธอวางชุดเหล่านั้นลง“อืม”“ทำไมถึงสั่งมาเยอะขนาดนี้”“แล้วไม่ดีหรือไง คุณทำงานเกี่ยวกับแฟชั่น ต้องใส่หลากหลายไม่ใช่เหรอ” ธาดานั่งตัวตรงแล้วขยับเข้ามาใกล้หญิงสาว“ขอบคุณนะคะ งั้นฉันไปแต่งตัวก็จะออกไปเลย”“อืม”เขมจิราเลือกชุดที่เหมาะกับการทำงานวันแรก ยอมรับว่าเขาเป็นคนที่มีรสนิยมคนหนึ่ง สามารถเลือกเสื้อผ้าเข้ากับสไตล์การแต่งตัวของเธอได้เป็นอย่างดี“จากวันนี้ไปชาจะเป็นคนดูแลคุณ”คนกำลังเตรียมตัวหยุดมือก่อนจะหันกลับมายังคนพูด“ไม่เป็นไร ฉันดูแลตัวเองได้”“เป็น!” คำสั่งกลาย ๆ จากน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขมจิราขัดไม่ได้ หากเขาเ
ตีตรารัก ดีไซเนอร์ขอทวงสัญญา
มื้อเย็นของเขมจิราได้กินบนห้องนอนของตนเอง เมื่ออาการร้าวระบมยังคงเล่นงานอย่างหนักจนไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างที่ต้องการทว่าภายในห้องไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ธาดาหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ“คุณจะไม่ให้ผมตามหมอจริงนะเหรอ” คำถามเดิมย้ำขึ้นอีกครั้ง“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” คนปากแข็งก็นิ่วหน้าเมื่อขยับตัวมาเฟียหนุ่มนั่งลงข้างเจ้าของเตียงกว้าง คราแรกก็ว่าจะออกไปทำงานพอเห็นอย่างนี้จะให้วางใจได้อย่างไร“แน่ใจนะ ไม่ต้องอายไปหรอก เดี๋ยวก็ป่วยขึ้นมาอีก” เสียงราบเรียบหยิบยกเรื่องเหมือนครั้งก่อนมาอ้างแววตานิ่งสนิทจนยากจะคาดเดา เขมจิรามองไม่ออกว่าสิ่งที่เขาทำอยู่เพราะเป็นห่วงหรือว่ากลัวว่าร่างกายเธอจะไม่พร้อมกันแน่“เป็นหมอคนเดิมใช่ไหม?”“อืม ถึงพศินจะเป็นผู้ชายแต่ในบรรดาหมอทั้งหมด มันเก่งที่สุด คุณไว้ใจได้” ธาดาอธิบายเมื่อเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของหญิงสาว ฝ่ามืออุ่นก็ลูบไล้บนแก้มเนียนอย่างเบามือ“ต่อไปคุณเป็นคนของผม ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ขอแค่เชื่อฟังไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณได้”“ค่ะ ทำตามที่คุณเห็นสมควรแล้วกัน” ดวงตากลมโตหลุบต่ำลง มองเพียงแค่มือของตนเองจะไปหว
ตีตรารัก อ้อนหน่อยผมอยากได้ยินเสียงคุณ NC
“อื้อ!”ความฉ่ำแฉะของน้ำหวานสีใสไม่ได้ช่วยให้การสอดใส่เป็นไปอย่างราบรื่น ตัวตนของมาเฟียหนุ่มมีขนาดใหญ่เกินที่เขมจิราจะรับไหวในครั้งแรกเธอเจ็บแสบจนน้ำตาไหลอย่างไม่อาจกักเก็บมันเอาไว้“พอ...ไม่ต้องกดลงมาแล้ว” ธาดาจับเอวคอดค้างไว้หากฝืนเธอต้องได้เลือดแน่“ฉัน...ขอโทษ” ดวงตาปิดสนิทลืมขึ้น คิดว่าเจ้าหนี้เกิดไม่พอใจถึงได้สั่งให้หยุดเสียงเครียด“ผมไม่ได้ว่าอะไร แค่จะทำเอง” บอกไปแล้วธาดาก็ยกเธอขึ้น สัมผัสของช่องคับแคบทำให้ชายหนุ่มนิ่วหน้ามาเฟียหนุ่มย้ายจากเก้าอี้ตัวใหญ่มาที่โซฟากลางห้อง เขมจิรายืนอยู่บนพื้นพรหม เขาพลิกให้เธอหันหลังให้ ดึงสะโพกงามงอนขึ้นสูง แยกขาเรียวออกกว้างธาดาแทรกตัวเข้าไปยืนตรงกึ่งกลางความสวยงามของดอกไม้บานสะพรั่ง จับแท่งเนื้อจ่อปากทางแดงระเรื่อ สะโพกสอบกดเข้าไปในร่องคับแคบทีละนิด“อ๊ะ” ความเจ็บกลับมาเล่นงานอีกครั้งแม้ว่าสิ่งแปลกปลอมจะค่อย ๆ ขยับเข้ามาก็ตามทีเขมจิรากัดริมฝีปากข่มกลั้นความทรมานนั้นไว้จนสวนนั้นชาหนึบร่องคับแคบของสาวบริสุทธิ์ทำให้เข้าไปภายในได้ยาก ลำแท่งร้อนสอดแทรกได้เพียงครึ่งก็ปวดหนึบจากแรงตอดรัดของโพรงร้อนธาดาไม่ดันทุรังดันเข้าไปอีกครั้งแรกยังไม่อยากใ
ตีตรารัก จ้องนานขนาดนั้นวัดไซซ์ผมได้หรือยัง NC
เขมจิรารวบรวมความกล้าทั้งหมดพลางหย่อนตัวลงนั่งบนหน้าขาของธาดา ฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบไล้กล้ามเนื้อบึกบึนบริเวณหน้าอกหนาอย่างเบามือ ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างมีจริตจะกร้านหัวใจของมาเฟียหนุ่มเต้นแรงพอถูกหญิงสาวยั่วยวน มือใหญ่วางบนสะโพกสวย เขมจิราทำให้เขารู้สึกกระสันจนต้องบีบน้ำหนักลงแก้มก้นงามงอนไปหลายที“คำว่าพอใจของผมมันไม่ได้ตายตัว ถ้าคุณอยากรู้ก็ต้องหาเอง” เสียงทุ้มกล่าวชิดใบหน้าของลูกหนี้สาว ดูก็รู้ว่าเธอไม่ได้เจนจัดเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เข้ามาคงเพราะอดรนทนไม่ไหวที่ต้องอยู่แค่ในอาณาบริเวณพื้นที่ของเขา‘หาเองอย่างนั้นเหรอ จะต้องเริ่มหาจากตรงไหน’ คิ้วสวยจรดเข้าหากันอย่างคนคิดหนัก“อยากลองดูไหม แต่ผมไม่ได้บังคับนะ”สีหน้าของเธอทำให้ธาดาอยากสอนคนหัวไวอีกครั้ง ชายหนุ่มกระชับเรือนกายหอมเข้ามาใกล้จนความนุ่มนิ่มสัมผัสร่างกายแนบชิดมือเล็กกำสาบเสื้อราคาแพงเอาไว้แน่น ความประหม่าทำให้เนื้อตัวสั่นเทา มาถึงขั้นนี้แล้ว ‘มีแต่เดินหน้า ไม่มีถอยหลัง!’“ฉันจะลองดู ถ้าทำให้คุณไม่พอใจฉัน...”“สำหรับผม คำนั้นมันไม่ได้สำคัญเท่าคุณตั้งใจทำมันหรือเปล่า”“!!!” “เริ่มเลยไหมหรือจะต้องให้ผมสอน”
You may also like
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.7K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ33.9K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย344.9K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn52.4K viewsแด๊ดดี้...ที่แปลว่าพ่อ(ของลูก)
RICHES.238 viewsเมื่อรักเดินทางมาเจอกัน
สาวน้อย.ช่างฝัน541 viewsจริตหมอนวดทำรัก 2
CokeAuttaphon139 viewsหวานนักรักของซาตาน
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง227 views
