บทที่ 105 (1/2) : เพียงผู้เดียว (1) 

     เมิ่งเจียวซินพยายามรวบรวมสติ ปรับลมหายใจ จากนั้นเธอก็นึกไปถึงผลตรวจร่างกายครั้งล่าสุดของคุณใหญ่ 

     เมื่อเห็นพ่อบ้านเจิ้งเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไปแล้ว เมิ่งเจียวซินจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับบุรุษหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง ซึ่งในขณะนี้เจ้าตัวกำลังก้มอ่านหนังสือ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ

     พอเห็นท่าทีเช่นนั้นของอีกฝ่าย เมิ่งเจียวซินจึงตัดสินใจหลับตาลง เพื่อข่มกลั้นอารมณ์หลากหลายที่มันกำลังพลุ่งพล่านอยู่ในใจ!

     เมื่อวานเธอเล่าเรื่องราวในโลกใบนั้นให้คุณใหญ่หลี่อวิ้นกุยฟังแบบคร่าว ๆ เท่านั้น ซึ่งเรื่องที่เธอกินส้มไม่ได้ เธอไม่ได้เอ่ยถึงเลยด้วยซ้ำ แล้วก็เพราะเรื่องนี้...

     เมิ่งเจียวซินลืมตา แล้วเดินเข้ายืนข้างเตียงของบุรุษหนุ่มตรงหน้า จากนั้นจึงเอ่ยถาม

     “คุณใหญ่ทราบได้อย่างไรว่า...หมอกินส้มไม่ได้?”&n