ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80

ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80

last updateLast Updated : 2025-08-13
By:  ชงเมิ่งOngoing
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
10
1 rating. 1 review
99Chapters
4.5Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ซ่งเจียซิน ถูกรถชนตาย ทว่าตายแล้วเกิดนับเป็นวัฏจักรชีวิต แต่การเกิดใหม่ของเธอแปลกประหลาดเกินไปไหม คนอื่นเกิดใหม่ในครรภ์มารดา แต่เธอกลับเกิดใหม่มาเป็นมารดาผู้อื่น ที่สำคัญผู้อื่นที่ว่ายังมีถึง 3 คน

View More

Chapter 1

บทนำ

結婚三周年の当日。

江川宏は、高額を支払って私が長い間気に入っていたネックレスを落札した。

みんな口を揃えて言う。「彼は君に惚れ込んでいるよ」と。

私は嬉々としてキャンドルライトディナーの準備をしていた。だが、その時、一つの動画が届いた。

画面の中で、彼は自らの手でそのネックレスを別の女性の首にかけ、こう言った。

「新しい人生、おめでとう」

そう、この日は私たちの結婚記念日であると同時に、彼の「高嶺の花」が離婚を成立させた日でもあったのだ。

まさか、こんなことが自分の身に降りかかるなんて。

宏との結婚は、自由恋愛の末に結ばれたものではなかった。

だが、彼は表向き「愛妻家」として振る舞い続けていた。

ダイニングテーブルに座り、すっかり冷めてしまったステーキを見つめた私。

その一方で、ネットでは今も彼の話題がトレンド入りしていた。

「江川宏、妻を喜ばせるために二億円を投じる」

この状況は、私にとってただの皮肉でしかなかった。

午前2時。黒いマイバッハがようやく邸宅の庭に入ってきた。

フロアの大きな窓越しに、彼の姿が映った。車を降りた彼は、オーダーメイドのダークスーツを纏い、すらりとした体躯に気品を漂わせていた。

「まだ起きていたのか?」

室内の明かりをつけた宏は、ダイニングに座る私を見て、少し驚いたようだった。

立ち上がろうとした私は、しかし足が痺れていたせいで再び椅子に崩れ落ちた。

「待っていたの」

「俺に会いたかった?」

彼は何事もなかったかのように微笑み、水を汲みながらテーブルの上に手つかずのディナーを見つけ、やや訝しげな表情を浮かべた。

彼が演技を続けるのなら、私もひとまず感情を押し殺すことにした。彼に手を差し出し、微笑んだ。「結婚三周年、おめでとう。プレゼントは?」

「悪い、今日は忙しすぎて、用意するのを忘れた」

彼は、一瞬きょとんとした表情を見せたあと、ようやく今日が記念日だったことを思い出したようだ。

私の頭を撫でようと手を伸ばしてきたが、私は無意識のうちに身を引いてしまった。

――その手で今夜、何を触れてきたのか分からない。そう思うと、どうしても受け入れられなかった。

彼の動きが一瞬止まった。

だが、私は気づかないふりをして、にこやかに彼を見つめた。「隠し事はなしよ。あなた、私が気に入ってたあのネックレスを落札したでしょう?もうニュースにもなってる。早くちょうだい」

「南……」

宏は手を引き、無表情のまま、淡々とした声で言った。「そのネックレスは、伊賀丹生のために落札したんだ」

……なるほど。ネットの噂通り、「親友」という存在はいつだって最適な言い訳になるらしい。

私はかろうじて笑顔を保ち、「そうなの?」と問いかけた。

「うん、君も知ってるだろう?伊賀のまわりには、いつもトラブルの多い女がいる」

宏の表情や声色からは、何のほころびも見つけられなかった。

煌々と灯るシャンデリアの下で、彼の整った顔を眺めながら、ふと気づく。

――本当に、この男のことを理解していたのだろうか?

この三年間、彼が嘘をついたのは初めてなのか?それとも、今まで私がただ疑うことを知らなかっただけなのか?

もし、あの匿名の動画を受け取っていなかったら、今も彼の言葉を疑うことすらなかっただろう。

私が沈黙すると、宏は穏やかな声で宥めるように言った。

「大事な日を忘れたのは俺の落ち度だ。明日、必ず埋め合わせをするよ」

「私が欲しいのは、あのネックレスだけよ」

もう一度彼にチャンスを与えることにした。

動画では、女の顔は映っていなかった。

もしかしたら、深い関係などないのかもしれない。

宏は一瞬ためらった。そして、私がじっと彼を見つめると、静かに口を開いた。

「だめなの?あなたのためになら、伊賀に一度くらい彼の女に我慢させてもらっても大丈夫でしょう」

「明日、彼に聞いてみる。とはいえ、無理に譲らせるわけにもいかないが……」

「彼」に聞くの? それとも「彼女」に?

それ以上は問い詰めなかった。

「……わかった」

「お腹を空かせて待ってたのか?」

宏は、片付け始めながら聞いた。長い指が白い皿に触れる仕草が、妙に映えて見えた。

「ええ、記念日だし」

手伝おうと立ち上がると、彼は私の肩を押しとどめ、優しく言った。「座ってて。旦那が、嫁のためにラーメンを作るよ」

「……うん」

彼の態度を見ていると、疑念が少しだけ薄れる気がした。

浮気している男が、こんなに堂々として、しかも優しくできるもの?

不思議なことに、宏は裕福な家庭に生まれながら、料理がとても上手だった。しかも、作るのが早くて、美味しい。

ただ、普段は滅多に料理をしないのだけど。

約10分後、トマトと卵のラーメンが目の前に差し出される。

「すごく美味しい!」

ひと口食べて、私は素直に褒めた。「どこで覚えたの?お店のラーメンより美味しいわ」

宏は一瞬、遠い記憶に沈むような表情をした。半分ほどの時間が経った後、ようやく淡々とした口調で答えた。「留学してた2年間、自分の胃袋を満たすために、仕方なく覚えたんだ」

私はただの世間話のつもりだったので、それ以上深く考えなかった。

シャワーを浴び、ベッドに横になった時には、すでに午前3時を回っていた。

背後から、熱を帯びた男性の体がそっと密着してくる。宏の顎が、私の首元に擦り寄せるように触れた。

「……欲しくない?」

低く掠れた声が、肌に直接触れるほどの距離で囁かれる。彼の呼吸が耳元をくすぐり、思わず身震いした。

答える前に、彼は覆いかぶさってきた。片手がシルクのネグリジェの裾へと潜り込んだ。

宏は、夜の営みでは常に強引だった。私に拒む余地など、ほとんどない。

けれど――

「……今日は、ダメ」

声は、身体と同じように、すっかり力を失っていた。

「ん?」

宏は、首筋にキスを落としながら、さらに手を滑らせていく。耳元で、思わず顔が熱くなるような言葉を囁いた。「ここは、ちゃんと俺を迎えてくれてるのに?」

「……私、今日はお腹が痛いの」

その一言で、彼の動きが止まった。

しばらくの沈黙の後、彼は私の耳たぶに軽くキスを落とし、そっと腕を回してきた。「……そうか。忘れてた、そろそろ生理の時期だったな。ゆっくり休め」

その言葉を聞いた瞬間、私は凍りついた。さっきまで緩んでいた心が、再び強張る。私は彼の顔をじっと見つめた。「……私の生理は月始め。とっくに終わってるわ」

「……そうか?」

彼はまるで何もなかったかのように、何気なく問い返した。

「じゃあ、俺の勘違いだな。そんなに痛むなら、明日、佐藤さんに付き添ってもらって病院に行くか?」

「……午前中にもう行ってきたわ」

「医者はなんて?」

「医者は……」

私は視線を落とした。ほんの少し、言葉を選ぶのに迷った。

医者は、こう言った。

「妊娠5週目です。お腹の痛みは、流産の兆候かもしれません。しばらくは薬でホルモンを補って、2週間後に胎児の心拍を確認しましょう」

結婚記念日に妊娠がわかるなんて、きっと最高のプレゼントになるはずだった。

私は、診察結果の紙を小さなガラス瓶に入れ、自分で作ったケーキの中央に忍ばせた。キャンドルライトディナーのときに、彼にサプライズを届けようと――

けれど、あの夜、ケーキはずっと冷蔵庫の中で放置されたままだった。

誰の関心も引くことなく、ただひっそりと忘れ去られる。

「……特に問題はないみたい。ただ、冷たい飲み物を飲みすぎたせいかもしれないって」私は、ひとまず真実を伏せることにした。

もし、明日あのネックレスが戻ってきたなら、何も問題はない。

けれど、もし戻ってこなかったなら、私たちの結婚には、第三者という影が確実に存在していることになる。そのとき、妊娠を伝えたとしても、何の意味があるのだろうか?

その夜、私は眠れなかった。

「夫が浮気しているかもしれない」という現実を、冷静に受け入れられる女なんて、きっといない。

思いがけず、ずっと気にかけていたことに、すぐさま続報が届いた。

翌朝、宏が洗面所で身支度をしているとき、ドアをノックする音が響いた。

ちょうど着替えを終えた私は、ドアを開ける。そこにいたのは、佐藤さんだった。彼女は階下を指しながら言った。

「若奥様、アナお嬢様がいらっしゃってます。何かを返しに来たそうです」

江川アナは、宏の義母の娘だ。つまり、彼とは父も母も異なる義姉ということになる。年齢は彼より二つ上。一応、江川家の令嬢という立場ではある。

佐藤さんは江川家から派遣され、私たちの世話をするために来た人だ。そのため、習慣的にアナのことを「アナお嬢様」と呼んでいる。

だが、私には少し疑問があった。アナとは、普段ほとんど接点がない。せいぜい、江川家の本宅での家族行事で顔を合わせる程度の仲だ。ましてや、物を貸し借りするような仲ではないはずなのに……

「……何を返しに?」

「詳しくはわかりませんが……とても精巧なジュエリーボックスに入っていました。おそらく、宝石類ではないかと」佐藤さんはそう答えた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

mailชัชชญา สุ่มแสง
mailชัชชญา สุ่มแสง
ถามจริง...คือไม่อัพแล้ว..ว่างั้น..แล้วจะเขียนเพื่อ..ทิ้งคนอ่านตลอด...........
2025-03-30 10:43:11
1
0
99 Chapters
บทนำ
บทนำ“ที่นี่คือที่ไหน? ทำไมถึงมืดขนาดนี้ มีใครอยู่ไหมคะ ช่วยเปิดไฟให้หน่อยได้ไหม”ท่ามกลางความมืดสนิทที่มองไปทางไหนก็ไร้จุดหมาย ซ่งเจียซินเดินไปมาอย่างไร้ทิศทาง เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้ตนเองกำลังจะเดินข้ามถนนเพื่อไปซื้อเนื้อหมูสดที่ตลาดฝั่งตรงข้าม แต่ขณะที่อยู่ตรงกลางถนนบังเอิญมีหญิงชราคนหนึ่งหกล้ม ด้วยคุณธรรมในใจจึงหันหลังกลับไปช่วยพยุงอีกฝ่ายลุกขึ้น"เจอกันอีกแล้วนะ""เจอกันอีกแล้วเอ่อ... เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนด้วยหรือคะ"หญิงชราคนนั้นไม่ได้ตอบอะไร เพียงยิ้มให้เธอแล้วเดินจากไป ซ่งเจียซินแม้จะสงสัยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ หมุนตัวเพื่อเดินไปยังอีกฟากของถนนเพื่อเร่งทำธุระของตนต่อใกล้ได้เวลาเข้างานแล้ว ถ้ายังไม่เร่งวันนี้เธออาจจะหมักหมูไม่ทัน แล้วพรุ่งนี้ก็คงไม่มีหมูไปย่างขายในขณะที่ซ่งเจียซินเร่งฝีเท้า แสงไฟจากรถบรรทุกคันหนึ่งก็สาดส่องมาที่ตัวเธอ ไม่ทันตั้งตัวสติก็ดับวูบ ร่างกายมืดมิดขึ้นมากะทันหัน คาดเดาตามสถานการณ์แล้วเธอต้องถูกรถบรรทุกคันนั้นชนตายอย่างแน่นอน แต่เพราะอะไรตอนนี้เธอจึงมาอยู่ที่นี้ หรือว่านี่จะเป็นเส้นทางไปยมโลกที่กล่าวถึงในนิทานระดับประถมแต่ไม่ทันได้คำตอบที่แน่ชัด ทั่วทั้งตั
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่ 1 ทะลุมิติ มาเกิดใหม่
บทที่ 1ทะลุมิติ มาเกิดใหม่“แม่! คุณฟื้นแล้ว!”แม่! ซ่งเจียซินที่ได้ยินเจ้าซาลาเปาน้อยหน้าประตูเรียกขาน ก็ถึงกับอ้าปากค้างไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง แค่เธอทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นสตรีร้ายกาจจนถูกสามีหมางเมินก็ยากจะทำใจยอมรับแล้ว ตอนนี้ยังมีลูกอีกหนึ่งคนมาให้เลี้ยงเพิ่ม...สวรรค์พวกท่านว่างมากหรือไง ถึงได้เล่นตลกกับชีวิตคนเช่นนี้เพียงแต่ตรงหน้ามีเด็กชายเพียงหนึ่งคน แต่ภาพในหัวของซ่งเจียซินกลับปรากฏเด็กชายสามถึงคน เด็กชายอีกสองคนเป็นใครกัน เพราะใช้ความคิดมากเกินไป ซ่งเจียซินจึงมีอาการปวดหัวจนต้องหลับตาขมวดคิ้วแน่น “จื่อหมิง! จื่อชิง! พวกนายอยู่ไหน แม่ฟื้นแล้ว จื่อหมิง! จื่อชิง!"นี่คือจื่อหมิง จื่อชิง จื่อรั่ว ลูกชายของผมเสียงแนะนำลูกๆ ทั้งสามของหลี่อี้โจวในวันแต่งงานปรากฏขึ้นในความคิด พร้อมกับภาพที่เจ้าของร่างเดิมแสร้งปั้นหน้าแสดงท่าทางเอ็นดูรักใคร่เด็กๆ ก่อนจะเปลี่ยนไปในทันทีที่หลี่อี้โจวเดินออกจากห้องแต่งตัวไป“แม่ คุณสวยมาก พวกเรา... โอ๊ย!เด็กชายตัวเล็กที่สุดในกลุ่มเดินเข้าจับแขนของเสวี่ยชิงหยวน พร้อมกับเจรจาเสียงสดใส ทว่าหญิงสาวกลับมองรอยยิ้มของเขาอย่างดูแคลนกาอนจะสลัดเขาออกจากตัว จน
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่ 2 ภรรยาที่เปลี่ยนไป
บทที่ 2ภรรยาที่เปลี่ยนไปคศ.1980!!ซ่งเจียซินเร่งฝีเท้าเดินจนแทบจะกลายเป็นวิ่ง ตรงไปที่ปฏิทิน ก่อนจะหยุดยืนเพ่งมองปีบนมุมบนอีกครั้งเพื่อยืนยันในสิ่งที่ตนกำลังคิดนี่มันเป็นไปได้ยังไง ปกติแล้วการเกิดใหม่ควรหมุนเวียนไปวันเวลาข้างหน้าไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอถึงได้หมุนวนย้อนกลับมาข้างหลังแบบนี้กัน หลี่อี้โจวค่อยๆ เปิดตาขึ้นมองหญิงสาวที่วิ่งไปดูปฏิทินด้วยความรู้สึกซับซ้อน ไม่รู้เพราะเหตุใดแต่เขากลับรู้สึกว่าเสวี่ยชิงหยวนคนนี้กับเสวี่ยชิงหยวนคนก่อนนั้นแตกต่างกันราวกับคนละคน แต่เมื่อคิดถึงความสามารถในการเสแสร้งของเธอ หลี่อี้โจวก็สลัดความสงสัยของตนเองทิ้งในทันทีความจริงเขารู้สึกตัวตื่นตั้งนานแล้ว ภาพที่เธอนอนดิ้นทุรนทุรายบนเตียงเขาก็มองเห็นอย่างชัดเจนตั้งแต่แรก แต่ว่าที่ผ่านมาเรื่องเสแสร้งแกล้งป่วยเป็นการกระทำที่เสวี่ยชิงหยวนถนัดที่สุด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หลงเชื่อเธอแม้ว่าทุกกิริยาจะสมจริงแค่ไหนก็ตามทว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจก็คืออาการตื่นตกใจ ราวกับว่าวันเวลาบนปฏิทินนั้นผิดปกติของเธอ หรือว่านี่จะเป็นผลข้างเคียงของดอกลำโพงที่เธอกินประชดเขาไปเมื่อวันก่อนดอกลำโพงนั้นเป็นสมุนไพรที่หาได้ง่า
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่ 3 หญิงร้ายกาจ
บทที่ 3หญิงร้ายกาจเสวี่ยชิงหยวน เธอช่างเป็นแม่เลี้ยงที่ประเสริฐจริงๆ อยู่ร่วมบ้านมาสองปีกลับจดจำพวกเขาไม่ได้เลยสักคนซ่งเจียซินก่นด่าเสวี่ยชิงหยวนอยู่ในใจพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่ปลายเตียงเดินเข้าห้องน้ำ จัดการอาบน้ำล้างตัวเปลี่ยนชุดแล้วเร่งลงมาที่ห้องโถงชั้นล่างก่อนหน้านี้หลี่อี้โจวบอกว่าใกล้ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว ซ่งเจียซินไม่ต้องการให้เด็กๆ รอนานจนส่งผลเสียต่อสุขภาพของพวกเขา จึงไม่แม้แต่จะเสียเวลาแต่งหน้ารีบลงมาในทันทีทว่าเมื่อมาถึงห้องโถงภาพที่เห็นกลับเป็นเด็กทั้งสามกำลังนั่งกินอาหารเช้าด้วยกันโดยไม่มีทีท่าว่าจะรอเธอ“นี่พวกนาย กินข้าวกันแล้ว!”ซ่งเจียซินไม่เคยมีลูกอีกทั้งตลอดชีวิตในชาติก่อนก็ทำแต่งานหาเงินเลี้ยงตัวเอง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าต้องเปิดบทสนทนาอย่างไรจึงจะสร้างความประทับใจให้กับเด็กแฝดทั้งสามได้“แม่ พวกเราขอโทษ พวกเราไม่ได้...”“จื่อรั่วไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย หากเธอจะตีฉันจะรับเอง”ซ่งเจียซินเอียงศีรษะมองเด็กชายสองคนตรงหน้า ที่แม้จะมีใบหน้าที่คล้ายกันแต่แววตาและท่าทางกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง“จื่อหลงพวกเรากินข้าวก่อนคุณแม่ นี่นับเป็นเรื่องไม่สมควรจริงๆ”“แต่ไหนแต่ไร หา
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่ 4 ความระแวงจากอดีต
บทที่ 4ความระแวงจากอดีต“แม่ คุณขับรถไม่เป็นไม่ใช่หรือครับแล้วจะพาผมไปโรงพยาบาลได้ยังไง”ซ่งเจียซินได้ยินคำพูดของหลี่จื่อรั่วก็ชะงักเท้าไปเล็กน้อย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างช่างใจ ตระกูลเสวี่ยนนั้นร่ำรวยมาก ตัวเจ้าของร่างเดิมเสวี่ยชิงหยวนที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวจึงได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ไม่เพียงแต่ขับรถไม่เป็น งานการใดๆ ก็ล้วนไม่เคยต้องทำสักอย่าง ดังนั้นหากซ่งเจียซินแสดงความสามารถของตนเองที่ติดตัวมาอาจจะถูกจับสังเกตได้เพียงแต่ในตอนนี้เด็กชายในอ้อมแขนบาดเจ็บหากไม่พาเขาไปโรงพยาบาลอาจมีผลเสียในภายหลังได้“แค่นายไม่เคยเห็นฉันขับ ไม่ได้หมายความว่าฉันขับไม่เป็นเสียหน่อย จริงไหม”“จริงครับ โอ๊ย!”“อดทนหน่อย แขนนายเต็มไปด้วยเศษอาหารต้องล้างออกให้หมดแล้วค่อยใช้ผ้าสะอาดพันปิดแผลไปโรงพยาบาล”“ครับ... โอ๊ย... เจ็บ! แม่ครับผมเจ็บ!”เสียงร้องของหลี่จื่อรั่วที่ดังออกมาจากห้องน้ำ ทำให้หลี่จื่อหมิงและหลี่จื่อชิงร้อนรนด้วยความห่วงใย ขยับตัวดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อให้หลุดจากการจับกุมของจูหลินอิง“ปล่อยนะ! ปล่อย! หญิงใจร้ายห้ามทำร้ายจื่อรั่วของพวกเรานะ ปล่อย!”หลี่จื่อชิงทั้งดิ้นรน ทั้งส่งเสียงโวยวาย หา
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่5 ข้อแลกเปลี่ยน
บทที่5ข้อแลกเปลี่ยน“ระวัง!”ซ่งเจียซินร้องห้ามรีบโน้มตัวมาดึงผ้าปิดแขนของหลี่จื่อรั่วเอาไว้เหมือนเดิม“จื่อรั่วถูกข้าวต้มลวก ฉันกำลังจะพาเขาไปโรงพยาบาล ไม่ได้จะพาไปปล่อย!”พูดพลางจ้องมองดวงตาของเด็กชายตรงหน้า หลี่จื่อหมิงเมื่อรู้ว่าตนเองเข้าใจมารดาเลี้ยงผิด ในใจก็รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขาเข้าใจผิดแล้วอย่างไร หากไม่ใช่เพราะเธอเคยพูดเองกับปากว่าจะเอาพวกเขาไปปล่อยทิ้ง วันนี้เขาจะคิดเช่นนี้ได้ยังไง“ไม่จริง เธอไม่มีทางพาจื่อรั่วไปโรงพยาบาล จื่อหมิงนายอย่าไปเชื่อเธอนะ”หลี่จื่อชิงที่ถูกจูหลินอิงจับเอาไว้ร้องบอกพร้อมกับดิ้นรนต่อต้านการจับตัว เขาไม่มีทางเชื่อว่าหญิงใจร้ายคนนี้จะพาแฝดผู้น้องของเขาไปโรงพยาบาล เธอไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของพวกเขาจะมาใส่ใจพวกเขาได้ยังไง“จะไปโรงพยาบาลต้องมีเอกสารแสดงตัว คุณเอามาหรือยัง”“จื่อหมิง นายเชื่อเธอหรือ”“จื่อรั่วบาดเจ็บ ยังไงก็ต้องไปโรงพยาบาล จื่อชิงนายไปเอาสมุดประจำตัวของเขามา”ซ่งเจียซินมองเด็กชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นชื่นชม ส่งสายตาให้จูหลินอิงปล่อยคน“จื่อหมิงนายนี่รอบคอบจริงๆ อิงอิงเธอไปกับจื่อชิงเอาสมุดประจำตัวของจื่อรั่ว
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more
บทที่  6 ความสัมพันธ์ในอดีต(1)
โครม! เพียงประโยคเดียวที่ซ่งเจียซินพูดออกมาสิงฉู่หรันก็คล้ายทุกสิ่งรอบตัวหมุนไปหนึ่งหน แขนขวาราวกับถูกหัก แผ่นหลังถูกกระแทก ไม่ทันรู้ตัวร่างกายก็เซถลาล้มลงไปกองที่พื้น“ว้าย!”ซ่งเจียซินไม่คิดจะสนใจผลลัพธ์ของการกระทำของตนเอง เมื่อถีบส่งคนไปแล้วก็หันกลับมาสนใจหลี่จื่อชิงในทันที“จื่อชิง จื่อหมิง พวกนายเป็นอะไรไหม”“ไม่ต้องมายุ่ง คุณก็แค่...”“จื่อชิง!”ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันในทันทีที่พี่ชายฝาแฝดเรียกชื่อ ส่งสัญญาณทางสายตามาให้ หากแต่ก็ยังคงไม่ยอมรับการช่วยเหลือของหญิงสาวใจร้าย ขยับตัวลุกขึ้นด้วยตนเอง“เมื่อครู่ผมแค่ไม่ทันระวังจึงล้มลง”“ไม่เจ็บตรงไหนก็ดีแล้ว”ซ่งเจียซินไม่ได้ต้องการให้เด็กทั้งสองซาบซึ้งในการกระทำของเธอ เพราะต่อให้คนที่ถูกสิงฉู่หรันลงมือเมื่อครู่ไม่ใช่พวกเขา เธอก็ยังคงจะทำเช่นนี้“เสวี่ยชิงหยวน! เธอกล้าทำร้ายฉันเหรอ”เสียงสูงชวนแสบแก้วหูดังขึ้น ซ่งเจียซินถอนหายใจยาวอย่างระอาใจก่อนจะลุกขึ้นมายืนเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย“สิงฉู่หรัน! เรื่องในอดีตมันผ่านมาแล้ว ฉันเองก็แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ส่วนเธอกับคุณเฉินก็แต่งงานกันแล้วเช่นกัน ทำไมยังยึดติดกับเรื่องไร้สาระพวกนี้อีก”“ไร้สา
last updateLast Updated : 2025-02-20
Read more
บทที่  7 ความสัมพันธ์ในอดีต(2)
“ฉันคือญาติของเด็กชายหลี่จื่อรั่วค่ะ!”ซ่งเจียซินหยุดเท้าที่หน้าพยาบาลสาวแล้วรายงานตัว“ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับคนไข้คะ”“ฉัน...”“เธอเป็นแม่ของพวกเราครับ”หลี่จื่อหมิงเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้ามีท่าทีอึดอัด มือเล็กกำหมัดแน่น รู้ดีว่าในใจของเสวี่ยชิงหยวนผู้นี้ไม่เคยคิดว่าพวกเขาสามพี่น้องเป็นลูก แต่ในเวลานี้พวกเขาอายุเพียงเจ็ดขวบ การตัดสินใจทางการแพทย์จำเป็นต้องให้เธอที่เป็นผู้บรรลุนิติภาวะแล้วรับรอง ดังนั้นไม่ว่าเธอจะยินดีหรือไม่ เขาก็จำเป็นต้องให้เธอยอมรับสถานะนี้ชั่วคราวเพื่อให้การรักษาหลี่จื่อรั่วไม่มีปัญหาซ่งเจียซินตกใจกับคำตอบของเด็กชาย แต่ก็รู้สึกดีที่เด็กชายรู้จักประเมินสถานการณ์ และวางตัวได้เหมาะสม“ใช่ค่ะ... ฉันเป็นแม่ของจื่อรั่ว”“เช่นนั้นเชิญคุณทางนี้เลยค่ะ คุณหมอโจวรออยู่”พยาบาลสาวผายมือแล้วเดินนำทางซ่งเจียซินไปยังห้องข้าง ๆ เมื่อมาถึงหน้าห้องแพทย์ซ่งเจียซินก็ชะงักเท้าเล็กน้อย ปรายตามองเด็กชายด้านหลังแล้วเอ่ยถามพยาบาลตรงหน้าด้วยท่าทางสุภาพ“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าฉันสามารถพาลูก ๆ และคนติดตามเข้าไปด้วยได้ไหม”แม้ซ่งเจียซินจะรู้ว่าสิ่งที่แพทย์ในห้องต้องการพูดคุยคืออาการเจ็บป่วยของห
last updateLast Updated : 2025-02-20
Read more
บทที่  8 พวกเขาแค่ต้องการถูกปกป้อง
ซ่งเจียซินทอดสายตามองท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านหน้าต่างห้องนอนชั้นสอง เจ็ดวันแล้วที่เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเสวี่ยชิงหยวน เรื่องราวในตอนนี้แม้ว่ายากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ เธอได้กลายมาเป็นเสวี่ยชิงหยวน ภรรยาของหลี่โจวอี้นายแพทย์ทหารชั้นพันเอก และยังเป็นมารดาเลี้ยงของลูกแฝดอีกสามคนเมื่อคิดถึงเด็กแฝดทั้งสามคนซ่งเจียซินก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของร่างเดิมกับลูกเลี้ยงนั้นช่างย่ำแย่เหลือเกิน แม้ว่าเจ็ดวันมานี้พวกเขาและเธอจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข แต่ซ่งเจียซินรู้ดีว่านี่เป็นเพียงแค่คลื่นลมที่สงบชั่วคราวเท่านั้น“ขออนุญาตค่ะคุณหนู”เสียงขออนุญาตของหูหลินอิงดังขึ้นที่หน้าห้อง ก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแก้วนมอุ่น“นมอุ่นก่อนนอนค่ะ”“ขอบใจมาก ทางเด็ก ๆ ก็ได้แล้วใช่ไหม”“ได้แล้วค่ะ ดื่มหมดแล้วด้วย”ซ่งเจียซินพยักหน้ารับทราบ ตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเสวี่ยชิงหยวน ก็ให้หูหลินอิงนำนมอุ่นไปให้เด็กชายทั้งสาม อีกทั้งยังบอกไม้เด็ดหากพวกเขาไม่ยอมดื่มให้บอกว่า ถ้าคุณชายทั้งสามไม่ดื่ม คุณเสวี่ยจะเข้ามาป้อนด้วยตนเองค่ะเด็กชายทั้งสามเว้นหลี่จื่อรั่ว ล้วนไม่มีใครต้องการยุ่งวุ
last updateLast Updated : 2025-02-20
Read more
บทที่ 9 ความเชื่อใจ (1)
หลังจากที่เด็กชายทั้งสามไปโรงเรียนแล้ว ซ่งเจียซินก็เปิดตู้เสื้อผ้าดูของใช้ส่วนตัวของเสวี่ยชิงหยวน แม้จะบอกว่าเจ้าของร่างเดิมมีรสนิยมที่ดี แต่ว่าเสื้อผ้าหลายชิ้นและยุ่งยากในการสวมใส่เช่นนี้ซ่งเจียซินกลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่เกินความจำเป็นไปบ้างที่จะสวมใส่ในชีวิตประจำวัน“อิงอิง ฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย เธอไปเตรียมตัว”“ค่ะ”เพราะความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมยังปะติดปะต่อไม่ได้ทั้งหมด ซ่งเจียซินไม่อยากไปหลงทางอยู่กลางเมือง ดังนั้นการพาอิงอิงไปด้วยนับว่าเป็นทางเลือกที่ดี“ฉันต้องการไปซื้อเสื้อผ้า แล้วก็ของใช้ส่วนตัว เธอพาไปหน่อยได้ไหม”“ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะแจ้งลุงเหอให้เอารถออกนะคะ”“ไม่ต้อง สนามหญ้าด้านหลังหญ้าสูงมากแล้ว ให้ลุงเหอจัดการที ส่วนเรื่องขับรถเดี๋ยวฉันขับเอง เธอช่วยบอกทางก็พอ”“แต่ว่า...”“ไม่มีแต่รีบไปจัดการ”“ค่ะ”หูหลินอิงตอบรับอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ปกติตอนที่อยู่บ้านตระกูลเสวี่ยคุณหนูของเธอไม่เคยขับรถเลย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายสามารถขับรถได้อย่างคล่องแคล่วเช่นนี้ อีกทั้งยังจะขับเองอีกด้วยผ่านไปครึ่งชั่วโมงซ่งเจียซินก็ขับรถมาหยุดที่หน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ
last updateLast Updated : 2025-02-20
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status