ตอนที่ 2

ในเวลาต่อมา

ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาส่งให้ถึงหน้าประตูห้อง กวินท์เดินออกมารับด้วยตัวเอง 

เขาเปิดอาหารในกล่องโฟมเทลงจานวางไว้บนโต๊ะเล็กๆ สำหรับรับประทานอาหาร แยกออกมาจากห้องใหญ่ อยู่ติดกับระเบียงหลังห้อง

“มากินข้าวก่อน… ”

ท่านประธานเรียก

“ขอบคุณมากค่ะ… ”

หญิงสาวยกมือไหว้…

แอบคิดในใจว่าท่านมาดเข้มที่พนักงานของโรงแรมต่างพากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าดุชะมัด วันนี้ได้เจอตัวจริงกลับไม่เป็นดั่งคำร่ำลือ เพราะว่าเขาใจดีและเป็นกันเองมาก และที่สำคัญคือหล่อเหลากระชากใจสุดๆ

“กินเยอะๆ… จะได้มีแรง… ”

กวินท์เดินเข้ามาใกล้โต๊ะที่หญิงสาวกำลังนั่งกินอาหาร

“เธอชื่ออะไร… ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย”

ร่างสูงใหญ่กว่าสองเมตรทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามของหญิงสาว เริ่มชวนคุยหลังจากเห็นว่าหล่อนกินอาหารเสร็จแล้ว

“หนูชื่อ ‘ยาดา’ ค่ะ… ”

หญิงสาวแนะนำตัวเอง

“ส่วนฉันคงไม่ต้องแนะนำตัว เพราะเธอรู้จักฉันแล้วนี่… ”

กวินท์รู้เพราะว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าหล่อนอุทานเรียกเขาว่า ‘ท่านประธาน’ ตอนที่ฟื้นขึ้นมาจากอาการเป็นลม หลังจากเขาเข้าไปเจอในห้องทำงาน

“ค่ะ… รู้จักค่ะท่านประธาน”

หญิงสาวตอบ นึกในใจว่าใครบ้างจะไม่รู้จักเขา

“เธอเป็นพนักงานใหม่ใช่ไหม”

“ค่ะ… ”

“มาทำงานได้กี่วันแล้ว”

กวินท์ถามขณะสายตากวาดสำรวจเรือนร่างเอิบอิ่มตรงหน้า ยอมรับว่าหญิงสาวคนนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์และความเย้ายวน

ผิวพรรณของหล่อนช่างขาวเนียน ทรวดทรงองค์เอวราวกับหลุดออกมาจากหนังเอวีญี่ปุ่นยังไงยังงั้น

และสิ่งที่ทำเอาท่านประธานใจสั่นก็คือทรวงอกคัพเอฟอวบใหญ่ เบียดกันแน่นจนน่าอึดอัดอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวรัดเน้นให้เห็นทรวดทรง

“หนูเพิ่งมาทำงานได้แค่สองสัปดาห์ค่ะ”

ยาดาตอบไปตามความจริง

“แล้ววันนี้ทำไมต้องอยู่ทำงานจนดึก… สมรใช้งานเธอหนักขนาดนี้เชียวหรือ”

‘สมร’ ที่ถูกกล่าวถึงก็คือหัวหน้างานบัญชีที่ทำงานมานานหลายปี

“อย่าไปว่าพี่สมรเลยค่ะท่าน… สาเหตุที่หนูต้องอยู่จนดึกเพราะอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆ ค่ะ ก็เลยขอพี่สมรทำโอทีค่ะ… ”

ยาดาตอบ…

และในระหว่างที่กำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น จู่ๆ เสียงฟ้าที่แผดร้องดังโครมครืนอยู่ภายนอก ทำให้กวินท์ต้องเดินออกมาที่ระเบียง ทอดสายตาไปยังสายฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก

“ฝนตกแล้ว… สงสัยว่าคืนนี้เธอคงต้องนอนค้างที่นี่ไปก่อน”

“เอ่อ… จะดีหรือคะท่านประธาน… ”

ยาดาตกใจ

“ตอนนี้ใกล้เที่ยงคืนแล้วนะ อีกไม่นานก็เช้าแล้ว ตอนนี้ข้างนอกฝนกำลังตกหนัก เดี๋ยวคืนนี้เธอนอนค้างที่นี่ นอนในห้องนอน เดี๋ยวฉันจะนอนที่ห้องรับแขก… ”

“งั้นเดี๋ยวหนูนอนที่ห้องรับแขกก็ได้”

หล่อนรู้สึกเกรงใจเจ้าของห้อง ยอมรับว่ารู้สึกเกร็งๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่เป็นไร… ทำตามที่ฉันบอก”

ท่านประธานสรุป จากนั้นเดินไปคว้าผ้าขนหนูและเสื้อผ้าซึ่งเป็นของเขาออกมาให้หญิงสาว

“เธอคงต้องใส่เสื้อผ้าฉันไปก่อน… อาบน้ำซะเดี๋ยวจะได้นอนพัก”

“ขอบคุณค่ะ… ”

ในเวลาต่อมา

หญิงสาวคว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่มามือไว้ในมือ ก้าวเดินเข้ามาในห้องน้ำ ลองคลี่เสื้อดู นี่ถ้าหล่อนเอามาสวมใส่ชายเสื้อคงยาวลงมาคลุมถึงเข่า

เบื้องหลังบานประตูห้องน้ำที่ปิดลง หญิงสาวเอามือสองข้างของตัวเองมากุมไว้ที่อก ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ยอมรับว่าวันนี้รู้สึกว่าร่างกายเกิดอาการร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อได้มาอยู่ใกล้ท่านประธานมาดเข้มสุดหล่อคนนี้

ผู้ชายที่หล่อนแอบมองเขาอยู่ไกลๆ… ตั้งแต่วันแรกที่มีโอกาสได้เห็นตัวจริง

อันที่จริงยาดาแอบมอง ‘ท่านประธานกวินท์’ คนนี้มานานแล้วโดยที่เจ้าตัวไม่รู้

ผู้ชายรูปร่างหน้าตาแบบนี้นี่แหละใช่เลย สเปคของหล่อน ตอนนั้นยาดายังเรียนมหาวิทยาลัยชั้นปีสี่ บังเอิญวันหนึ่งได้เห็นภาพของท่านประธานกวินท์ขึ้นปกนิตยสาร GM แมกาซีน

ตอนนั้นแหละที่หล่อนรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ จะว่าเป็นความคลั่งไคล้ใหลหลงไปตามประสาหญิงสาวช่างคิดช่างฝันก็ได้

แต่ยาดาก็ไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนเหมือนอย่างที่รู้สึกกับท่านประธานกวินท์คนนี้

จากนั้นยาดาก็ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าเมื่อไรที่เรียนจบ หล่อนจะมาสมัครงานที่โรงแรมของเขา

ตอนนั้นยาดาคิดเพียงแค่ว่าถ้าได้ทำงานที่โรงแรมของเขา มันคงจะเป็นการทำงานที่มีความสุขมาก เพราะทุกวันจะได้เจอท่านประธานสุดหล่อคนนี้

“ท่านประธานขา… ”

หญิงสาวรำพึงชื่อเขาเบาๆ เพียงแค่นึกถึงดวงตาสีน้ำตาลชวนฝัน นึกถึงรูปร่างกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม หล่อนก็เกิดอาการหวิววาบในอารมณ์ขึ้นมาอย่างประหลาด