Se connecterShare
บทที่ ๒๕ เพื่อบุรุษแล้วทำได้ทุกอย่าง
Dernière mise à jour:
2025-06-04 14:21:20
Latest chapter
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๓๒ ข้าชอบแบบเกลี้ยง ๆ
บทที่ ๓๒ข้าชอบแบบเกลี้ยง ๆณ ตำหนักของกุ้ยเฟย“รสมือเจ้าดียิ่ง แม่เคยกังวลว่ายุทธภพจะหล่อหลอมเจ้าให้เป็นคนแข็งกระด้าง แต่ตอนนี้แม่โล่งใจแล้ว ความรักทำให้คนอ่อนโยนได้อย่างไม่น่าเชื่อ”กุ้ยเฟยพระมารดาของฝูเฮยหลงกล่าวด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้มไม่มีมารดาคนใดอยากเห็นบุตรชายดีกับสตรีอื่นมากกว่าตน แต่เมื่อเห็นว่าพระโอรสดีกับสตรีอื่นแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจตนน้อยลงจึงพยายามทำใจให้กว้าง“หากเสด็จแม่ชอบ ลูกก็ดีใจพ่ะย่ะค่ะ”“คราวหลังก็พานางมาเล่นกับแม่ที่ตำหนักบ้าง สนทนากับนางจิ้งจอกของเสด็จพ่อเจ้ามากเข้า จิตใจชักหม่นหมองขึ้นเรื่อย ๆ”วังหลังของฝูหวงตี้มิใช่ว่าจะไร้สาวงามเลย เพียงแต่หากให้เทียบกับกษัตริย์พระองค์ก่อนถือว่าน้อยกว่ามากนัก ที่สำคัญพระองค์มิได้พระราชทานเชื้อพันธุ์มังกรให้กับสนมคนใดง่าย ๆ นอกจากไท่จื่อและองค์ชายรองแล้วก็ไม่มีใครเป็นทายาทอีก“พ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่ แล้วลูกจะบอกนางให้”“ฐานะนางไม่สูงไม่ต่ำ อีกทั้งลูกยังถูกใจนาง ขอเพียงลูกไม่ผิดต่อราชวงศ์และประชาชนแคว้นฝูของเรา ภายภาคหน้าหากเกิดอันใดขึ้น แม่จะช่วยเจ้าเอง”เฮยหลงหัวใจพองโต ใบหน้าไม่ได้แสดงออกว่าดีใจมาก แต่การกระทำที่ีเป็นฝ่ายเข้าไปกอดม
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๓๑ เลียนแบบแหละดูออก
บทที่ ๓๑เลียนแบบแหละดูออก“ช่วยด้วยเจ้าค่ะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยเจ้าค่ะ”เสียงร้องขอความช่วยของเด็กสาวดังเข้าหูมู่เถาและผู้อารักขา ทำเอาเท้าที่กำลังไต่อยู่บนหลังคาชะงักกึกมู่เถายกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้หยุดการเดิน“เจ้าได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือหรือไม่”“ช่วยด้วยเจ้าค่ะ มีกลุ่มผู้ใหญ่ใจอมหิตจะทำร้ายพวกข้าเจ้าค่ะ ช่วยด้วย~”“ช่วยด้วยขอรับ ชายชุดดำจะทำร้ายพวกเรา”หว่างคิ้วมู่เถาจรดเข้าหากัน เสียงร้องขอความช่วยเหลือไม่ได้ดังขึ้นเพียงครั้งเดียวและคนเดียว ผู้อารักขาของมู่เถาย่อมได้ยินแล้วเช่นกัน“เป็นชายชุดดำทำร้ายเด็กขอรับนายท่าน ข้าน้อยจำไม่ผิดแน่ขอรับ”“ช้าอยู่ไย ไปช่วยพวกเขาก่อน ไม่แน่ว่าบุตรชายข้าจะอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย”“ขอรับนายท่าน”เหล่าผู้อารักขารับคำ กระโจนลงจากหลังคาโดยพร้อมเพรียงเมื่อเท้าสัมผัสลงพื้น จังหวะเคลื่อนไหวรวดเร็วดั่งสายฟ้า เพียงไม่กี่ลมหายใจก็มายังต้นตอของเสียงได้แล้วภาพที่เห็นคือชายชุดดำกำลังยืนล้อมเด็ก ๆ“พวกเจ้า นี่มัน…”“ชะ ช่วยด้วยเจ้าค่ะท่านลุง พวกเขาเจ้าค่ะ ฮึก...พวกเขา…ฮือ~”“ข้าพูดเอง ผู้ใหญ่พวกนี้กำลังจะทำร้ายพวกเราขอรับ ท่านลุงช่วยพวกเราด้วยขอรับ”
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๓๐ แล้วเราจะบิงโกไปด้วยกัน
บทที่ ๓๐แล้วเราจะบิงโกไปด้วยกัน“นายท่านขอรับครับ แย่แล้ว!”มู่เถาอาจารย์ใหญ่สำนักศึกษาชายวัยกลางคนเหลือบตามองผู้อารักขาที่มีท่าทีร้อนรนบ่งบอกว่ายามนี้มีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น แต่ไม่สะดวกบอกเขาท่ามกลางผู้คนที่อยู่บนอัฒจันทร์มู่เถาตัดใจจากภาพประลองอันดุเดือดด้านหน้า เดินนำลูกน้องออกมาให้ห่างจากอัฒจันทร์เพื่อฟังคำรายงาน“เกิดอะไรขึ้น!”“ผู้อารักขาที่ดูแลคุณชายน้อยคนหนึ่งรายงานมาว่ามีชายชุดดำกลุ่มใหญ่ลักพาตัวคุณชายน้อยไปขอรับ คนของเราส่วนหนึ่งล่วงหน้าไปช่วยเหลือแล้ว ข้าน้อยจึงมารายงานนายท่านให้ทราบก่อน”“ปล่อยให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้อย่างไร!”ใบหน้าที่มีความเคร่งขรึมอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นเรียบตึง เมื่อมีคนกล้ามาลูบคม กลิ่นอายโทสะแฝงด้วยพลังธาตุที่ปล่อยออกมารอบกายเขาหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนคนสนิทไม่กล้าหายใจแรง“ไม่ได้เรื่อง ตอนนี้อยู่ที่ใดแล้ว นำทางข้าไป!”“ขอรับ”พรึบ!เมื่อมู่เถาและคนสนิทออกห่างจากจุดนี้แล้ว เซียงฮวาก็คลายม่านบังตาออก เดินนำสหายมายังจุดที่สองคนเมื่อครู่เคยยืนอยู่“พวกเจ้าได้ยินแบบที่ข้าได้ยินหรือไม่”“เจ้าสะกิดใจกับคำว่าชายชุดดำกลุ่มใหญ่ใช่หรือไม่”“แต่คนที่เซียงฮวาส่งไปเป็
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๒๙ นางสนองโอษฐ์
บทที่ ๒๙นางสนองโอษฐ์การประลองคู่แรกในวันนี้เริ่มต้นด้วยทหารคนสนิทของท่านแม่ทัพพิทักษ์เมืองหลวงกับหนุ่มจอมยุทธ์หุ่นล่ำสันครั้งนี้ไม่ได้ประลองแบบทางการ ไร้พิธีรีตอง เมื่อคู่ประลองพร้อมก็เริ่มได้ทันที“อย่าลืม หากเจ้าเอาชนะคนสนิทของข้าทั้งสามคนไม่ได้ พัดหยกที่ท่านครอบครองอยู่ต้องเป็นของข้า”“คนอย่างข้าพูดคำไหนคำนั้น ท่านแม่ทัพวางใจ”หนุ่มจอมยุทธ์แสยะยิ้มอย่างนึกสนุก งานนี้เขาได้ทั้งยืดเส้นยืดสายและยังได้ถือโอกาสยื่นในสิ่งที่ตนมีเพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการการประลองในครั้งนี้นับว่าไม่ขาดทุน!“แต่ถ้าคนสนิททั้งสามคนของท่านแพ้ก็เตรียมมอบเล็บเท้าพยัคฆ์อสูรที่ท่านครอบครองอยู่ให้ข้าได้เลย”การที่เขาเลือกรับงานจากสตรีสูงศักดิ์แคว้นจินไม่เพียงเพราะเงินเท่านั้น แต่เขายังมีจุดหมายเป็นของตนเองสตรีสูงศักดิ์กล่าวกับเขาว่าแม่ทัพพิทักษ์เมืองหลวงแคว้นฝูมีสิ่งที่เขาต้องการ แต่จะให้เขาเดินไปหาเพื่อขอสิ่งนั้นเลยก็จะดูแปลกไปหน่อย เขาจึงยื่นข้อเสนอเรื่องพัดหยกที่เพิ่งได้มาจากตลาดมืดแลกเปลี่ยนแม่ทัพพัดหยกที่ว่ามิใช่ของวิเศษณ์จากไหน เพียงแค่มีคุณค่าทางจิตใจ เพราะเคยถูกครอบครองโดยฮูหยินรักเหตุที่ไม่ยื่นหมูยื
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๒๘ มันเป็นซิกเนเจอร์
บทที่ ๒๘มันเป็นซิกเนเจอร์ณ ลานประลองที่ยามนี้เนืองแน่นไปด้วยชาวเมืองที่ทราบข่าวแล้วเข้ามาชมเรื่องสนุกทุกคนต่างจับจองที่นั่งในมือถืออาหาร เปิดโต๊ะพนันทายผลแพ้ชนะ สนุกสนานกันมากตรงข้ามกับจื่อเจี่ยนเฉิงที่เหงื่อเต็มขมับ เริ่มประหม่าแล้ว “เจี่ยนเฉิง ถามเจ้าอีกครั้ง ไหวแน่หรือ”เซียงฮวาถามสหายต่างเพศ เริ่มเป็นห่วงเขาขึ้นมาแล้ว จื่อเหมยฮวาก็เป็นห่วงพี่ชายเช่นกัน ตกใจเมื่อเห็นจำนวนชาวเมืองที่หลั่งไหลเข้ามาในลานประลอง“ชาวเมืองทราบข่าวกันเร็วนัก ไม่น่าเชื่อว่าการประลองคู่นี้จะดึงดูดความสนใจของผู้คนได้ถึงเพียงนี้”“อือ การข่าวที่เร็วที่สุดล้วนอาศัยปากชาวบ้าน”จื่อเหมยฮวาได้ยินเซียงฮวากล่าวเช่นนั้นก็เริ่มกลัวผลลัพธ์ กล่าวกับพี่ชายว่า“พี่ใหญ่ งานนี้จะขายหน้าผู้ใดไม่ได้ เป็นกำลังใจให้”จื่อเจี่ยนเฉิงนิ่วหน้า “ข้าฟังไม่ผิดใช่หรือไม่ ไยเหมือนคำขู่มากกว่าคำให้กำลังใจ”“ก็…ก็ให้กำลังใจ เมื่อครู่ก็พูดอยู่ อย่ายึดติดแค่คำเพียงคำเดียวสิ”จื่อเจี่ยนเฉิงไม่ถือน้องสาว อมลมเข้ากระพุ้งแก้มแล้วพ่นลมให้คลายความประหม่าเมื่อได้รับแรงสะกิดก็หันหน้าไปทางคนที่สะกิด“ได้ตกลงกันหรือยังว่าจะเริ่มเมื่อใด แล้วจะปร
บุปผาเยียวยาใจ บทที่ ๒๗ แน่นอนว่าย่อมเอาไปกู้ชาติ
บทที่ ๒๗แน่นอนว่าย่อมเอาไปกู้ชาติโครม!เสียงเก้าอี้ที่หักแยกออกจากกันไม่เพียงแต่จะทำให้เด็กวัย 12 หนาวทั้งสามหันหน้ามามองกันเท่านั้นแต่ยังทำให้ผู้คนที่ใช้บริการโรงเตี๊ยมตื่นตระหนกไปกับเหตุการณ์อุกอาจนี้“คงไม่ใช่ฝีมือเจ้าหรอกกระมัง/ไม่ได้เล่นพิเรนทร์อันใดใช่หรือไม่”จื่อเจี่ยนเฉิงและเซียงฮวาตั้งคำถามในจังหวะเดียวกัน ความหมายส่อแววจับผิดกันทั้งคำพูดรวมถึงสีหน้าท่าทาง เซียงฮวาเห็นเช่นนั้นก็เริ่มหัวร้อน“ควรเป็นข้าที่ต้องตั้งคำถามนี้!”“ข้าพลาดแค่ครั้งเดียว เจ้าจำเป็นต้องย้ำข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ!”เพล้ง!“เฮือก”ทั้งสองหยุดสงครามน้ำลายกันเพียงเท่านี้เมื่อได้ยินเสียงจานกระเบื้องหล่นลงข้างเท้าเซียงฮวากวาดตามองโดยรอบจึงเห็นว่าพื้นที่ตรงกลางของโรงเตี๊ยมถูกเว้นกลายเป็นลานประลองขนาดย่อม ให้กับชายชุดดำตัวบางกับชายกล้ามล่ำสีหน้าของผู้คนในที่นี้แม้จะดูตกใจอยู่บ้าง แต่ก็แฝงความตื่นเต้นเอาไว้เมืองหลวงแคว้นฝูไม่ได้มีงานประลองกันเป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนแคว้นเหลียง ที่สามารถท้าประลองกันได้ทุกที่ทุกเวลาเหตุการณ์ทะเลาะวิวาท ต่อสู้หรือท้าตีท้าต่อยนานทีเกิดหน เซียงฮวาสงสัยยิ่งนัก อะไรทำให้ทั้งสอ
Vous vous intéresseriez aussi à
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.5K Vuesหลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.1K Vuesบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.7K Vuesแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม107.9K Vuesทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.5K Vuesภารกิจเปลี่ยนบุตรตัวร้ายให้เป็นสุดที่รัก
จินเหมยเทียน1.5K Vuesบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว54.3K Vuesพ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
l3oonm@2.3K Vues
