LOGINShare
บทที่ 1112
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1120
เมื่อมองซ่งหนิงซวงที่มีผิวขาวเนียนราวหิมะ เรือนร่างงามเลิศล้ำ ฉู่เฉินก็อดชื่นชมติดต่อกันไม่ได้ กายาหยกจอมราชันทั้งแซบ ทั้งเด็ด ทั้งฟินจริง ๆ ด้วย! ไม่แปลกใจเลยที่มังกรเฒ่าชื่นชมกายาหยกจอมราชันไม่ขาดปากแม้แต่ฉู่เฉินเอง ในระหว่างถอนพิษให้ซ่งหนิงซวงเมื่อกี้ก็ได้รับประโยชน์ที่ยากจะบรรยายไม่น้อย! ถึงแม้ฉู่เฉินไม่สามารถใช้โอกาสนี้ทะลวงระดับได้ แต่ว่าความเข้าใจเกี่ยวกับค่ายกลฮุ่นหยวนเบิกฟ้าได้เพิ่มขึ้นไปอีกขั้น!อันที่จริงก่อนหน้านี้เขาสามารถฝืนวิถีฟ้าได้นั้น ทั้งหมดต้องขอบคุณค่ายกลฮุ่นหยวนเบิกฟ้า! แต่ว่าก่อนหน้านี้ อย่างมากฉู่เฉินก็ทำได้เพียงสู้ข้ามระดับสองขั้นเล็ก ๆ เท่านั้น แต่ตอนนี้ ต่อให้เป็นระดับควบแก่นแท้ขั้นหนึ่ง ฉู่เฉินก็มีแรงสู้ไหว! ถึงแม้ไม่อาจมั่นใจได้ว่าจะชนะแน่นอน แต่ถ้าแค่รักษาชีวิตละก็มีเหลือเฟือเลย! สิบกว่านาทีต่อมา เมื่อฉู่เฉินกับซ่งหนิงซวงเดินออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยกัน เฉินเยว่เอ๋อร์ก็รีบเข้ามาหาต้อนรับทันที มองซ่งหนิงซวงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงอย่างพิจารณาแล้วพูดว่า “ท่านขุนพล คะ...คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”ซ่งหนิงซวงจัดคอเสื้อให้เรียบร้อยแล้วขมวดคิ้วก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1119
“ยาสร้างกล้างเนื้อ!” ฉู่เฉินไม่ได้ปิดบังเช่นกัน เล่าเรื่องที่เขาทำข้อตกลงกับพวกว่านโซ่วเซียนเวิงให้ฟังตรง ๆ ซ่งหนิงซวงฟังแล้วก็ตกตะลึงดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอจะประเมินฉู่เฉินต่ำไปจริง ๆ! ตามหลักการแล้ว แผนของฉู่เฉินไร้ช่องโหว่จริง ๆ แต่น่าเสียดายคือ เขาไม่เข้าใจโลกแห่งการหยั่งรู้เลย!พูดให้ชัดเจนกว่านั้นก็คือ ฉู่เฉินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขุมกำลังของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ถูกแบ่งอย่างไรอาศัยแค่วังเต๋าคุนหลุนไม่มีทางคุ้มครองฉู่เฉินได้เลย การข่มขู่ของลู่ชิงเฟิงอย่างมากก็ทำได้เพียงเกิดแรงสยบในระดับหนึ่งในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น นอกจากนี้ยังจำกัดอยู่แค่สำนักทางฝั่งภูเขาสือว่านอีกด้วย“คุณคิดว่าแค่นี้ก็มั่นใจได้แล้วว่าจะชนะเหรอ?”ซ่งหนิงซวงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “ว่านโซ่วเซียนเวิงมีชื่อเสียงอยู่รอบนอกนิดหน่อยเท่านั้น พอไปถึงแกนกลางระดับสูงจริง ๆ เขาเองก็ไม่มีค่าพอให้มองเลย!”“หยกโลหิตกิเลนของตระกูลฉู่พวกคุณเป็นสมบัติล้ำค่าที่ทั่วทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้ต่างหมายปอง คุณคิดว่าพวกเขาจะปกป้องคุณได้เหรอ?” เพียะ!ฉู่เฉินยกมือขึ้นฟาดหน้าอกของซ่งหนิงซวงไปหนึ่งฉาด ทำให้เนินอกอวบอิ่มของซ่งหนิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1118
อย่าเห็นว่าโจวอวี้หมิงพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ ภายในใจเขากลับเครียดจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน! เพียงแต่ว่าความเครียดของเขาแตกต่างจากเฉินเยว่เอ๋อร์โดยสิ้นเชิง แค่คิดว่าซ่งหนิงซวงที่ปกติดูสูงส่งเย็นชาราวกับหงส์ขาว เวลานี้กำลังนั่งอยู่ในถังอาบน้ำ...หัวใจของโจวอวี้หมิงเต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่าทันที!ผักกาดขาวดี ๆ แม่งโดนหมูกินไปแล้ว!เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าชาติที่แล้วฉู่เฉินทำบุญมามากขนาดไหนกันแน่ สาวสวยในวิลล่าเฟิ่งหมิงมีอยู่มากมายก็แล้วไปเถอะ แม้แต่ดอกไม้ดอกเดียวในกองทัพก็โดนฉู่เฉินเด็ดไปแล้วนะ...นี่ฉู่เฉินรับไหวด้วยเหรอ? หนึ่งชั่วโมงกว่าต่อมา แทบจะเป็นช่วงเวลาอันแสนวิเศษจากอารมณ์ตัณหา จนกระทั่งทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ โจวอวี้หมิงกับเฉินเยว่เอ๋อร์ถึงค่อยพรูลมหายใจยาว ๆ เวลานี้ ซ่งหนิงซวงที่ฟุบอยู่บนขอบถังอาบน้ำหอบหายใจแฮก ๆ เหงื่อหอมไหลออกมาราวกับสายฝนกลับยังรู้สึกไม่เต็มอิ่ม พูดตามตรง วันนี้ฉู่เฉินไม่เพียงถอนพิษบนร่างของเธอ เขายังรักษาแม้กระทั่งโรคเกลียดผู้ชายของเธอไปด้วยถึงขนาดที่ชั่วพริบตาหนึ่งเมื่อกี้ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าชีวิตนี้ของเธอเหมือนกับเสียชาติเกิดแล้ว ถ้าเกิดไม่ได้โดน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1117
“ละ...หลีกไป!”ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะเอ่ยปาก ซ่งหนิงซวงที่เหมือนกับเขื่อนแตกก็ตะโกนเสียงหวานขึ้นมาเฉินเยว่เอ๋อร์อดสะดุ้งเฮือกไม่ได้ มองไปทางซ่งหนิงซวงด้วยความตกตะลึงอย่างยิ่งพลางพูดว่า “ท่านขุนพล...”“ฉันให้คุณหลบไปไง!”คราวนี้ซ่งหนิงซวงดูร้อนใจแล้วจริง ๆ ถึงแม้ร่างกายของเธอจะอ่อนปวกเปียกราวกับไร้กระดูก ถูกฉู่เฉินกอดไว้ในอ้อมแขน แต่กลิ่นอายสังหารนองเลือดในแววตากลับสมจริงอย่างยิ่งยวด!เฉินเยวี่ยร์ที่ไม่เข้าใจสาเหตุได้แต่ถอยไปอยู่ทางด้านข้างอย่างว่าง่าย มองฉู่เฉินอุ้มซ่งหนิงซวงเข้าไปในห้องน้ำอย่างละไม่สายตา!“นั่นมันที่ไหนกัน!”เฉินเยว่เอ๋อร์รีบคว้าตัวต้วนหลิงเสวี่ยที่กำลังถือถังยาวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ เอ่ยถามพลางชี้ไปทางห้องน้ำ“ทางนั้นคือห้องน้ำอยู่แล้วสิ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ต้วนหลิงเสวี่ยกวาดตามองเฉินเยว่เอ๋อร์แวบหนึ่ง ก่อนจะผลักเธอไปทางด้านข้างทันทีแล้วรีบวิ่งเข้าไปในวิลล่าห้องน้ำ?!สมองของเฉินเยว่เอ๋อร์ใกล้จะหยุดทำงานแล้ว!“ทำยังไงดี ทำยังไงดีล่ะ!”ถึงแม้เฉินเยว่เอ๋อร์ไม่รู้ว่าซ่งหนิงซวงเป็นอะไรกันแน่ แต่จากที่เธอรู้จักซ่งหนิงซวงมา อย่าว่าแต่ฉู่เฉินเลย ต่อให้เป็นชายร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1116
ฉู่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องโถงใหญ่ กลับไปยังห้องของตัวเอง จากนั้นก็หยิบภาพจากกล้องวงจรปิดไม่กี่ใบเกี่ยวกับการหายตัวไปของพ่อแม่ออกมา แล้วยื่นใส่มือซ่งหนิงซวงพลางพูดว่า “ช่วยตามหาพ่อแม่ที่หายตัวไปให้ที!”ซ่งหนิงซวงอดหัวเราะฝืดเฝื่อนหลายครั้งไม่ได้ มองไปทางมองฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ที่แท้...เราสองคนก็เป็นคนตกอับเหมือนกันสินะ!”“ใครตกอับเหมือนคุณกัน? หน้าไม่อาย!”ฉู่เฉินมองซ่งหนิงซวงอย่างดูแคลนก่อนพูดว่า “พ่อแม่ผมหายตัวไปเมื่อสามปีก่อน ผมไม่ใช่เด็กกำพร้า!”“ชิ!”ซ่งหนิงซวงถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดันแล้วพูดว่า “ตกลง!”“แต่ว่า...แต่ฉัน...ฉันเกลียดผู้ชายนี่นา วิธีรักษานั้นของคุณ เกรงว่าฉัน...ฉันคงจะไม่ชิน”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่เฉินก็แสยะยิ้มพลางพูดว่า “เรื่องพวกนี้เป็นปัญหาเล็กน้อย คุณไม่ต้องเป็นห่วง รับรองว่าจะทำให้คุณ...พอใจแน่นอน!”ฉู่เฉินพูดจบก็เรียกต้วนหลิงเสวี่ยให้เข้ามาใกล้ ๆ ทันที“นายท่าน!”ต้วนหลิงเสวี่ยหน้าแดงระเรื่อ ดวงหน้าที่แต่งหน้ามองไปทางฉู่เฉินอย่างเขินอาย เห็นได้ชัดว่ายังคงไม่หายจากความรู้สึกเพลิดเพลินถึงรสรักร้อนแรงในยามเช้า ท่าทางยังหนำใจ “ไปจัด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1115
“เดี๋ยวก่อน!”ซ่งหนิงซวงกัดริมฝีปากสีแดง ชั้นม่านน้ำปรากฏขึ้นในดวงตาคู่สวย ก่อนกล่าวว่า “ฉู่เฉิน คุณ...คุณรังแกกันเกินไปแล้ว!”ฉู่เฉินหัวเราะเยาะ มองไปที่ซ่งหนิงซวงแล้วกล่าวว่า “รังแกเหรอ?”“คุณพูดออกมาได้ยังไง ตอนที่พวกคุณจากวังจื่อเซียวใช้เลือดของผมทำยา ทำไมถึงไม่พูดว่าเป็นการรังแกกันเกินไป?”“ตอนที่แม่ลูกตระกูลหลิ่วตัดเส้นเอ็นมือเท้าของผม ทำไมพวกคุณไม่พูดว่าเป็นการรังแกกันล่ะ?”“ตอนนี้เพิ่งจะมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารก็สายไปแล้ว!”“ทุกสิ่งที่พวกคุณวังจื่อเซียวเป็นหนี้ผม ผมจะทวงคืนมาเป็นสิบเท่าร้อยเท่า นี่เป็นแค่ดอกเบี้ยเล็กน้อยเท่านั้น!”เมื่อคืนวานระหว่างที่ต่อสู้กับหลิ่วชิงเหออย่างดุเดือด ฉู่เฉินก็ได้สอบถามจนกระจ่างทั้งหมดแล้วตั้งแต่แรกเริ่มก็เป็นคนจากวังจื่อเซียวที่สั่งให้สองแม่ลูกทำแบบนั้น ไม่งั้น พวกเธอสองแม่ลูกจะรู้ได้ยังไงว่าจะต้องเก็บเลือดยังไงและจะกลั่นเป็นเม็ดยายังไง?แม้ว่าวังจื่อเซียวจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพ่อแม่ฉู่เฉิน แต่ทุกสิ่งที่ฉู่เฉินต้องเผชิญ ล้วนเป็นเพราะวังจื่อเซียวมอบให้!ถ้าไม่ใช่เพราะมรดกของมังกรเฒ่า ฉู่เฉินคงถูกผู้หญิงพวกนี้ดูดเลือดจนแ
