Share

บทที่ 1113

Auteur: กระจอก
อะไรนะ?!

เฉินเยว่เอ๋อร์ผู้ถูกตบหน้า เอามือกุมรอยตบบนหน้า จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความโกรธเคือง กัดฟันกล่าว “คุณ...คุณกล้า...คุณกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”

ฉู่เฉินขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ผมบอกให้คุณขอโทษสาวรับใช้ของผมไง!”

เฉินเยว่เอ๋อร์ตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดกับเธอแบบนี้ และยังเป็นต่อหน้าซ่งหนิงซวง ตบเธอต่อหน้าผู้คนและยังสั่งให้เธอขอโทษสาวรับใช้

“คุณฉู่ เรื่องนี้เป็นความผิดของเยว่เอ๋อร์ที่จัดการไม่เหมาะสม แต่ช่วย...”

“ไม่ได้!”

ฉู่เฉินกล่าวขัดจังหวะซ่งหนิงซวงอย่างเย็นชา

เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของโจวอวี้หมิงที่อยู่ด้านข้าง

ฉู่เฉินคนนี้เกินไปแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ไม่ไว้หน้าซ่งหนิงซวง เขาไม่กลัวเลยเหรอว่าซ่งหนิงซวงจะจับผิดเขาในความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว?

“ขุนพล เขา...”

เมื่อเฉินเยว่เอ๋อร์เห็นว่าฉู่เฉินไม่แม้แต่จะให้เกียรติซ่งหนิงซวง ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

ฉู่เฉินแค่มีทักษะการแพทย์เท่านั้น ทำไมถึงกล้าไร้มารยาทต่อขุนพลขนาดนี้?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอทำอะไรผิด? เดิมทีก็เป็นเป็นฉู่เฉินที่จงใจปล่อยให้พวกเธอรออยู่ที่นี่ตั้งนาน จะไม่อนุญาตให้เธอบ่นสักหน่อยเลยเหรอ?

“ขอโท
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1118

    อย่าเห็นว่าโจวอวี้หมิงพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ ภายในใจเขากลับเครียดจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน! เพียงแต่ว่าความเครียดของเขาแตกต่างจากเฉินเยว่เอ๋อร์โดยสิ้นเชิง แค่คิดว่าซ่งหนิงซวงที่ปกติดูสูงส่งเย็นชาราวกับหงส์ขาว เวลานี้กำลังนั่งอยู่ในถังอาบน้ำ...หัวใจของโจวอวี้หมิงเต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่าทันที!ผักกาดขาวดี ๆ แม่งโดนหมูกินไปแล้ว!เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าชาติที่แล้วฉู่เฉินทำบุญมามากขนาดไหนกันแน่ สาวสวยในวิลล่าเฟิ่งหมิงมีอยู่มากมายก็แล้วไปเถอะ แม้แต่ดอกไม้ดอกเดียวในกองทัพก็โดนฉู่เฉินเด็ดไปแล้วนะ...นี่ฉู่เฉินรับไหวด้วยเหรอ? หนึ่งชั่วโมงกว่าต่อมา แทบจะเป็นช่วงเวลาอันแสนวิเศษจากอารมณ์ตัณหา จนกระทั่งทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ โจวอวี้หมิงกับเฉินเยว่เอ๋อร์ถึงค่อยพรูลมหายใจยาว ๆ เวลานี้ ซ่งหนิงซวงที่ฟุบอยู่บนขอบถังอาบน้ำหอบหายใจแฮก ๆ เหงื่อหอมไหลออกมาราวกับสายฝนกลับยังรู้สึกไม่เต็มอิ่ม พูดตามตรง วันนี้ฉู่เฉินไม่เพียงถอนพิษบนร่างของเธอ เขายังรักษาแม้กระทั่งโรคเกลียดผู้ชายของเธอไปด้วยถึงขนาดที่ชั่วพริบตาหนึ่งเมื่อกี้ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าชีวิตนี้ของเธอเหมือนกับเสียชาติเกิดแล้ว ถ้าเกิดไม่ได้โดน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1117

    “ละ...หลีกไป!”ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะเอ่ยปาก ซ่งหนิงซวงที่เหมือนกับเขื่อนแตกก็ตะโกนเสียงหวานขึ้นมาเฉินเยว่เอ๋อร์อดสะดุ้งเฮือกไม่ได้ มองไปทางซ่งหนิงซวงด้วยความตกตะลึงอย่างยิ่งพลางพูดว่า “ท่านขุนพล...”“ฉันให้คุณหลบไปไง!”คราวนี้ซ่งหนิงซวงดูร้อนใจแล้วจริง ๆ ถึงแม้ร่างกายของเธอจะอ่อนปวกเปียกราวกับไร้กระดูก ถูกฉู่เฉินกอดไว้ในอ้อมแขน แต่กลิ่นอายสังหารนองเลือดในแววตากลับสมจริงอย่างยิ่งยวด!เฉินเยวี่ยร์ที่ไม่เข้าใจสาเหตุได้แต่ถอยไปอยู่ทางด้านข้างอย่างว่าง่าย มองฉู่เฉินอุ้มซ่งหนิงซวงเข้าไปในห้องน้ำอย่างละไม่สายตา!“นั่นมันที่ไหนกัน!”เฉินเยว่เอ๋อร์รีบคว้าตัวต้วนหลิงเสวี่ยที่กำลังถือถังยาวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ เอ่ยถามพลางชี้ไปทางห้องน้ำ“ทางนั้นคือห้องน้ำอยู่แล้วสิ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ต้วนหลิงเสวี่ยกวาดตามองเฉินเยว่เอ๋อร์แวบหนึ่ง ก่อนจะผลักเธอไปทางด้านข้างทันทีแล้วรีบวิ่งเข้าไปในวิลล่าห้องน้ำ?!สมองของเฉินเยว่เอ๋อร์ใกล้จะหยุดทำงานแล้ว!“ทำยังไงดี ทำยังไงดีล่ะ!”ถึงแม้เฉินเยว่เอ๋อร์ไม่รู้ว่าซ่งหนิงซวงเป็นอะไรกันแน่ แต่จากที่เธอรู้จักซ่งหนิงซวงมา อย่าว่าแต่ฉู่เฉินเลย ต่อให้เป็นชายร

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1116

    ฉู่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องโถงใหญ่ กลับไปยังห้องของตัวเอง จากนั้นก็หยิบภาพจากกล้องวงจรปิดไม่กี่ใบเกี่ยวกับการหายตัวไปของพ่อแม่ออกมา แล้วยื่นใส่มือซ่งหนิงซวงพลางพูดว่า “ช่วยตามหาพ่อแม่ที่หายตัวไปให้ที!”ซ่งหนิงซวงอดหัวเราะฝืดเฝื่อนหลายครั้งไม่ได้ มองไปทางมองฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ที่แท้...เราสองคนก็เป็นคนตกอับเหมือนกันสินะ!”“ใครตกอับเหมือนคุณกัน? หน้าไม่อาย!”ฉู่เฉินมองซ่งหนิงซวงอย่างดูแคลนก่อนพูดว่า “พ่อแม่ผมหายตัวไปเมื่อสามปีก่อน ผมไม่ใช่เด็กกำพร้า!”“ชิ!”ซ่งหนิงซวงถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดันแล้วพูดว่า “ตกลง!”“แต่ว่า...แต่ฉัน...ฉันเกลียดผู้ชายนี่นา วิธีรักษานั้นของคุณ เกรงว่าฉัน...ฉันคงจะไม่ชิน”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่เฉินก็แสยะยิ้มพลางพูดว่า “เรื่องพวกนี้เป็นปัญหาเล็กน้อย คุณไม่ต้องเป็นห่วง รับรองว่าจะทำให้คุณ...พอใจแน่นอน!”ฉู่เฉินพูดจบก็เรียกต้วนหลิงเสวี่ยให้เข้ามาใกล้ ๆ ทันที“นายท่าน!”ต้วนหลิงเสวี่ยหน้าแดงระเรื่อ ดวงหน้าที่แต่งหน้ามองไปทางฉู่เฉินอย่างเขินอาย เห็นได้ชัดว่ายังคงไม่หายจากความรู้สึกเพลิดเพลินถึงรสรักร้อนแรงในยามเช้า ท่าทางยังหนำใจ “ไปจัด

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1115

    “เดี๋ยวก่อน!”ซ่งหนิงซวงกัดริมฝีปากสีแดง ชั้นม่านน้ำปรากฏขึ้นในดวงตาคู่สวย ก่อนกล่าวว่า “ฉู่เฉิน คุณ...คุณรังแกกันเกินไปแล้ว!”ฉู่เฉินหัวเราะเยาะ มองไปที่ซ่งหนิงซวงแล้วกล่าวว่า “รังแกเหรอ?”“คุณพูดออกมาได้ยังไง ตอนที่พวกคุณจากวังจื่อเซียวใช้เลือดของผมทำยา ทำไมถึงไม่พูดว่าเป็นการรังแกกันเกินไป?”“ตอนที่แม่ลูกตระกูลหลิ่วตัดเส้นเอ็นมือเท้าของผม ทำไมพวกคุณไม่พูดว่าเป็นการรังแกกันล่ะ?”“ตอนนี้เพิ่งจะมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารก็สายไปแล้ว!”“ทุกสิ่งที่พวกคุณวังจื่อเซียวเป็นหนี้ผม ผมจะทวงคืนมาเป็นสิบเท่าร้อยเท่า นี่เป็นแค่ดอกเบี้ยเล็กน้อยเท่านั้น!”เมื่อคืนวานระหว่างที่ต่อสู้กับหลิ่วชิงเหออย่างดุเดือด ฉู่เฉินก็ได้สอบถามจนกระจ่างทั้งหมดแล้วตั้งแต่แรกเริ่มก็เป็นคนจากวังจื่อเซียวที่สั่งให้สองแม่ลูกทำแบบนั้น ไม่งั้น พวกเธอสองแม่ลูกจะรู้ได้ยังไงว่าจะต้องเก็บเลือดยังไงและจะกลั่นเป็นเม็ดยายังไง?แม้ว่าวังจื่อเซียวจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพ่อแม่ฉู่เฉิน แต่ทุกสิ่งที่ฉู่เฉินต้องเผชิญ ล้วนเป็นเพราะวังจื่อเซียวมอบให้!ถ้าไม่ใช่เพราะมรดกของมังกรเฒ่า ฉู่เฉินคงถูกผู้หญิงพวกนี้ดูดเลือดจนแ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1114

    “ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง เธอก็ยังเป็นรองผู้นำเขตทหารเฉินของฉันอยู่ดี คุณไล่เธอออกไปต่อหน้าฉันแบบนี้ หมายความว่ายังไง!”ขณะกล่าว ซ่งหนิงซวงก็ลุกพรวดขึ้นยืน พร้อมแผ่รัศมีความน่าเกรงขามที่แม้แต่โจวอวี้หมิงที่อยู่ด้านข้างถึงกับคร่ำครวญอยู่ในใจไม่ว่าจะเป็นฉู่เฉินหรือซ่งหนิงซวง เขาล้วนไม่อาจขัดใจได้เลยแต่กลับถูกหนีบอยู่ตรงกลางแบบนี้ ถ้าซ่งหนิงซวงขอเข้ารับการรักษาในครั้งนี้ไม่สำเร็จ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่สามารถอธิบายให้โฮ่วเจี้ยนอิงได้เท่านั้น แม้กระทั่งอาจจะได้รับผลกระทบไปด้วยท้ายที่สุดแล้วขุนพลเสียชีวิตจากการถูกวางยาพิษ และยังเสียชีวิตที่กองบัญชาการทหารรักษาการณ์ รวมทั้งตัวเขา ทุกคนในกองบัญชาการทหารรักษาการณ์ก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นความรับผิดชอบนี้ไปได้ยังไม่ทันที่โจวอวี้หมิงจะได้เอ่ยปากเกลี้ยกล่อม ฉู่เฉินก็หัวเราะเยาะและกล่าวว่า “รองผู้นำเขตทหารของคุณ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม”“ใครให้ท้ายคุณขนาดนี้ ถึงกล้าตะโกนโหวกเหวกในบ้านคนอื่นแต่เช้า ผมไม่ใช่พ่อของคุณนะ ไม่มีหน้าที่ต้องยอมให้คุณด้วยซ้ำ”“แล้วอีกอย่าง ตอนนี้คุณมาขอร้องผม ไม่ใช่ผมขอร้องคุณ อยากรักษาก็รักษา ไม่อยากรักษาก็ออกไปซะ! ผมไม่เสี

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1113

    อะไรนะ?!เฉินเยว่เอ๋อร์ผู้ถูกตบหน้า เอามือกุมรอยตบบนหน้า จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความโกรธเคือง กัดฟันกล่าว “คุณ...คุณกล้า...คุณกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”ฉู่เฉินขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ผมบอกให้คุณขอโทษสาวรับใช้ของผมไง!”เฉินเยว่เอ๋อร์ตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดกับเธอแบบนี้ และยังเป็นต่อหน้าซ่งหนิงซวง ตบเธอต่อหน้าผู้คนและยังสั่งให้เธอขอโทษสาวรับใช้“คุณฉู่ เรื่องนี้เป็นความผิดของเยว่เอ๋อร์ที่จัดการไม่เหมาะสม แต่ช่วย...”“ไม่ได้!”ฉู่เฉินกล่าวขัดจังหวะซ่งหนิงซวงอย่างเย็นชาเหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของโจวอวี้หมิงที่อยู่ด้านข้างฉู่เฉินคนนี้เกินไปแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ไม่ไว้หน้าซ่งหนิงซวง เขาไม่กลัวเลยเหรอว่าซ่งหนิงซวงจะจับผิดเขาในความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว?“ขุนพล เขา...”เมื่อเฉินเยว่เอ๋อร์เห็นว่าฉู่เฉินไม่แม้แต่จะให้เกียรติซ่งหนิงซวง ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันทีฉู่เฉินแค่มีทักษะการแพทย์เท่านั้น ทำไมถึงกล้าไร้มารยาทต่อขุนพลขนาดนี้?ยิ่งไปกว่านั้น เธอทำอะไรผิด? เดิมทีก็เป็นเป็นฉู่เฉินที่จงใจปล่อยให้พวกเธอรออยู่ที่นี่ตั้งนาน จะไม่อนุญาตให้เธอบ่นสักหน่อยเลยเหรอ?“ขอโท

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status