บทที่ 481

เดิมพัน?

อวี้ลู่ทำเหมือนรอบข้างไม่มีใคร เธอถามฉู่เฉินอย่างสงสัยว่า “ถ้าหากข้าไม่กลับมาช่วยเจ้า เจ้าจะทำเช่นไร?”

ฉู่เฉินส่ายหน้าตอบว่า “ตายแน่นอน”

สามรุมหนึ่ง หนำซ้ำอีกฝ่ายยังเป็นยอดฝีมือฝึกปราณขั้นแปดถึงสามคน ถึงแม้ฉู่เฉินจะได้รับถ่ายทอดวิชามาจากมังกรเฒ่า แต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้นแน่นอน

“เจ้า…”

อวี้ลู่ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

ฉู่เฉินรู้ทั้งรู้ว่าต้องตาย ยังกล้าหาเรื่องหลิวจิ่งหงกับหลี่ว์เจิ้งหยางอีก?

เขาเอาความกล้ามาจากที่ใด เอาความมั่นใจมาจากไหน?

“ผมทำไมล่ะ? สิ่งสำคัญคือพี่กลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ฉู่เฉินยิ้มกว้าง

อวี้ลู่หมดคำจะพูด นี่เขากำลังเอาชีวิตมาล้อเล่นนะ

“เจ้า… เจ้าไม่กลัวข้าไปแล้วไม่กลับมาหรือ?”

ฉู่เฉินได้ยินก็ส่ายหน้า “พี่ยังไม่ได้ยาเก้าตะวัน ดอกอัสนีก็อยู่กับผม แม่น้ำก็ยังไม่ได้ข้าม ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่จะรื้อสะพาน”

ดี!

อวี้ลู่กำหมัดแน่น

ไม่นึกว่าเขาจะคำนวณถูกหมดทุกอย่าง

ถูกหมอตัวน้อยอายุแค่ยี่สิบกว่าคนหนึ่งวางอุบายเสียจนหมดท่า

เธอเป็นถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเชียวนะ!

มีอายุมาพันปี กลับถูกฉู่เฉินกำไว้เสียอยู่หมัด

หลี่ว์เจิ้งหยางกับหลิวจิ่งหงมองหน้าฉู่เฉ