ตอนที่119 เหน็บแนม

“ข้าจะไปนั่งข้างใน กับฮูหยินท่านอื่นๆ เจ้าไปเดินเล่นเถอะ”

ชูเฟยเอ่ยกับหญิงสาว โดยไม่แม้แต่จะหันหน้ามอง เพราะตอนนี้นางอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว แต่ก็ต้องทนฝืนยิ้มตามมารยาท ในยามที่ถูกทักทาย

“ข้าจะเดินไปส่งท่านแม่ข้างในก่อนเจ้าค่ะ จึงค่อยไปเดินดูดอกไม้”

ชิงอวี่ถงหรือจะยอมให้คนปากมาก ได้ครหานางทั้งต่อหน้าและลับหลัง ในเมื่อนางกล้าที่จะมาที่นี่อย่างเปิดเผย นั่นก็หมายความว่านางพร้อมชนต่อทุกสายตา ต่อให้นางเป็นเพียงอนุที่ไม่ได้รับเกียรติ แล้วอย่างไรเล่า...นางก็ยังคงมีฐานะเป็นบุตรสาวขุนนางคนหนึ่งอยู่

“นี่เจ้า!”

ชูเฟยที่หันไปเห็นสายตาของชิงอวี่ถง จำต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ ใบหน้าที่แต่งแต้มมาเป็นอย่างดี สะบัดจนคอแทบเคล็ด ด้วยความกรุ่นโกรธ การอ้างว่าเดินเข้าไปส่งนาง แท้จริงคือต้องการให้นางเปิดตัวต่อหน้าทุกคน ว่าชิงอวี่ถง คือสะใภ้ที่นางยอมรับ

“ท่านแม่เดินดีๆ นะเจ้าคะ”

ชิงอวี่ถง ก้าวเข้าช่วยประคองแม่สามี พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ราวกับเป็นห่วงจากใจจริง ทว่ารอยยิ้มกับแววตานั้น มันกลับไม่เป็นอย่างที่ทุกคนกำลังคาดเดา ถึงความสัมพันธ์อันดี ระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้

“ชูเฟย เชิญนั่งเจ้าค่ะ