Share

บทที่ 608

Author: ฉินอันอัน
ทว่าคำพูดเหล่านี้ นางย่อมไม่อาจเอ่ยต่อหน้าฮองเฮาเฝิงได้

นางนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจ้องมองไปยังฮองเฮาเฝิง ครู่ใหญ่จึงค่อยเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ”

ฮองเฮาเฝิงรั้งนางไว้ให้ร่วมโต๊ะเสวยด้วยกัน จากนั้นเอ่ยเสียงขรึม “ร่างกายของเรารู้สึกไม่ค่อยสบาย จะให้คนไปตามอวิ๋นถิงมา เจ้าช่วยเรานวดผ่อนคลายสักหน่อยเถิด”

เฝิงไฉ่เวยพลันเข้าใจทุกอย่างทันที เบิกตากว้างมองฮองเฮาเฝิง ก่อนจะรีบรับคำโดยพลัน

นางไม่อาจรอได้อีกต่อไปแล้ว

โอกาสอันดีที่สุดถูกชีหยวนทำลายไปแล้ว บัดนี้ฮองเฮาเฝิงยื่นโอกาสให้นางโดยเฉพาะ นางจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้

ให้เซียวอวิ๋นถิงมองเห็นตนให้จงได้!

ไม่นานนัก เซียวอวิ๋นถิงซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นจากการอ่านฎีการ่วมกับฮ่องเต้หย่งชาง เตรียมจะออกจากวัง ก็ถูกขันทีจากตำหนักฮองเฮาเฝิงขวางไว้ โดยบอกว่าฮองเฮาเฝิงทรงประชวร

เขารีบเร่งไปยังตำหนักของฮองเฮาเฝิงทันที พร้อมสั่งให้คนไปตามหมอหลวงหูและฝ่ายตรวจการสำนักสกุลซุนมาด้วย

ฮองเฮาเห็นเขาก็เพียงยิ้มบาง ๆ “จะหนักหนาอะไรกัน? ก็แค่โรคปวดศีรษะเก่าที่กลับมากำเริบเท่านั้น ไฉ่เวยอยู่ที่นี่พอดี จุดกำยานให้เรา แล้วก็ช่วยกดจุดให้อีก ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Wilaiporn Dangbuddee
ขำ อยากได้เขาเป็นผัว แต่เขาไม่เอา
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 612  

    และด้านข้างของเขา มีชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ยักษ์หลายคน แต่ละคนล้วนหน้านิ่วคิ้วขมวดแววตาเย็นชาใบหน้าเต็มด้วยหนังกร้าวกร้าน มองปราดเดียวก็รู้ทันทีว่าไม่ควรไปข้องเกี่ยวด้วย ซุ่นจื่อตะโกนด้วยความร้อนรน “คุณหนูใหญ่รีบเข้าไปด้านในก่อนขอรับ คนพวกนี้เป็นพวกอันธพาลท้องถิ่น กล่าวหาว่าในกลุ่มของพวกข้ามีใครบางคนไปขโมยครั่นคร้ามพวกมัน…” ยังพูดไม่ทันจบประโยค ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็ยกเท้าขึ้นหมายจะถีบซุ่นจื่ออย่างรุนแรง ชีหยวนขมวดคิ้วขึ้น ทันใดนั้นก็คว้าแจกันดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านข้างขึ้นมา และเขวี้ยงใส่ชายฉกรรจ์คนนั้นอย่างไม่รอช้า แจกันบุปผาร่วงหล่นกระแทกพื้น เสียงแตกดังสนั่น เศษกระเบื้องพลันกระจายว่อน ซุ่นจื่อกลิ้งไปด้านข้างด้วยความร้อนรน หลบจากฝ่าเท้าของบุรุษฉกรรจ์คนนั้นได้เฉียดฉิว ชีหยวนขมวดคิ้วพลางมองเสี่ยวเอ้อร์ที่กล้าเพียงแค่ชะโงกศีรษะออกมาจากช่องบันได “ไปแจ้งทางการให้พวกข้าที บอกว่าที่แห่งนี้มีคนเจตนาชั่วช้ากำลังทำร้ายคน จงใจหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผล ก่อความไม่สงบสร้างความวุ่นวาย!” เสี่ยวเอ้อร์เสียขวัญเพราะคนกลุ่มนี้อยู่ไม่น้อย ครั้นได้ยินชีหยวนพูดจบ คนเหล่านั้นก็หันมองมายังตนเองทันที ไม่

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 611  

    หลังจากเซียวอวิ๋นถิงออกคำสั่งเรียบร้อย ครั้นกลับถึงเมืองหลวงก็รีบจัดการธุระสำคัญต่อทันที จนเข้าตาฮ่องเต้หย่งชาง ต่อมายังถึงขั้นกดข่มอ๋องฉีไว้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการสังหารผู่อู๋ย่งและการกวาดล้างลัทธิปทุมพิสุทธิ์ ยิ่งทำให้ฮ่องเต้หย่งชางพอพระทัยกับหลานชายคนนี้อย่างมาก เมื่อก่อนตอนที่อ๋องฉีร้องสั่งโจมตีร้องสั่งกำจัดวังบูรพา พวกเขาสามารถให้เซียวอวิ๋นถิงออกหน้าเพื่อดึงดูดความสนใจของอ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงได้จริง ทว่าบัดนี้ อ๋องฉีล้มลงแล้ว หากเขายังไม่สามารถหลุดพ้นจากสภาพอันเลวร้ายได้อีก ทุกคนก็จะมองเห็นเพียงแค่เซียวอวิ๋นถิงคนเดียวแล้ว ซ่งเหลียงตี้จ้องมองบุตรชายนิ่ง ๆ อยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยว่า “ฝ่าบาทยังทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง เจ้าจะรีบร้อนไปไยกัน?” องค์รัชทายาทเดิมมิโปรดปรานชายารัชทายาทมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ยิ่งไม่ชอบเซียวอวิ๋นถิงเข้าไปใหญ่ มีเพียงนางผู้เดียวที่ลึก ๆ แล้วเข้าใจอุปนิสัยใจคอของรัชทายาทคนนี้มากที่สุด ภายนอกเขาดูอ่อนแอขี้โรคไร้ซึ่งเล่ห์เหลี่ยมใด ๆ ทว่าความเป็นจริงแล้วกลับเป็นคนลึกซึ้งเจ้าเล่ห์ จิตใจคับแคบเป็นที่สุด เมื่อก่อนเขาโกรธแค้นอ๋องฉี และเคียดแค้นเสี่ยวห

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 610

    เหตุใดยามกลับมาแรกเริ่มนางจึงคิดแต่จะสร้างกระแสก่อน?นางควรจะคิดหาวิธีอื่นตั้งนานแล้ว“มิใช่หรอก” จวิ้นอ๋องหนานอันมองนาง “องค์พี่ของข้าได้กราบทูลฝ่าบาทว่า คุณหนูใหญ่ตระกูลชีอาจมิเห็นเขาอยู่ในสายตา ดังนั้นเขาจึงยังพยายามอยู่ ที่เขาออกจากวังบ่อยครั้ง ก็ขอให้ฝ่าบาทอย่าได้ถือโทษ”เฝิงไฉ่เวยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมาเบา ๆทว่าภายในอกกลับเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออกนางเข้าใจดีว่าเซียวอวิ๋นถิงทำเช่นนี้เพื่ออะไรชอบจึงกล้าทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่เกรงใจ แต่หากเป็นรักแล้วเล่า กลับต้องรู้จักห้ามใจเขาชอบชีหยวน ถึงขั้นไม่เสียดายที่จะกราบทูลต่อเบื้องพระพักตร์ว่า ชีหยวนยังมิได้ชอบเขาแต่ตนเล่า?นางพยายามถึงเพียงนี้ แต่เขากลับไม่แม้แต่จะชายตามองนางสักครั้งเดียวอยู่ดี ๆ ความสนใจของนางก็เหือดแห้ง “เช่นนั้น จวิ้นอ๋องบอกเรื่องพวกนี้กับข้าน้อย เพื่ออะไรกัน? มันเกี่ยวอะไรกับข้าน้อยด้วยหรือเจ้าคะ?”จวิ้นอ๋องหนานอันหัวเราะอย่างมีนัย “ยาพิษสำหรับคนหนึ่ง อาจเป็นน้ำผึ้งสำหรับอีกผู้หนึ่ง ข้าไม่ได้มีเจตนาอันใด เพียงอยากให้คุณหนูเฝิงรู้ไว้ว่า เลือกคนให้ถูกนั้นสำคัญ เลือกทางให้ถูกนั้นยิ่งสำคัญ หากเลือกผิด ก้า

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 609

    เฝิงไฉ่เวยค่อย ๆ หลับตาลงนางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ที่แท้การจะได้ครอบครองหัวใจของใครสักคนหนึ่ง จะเป็นเรื่องที่ยากเย็นถึงเพียงนี้แต่เหตุใดจึงต้องเป็นเช่นนี้?ทั้งที่ยามนางอยู่ที่ยูนนาน ไม่ว่าเพียงจะกวักมือเรียกใคร คนผู้นั้นก็แทบจะยอมควักหัวใจถวายให้นางทั้งดวงทว่าเซียวอวิ๋นถิงกลับไม่แม้แต่จะใส่ใจว่านางคิดเช่นไร รอจนหมอหลวงหูมาถึง จัดยาให้กับฮองเฮาเฝิงเรียบร้อยแล้ว เขาก็กล่าวว่า “คุณหนูเฝิงบอกว่านางมีวิธีรักษาอาการปวดศีรษะจากลมชั่ว หมอหูลองฟังดูว่าวิธีนี้ใช้ได้หรือไม่”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นกล่าวลากับฮองเฮาเฝิงฮองเฮาเฝิงเม้มริมฝีปาก พลางนวดหว่างคิ้วเบา ๆ แล้วกล่าวเสียงราบเรียบ “เจ้ากลับไปจัดการธุระของเจ้าเถอะ เราจะให้ไฉ่เวยอยู่อีกสักครู่ แล้วค่อยให้นางกลับ”เซียวอวิ๋นถิงขานรับ แล้วก็ออกจากตำหนักไปทันทีในหูของเฝิงไฉ่เวยดังอื้อ ๆ ไปหมด ทั้งคนเต็มไปด้วยความรู้สึกมึนงง แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนจะมีบางอย่างกระจ่างขึ้นที่สับสนคือเพราะเหตุใดความพยายามทั้งหมดจึงไร้ผล?แต่นางก็รับรู้ได้อย่างกระจ่าง ว่าเหตุผลที่ไร้ผลนั้น ก็เพราะเซียวอวิ๋นถิงมีท่าทีต่อชีหยวนแตกต่างจากผู้ใดทั้งสิ้นต่อผู้

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 608

    ทว่าคำพูดเหล่านี้ นางย่อมไม่อาจเอ่ยต่อหน้าฮองเฮาเฝิงได้นางนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจ้องมองไปยังฮองเฮาเฝิง ครู่ใหญ่จึงค่อยเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ”ฮองเฮาเฝิงรั้งนางไว้ให้ร่วมโต๊ะเสวยด้วยกัน จากนั้นเอ่ยเสียงขรึม “ร่างกายของเรารู้สึกไม่ค่อยสบาย จะให้คนไปตามอวิ๋นถิงมา เจ้าช่วยเรานวดผ่อนคลายสักหน่อยเถิด”เฝิงไฉ่เวยพลันเข้าใจทุกอย่างทันที เบิกตากว้างมองฮองเฮาเฝิง ก่อนจะรีบรับคำโดยพลันนางไม่อาจรอได้อีกต่อไปแล้วโอกาสอันดีที่สุดถูกชีหยวนทำลายไปแล้ว บัดนี้ฮองเฮาเฝิงยื่นโอกาสให้นางโดยเฉพาะ นางจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้เซียวอวิ๋นถิงมองเห็นตนให้จงได้!ไม่นานนัก เซียวอวิ๋นถิงซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นจากการอ่านฎีการ่วมกับฮ่องเต้หย่งชาง เตรียมจะออกจากวัง ก็ถูกขันทีจากตำหนักฮองเฮาเฝิงขวางไว้ โดยบอกว่าฮองเฮาเฝิงทรงประชวรเขารีบเร่งไปยังตำหนักของฮองเฮาเฝิงทันที พร้อมสั่งให้คนไปตามหมอหลวงหูและฝ่ายตรวจการสำนักสกุลซุนมาด้วยฮองเฮาเห็นเขาก็เพียงยิ้มบาง ๆ “จะหนักหนาอะไรกัน? ก็แค่โรคปวดศีรษะเก่าที่กลับมากำเริบเท่านั้น ไฉ่เวยอยู่ที่นี่พอดี จุดกำยานให้เรา แล้วก็ช่วยกดจุดให้อีก ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 607

    เฝิงไฉ่เวยเม้มริมฝีปาก แต่หยาดน้ำตาบนใบหน้ากลับจางหายไปหมดแล้วฮองเฮาเฝิงโน้มกายลงเบา ๆ แขวนพู่กันกลับขึ้นสู่แท่นวาง แล้วกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา “เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเราอยู่ที่นี่โดยมิได้ก้าวออกไปเลยนานเท่าใดแล้ว?”เฝิงไฉ่เวยเบิกตากว้างจ้องมองฮองเฮา สีหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง“หลายสิบปี! มิใช่หนึ่งปีสองปี และมิใช่สามปีสี่ปี หากแต่เป็นหลายสิบปีเต็ม ๆ!” ฮองเฮาเฝิงมองนางด้วยแววตาเรียบนิ่ง “ตลอดหลายปีนี้ เราเองก็เคยมีบางคราที่ทนไม่ไหวเหมือนกัน แต่เราย่อมตระหนักดีว่า หากแม้เพียงก้าวเดียวพลาดพลั้ง ก็ล้วนกลายเป็นเหตุผลอันชอบธรรมในการปลดฮองเฮาได้ เช่นนั้นเราจึงไม่อาจก้าวพลาดแม้แต่ก้าวเดียว”พระนางยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว “ที่เจ้ามาเอ่ยคำเหล่านี้ในตอนนี้ มิใช่ก็เพื่ออยากให้เราเป็นผู้ลงมือกำจัดเด็กสาวจากตระกูลชีนั่น ใช่หรือไม่?”เฝิงไฉ่เวยรีบส่ายศีรษะอย่างร้อนรน “ฮองเฮา หม่อมฉันมิได้มีความหมายเช่นนั้นเพคะ……”“พอแล้ว!” ฮองเฮาตัดบทนางโดยไม่แสดงสีหน้าลังเลแม้แต่น้อย กล่าวเสียงเรียบเย็น “เราไม่มีทางช่วยเจ้าได้ อวิ๋นถิงเป็นเด็กที่มีสติปัญญาและความกล้าหาญ หากเราไปทำร้ายผู้ที่เขารัก เช่นนั้นเรา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status