LOGINShare
๗๔ พยัคฆ์จนตรอก
Last Updated:
2025-07-21 18:00:26ในชั่ววินาทีที่พระพันปีหลวงตรัสถึงคดีของตระกูลมู่หรง อากาศทั่วทั้งศาลากลางน้ำพลันเยียบเย็นลงราวกับย่างเข้าสู่ฤดูเหมันต์ในบัดดล รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิวเจิ้งมิได้จางหาย แต่กลับแข็งค้างดุจหน้ากากน้ำแข็งที่กำลังปริร้าว เผยให้เห็นรอยแยกของความตื่นตระหนกที่ซ่อนอยู่ภายใน
ทว่าอสรพิษเฒ่าที่ขดตัวอยู่ในราชสำนักมาหลายสิบปี ย่อมมิใช่ผู้ที่จะยอมจำนนต่อสถานการณ์โดยง่าย
“ฮ่า ๆๆ”
เสียงหัวเราะอันแหบแห้งของเขาดังขึ้นทำลายความเงียบงัน มันเป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูเศร้าสร้อยและเจ็บปวดจากการถูกหยามเกียรติ
“พระพันปีหลวงทรงมีพระเมตตา ยังทรงจดจำเรื่องราวในอดีตของขุนนางเก่าแก่อย่างกระหม่อมได้” เขากล่าวพลางลุกขึ้นยืน โค้งคำนับอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น “น่าเสียดาย... ที่วัยชราได้พรากความทรงจำอันเฉียบคมของกระหม่อมไปเสียมากแล้ว คดีเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้นช่างเลือนรางนัก แต่กระหม่อมจำได้เพียงว่า ทุกการตัดสินโทษในชีวิตราชการของกระหม่อม ล้วนเป็นไปเพื่อความสงบสุขของแผ่นดินและเพื่อสนองพระเดชพระคุณฝ่าบาทเสมอมา”
เขาเปลี่ยนจากการเป็นจำเลยมาเป็นผู้ถูกกระทำไ
Latest chapter
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๖ ถวายฎีกาโลหิต
หนึ่งราตรีหลังจากการบุกทลายรังอสูร ยามไฮ่อรุณรุ่งที่ควรจะนำพามาซึ่งความหวัง กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความเงียบงันที่น่าอึดอัด ทีมพันธมิตรใต้เงาจันทร์หลบเร้นกายอยู่ในที่พำนักลับ พร้อมกับหลักฐานชิ้นสุดท้ายที่ได้มาด้วยการเดิมพันด้วยชีวิต บัดนี้พวกเขามีดาบอาญาสิทธิ์อยู่ในมือ แต่กลับไม่รู้ว่าจะฟาดฟันดาบเล่มนี้ออกไปได้อย่างไรในเมื่อทั่วทั้งราชสำนักยังคงเต็มไปด้วยกิ่งก้านสาขาของอสรพิษเฒ่าทว่า ในขณะที่ทุกคนกำลังจมอยู่ในภวังค์แห่งความวิตก สัญญาณลับจากวังหลวงก็มาถึง...มันมาในรูปแบบของกล่องเครื่องหอมที่งดงามกล่องหนึ่ง ซึ่งถูกส่งมาโดยนางกำนัลคนสนิทของพระสนมหลี่ เมื่อเปิดออก นอกจากกำยานชั้นเลิศแล้ว ยังมีปิ่นปักผมหยกรูปหงส์ซ่อนอยู่ เป็นดังสัญลักษณ์ที่ตกลงกันไว้ พระพันปีหลวงทรงมีรับสั่งให้เข้าเฝ้าเป็นการส่วนพระองค์!ค่ำคืนนั้นเอง เงาร่างหลายสายได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง พวกเขาลอบเข้าสู่วังหลวงที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้มิใช่การบุกรุก แต่เป็นการเดินทางเข้าสู่ใจกลางอำนาจตามคำเชื้อเชิญ ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความตึงเครียดและระแวดระวังปลายทางของพวกเขาคือตำหนักวิเวกส่องจิตที่ประทับส่วนพระองค์ที่ลึกและลับที่สุดข
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๕ อัคคีชำระบาป
ราตรีกาลแห่งเดือนสาม ยามอิ๋นใกล้จะสิ้นสุดลง แสงอรุณจาง ๆ เริ่มปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้าในเสี้ยววินาทีที่ดาบสั้นของนายหญิงแห่งเงาแทงเข้าที่จุดเฟิงฉือ และเปิดช่องว่างที่ใหญ่หลวงที่สุดในการป้องกันของนักพรตไร้เงาฝ่ามือของกู้เหยียนหลงก็ได้มาถึงมันมิใช่ฝ่ามือธรรมดา แต่คือฝ่ามือมังกรสุริยันที่อัดแน่นไปด้วยพลังลมปราณหยางอันบริสุทธิ์และร้อนแรงที่สุด มันประหนึ่งดวงตะวันขนาดย่อมที่พุ่งเข้ากระแทกจุดชี่ไห่ หรือทะเลปราณ อันเป็นศูนย์กลางพลังงานของนักพรตไร้เงาอย่างจังตูม!เสียงระเบิดทึบดังขึ้นจากภายในร่างของนักพรตไร้เงา พลังหยางอันร้อนแรงของกู้เหยียนหลงปะทะเข้ากับพลังหยินอันเย็นเยียบของพิษที่สะสมอยู่ในร่างของเขาอย่างรุนแรง เกิดเป็นปฏิกิริยาทำลายล้างที่บ้าคลั่งจากภายในสู่ภายนอก“อ๊ากกกกกก!”นักพรตไร้เงากรีดร้องออกมาเป็นครั้งสุดท้าย โลหิตสีดำอมเขียวพุ่งทะลักออกจากทวารทั้งเจ็ดของเขา ร่างกายที่เคยสงบนิ่งบัดนี้สั่นสะท้านอย่างรุนแรง เส้นลมปราณทั่วร่างของเขาฉีกขาดและแหลกสลาย เขาจ้องมองมายังตู้เยี่ยนอวี่และกู้เหยียนหลงด้วยแววตาที่ทั้งตกตะลึง เกลียดชัง และโล่งใจอย่างประหลาด ก่อนจะล้มลงแน่นิ่งไป สิ้นสุดชีวิตของย
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๔ เนตรแพทย์เทวะ
ราตรีกาลแห่งเดือนสาม ยามอิ๋นล่วงเลยไปกว่าครึ่ง แสงอรุณยังคงหลบเร้นอยู่หลังขอบฟ้าที่มืดมิดภายในห้องโถงใต้ดิน การต่อสู้ได้ดำเนินมาถึงจุดที่ดุเดือดและสิ้นหวังที่สุด คมดาบปะทะกันแต่ละครั้ง มิใช่เพียงประกายไฟออกมา แต่คือไอพิษที่ฟุ้งกระจายจนอากาศหนักอึ้งและเป็นอันตราย กู้เหยียนหลงและนายหญิงแห่งเงาที่เคยเป็นผู้ล่า บัดนี้กลับตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกบีบคั้นจนแทบไร้ทางสู้เพลงกระบี่มังกรทะยานของกู้เหยียนหลงยังคงทรงพลัง แต่ทุกครั้งที่ปะทะกับดาบเหล็กนิลของศัตรู เขาก็รู้สึกได้ถึงไอเย็นเยียบที่กัดกร่อนแทรกซึมเข้ามาในเส้นลมปราณ ทำให้การโคจรพลังติดขัดไปชั่วขณะ ส่วนนายหญิงแห่งเงา แม้จะรวดเร็วและลี้ลับดุจภูตพราย แต่ก็มิอาจเข้าประชิดตัวนักพรตไร้เงาได้เลย ด้วยม่านเข็มพิษและฝ่ามือไอเย็นที่คอยป้องกันตัวอยู่ตลอดเวลา“ฮ่า ๆๆ! สิ้นหวังแล้วสินะ!” นักพรตไร้เงาหัวเราะเสียงเย็น “ในอาณาเขตแห่งพิษของข้า พวกเจ้ามิได้ต่างอะไรกับปลาที่ติดอยู่ในแหที่กำลังจะถูกดึงขึ้นสู่ความตาย!”สถานการณ์เลวร้ายลงทุกขณะจิต...ทว่า ท่ามกลางสมรภูมิที่บ้าคลั่งนั้น กลับมีคนผู้หนึ่งที่สงบนิ่งอย่างน่าประหลาด...ตู้เยี่ยนอวี่นางยืนอยู่ในวงคุ
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๓ สยบอสูร
แสงอรุณยังคงหลบเร้นอยู่หลังขอบฟ้า แต่ไอสังหารใต้หอระฆังนั้นกลับเจิดจ้ายิ่งกว่าแสงตะวันบรรยากาศในห้องโถงใต้ดินพลันแข็งตัวในทันทีที่นักพรตไร้เงาชักดาบออกมา มันคือดาบที่แปลกประหลาด ตัวดาบตีขึ้นจากเหล็กนิลเย็นที่สะท้อนแสงเป็นสีดำสนิท แต่ทั่วทั้งใบดาบกลับมีลายเส้นสีเขียวมรกตไหลเวียนอยู่ราวกับเส้นเลือดของอสรพิษ และไอพิษอันเย็นเยียบที่แผ่ออกมาจากมันนั้นรุนแรงจนทำให้ผนังศิลาที่อยู่ใกล้ ๆ เกิดเป็นเกล็ดน้ำแข็งบาง ๆ เกาะจับ“หนทางข้างหน้าของเจ้ามีเพียงสองทาง จะยอมจำนน หรือจะยอมตายเล่า” กู้เหยียนหลงกล่าวเสียงเย็นยะเยือก เขาก้าวออกมาเบื้องหน้า ปกป้องตู้เยี่ยนอวี่ไว้ด้านหลังนักพรตไร้เงาหัวเราะในลำคอ “สำหรับผู้ที่เดินในเส้นทางแห่งพิษ ความตายเป็นเพียงสหายเก่า แต่ข้ามิได้คิดจะไปพบมันในวันนี้”สิ้นคำพูดนั้น...ฟุ่บ!ร่างของนายหญิงแห่งเงาที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดก็ได้เคลื่อนไหวก่อน นางรวดเร็วและเงียบงันดุจเงาของมัจจุราช ดาบสั้นสองเล่มในมือพุ่งเข้าจู่โจมจุดตายของนักพรตไร้เงาจากด้านหลังอย่างอำมหิตเคร้ง!นักพรตไร้เงามิได้หันกลับมามองแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่ตวัดดาบในมือไปด้านหลังอย่างเรียบง่าย แต่กลับสามารถปั
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๒ อสูรหวนคืนรัง
ยามอิ๋น…ช่วงเวลาที่รัตติกาลอ่อนล้าและใกล้จะยอมจำนนต่อแสงอรุณประกายแสงสีเงินสายนั้นมิใช่เพียงเข็มธรรมดา แต่คือประกายแสงแห่งความหวังที่แหวกผ่านม่านหมอกแห่งความสิ้นหวังมันพุ่งทะยานเข้าสู่ใจกลางเกสรของบุปผาอย่างแม่นยำราวจับวางกรี๊ดดดดด!เสียงกรีดร้องอันโหยหวนพลันดังก้องขึ้นในโสตประสาทของทุกคน มันมิใช่เสียงที่เกิดจากอากาศ แต่เป็นเสียงกรีดร้องของวิญญาณพฤกษาที่กำลังจะดับสูญทันทีที่โลหิตมังกรของกู้เหยียนหลงและหญ้าจันทราเยือกแข็งซึ่งเป็นหยินหยางขั้วตรงข้าม สัมผัสกับแก่นพลังงานของบุปผาอสูร ปฏิกิริยาทำลายล้างอันรุนแรงก็บังเกิดขึ้นกลีบดอกไม้สีรุ้งที่เคยเรืองรองงดงาม พลันปรากฏเส้นใยสีดำลุกลามไปทั่วราวกับใยแมงมุมแห่งความตาย แสงสว่างของมันวูบวาบอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะระเบิดออกเป็นละอองแสงสีทองและสลายกลายเป็นเถ้าธุลีสีดำในพริบตาเมื่อต้นตอของพิษถูกทำลายลง ม่านหมอกสีชมพูอมม่วงที่เคยหนาทึบก็พลันจางหายไปในอากาศราวกับไม่เคยมีอยู่จริง เผยให้เห็นสภาพที่แท้จริงของห้องโถงศิลาที่ว่างเปล่าและเย็นเยียบ“แค่ก...แค่ก...”เหล่าจอมยุทธ์แห่งเงาไอออกมาอย่างรุนแรง พยายามขับไอพิษที่ตกค้างอยู่ออกจากปอด ภาพมายาที่เคยห
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๑๐๑ หมอกบุปผา
ราตรีกาลแห่งเดือนสาม ยามโฉ่วล่วงเลยเข้าสู่ยามอิ๋นเมื่อย่างเท้าผ่านธรณีประตูที่ซ่อนอยู่ใต้หอระฆังใหญ่เข้ามา โลกภายนอกที่เงียบสงบก็พลันถูกตัดขาดไปโดยสิ้นเชิง บันไดหินที่ทอดตัวลึกลงไปในความมืดนั้นชื้นแฉะและเย็นเยียบ ราวกับเป็นเส้นทางที่นำไปสู่ขุมนรกเก้าชั้น บรรยากาศรอบกายหนักอึ้งและกดดันจนน่าอึดอัดทันใดนั้นเอง กลิ่นหอมหวานที่แปลกประหลาดก็ลอยมากระทบจมูกของทุกคน มันเป็นกลิ่นที่หอมจรุงใจอย่างน่าประหลาด ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายและเคลิบเคลิ้ม“หยุดก่อน!” ตู้เยี่ยนอวี่ร้องเตือนขึ้นทันที ใบหน้าของนางซีดเผือด “ทุกคนกลั้นหายใจไว้! กลิ่นนี้มันคือบุปผาหลอนภพ!”คำพูดของนางทำให้นายหญิงแห่งเงาและยอดฝีมืออีกสองคนชะงักงันในทันที พวกเขาโคจรลมปราณเพื่อปิดกั้นจุดลมหายใจอย่างรวดเร็ว มีเพียงกู้เหยียนหลงที่เชื่อใจในตัวนางอย่างสมบูรณ์และทำตามในทันที“ยาเม็ดสลายมายาที่ข้าให้กินไปก่อนหน้านี้ ทำได้เพียงป้องกันจิตสำนึกจากพิษควบคุมจิตใจโดยตรง” ตู้เยี่ยนอวี่อธิบายอย่างรวดเร็ว “แต่มิอาจหยุดยั้งพิษที่ออกฤทธิ์ต่อประสาทสัมผัสและกัดกร่อนลมปราณได้! รีบไปกันต่อเถิด ยิ่งอยู่ในนี้นานเท่าใด พิษก็จะยิ่งแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายมากขึ
You may also like
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน12.6K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน40.7K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.8K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.9K viewsฮูหยินหลังจวน
moonlight -mini648 viewsอุ้มท้องหนีราชันย์ปีศาจ
บ้านเขมปัณณ์2.3K viewsกลัวแล้วเจ้าค่ะ! อย่าหย่าข้าเลย
ซาชิกิวาราชิ145 viewsพระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ
รอรีวัน4.0K views
