อุ้มท้องหนีราชันย์ปีศาจ

        เล่าเรื่องแบบย่อๆ

        ชาติก่อน สวีหรันเฟย คือนางร้ายโฉมงามล่มเมืองสุดอำมหิตในนิยาย นางหลอกใช้คนรัก แล้วตอกหมุดควบคุมวรยุทธ์ ฝังคนผู้นั้นทั้งเป็น โดยหารู้ไม่ว่า สิ่งที่ทำคือการสร้างจอมมาร ก่อนหน้านั้น สวีหรันเฟยคือผู้ทำหน้าที่ลับๆ ให้กับสกุลสวี มีฉายาว่าโอสถพิษ นางใช้เสน่ห์มัดใจชินอ๋อง (เซียวเหิงจิ้น) หลอกล่อให้หลงเชื่อคำหวานหู ก่อนวางยาเพื่อเพิ่มพลังยุทธ์ เป็นเหตุให้อีกฝ่ายอยู่ในสภาพครึ่งคนครึ่งปีศาจ แล้วควบคุมเขานำกองทัพอาชาโลหิตปราบกบฏจนสำเร็จ

        สิ่งที่สวีหรันเฟยทำทั้งหมดก็เพื่อช่วยเหลือคนที่นางรักฝ่ายนั้นคือรัชทายาท เมื่อแผนการเรียบรอย หญิงสาวจึงสั่งคนของตน ตอกหมุดเหล็กควบคุมเจ็ดอารมณ์ หกปรารถนา และทำลายพลังยุทธ์เซียวเหิงจิ้น สุดท้ายก็ฝังร่างเขาไว้ในสุสานลับตำหนักเย็น กระนั้น ถึงช่วยรัชทายาทมีชัยชนะขจัดเสี้ยนหนามเขาได้หมด แต่สวีหรันเฟยกลับไม่สมรักกับอีกฝ่าย คนผู้นั้นต้องการผู้ที่มือขาวสะอาดอยู่ข้างกาย(และเขาเลือกหลิวเสี้ยน) ไม่ใช่โอสถพิษอย่างสวีหรันเฟยดังนั้นข้อหาร้ายแรงจึงถูกสร้างขึ้น แล้วโยนความผิดให้ผู้ที่เกี่ยวข้องเรื่องนี้ จนมีการสังหารยกครัวสกุลสวี หากสวรรค์ยังมีตา ให้สวีหรันเฟยรอดพ้นความตาย โดยได้วิญญาณแพทย์สาว (โม่โฉ่ว) มาสวมร่าง

        ซึ่งในขณะสวีหรันเฟยคนใหม่ พยายามปรับตัวเข้ากับโลกคล้ายจีนโบราณอย่างที่สุด โดยใช้ชีวิตอยู่ในเรือนชนบทของสกุลจ้าว ทำสวนผัก เลี้ยงไก่ เป็ด หมู และปิดบังฐานะตนเอง พร้อมฟูมฝักเด็กฝาแฝดในครรภ์ ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่ร่างของเซียวเหิงจิ้นหายไปจากสุสานตำหนักเย็น ก่อนจะปรากฏตัวด้วยรูปลักษณ์ใหม่ แล้วเริ่มออกตามหาหญิงสาว ด้วยความรักและความคลั่งแค้น!

ตัวละคร

สวีหรันเฟย   (หงส์สุริยา) คุณหนูรองสวี

                 มีความฉลาด แต่จิตใจชั่วร้าย

                 บิดาเป็นเจ้ากรมการคลัง

เซียวเหิงจิ้น   ตำแหน่งชินอ๋อง อาศัยที่ตำหนักวิเวิก

               องค์ชายลำดับที่สามแคว้นปู้โจว

สวีเต๋อจ้าน    น้องชายสวีหรันเฟยคุณชายน้อยที่สี่

                 (หน่วยจิ้งจอกเก้าหาง)  

หนิงเจี้ยน     สายลับเซียวเหิงจิ้ง

ซานซือ        ฉายาค้างคาวพิษ คนรับใช้ในสกุลฮั่ว

เผยอันกั๋ว     กั๋วเอ๋อร์ ลูกชายรองแม่ทัพ

เผยอี้ฮุ่ย       รองแม่ทัพฝ่ายเหนือ

หมอเจี่ยง     เจี่ยงคุน ผู้รอบรู้วิชาแพทย์

เซียวต้นเหวิน รัชทายาท หลอกใช้สวีหรันเฟย

เจิ้นหลี่ฉาง    ผู้บัญชาการหลี่ (ขันทีปลอม)

หลิวเสี้ยน     พระชายารัชทายาท

เยว่ซูหั่ว       คณิกาคนโปรดของรัชทายาท

ซางจู          ผู้ติดตามเยว่ซูหั่ว

โลหิตกาฬ    ม้าศึกรับใช้เซียวเหิงจิ้น

อีกาคอแดง   หงเซ่อ นกที่หยั่งรู้

สุนัขสีน้ำตาล สุนัขสามตามองเห็นอนาคต (เสี่ยวจง)

ซีโหย่ว         ขันทีรับใช้เซียวต้นเหวิน

สถานที่

แคว้นตาโจว

แคว้นเสอ

เมืองเผิง

ตำบลเหอ

เรือนบรรพชนสกุลจ้าว

ป้อมไม้ดำ

บทนำ

        เมืองเผิง ตำบลเหอ ณ เรือนบรรพชนสกุลจ้าวอยู่ห่างจากเมืองหลวงแคว้นตาโจวราวๆ พันห้าร้อยลี้ นับแต่แพทย์หญิง ( โม่โฉวชื่อเดิม ) มาอยู่ในร่างนี้ นางได้กลายเป็นสวีหรัน

เฟยเต็มตัว

        ทุกอย่างในตอนแรกไม่เข้าที่เข้าทางนัก คุ้นๆ ว่าตนได้รับบาดเจ็บหนัก เกิดจากการหลบหนีคนร้าย แล้วพลัดตกเขา กระทั่งมีคนช่วยไว้ทัน ตามร่างกายมีแผลถูกของมีคมทำร้ายหลายแห่ง หากทั้งหมดถูกรักษาอย่างดี แม้เกิดแผลเป็นอยู่บ้าง ทว่าสมุนไพรในโลกคู่ขนาน มีสรรพคุณยอดเยี่ยม ช่วยให้ร่างกายฟื้นตัวเร็ว ทว่าถึงร่างกายหายดี แต่ในส่วนความทรงจำกลับเลือนหายบางส่วน นั่นเป็นเพราะนางถูกกรอกน้ำแกงลืมเลือน โดยฝีมือ หลิวเสี้ยน ซึ่งเป็นศัตรูหัวใจ โดยผู้ที่สั่งการ คือคนที่นางหลงรักปักใจ มีตำแหน่งเป็นถึงรัชทายาท ซึ่งมีนามว่า เซียวตันเหวิน

        กระทั่งเวลาผ่านมาได้ห้าเดือนเศษ สวีหรันเฟยคนใหม่เริ่มปรับตัวได้ แม้ทุกอย่างรอบตัวจะแปลกไปบ้าง รวมถึงการตั้งครรภ์ และที่บิดาของพวกเด็กนั้นยังไม่ปรากฏตัว

        และสวีหรันเฟยรู้ว่าไม่ควรเอ่ยถึงอีกฝ่าย นอกจากเป็นเรื่องอัปมงคล แล้ว อาจส่งผลให้หญิงสาวไม่ปลอดภัย

        ยามวิกาลคืนนี้ อากาศเย็นและชื่นจัด สายลมหนาวที่พัดผ่านผิวกายเนียนละเอียดสีขาวอมชมพู ทว่ากลับมาพร้อมสัมผัสแสนลึกลับเย้ายวนใจ สร้างความสิเน่หาให้แก่นางจนเผลอครางเสียงกระเส่าราวกับคนกินของรสเผ็ดและร้อนในเวลาเดียวกัน ก็รู้สึกซาบซ่าน ทั้งสยิวจนแทบเกือบเผลอปลดปล่อยบางสิ่ง

        คราแรกมีอาการเสียวซ่านตรงท้องน้อย และร่างงามไหวสะท้าน ตอบรับสิ่งที่เกิดขึ้น กระทั่งความหวานล้ำพุ่งสูง แล้วส่วนลับนั้นก็ซ่านสยิว จนต้องบีบขาชิดกัน

        อึดใจต่อมา ดวงตาดอกท้อเริ่มตื่นช้าๆ และมองยังร่างกลมใหญ่ขนฟูอย่างพินิจ มิใช่ว่านางไม่เคยขับไล่มันไปให้พ้นหน้า แต่หลายคืนที่ผ่านมา สัตว์หน้าขนตัวนี้เหมือนปีศาจร้าย

แม้ไล่ไปให้ไกล กระทั่งสั่งคนจับไปปล่อย มันยังหวนกลับมาหาเขาอยู่เสมอ แมวตัวนี้คงไม่ได้มีแค่เก้าชีวิต เพราะยังเป็นจอมมารที่ยากจะรับมือ ดูเหมือนมันมีอำนาจพิเศษ ที่ยามใดปรากฏตัว ร่างกายสวีหรันเฟยจะอ่อนระทวย ไร้แรงขัดขืน

        “โอ้ จะ เจ้าแมวหื่นไร้ยางอาย ลักลอบเข้าห้องผู้อื่นในยามวิกาลยังไม่พอ จะ เจ้า สร้างฝันร้ายแก่ข้าอีก”

        นางจ้องเขม็งที่ดวงตากลมโตคู่งามสีมรกตของสัตว์หูตั้งขนสีเทาหนาปุกปุย และเป็นสวีหรันเฟยที่ต้องสั่นสะท้านไปทั้งกายและใจ ดวงตากลมโตมีอำนาจประหลาดชักจูงให้คิดวนเวียนแต่เรื่องอุ่นเตียง ตัดสลับถถึงภาพคนที่สวีหรันเฟยเคยทำร้ายอย่างสาหัส ก่อนฝังคนผู้นั้นทั้งเป็นไว้ในสุสานใต้ตำหนักเย็น

        เหมียว!